Annelies – 17

We zijn al enkele dagen later, meerdere familie leden van Lies hebben gebruik gemaakt van het aparte gebouwtje, waar je meer intimiteit kan hebben ten opzichte van elkaar. Tom had in eerste instantie met Lies ook daar wel heen gewild, maar ze hebben dit idee echter laten varen. We kunnen altijd nog een keertje terug keren hadden ze samen besproken, om er gebruik van te maken. Door deze beslissing hebben ze nu meer de mogelijkheden om wat meer van de omgeving te gaan verkennen. Alleen vandaag zit dat er niet in, want Tom heeft Dave beloofd om hem vanmiddag te helpen met de druiven.

Zijn ogen openslaand, kijkt hij naar Lies die nog in dromenland verkeerd, hij moet er echter uit, met tegenzin slaat hij het dekbed van zich af als hij een stem hoort vragen; waar ga jij naar toe? Moet eruit, lieffie heb Dave beloofd om te helpen, wou dat ik dat nooit had gedaan. Jawel, dat zeg je nu, omdat ik nog heerlijk in bed lig. Je wilt Dave wel helpen, zo kom je namelijk ook meer te weten over de druiven soorten die ze hebben. Ja, je hebt gelijk. Wat ga jij doen vandaag? Ik ga, er lekker op uit met mijn lieve kleine broertje, Anke en Joris en de kleintjes. We gaan een stukje rijden, er gaan er nog veel meer mee, want Don die rijdt met de bus van de schoolkinderen. Ohh…lekker dan, als ik hard aan het werk ben, ga jij een beetje de hort op, mooie boel is dat. Haar met een glimlach aankijkend, weet ze dat hij helemaal niet meent wat hij zegt. Ga even douchen, even genieten van een heerlijke warme straal water. Haar een knipoog gevend verlaat hij de slaapkamer en verdwijnt uit het zicht.

Lies slaat even eens het dekbed van zich af, ook zij loopt richting de douche, echt lekker voelt ze zich niet helemaal, de badkamer binnenstappend kan ze geen hand voor ogen zien, want Tom heeft het weer eens helemaal vol stoom gezet, door de heet water kraan als eerste open te draaien. Lachend grijpt hij haar vast, ik kan je niet zien, maar je wel voelen zegt hij lachend, dan trekt hij haar tegen zich aan. Al snel voelt Lies hoe opgewonden hij alweer is. Aan de ene kant wil ze zich hier graag aan overgeven, maar aan de andere kant voelt ze zich zo beroerd dat ze niet goed weet wat te doen.

Nu de stoom een beetje is weggetrokken, ziet ook Tom dat Lies er een beetje bleek uit ziet, gaat alles wel goed schatje? Ik weet het niet, antwoord ze naar waarheid. Voel me niet helemaal lekker, ze wil rennen naar de wc, maar is te laat ze spuugt zo over Tom heen. Bah Lies, dat vind ik nou niet zo lekker, maar je kan er niks aan doen, zich snel onder de kraan begevend spoelt hij haar maaginhoud van zich af. Voel je nu iets beter, nu je me onder hebt gespuugt, vraagt hij haar. Nee, niet helemaal, ze stapt van hem weg uit de douche cabine en loopt richting de wc pot, dit keer is ze er wel op tijd, weer is ze aan het spugen. Jeetje Lies, als je zo door blijft gaan, dan loop ik naar Dave om het af te zeggen. Kan je niet zo aan je lot over laten. Nee, joh dat moet je heel niet doen, jij gaat gewoon je stiefvader vandaag helpen zoals je beloofd hebt, ik duik nog even in bed. Wil immers straks ook gewoon met de rest op stap. We vertrekken na de lunch pas, dus ik heb nog even te gaan. Stap nu nog even terug in bed. Had wel graag met je willen douchen Tom, maar zoals ik me nu voel…

Nee, lijkt me heel goed plan dat je terug in bed gaat, ik douche wel een keertje alleen. Het is niet anders Lies, als je, je niet lekker voelt, kan je beter nog even terug gaan liggen. Een emmer pakkend uit het kastje loopt Lies terug naar de slaapkamer en gaat terug in bed liggen. Ze voelt zich echt niet lekker, maar ze hoopt als ze nog even kan slapen dat het straks over is. Al snel sluit ze haar ogen en is ze weer vertrokken naar dromenland.

