L.Kleiweg 158 – 1

Ken je dat, die open huizen dagen, dan kun je lang allemaal te koop staande woningen langs gaan en eens binnen een kijkje nemen. Nou één huis had inmiddels mijn aandacht volledig al eerder op geëist. Gewoon omdat ik daar dagelijks voorbij reed. Het was nog een bewoond huis. Ach, in deze tijd moeilijk om een ander huis te betrekken wanneer je de “oude woning” nog niet van de hand had kunnen doen. Open huizen dag. Ik bedacht dat ik wel eens binnen wilde kijken. De vrouw des huizes was een plaatje en die wilde ik eigenlijk wel eens van dichtbij bekijken en dit was een uitgelezen kans om dat ook nog eens, zij het onder valse voorwendselen en zonder makelaar, bij haar thuis te doen. Ik was benieuwd hoe ze rook, hoe ze klonk, hoe ze gekleed zou gaan en hoe ze me zou begroeten, wat ze allemaal zou vertellen. Met andere woorden: ik was geïnteresseerd in de ziel van de woning. Zou ik het durven?

Ik besloot dat het mij achteraf toch niets leek, er konden meer gegadigde komen en dat onaangekondigd. Leek mij niets, leek mij eerder de mogelijke chemie te verstoren. Ook leek het mij dat de ziel des huizes dan anders zou zijn. Maar dat nam niet weg dat ik wel geïnteresseerd was en het nog steeds een prachtig voorwendsel vond. Ik besloot uit te gaan zoeken wat het telefoonnummer van de woning zou zijn en daar dan een verhaal omheen te breien dat ik niet op de openhuizen dag kon en graag op de avond ervoor langs wilde komen. Ja, dat moest toch uitvoerbaar zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Maar dat was nog vrij pittig. De spanning liep bijna mijn broek in toen ik het nummer intoetste. Zou ze thuis zijn, zou ik door durven zetten, zou ze er voor open staan. Ben ik eigenlijk niet hartstikke ziek in mijn kop, schoot het door mij heen, en ik drukte het toestel uit.

Na een onrustige nacht vol met fantastische dromen besloot ik, na een goed ontbijt, wederom een poging te wagen en belde. Na 10 keer over te hebben laten gaan wilde ik het toestel al weer uit drukken toen er ineens werd opgenomen … Hallo? Klonk een wat gehaaste, nieuwsgierige warme vrouwenstem. Hallo, U spreekt met Andre Clotheslover. Klopt het dat uw huis morgen te bezichtigen is met de openhuizen dag? Vroeg ik. O, ja, dat klopt. Komt u? was de reactie. Nou, ik ben morgen helaas verhinderd. Het zou mij in de avond beter uit komen. Maar dan vandaag of overmorgen overdag. Ligt dat in uw mogelijkheden? Vroeg ik na haar reactie verwerkt te hebben. Ze antwoordde met: Dat moet ik even overleggen. Kan ik u daar misschien over terugbellen? Shit, schoot het door mij heen, overleggen, met wie? Ik zei: Ja hoor. Heeft u mijn nummer in het display of zal ik het nog even benoemen. Volgens mij moest mijn stem nerveus hebben geklonken, maar waarschijnlijk was dat haar niet opgevallen want ze antwoorden op een zeer natuurlijke manier met: Ja noemt u het nog maar een keer. Ik schrijf het even op.

