Ongewild Genot

Hallo iedereen. Dit is mijn eerste verhaal, dus verwacht er niet te veel van.

Ik hoop op feedback

“Daniëlle, wacht even!” Ik keek om, en zag Michelle aan komen lopen. Een late training had er voor gezorgd dat het donker was, en ik moest daarom ook twee keer kijken voordat ik het zeker wist. We stapten op de fiets en we reden dezelfde route als normaal. Het grootste stuk reed ik mee met Michelle. Elke keer als ik er over nadacht viel me hetzelfde op. Ze leek veel op me. Beiden droegen we het voetbaltenue van onze club. Alleen ik droeg deze met een B-cup eronder en zij met een C-cup. We waren even lang, of eerder gezegd, even klein; rond de 1,65. Ik met blond haar, zij bruin, maar ondanks dat werd er vaak gevraagd of we zusjes waren. Nee, niet direct. Maar het voelde wel zo.

Toen we de eerste bocht door kwamen werd er eindelijk wat gezegd werd: “Ik zal die kuthoer nog eens krijgen. Mij een beetje op mijn enkel trappen.”

“Windt je niet zo op meid, het kan ook per ongeluk gebeurt zijn,” reageerde ik.

“Was het de eerste keer, dan had ik me er inderdaad niet over opgewonden, maar dit is al de derde keer deze week. Zaterdag flikte ze het ook al twee keer, stronthoer dat ze is,”

Ik moest lachen om de orginele woordenkeuze die Michelle altijd gebruikte. Elke dag leerde je wel wat bij.

Het bleef even stil, totdat Michelle de rem zachtjes inkneep. Ik zag haar vertragen, en vroeg wat er aan de hand was. “Sorry, maar ik moet nu toch echt even plassen. Sinds het begin van de training al, en ik kan het niet meer ophouden,” veronschuldigde ze zichzelf.

“Waarom ging je in de kleedkamers niet dan?” Luidde mijn vraag.

“Ben je daar zelf wel eens geweest? Te tampons plakken aan de muur, te smerig voor woorden,” giechelde ze om haar eigen opmerking. Natuurlijk moest ik bekennen dat het bij de kleedkamers echt een verschrikking was en dat ik daarom zelf ook altijd mijn plas ophield.

“Ok, je hebt mijn toestemming.” Ik kon het niet laten om een brede glimlach op mijn gezicht te toveren, zodat Michelle zich wat beschaamder voelde. “Wat moet dat moet.”

“Zo we kunnen weer verder. Ik raad het je niet aan hoor, het sanitair hier is niet veel beter dan bij de voetbal. Ze hebben geen eens toiletpapier.” Ik glimlachte om haar opmerking.

“Nog plannen voor het weekend?” Voeg ik dan maar om de stilte te doorbreken.

“Ja, afgesproken met een jongen.”

Ik fronste ondanks dat ik wist dat ik wist dat ze het niet kon zien. Een schamele “Oh” was het enkele wat ik op kon brengen. “Ja”, was de reactie die ik kreeg. “Dat dus.” Het leek wel een wedstrijd wie de ander het eerste stil kon krijgen. Hoewel we altijd wel wat te praten hadden zorgde dit onderwerp ervoor dat het altijd wat ongemakkelijker werd. Apart, aangezien je elkaar zolang kent. Maar in mijn eigen is een vriendje een “zeldzaam bezit”. Ik heb er namelijk nog nooit een gehad sinds groep 7. Ik ben er gewoon te verlegen voor. Terwijl Michelle een echte mannenmagneet is, zowel uiterlijk als met stemgebruik. Ze weet altijd wel iemand een lulverhaal te verkopen, waardoor ze elke maand wel een andere spetter heeft. Gelukkig wist Michelle me ondanks mijn verlegenheid te respecteren door er niet verder over te praten. Maar tot een gezellig gesprek kwam het niet meer

De stilte werd doorbroken toen onze wegen scheiden. “Ik bel je morgen nog wel even,” zei ik.

Ik kreeg een bevestiging en een gedagje voordat ik alleen verder zou fietsen. Na 2 minuten zou ik de keuze maken. Lang de weg of door het park. Allebei voordelen, de weg was verlicht, in tegenstelling tot het park, maar aangezien het park korter was, was ik bereid het risico te nemen. Ik sloeg linksaf en reed via het bruggetje het park in. Het was stil en donker. Het enige wat ik hoorde was mijn dynamo zoemen, en het licht van mijn fiets was de enige mogelijkheid wat te zien. Halverwege hoorde ik een zacht gebrom achter me. Ik wist direct dat dit een scooter was, en dat zorgde ervoor dat mijn hart sneller ging kloppen. Wat je tegenwoordig op TV hoort, maakt je toch bang, en ik heb direct spijt van mijn keuze om door het park te gaan. Het gebrom werd luider, en ik was al een plan aan het opstellen wat ik zou doen bij een dergelijke situatie. Slaan was het eerste wat in mijn hoofd opkwam. Daarna hard gillen, en proberen snel weg te komen, direct naar de dichtstbijzijnde uitgang van het park. Daarna proberen iemand aan te houden die me kan helpen.