Wanneer Tom gekleed met een handdoek rond zijn middel terug de slaapkamer op komt lopen ziet hij Lies dubbelgevouwen in bed liggen. Haar ogen zijn gesloten en aan haar rustige ademhaling hoort hij dat ze slaapt, toch ziet ze erg bleekjes. Verdorie, juist nu denkt hij, dat ik met Dave op stap ga, even overweegt hij toch om af te zeggen, maar dan herinnert hij zich wat ze hem eerder onder de douche vertelde. Misschien heeft hij haar wel te moe gemaakt de afgelopen dagen en moet ze nodig even bij slapen. Zijn kleren aantrekkend, loopt hij naar de keuken en maakt voor zichzelf een kop koffie. Zittend aan de tafel schrijft hij een briefje voor haar, dat ze maar heel rustig aan doet vandaag. Nog even gaat hij kijken bij haar in de slaapkamer en dan loopt hij het huisje uit.

Onderweg naar het grote huis lopend komt hij Dom tegen, hij spreekt haar even vlug aan. Dom zou jij misschien straks even bij Lies kunnen kijken, want ze is niet helemaal lekker. Niet, wat heeft ze dan? Dat weet ik niet, maar ze heeft daarstraks over me heen gespuugd en vlak daarna nog een keer gespuugd, dus ik weet het niet. Ik zal het straks wel even aan mijn moeder vragen of ze bij Lies wil kijken, heb zelf namelijk geen tijd, kijkend op haar horloge zegt ze; moet er snel vandoor want de leerlingen wachten. Ohh…ja das waar ook, stom van mij, zegt hij. Tom, geeft niks, maar zal echt wel even aan mijn moeder vragen of ze straks even bij Lies wil gaan kijken. Graag, bedankt vast. Dan lopen ze beide door.

Tom loopt richting het woonhuis en Dom loopt erom heen naar de verblijven van de leerlingen. Dave komt hem al tegemoet gelopen. Zo, keurig op tijd, niet verwacht, aangezien ik hoorde dat je in de ochtend nogal druk bent. Hem een knipoog gevend, weet Tom precies waar hij op doelt. Vandaag niet, zegt hij zorgelijk. Ze heeft vanochtend over me heen gespuugd, dus dat zat er niet in. Ziek, is ze ziek, moet er een dokter komen? Nee, dat hoeft niet, althans nu nog niet. Als het langer dan vandaag is, ja dan misschien wel. Goed, laat het me maar weten.

Samen lopen ze naar een ander verblijf, het ruikt er naar hooi en paarden. Kan je het, hoort hij zijn stiefvader vragen. Ja, is zijn antwoord, niet goed, ben geen proffesionele ruiter, maar ik kan enigszins paardrijden. Mooi, heel mooi. Er staan al twee paarden gezadeld klaar voor vertrek.

Dave geeft één van de paarden met teugel aan Tom en zegt; his name is Pepper. Pepper betekent in het Nederlands gewoon peper, grappige naam denkt hij. Vervolgens vraagt hij aan Dave; die van jou Salt? Ja, inderdaad helemaal goed, zegt hij. Pepper is van je moeder, zegt hij, heb ik haar gegeven tijdens ons trouwen. Het is een mooi paard om te zien, een ruin, hengsten houden ze hier niet, aangezien die veel te veel testosteron hebben. En er is al genoeg testosteron aanwezig op de farm, zegt hij er lachend achteraan.

Tom zet zijn voet in de stijgbeugel en zwaait zijn ander been over het zadel, de stijgbeugels zitten precies op zijn maat. Dit is wel een hele andere soort pk die hij nu onder zich voelt. Zijn stiefvader kijkt hem vernoegend aan, klaar voor vertrek, zegt hij op rustige toon. Ja, helemaal antwoord hij. In een rustige stap, zodat de paarden lekker de spieren op kunnen warmen gaan ze op weg. Onderweg naar de bovenste wijnranken praten beide heren luchtig over van alles en nog wat in het dagelijkse leven, dan hoort hij Dave vragen; weet je al waar je Annelies ten huwelijk gaat vragen?