Ik noemde het nummer en de verbinding werd afgesloten. Ik baalde, nu wist ik nog niets. Een kloppend gevoel gaf aan dat het mij ontzettend opwond. Mijn fantasie dreigde met mij op de loop te gaan. Wat zou het worden. Een plezierigere prikkel nam de spanning wat over en mijn gedachten dreven af naar wat ik aan zou trekken en nog allemaal wilde doen voor als ze mij kon ontvangen. Ik besloot om, ongeacht wat het antwoord zou worden, mijzelf eerst even te douchen. Dan kon ik mijn klokkenspel gelijk even lekker bijwerken en tevens een beetje afkoelen en mijn gespannen schouders verwarmen en proberen te ontspannen. Ik knapte er lekker vanop. Was weer glad tussen de benen en streelde mijzelf daar en voelde dat mijn klokkenspel zo glad was als een natte zeem. Ik was geen haartje, stoppeltje of wat dan ook vergeten en had mij niet verwond. Het rook ook weer lekkerder. Nu nog een lekkere short eroverheen, zo’n strakke met glimmende vezel. Dat streelt het hele gladde zaakje zeer aangenaam en geeft daarmee een zeer plezierige prikkel af. Ik moest, hoe dan ook, iets zien te scoren. Hoe zou het daar zijn op dat te bezichtigen huis, zou er een andere koper zijn of een adviseur of … Mijn gedachten werden onderbroken door de telefoon die af ging. Met een schok nam ik, licht trillend en chaotisch het toestel op. Ja, Hallo, met Andre. Goedenavond, klonk het aan de andere kant van de lijn. Een wat formele mannenstem die wat moeilijk de Nederlandse taal probeerde te hanteren. Ik dacht, wat is dit? Bel ik gelegen, klonk het weer. Nou, ik wilde graag weten wat de uitkomst zou zijn van het al dan niet kunnenbezoeken van het huis en diens bewoonster, dus antwoorde ik wat gehaast, bijna gretig: Ja hoor. De lijzige stem ging verder: We hebben een prachtig aanbod meneer. U kunt voor 4 weken het AD helemaal gratis thuis ontvangen. Hierna bellen we … Ik had de hoorn er alweer opgegooid. Wat een etter om mijn avond zo te vergallen met een verkoop praatje en mijn verwachte telefoontje mogelijk zou blokkeren. Nou, eerst maar wat thee om wat rustiger te worden (zei ik nou thee, dat klinkt als een oud wijf.) Dat hielp gelukkig. De handelingen hadden een repeterend karakter en normaliseerde mijn gevoelens en misschien wel te hoge verwachtingen naar een wat hanteerbaarder pijl. Terwijl ik een tweede kop in wilde schenken ging de telefoon opnieuw. Ik liet hem een aantal maal overgaan voordat ik hem op wilde/durfde pakken. Goedenavond, met André, zong ik bijna. Hallo, klonk de bekende warme wat gehaaste nieuwsgierige vrouwenstem. Ik zou nog even terugbellen in het kader van jou verzoek om op een ander moment naar de woning te komen kijken dan op de open huizen dag. Dat zou vanavond al wel kunnen, maar mijn ex is dan niet hier om de eventuele technische kant van dit pand te bespreken. Vind je dat bezwaarlijk. Nee! Jubelde het in mij, geen enkel bezwaar. Een ex en niet aanwezig, wat een interessant nieuws. Ex, een Ex, dreunde het in mij. Ik probeerde mij weer wat onder controle te krijgen en werd mij bewust van een stilte die ongetwijfeld minder lang duurde dan dat ik erbij beleefde. Ja, kwam ik aarzelend, heeft je ex dan geen overdracht gegeven van wat er mogelijk aan technische informatie over de woning verteld kan worden. Ik hoopte dat zij mijn vreugdevolle begeerte niet gewaar zou worden. Ja, hij heeft wel wat verteld, zei ze. Maar ik snap niet zoveel van de kreten die hij noemde. “Lateien”, “dode leidingen”, 6 pans oplossing”” en “te renoveren schuurdeur”, want die staat nu uit het “lood?”, zeg ik het zo goed, zegt het jou iets? Nou, gaf ik als reactie, niet alles, maar misschien als ik er even goed naar kijk dat ik snap waar hij het over heeft gehad. Nou, klonk het weer, wat vind je van een uurtje of 20.30uur? En neem je een makelaar mee of iets dergelijks? Nee, ik kom alleen, is jouw makelaar er wel bij?, Zei ik bijna geschrokken. Nee, je zult het met mij moeten doen. Graag, ging het door me heen, Met jou wil ik het wel doen, maar ik zei, 20.30uur moet wel lukken. Weet je wat, ik neem wel een flesje rode wijn mee, want voor mij is 20.30uur net te laat voor een bakkie koffie, en bij wat te drinken praat het een stuk gemakkelijker. Ik hoorde haar bijna blozen aan de andere kant van de lijn. Uhm, ja, is goed, klonk het wat aarzelend. Nou goed dan, sprak ik, tot 20.30uur. Ik pakte een mooie Merlot uit de kast en ging mijzelf verder aankleden. Een kraagloos zomer blouse een simpele jeans. Ik wilde graag normaal overkomen.