Het gebrom was vlak achter me, tot ik zijn koplamp naast mijn fiets zag verschijnen. De brommer kwam langzaam naast me te rijden. Ik voelde mijn fiets wankelen en zag in mijn ooghoek een been tegen mijn bagagedragen schoppen. Ik wist nog overeind te blijven, maar na de tweede trap, nu vlak achter mijn zadel, voelde ik mijn banden wegglijden en zag ik de grond dichter bij komen. Het plan wat ik zojuist had bedacht kwam nu niet meer ten sprake. Ik dacht nergens aan, maar was bang. Heel bang. De brommer stopte een kleine 5 meter voor me. En er stapte iemand af. De helm met zwart glas zorgde voor een extra intimiderend effect en ik had geen gevoel meer over mijn lichaam. Totaal verlamd kreeg ik het niet voor elkaar om te gaan gillen, laat staan vechten. Ik wist wat komen zou, maar besefte niet dat dit realiteit was. De bestuurder stond tegenover me, en pakte me vast bij mijn polsen. Een stevige greep en een ruk omhoog zorgde ervoor dat ik rechtop stond, trillend op mijn benen. Ik zag de bestuurder kijken en wist dat ik in zijn ogen al naakt was. Plots een klap, onder mijn kaak, ik val neer en merk niks meer.

Ik word wakker, en lig in een grasveld. Na even nadenken, weet ik dat we nog in het park zijn. Mijn korte trainingsbroek is uitgetrokken, evenals mijn schoenen en sokken. Ook is mijn shirt weg en lig ik enkel in mijn paarse topje en slip. Paniekerig flits de situatie in mij op die zich nu afspeelt. Ik probeer op te staan, ondanks het dreunende gevoel in mijn hoofd. Wankel sta ik en kijk om mij heen. Mijn kledingstukken liggen op de grond verspreidt, en een helm ligt even verder op tegen een boom.

Ik begin te lopen. Steeds sneller, tot ik een langzaam jogtempo heb gevonden. Na een tiental meter voel ik me tegen de grond geworpen worden. Ik word opgetild en binnen korte tijd weer op dezelfde plek neergelegd. Gemompel van mijn toekomstige verkrachter. Dankzij het donker en mijn verwarring heb ik niet goed naar de man in kwestie kunnen kijken.

Er wordt niks gezegd. Ik lig te huilen in het gras. Zacht snikkend kijk ik naar links, tegen de rug van de man. Het zit met zijn handen te zoeken in een rugzak. Als hij gevonden heeft waar hij naar op zoek was, loopt ie naar me toe. Ik hoor een scheurend geluid en besef me dat hij een rol tape vastheeft. Ik begin te gillen, en krijg een seconde later een flinke klap in mijn gezicht. Stil snikkend wordt mijn mond dichtgetapt. De man, die nog steeds zwijgt, gaat rechtop staan en gooit de rol tape richting de rugzak. Hij staat nu naast me, en kijkt me een minuut lang aan. Ik hoop dat hij zijn medelijden toont, en kijk hem nog eenmaal paniekerig aan. Ondanks de poging zet hij een stap opzij, en bukt. Mijn paarse slip wordt vastgepakt. Gillend probeer ik tegen te stribbelen, maar het heeft geen enkele zin. In een ferme ruk wordt mijn slip uit getrokken. Tranen komen er niet meer, maar huilen doe ik wel degelijk. Hij streelt over mijn kale venusheuvel, tot hij bij mijn spleetje komt. Langzaam gaat hij door mijn spleetje, en hij drukt een beetje harder. Steeds harder begin ik te huilen, ook al is daat weinig van te horen. Zijn vinger verlaat mijn spleet en hij buigt nu meer naar mijn borsten toen. Hij draait me op mijn buik, en klikt eenvoudig mijn beha los. Ik wordt terug gedraaid en zie hoe hij aan beide kledingstukken ruikt. Nog steeds zie ik niet hoe mijn verkrachter eruit ziet. Het enige wat ik uit het siluet op kan maken, is dat hij een stuk langer is dan ik, en kort stekelig haar heeft. Welke kleur weet ik niet.