Tom is met stomheid geslagen, hoe weet hij dat nu. Denkend aan zijn moeder die het natuurlijk heeft door gebriefd. Nee, heb werkelijk nog geen flauw idee, ik dacht eigenlijk aan het Taupomeer, maar dat is wel weer een heel stuk rijden. Misschien, zegt Dave heb ik nog wel iets veel mooiers voor je in gedachten, maar de keuze is natuurlijk helemaal aan jou. Ohhh…wat had je in gedachten dan Dave, vraagt hij. Zal het je dadelijk laten zien, als we over deze kam heen zijn. Eerst gaan we een versnelling hoger, want ik voel aan Salt dat hij hoog nodig zijn benen wil strekken. Lachend kijkt Tom van Dave naar zijn paard, dan pas ziet hij hoe deze begint te dribbelen, vervolgens kijkt hij naar zijn eigen paard en ziet dat deze ook begint te dribbelen, nog voor hij Pepper meer vrijheid kan geven, stuift hij er al vandoor. Lachend volgt Dave, Tom. Als hij naast hem rijdt, roept hij; wat ging je er vlug vandoor. Deed helemaal niks, roept Tom terug.

Dave begint te lachen, ach dat is Pepper, vandaar ook zijn naam. Nu snapt Tom ook dat het dier zijn naam eer aan doet. Nadat ze over de vlakten zijn gestuift en hij voelt dat zijn paard weer wat rustiger is geworden, gaan ze een versnelling lager totdat ze uiteindelijk weer stappen. Tom kijkt om zich heen, de omgeving is werkelijk prachtig. Dave bekijkt zijn stiefzoon, ziet hoe hij genietend om zich heen zit te kijken. Het is dan wel niet het Taupomeer, maar ook hier is het landschap mooi.

Hier naar rechts, zegt Dave en stuurt zijn paard de juiste richting op. Jullie wonen hier echt mooi, is het erfgoed van de familie, vraagt hij. Nee, helemaal niet antwoord Dave. Dan begint hij te vertellen, dat hij zijn moeder heeft ontmoet in Australië, hij was daar in feite al bezig met het opzetten van een wijn netwerk. Zijn makelaar die hij in de arm had genomen, had echter voor hem de perfecte plek gevonden om zijn droom te verwezenlijken, maar dan moest hij wel verhuizen / emigreren naar Nieuw Zeeland. Natuurlijk was ik al een tijdje met je moeder, maar ik wist niet of zij zin had om alles achter te laten en met mij mee te gaan naar Nieuw Zeeland. Had haar verteld, hierover en ze zei; dit is onze kans Dave, tuurlijk ga ik met je mee.

Uiteindelijk hebben we het huis verkocht in Australië en zijn naar hier gekomen, het was een chaos. Echt waar, zegt hij er achteraan, het huis was geplunderd, de ramen gebroken en of dat nog niet genoeg was, was er geen elektriciteit aanwezig. Vol ongeloof hoort Tom aan, wat zijn stiefvader hem verteld. Het land, de mogelijkheden hebben er ons doorheen gesleept. We zijn begonnen met alleen de voorweide, dat is bij het huis, later hebben we meer en meer soorten geteeld. Vraag je moeder, maar eens naar de foto’s van in het begin, dan kan je zien in wat voor puinhoop we de eerste paar jaar hebben gezeten.

Nu, hij laat de teugels los van zijn paard, die rustig door sjokt en maakt een wijds gebaar met zijn armen, nu is het onze trots. We zijn de bekendste wijnmakerij in de omtrek, momenteel gaat het erg goed en zijn we van plan nog meer gebouwen bij te bouwen, om nog meer mensen te kunnen voorzien van werk, nog meer soorten te planten. Tom kijkt om zich heen, in de verte ziet hij dat er inderdaad mensen bezig zijn met een heel nieuw huis op te zetten. Kom, zegt hij als hij Tom ziet kijken. Richting de mensen sturend, komen ze langzamer dichterbij. Dit is voor Stijn, antwoord Dave, hij weet het nog niet, dus graag niks tegen hem zeggen. Anja en ik weten, dat hij zich wil bewijzen, ten opzichte van mij, niet dat het nodig is, maar ja als je broer dat nu eenmaal wil, dan moet hij dat maar vooral doen. Dit wordt zijn huis, zijn eigen werkplek, waar hij kan doen wat hij wil.

Hoe dichter ze de bouwplek naderen, hoe meer Tom kan zien, zijn ogen uitkijkend, ziet hij dat zijn broer straks net zoveel verantwoordelijkheid zal krijgen, als waar zijn stiefvader en moeder nu over beschikken. Jeetje, dit is allemaal heel groots, dit had hij niet verwacht. Het is nog niet eens de helft wat we tot onze beschikking hebben, iedere keer komt er een beetje meer en meer bij, verteld Dave hem.