Nou, daar ging ik dan. Op naar de Lange Kleiweg 158 in Rijswijk. Dit maal met een auto. Ik had nog wat vragen bedacht om geen argwaan te wekken. Hoe het zat met de Vereniging van Eigenaren bijvoorbeeld en hoe het contact überhaupt met de buren was. Ik stopte niet direct voor de deur maar parkeerde in de wijk aan het Jaagpad. Ik keek nog even in de binnenspiegel en wist dat ik er zeker nooit uit zou komen te zien als een Don Juan, maar dat ik er, voor mijn doen, verzorgd uitzag. Glad geschoren, strak gekapt, olijke oogjes. Nou, daar gaat ie dan, dacht ik bij mijzelf. Stapte de auto uit. Liep op het adres af en belde aan met wat onzekere kriebels in de buik. Ze deed open en was, wederom, zeer plezierig om te aanschouwen. Wat een prachtige natuurlijke haarkleur had ze toch. Een warme brunette, Sportief lijf gehuld in een lief glad turquoise topje op een witte korte strakke rok. Ze liep op blote voeten, rook zwoel en een beetje pittig, Hoi, zei ze, jij moet André zijn, kom erin. (nou graag, dacht ik bij mezelf). Graag, zei ik slechts, en liep haar voorbij de gang in. Ze volgde me, na de deur gesloten te hebben. Ik wachtte haar geduldig op in een wat smalle lange gang. Ga hier maar links de huiskamer in. Ik liep op haar uitnodiging de huiskamer in. Ga maar ergens zitten, klonk het weer achter me. Ik pakte voordat ik ging zitten de feestelijk verpakte Merlot uit een tas en gaf deze aan … ja, hoe zou deze pracht verschijning eigenlijk heten? Als je blieft, de rode wijn, hoop dat je van een Merlot houdt. Ze pakte de fles aan keek me in de ogen en zei, dank je André. Graag gedaan uhm … . Ze lachte, wat on attent van mij. Margot, lijkt wel een beetje op een Merlot. Graag gedaan Margot. Margot liep naar een kast en pakte twee wijnglazen en een kurketrekker. Tenminste nog een echte wijn met een echte kurk. Ze was dus een kenner. Met allebei een wijntje in de hand was er een wat ongedwongener sfeer ontstaan. Er was even een afwachtende stilte. Toen begon ze door te vragen of ik een rondleiding door het huis wenste. Ik gaf aan nog eerst wel even wat dingen door te spreken waarop ze misschien wel een antwoord kon geven. Ze stemde in na wat van de wijn genipt te hebben. Vraag maar, stelde ze voor. Vertel me eens eerlijk hoe het contact met de buren is, ik hoor ze momenteel niet Margot. Nou best wel goed, we hebben zo eens in het jaar een soort buurt barbecue met onze buren van dit hele rijtje op de keerlus van de bus. Dat ga ik zeker missen wanneer ik hier weg ben. Met name Greet is hier de chemische factor in het onderlinge contact. Bij geboortes een kraampakket van biefstuk en eieren bijvoorbeeld. Of een bloemetje bij ziekte. Menig werkgever kan daar nog een puntje aan zuigen. Klinkt goed, zei ik toch wel een beetje onder de indruk over de warmte waarmee ze haar buren beschreef. Zeker niet de aanleiding voor haar vertrek. Vereniging van Eigenaren, is die actief, want jullie delen de daken met elkaar en bij waterschade kan dat een behoorlijk meningsverschil oproepen wanneer je hier niet goed op voorbereid bent. Nou, we hebben altijd alles onderling opgelost. We zijn het ook vaak voor want je weet ongeveer hoelang het zink in je goot mee gaat en de dakpannen hebben een economische levensduur van ca. 50jaar. Dus nee, goed contact werkt vaak beter dan een VVE. Maakt het ook zo afstandelijk en zakelijk vaak. Dat klinkt zo ontzettend goed dat ik mij nu echt afvraag waarom je hier weg zou willen. Margot werd even stil, ze keek naar de vloer en vroeg: waarom denk je dat ik hier weg zou willen? Toen was het mijn beurt om naar de grond te kijken en stil te zijn. Kom, doorbrak ze de ongemakkelijke situatie. Ik laat je het huis zien. Andere vragen zijn voor later, goed? Ik stemde in. Bepaal jij maar een leuke route door het huis. Ze ging me voor naar de achtertuin. Hier een houten schuurtje, er hoort ook nog een stukje grond achter de bomenrij bij ons als moestuin. Nou, Margot, de tuin is keurig onderhouden. Het schuurtje wat minder, maar dat is nog niet schadelijk. Hoe oud is het schuurtje? Zo’n 7 jaar. Mijn ex heeft het de laatste 3 jaar niet kunnen onderhouden. Onderhield andere dingen waardoor hij nu mijn ex is. Tuin was altijd mijn pakkie an. Ik hield van de kleuren, de zorg, het karakter de geur. (haar ex ging vreemd, zong het door mijn hoofd). Nou kom, gaan we de keuken bekijken. Keuken is ook ongeveer 7 jaar oud, 8 jaar geleden zijn we hier komen wonen en hebben we wat dingen stapsgewijs aangepakt en opgeknapt. Kinderen waren toen net het huis uit en we wilde wat meer ruimte hebben voor het uitoefen van onze hobby’s. Keuken zag er keurig uit. Geen piepende deurtjes. Alle deurtjes in het lood. Neutrale kleuren in combinatie met natuurlijk hout design. Thermische kookplaat ingebouwd. Mooi weggewerkte bedrading, leidingen en luchtkanalen. Prachtig, zei ik. Toilet grensde aan de buitengevel. Was wat smal. Licht. Voorzien van spaarfunctie. Trap in de hal Eenvoudig. Kortpolig bekleed. Margot zag me ernaar kijken en gaf de toelichting: ja, vang het meeste stof op en dempt geluid, maar ligt er ook al zo’n 6 jaar op. Wordt hier en daar kaal. Hout er onder is nog wel goed hoor. Boven een gezellige en praktisch ingerichte douche, geen schimmelvorming. Mengkranen. Witte tegels en ingebouwde halogeen verlichting, dim baar. Kleine kamer met strijkplank. Grotere kamer met verduisteringsgordijn grote open tafel en ingericht als een donkere kamer t.b.v. ontwikkelen foto’s. Mijn hobby, gaf Margot wat verduidelijking. Zolder. Ruim en mogelijkheid tot dakkapellen voor en/of achter. HR ketel van 3 jaar oud, met onderhoudscontract. Als afsluiter liepen we naar de slaapkamer. Voordat de deur openging verontschuldigde Margot zich voor de mogelijke “rommel” die ze nog niet had op kunne ruimen. De deur ging open en het bed was keurig toegedekt maar overladen met creaties die Margot ongetwijfeld ook zeer goed stonden. Als Clotheslover was ik aangenaam verrast. Margot, dit is geen “rommel” dit is een schatkist aan goede smaak, stijl en zelfacceptatie. Ik keek Margot verrast aan en zag haar een beetje verlegen blozend tegenover me staan. André wat zeg je dat lief. Wat moet er gebeuren als jij hier wil blijven wonen? Is dat financieel of is deze woning dermate gevuld met herinneringen dat je hier niet meer kan wonen? Ik bracht haar in verlegenheid. Wat een vragen en wat een diepe. Ik weet niet of ik er de antwoorden op weet en of ik die met je wil delen. Kom, zei ik warm, we gaan weer naar beneden. Volgens mij ben je wel toe aan nog een glas wijn. Ze kwam achter me aan en ik