Dit is niet zomaar een bedrijf, denkt Tom, dit wordt een familie bedrijf. Dan pas ziet hij dat de mensen die aan het werk zijn, ook respect hebben voor Dave. Het werk stil leggend, komen ze op hem afgelopen en als ze vlak voor hem staan, wordt hij van alle kanten begroet. Dit is wel even heel iets anders als al dat onpersoonlijke gedoe in Nederland. Hij hoort zijn stiefvader vragen, naar de vrouwen en de kinderen, of alles goed gaat en hoever de bouw vordert. Al zijn vragen worden beantwoord.

Zijn gedachten dwalen terug, naar wat Dave hem heeft verteld, iedere keer een beetje meer, iedere keer een beetje meer uitbreiding. Dit is een groeiend, een zeer groeiend bedrijf. Tom kijkt weer voor zich uit, ziet dat Dave hem wenkt. Afstappend van zijn paard, die gelijk door iemand wordt overgenomen loopt hij Dave tegemoet. Hem voor stellend als de veloren zoon van Anja, wordt hij warm onthaald. Dit had hij totaal niet verwacht. Mee lopend, komen ze meer te weten over de vorderingen, van de bouw. Tom weet niet wat hij hier allemaal mee aan moet, totaal verbluft van alles om zich heen, laat hij het over zich heen komen. Dave ziet echter aan Tom, dat het allemaal een beetje teveel is. Zich wendend tot zijn werknemers, groet hij hen en laat hen weten binnenkort nog eens langs te komen.

Zwaaiend en lachend worden ze nagekeken alvorens ze weer aan het werk gaan. Teveel, hoort hij Dave vragen, als ze weer een eindje van de bouw vandaan zijn. Heel veel, had dit niet verwacht, antwoord Tom naar waarheid. Zoveel had hij zeker niet verwacht. Nu pas beseft hij dat Dave, geen rijke man is zonder dat hij er hard voor werkt.

Hem overlatend aan zijn gedachten spoort hij zijn paard aan tot een drafje, al snel is de bouwplek uit het zicht verdwenen, over de heuvels rijdend, beseft Tom dat dit een heel groot bedrijf is, wat iedere dag groeit en groeit. Dave rijdt naast Tom, wat ik je nu ga laten zien, is grandioos. Jij zal het ook grandioos vinden, laat me gewoon weer verrassen lacht hij. Niet veel later komen ze bij een open plek die uitzicht biedt waar je u tegen zegt. Tom laat zijn paard halt houden en laat de indrukwekkende omgeving op zich inwerken. Woorden zijn overbodig, wauw…hemels…dit alles is nog te weinig om het te omvatten in woorden.

Als Tom uiteindelijk zijn stem heeft hervonden zegt hij; hier wil ik haar vragen! Dat dacht ik al, antwoord Dave. Wil het heel speciaal maken, want Lies is heel speciaal voor mij. Dat hebben we begrepen van je vader. Ze heeft jou uit de coma doen ontwaken, ofzo iets dergelijks. Ja, antwoord Tom zachtjes, dat heeft ze inderdaad. Van zijn paard glijdend met de teugels in zijn hand kijkt hij om zich heen. Het is…dit is… een plaatje uit een fotoboek met onbekende bestemming, antwoord hij met een stem vol emotie.

Kijk rustig om je heen Tom, laat ik even de paarden grazen en dan zullen we even brainstormen, hoe we het speciaal kunnen maken hier. Speciaal voor jou moment met Lies. In een soort roes loopt Tom voor zich uit. Het uitzicht van het landschap, het weelderige groene gras, het beekje wat erdoor heen loopt, grandioos gewoon. Hier zou ik wel kunnen en willen wonen, zegt hij hardop. Dit is bij Dave natuurlijk niet ontgaan, alles wat hij Tom heeft horen zeggen, over het landschap de omgeving doet hem goed. Zijn telefoon uit zijn broek halend, belt hij zijn vrouw. We zijn aangekomen op de bestemming, zie ik je zo? Dan hangt hij op, de paarden worden bevrijd van hun zadel en hoofdstellen en krijgen vrije loop. Al bokkend en rennend schieten ze weg.