schonk haar in. Ze nestelde zich in een hoekje van een fauteuil en leek even afstand te willen doen van gedachten die haar bestormde. Ze sloot haar ogen en nam een behoorlijke teug van haar Merlot. Ik probeerde, na haar een stilte gegund te hebben, haar weer terug te brengen naar de ruimte die ik op dat moment met haar deelde. Wat fotografeer je eigenlijk? Ze opende haar ogen verrast en keek me niet begrijpend aan. Wat bedoel je, nou, zei ik, die donkere kamer, je hobby. Wat vind je leuk om te fotograferen? Nou eigenlijk van alles wat ik leuk of mooi vind. Noem eens een voorbeeld? Vroeg ik haar. Nou de tuin, eh, … dingen die mij aanspreken. Ik zou jou kunnen fotograferen als je daar voor open staat en tijd hebt vanavond. Verrassende wending. Hier werd ik wat verlegen mee. Hoe bedoel je dat? In de tuin of zo. Nou, nee, gaf ze als antwoord. Close up, poses, wijn drinkend … eh, dat soort situaties. Lijkt het je wat? Nou is goed, waar wil je dat doen? Op zolder, kwam het resoluut. Neem je wijn maar mee. Ik nam me wijn op en liep achter haar aan. Haar heupen bewogen, naar het leek, zeer uitdagend in de strakke stof van haar rok. Eenmaal op het zoldertje gaf ze me instructies om ramen te verduisteren een soort diascherm met achtergrond omlaag te trekken en vroeg ze me de inhoud van een op zolder geplaatste kliko (verrijdbare afvalcontainer) leeg te storten voor het scherm. Zij zou nog wat attributen halen en de camera en lichten. Ik begon enthousiast de ramen af te schermen, het decor uit te rollen en probeerde de kliko te verplaatsen, maar wat zat daar allemaal in? Klep open en het leek wel gevuld met zand voor in een parkieten kooi. Anijslucht, ja, vogelzand van schelpengruis. Ik stortte de kliko in fases voor het decor. Toen kwam Margot binnen met standaards en lichten. Wederom instructies. Die lange daar, die korte daar, die met die parapluutjes erop daar weer achter en naast. Zij ging nog even en liet mij de honneurs waarnemen. Ik plaatste de lichten naar de instructie en besloot ze alvast aan te doen. Ik was gereed en dronk wat aan de Merlot. Flits, flits, flits, klonk het vanuit het trapgat. Margot en camera waren gearriveerd en ik zag bijna gelijk niets meer dan vlekken voor de ogen. De lampen met parapluutjes hadden meegeflitst. Probeer eens wat verschillende houdingen? Klonk het lief commanderend. Ik probeerde een ontspannen houding, over de schouder kijken, wijn drinkend, bukkend en hoorde de flitsen mijn creaties belonen en vastleggen. Straks wat met de zelf ontspanner stoeien, zei ze. En was weer even bezig. Ik probeerde de vlekken uit mijn ogen te krijgen en me te heroriënteren. Dat lukte moeizaam, maar Margot had dermate veel tijd nodig om dingen voor te bereiden voor het zelfontspannen, dat ik er wel ruimschoots de tijd voor kreeg. Margot klonk opeens opgewekt, zo, klaar. En ik zag een soort schim vanuit het duister op mij afkomen. Ik help je even bij wat poses terwijl de zelf ontspanner lekker door gaat flitsen. We hebben ongeveer 500 afbeeldingen in een halfuurtje. Ze kwam het licht in en ik zag een prachtige zomerse outfit haar vrouwelijke vormen omhullen. Alles wederom op basis van turquoise en wit. Ze was prachtig. Ze drukte op een knopje en de sessie begon. Margot pakte me bij de schouders en legde haar