Als Tom zich omdraait naar Dave ziet hij dat de beste man een eindje verderop is gaan zitten op de restanten van een oude boom. IJverig aantekeningen makend in een soort boekje. Dan hoort hij een auto aankomen. Niet veel later ziet hij het lachende gezicht van zijn moeder. Jongen, bevalt het je hier? Dit is niet te omschrijven ma, antwoord hij zacht. Dan ziet hij hoe ze een picknickmand tevoorschijn tovert, tijd voor de lunch antwoord ze lachend. Hoe wist je dat, vraagt hij haar. Door een telefoontje van mijn liefhebbende man, lacht ze haar zoon toe. Kom, laat het je smaken. Bij de boomstam of wat er nog van over is, heeft ze inmiddels een tafeltje neergezet met drie stoelen erom heen. Het eten wordt uitgestald en smakelijk beginnen ze aan de lunch.

Anja, hoort ze Dave zeggen, is er nog iemand bij Lies wezen kijken? Ja, Mien is naar haar toe gegaan, Tom je hoeft je geen zorgen meer te maken, alles is goed met Lies, ze denkt dat ze gewoon een beetje oververmoeid is geweest, dat ze daarom over je heen heeft gespuugd vanochtend. Heeft ze over je heen…Dave begint hard te lachen, hahaha…ze heeft over je heen…wijzend naar hem…begint nu ook Tom te lachen, dan begint hij te vertellen, nu achteraf is het eigenlijk wel komisch, maar vanochtend, was ik toch wel bezorgd. Ja, kan ik me wel voorstellen, hoort hij zijn moeder antwoorden. Ben je al bij de verrassing voor Stijn geweest? Ja, mam dat ben ik, hij zal het zeker waarderen denk ik, dat hopen wij ook. Het wordt tijd voor hem dat hij zijn vleugels uitslaat, niet dat we hem het huis uit willen hebben, het huis is groot genoeg, maar dat hij zijn eigen bedrijf kan ontwikkelen.

Ja, daar kunnen jullie weleens gelijk in hebben. Zal hem goed doen dit, iets wat hij zelf kan opbouwen tot enorme omvang. Dat dachten wij ook, mocht het mis gaan, wat natuurlijk altijd kan, dan blijft het nog eigendom van hem. Het wordt zijn eigen land, zijn eigen stek. Weg van zijn moeder, maar eigenlijk ook weer heel dichtbij. Hahaha…om de woordkeuze van zijn moeder begint hij te lachen. Hoe zit het eigenlijk met de maand December. Ligt er hier dan ook sneeuw, vraagt hij nieuwsgierig. Nee, we hebben hier nog geen sneeuw gehad, maar misschien ooit in de toekomst wie weet. Tegen die maand zitten we echter voor het eerst in tijden weer in Nederland Dave, voor de verjaardag van Chantal. Ohhh…hihi begint Tom te lachen, neem dan vooral dikke truien mee, het is daar veel en veel kouder dan hier.

Ja, kan ik me nog herinneren van vroeger, heel vroeger. Net als Anja en Tom, komt ook Dave uit Nederland. Het koude rillge Nederland, ben wel blij dat ik hier woon, altijd lekker weer. Na de lunch helpen ze de spullen mee opruimen en stappen ze nadat ze de hoofdstellen en zadels achterin hebben gelegd ook in de auto. En de paarden dan, vraagt Tom, blijven die hier? Die zijn of anders komen die vanavond wel weer aan bij de stallen, ze slaan geen maaltijd over. Hier kunnen ze na een rit lekker vrij lopen, maar het is beter voor jou om terug te rijden met de auto dan te paard, morgen zal je enorme spierpijn hebben. Geloof ik graag, antwoord Tom, voel het nu al. Vergeet niet vanavond een bad te nemen met kruidige oliën Tom, anders kan je morgen niet meer lopen van de spierpijn, hoort hij zijn moeder nog zeggen. Goed ma, zal er rekening mee houden.

Dat brainstormen, antwoord Dave, nu, over het speciale moment, dat zetten we vanavond verder in werking als je met ons mee eet. Misschien, antwoord hij, zal dat eerst overleggen met Lies. Lies, die is niet voor het eten terug schat, antwoord zijn moeder, dus je eet gewoon mee bij ons. Ja, dan eet ik mee bij jullie antwoord hij lachend.

Zijn hoofd vol van wat hij allemaal gezien heeft vandaag laat hij zijn hoofd rusten tegen het portier van de auto, al snel vallen zijn ogen dicht en is hij in slaap gevallen. Hierdoor hoort hij dan ook zijn moeder niet meer zeggen tegen Dave; ben zo blij dat Lies contact heeft gezocht met ons, het is geweldig om hem weer bij me te hebben. Ook Dave zegt zachtjes tegen Anja; het is een leuke knul die andere zoon van jou.