hoofd erop. Ze fluisterde wat in mijn oor, wat ik niet verstond en knabbelde wat aan mijn oorschelp. Haar handen gleden over mijn zomerblouse en gleden speels langs de knoopjes en opende deze 1 voor 1. Ze stond achter me en wond me wel op. Mijn ademhaling werd onregelmatiger en mijn ogen gleden dicht. Ondertussen flitste het aardig. Ik draaide me om en keek Margot eens aandachtig aan zonder last te hebben van de flitsen. Het enigste wat oogverblindend was, was Margot. Ze was sensueel. Ik voelde me tot haar aangetrokken. Ik vond het spannend wat ze deed. Mijn lichaam reageerde sterk op haar aanraken. Zij kwam ook tot die ontdekking toen haar hand mijn broek had bereikt en daar een strakke broek aantrof ter hoogte van het kruis. Ze schroomde niet en opende de gulp. Werd wat onstuimiger en trok in een resolute beweging de broek en onderbroek over mijn heupen. Opeens weer zeer teder streelde zij speels mijn klokkenspel en nam in volle bewondering mijn stevig geworden geslachtsdeel in haar hand. Flits, flits. Opeens zat ze op haar knieën voor me en nam mijn stijve lul diep in haar warme vochtige mondje. Flits, flits. Het was heerlijk. Zoiets was me nog niet eerder overkomen. Haar handen gleden langs mijn benen en mijn handen vonden haar hoofd en remde hier en daar wat bij. Ze keek omhoog, zoog hemels en probeerde onderwijl om de broek over mijn enkels te krijgen. Ik hielp haar galant en stond half naakt in mijn open geknoopt zomerblouse in een zolderkamer waar mijn lul zich in een prachtige vrouwenmond bevond en flitsen mij omgaven. Het werd mij bijna te heftig en ik vroeg mij af of zij er open voor zou staan wanneer ik haar geslachtsorgaan zou proeven. Ik probeerde haar te laten stoppen met het pijpen en dat lukte met moeite. Ik bracht haar uit haar even wicht door stappen vooruit te maken waardoor ze achterover zakte op de grond. Mijn handen begeleidde dit en vlijde haar zacht op het zand. Ik streelde haar. Was verbaasd over de zachtheid van het stofje en ontdekte dat de stof licht doorschijnend was. Mijn handen gingen op onderzoek uit en vonden haar rondingen. Flits, flits, Ze kreunde bij het aanraken en ik voelde de zachte stof zich spannen rond twee kleine zwellingen die de locatie van haar geërecteerde tepels aangaven. Wederom gekreun. Mijn mond begon op die plek zachtjes in de stof te bijten. Mijn handen vonden haar benen en gleden langzaam langs de zachte huid naar boven. Onder haar jurkje richting haar kruis. Dit wond mij wel heel erg op. Mijn mond verliet de geurige kloof die een vrouw tussen haar borsten heeft en zakte af langs de zachte stof van haar jurk. Tot aan haar zoom genieten van het gekreun wat dit bij haar voortbracht. Flit, flits. Mijn hoofd wurmde zich onder de stof van de jurk en liet zich, al dijen kussend, langzaam door een bepaalde geur naar boven loodsen. Mijn handen waren inmiddels op een plek die verraadde dat Margot niet voornemens was geweest om een slipje te gaan dragen. Een vochtig warm grotje geurde me tegemoet. Een beetje stroperige afscheiding bleef aan mijn nieuwsgierige vingers kleven. Mijn tong en lippen waren er als de kippen bij en proefde een ongekende zoete sappige afscheiding. Met likkende en happende bewegingen probeerde ik het woordje liefje te vormen, waarop ik mijn tongetje dan weer diep in het grotje stak en dan weer haar klitje tussen mijn lippen klemde. Een enthousiast gekreun steeg op vanuit de diepte van haar verlangens. Haar handen probeerde mijn hoofd te fixeren en zo mijn aanwezigheid tussen de benen bij haar te garanderen. Ik had geen last meer van de flitsen, hoorde slechts nog flits, flits en een lieflijk hartstochtelijk gekreun. Opeens werd mijn hoofd zo stevig tegen haar geurende vochtige kruisje gedrukt dat ik bijna mijn lippen en tong niet meer kon bewegen, laat staan ademhalen. Schokkend kwam ze klaar en kreunde bijna de buren binnen. Het was voor mij nieuw dat ik een vrouw had gebeft en bovendien verrassend dat dit zo’n genot teweeg bracht. Ik was een beetje trots en eigenlijk toch ook wel erg opgewonden. Ik bevrijdde mijn hoofd uit de warme/klamme omgeving. Margot lag een soort uitgeblust op het zand. Ze was prachtig. Ik zocht haar harde knobbeltjes weer op en merkte dat ze daar zeer gevoelig op reageerde. Oooh, André, waar heb je dat geleerd, klonk het hees. Ik bloosde een licht. Ze kroop wat overeind en keek me bewonderend en zeer sensueel aan. Zo mannetje, nu ben jij aan de beurt om eens lekker te genieten. Margot, ik vond dit al echt heerlijk, ik heb hier al erg van genoten, bracht ik ertegen in, maar dat mocht niet baten. Margot had haar zinnen gezet op mijn stijve lul. Pakte hem weer beet en begon hongerig te sabbelen. Zo zoete jonge. Kom jij maar eens lekker hier met die stoere stengel. Het zwellende lid werd met een gretige vaardigheid getest op zijn reactief vermogen. En toen hij niet meer leek te groeien, duwde ze me naar achter, trok haar jurkje iets omhoog en leidde mijn geslachtsdeel zo haar fantastische neukgrotje in. Het was zo geil om haar over mijn piemel te zien glijden dat ik moeite moest doen niet gelijk klaar te komen. Ze begon heerlijk ritmisch te bewegen en ondertussen flitste de camera’s. Ze stond op, draaide zich om en schoof zich opnieuw over mijn stijve neukstaaf. Ze bereed mij met groot plezier en deed mij daarmee een groot plezier. Ze boog voorover en daardoor staken haar benen naar achter en vonden haar voeten rust bij mijn hoofd. Haar mond had mijn tenen gevonden en begon hier aan te sabbelen. Ik besloot het zelfde bij haar te doen en liet mijn handen intussen haar prachtige strakke, in de gladde stof van de jurk gehulde, kontje strelen. Wat een vrouw was dit. Heerlijk. Ik voelde dat ik bijna moest komen en wilde dit eigenlijk nog wat uitstellen. Ze gaf me echter geen kans en ging op de knieën zitten, aanvoelend dat ik bijna klaar kwam. Jij neukt me nu vol met je zaad, klonk het bijna dreigend, maar dat wond mij nu juist weer erg op en terwijl ze mij bereed, spoot ik grote golven sperma diep haar grotje in. Ze kreunde toen ze dit voelde en kwam, wederom, schokken klaar. Flit, flits, klonk het nog steeds. Ze ging van me af en kroop dicht tegen me aan in mijn armen. Wat kun jij neuken Margot, bracht ik hijgend uit.

Hierna hebben we elkaar nog vaker ontmoet. We hebben een financiële regeling getroffen met haar ex waardoor zij kon blijven wonen tussen die fantastische buren.

De foto sessie hebben we nog eens een keertje goed doorgenomen en de resultaten waren van dien aard dat er eigenlijk een volgende sessie plaats had.

Tot volgende keer.