Ik hoor een klik en zie de beweging die de man bij zijn kruis maakt. Hij maakt zijn riem los, en trekt zijn broek naar beneden. Ik probeer er een traan uit te persen, maar het lukt gewoon niet. Hij stapt uit zijn broek, en trekt zijn shirt over zijn hoofd. Hij gaat tussen mijn benen liggen en probeert met zijn tong tussen mijn schaamlippen te komen. Ik kan het niet laten om hem een trap te geven. Ik raak zijn schouder en even verbaast wacht hij met zijn volgende beweging. Hij grijpt naar mijn benen, en duwt ze uit elkaar. De man is ongelofelijk sterk en ik krijg het niet voor elkaar om mijn benen terug in positie te krijgen. Een tong tussen mijn lippen zorgt ervoor dat ik plots ontspan. Ondanks de situatie is dit een goed gevoel. Ongewild geniet ik van mijn vernedering. Ik wissel tussen ontspanning en spanning in. Ik begin te genieten van de bewegingen die de tong maakt, maar weet dat dat de bedoeling niet is. Ik probeer nog een laatste keer de man te slaan, maar als hij met zijn tong over mijn clitoris likt val ik weer achterover. Ik laat het over me heen komen. Zijn handen grijpen nu naar mijn borsten, terwijl zijn tong doorgaat met de draaiende beweging over mijn klit heen. Hij masseert mijn, naar eigen zeggen, mooie borsten. Een heerlijk gevoel dat ik niet wil. Ik wil niet wat er nu gebeurt, maar toch geniet ik ervan. De man stopt met alle handelingen en staat op. Hij trekt zijn onderbroek uit, en buigt zich voorover naar mijn gezicht. Voor de eerste keer hoor ik de man praten. “Je vind dit lekker hè?” klinkt een volwassen stem. Zijn vraag doet me meer pijn dan het gevoel dat ik misbruikt ben. Want hij heeft gelijk. Ik moet toegeven en knik bijna ongemerkt ja. Langzaam maakt hij de tape los, en streelt mijn wangen en lippen mijn de muis van zijn hand. Ik ben gestopt met huilen en probeer zachtjes te vragen waarom hij dit doet. Maar in plaats van de woorden die ik wou gebruiken klinkt er een heel andere zin uit mijn mond. “Ik ben nog maagd, alsjeblieft niet.” Het is bijna niet te horen, maar de man begrijpt wat ik zeg. “Ik doe rustig met je, geen zorgen,” is zijn antwoord. Paniekerig en met een snellere ademhaling schud ik mijn hoofd en fluister nee. Maar het mag niet baten. De hand van de man gaat weer naar mijn kruis toe, en een vinger wordt langzaam tussen mijn schaamlippen geplaatst. De man geeft mij een zoen, terwijl zijn vinger rustig doorduwt. Ik krijg het niet voor elkaar om mijn lichaam onder controle te krijgen, en kan mijn goofd dus niet wegdraaien. Toch beantwoord ik zijn zoen ook niet. Opeens wordt de vinger direct doorgeduwt en ik schiet met mijn borst omhoog. Mijn hoofd slaat naar achter, en ik hoor op de man praten. “Onderdruk je gevoelens niet.” Hij heeft gelijk, stiekem vond ik de zoen opwindend en wou ik hem beantwoorden. De vinger komt uit mijn spleet, en de man gaat er nu recht voor zitten. Enkele klodders spuug komen terecht op mijn schaamlippen. De man smeert het uit met twee vingers. Ook drukt ie een beetje naar binnen met beide vingers. Hij gaat er nu goed voor zitten en neemt zijn stijf geworden penis in zijn hand.

Een tinteling in mijn hele lichaam doet mijn ontspannen als de man zijn penis tegen mijn lippen aanzet. Langzaam maar zeker komt zijn stijve geslachtsdeel verder in mij. Ik geniet nu met volle teugen. Ik vertel mijzelf geen leugens meer, en begin sneller te ademen. Ik voel mijn gezicht vertrekken en een lichte pijnscheut in mijn onderlichaam. De man probeer zijn stijve sneller in mij te duwen. Uiteindelijk voel ik iets uit mij stromen en ik besef dat ik zojuist ontmaagd ben door een onbekend persoon. Ik kan mezelf niet zeggen hoe ik me voel. Ik voel nu zijn ballen tegen de onderkant van mijn lichaam. Ik schat dat hij nu met zijn volle penis in mij zit. De man beweegt langzaam weer uit mij, tot ongeveer de helft, tot hij weer naar voren duwt. Steeds sneller doet hij dit, en steeds sneller adem ik. Ik geniet met volle teugen van de verkrachting, die ik eerder vandaag nooit voorzien had. De man neukt mij nu vol. Ik kan het niet meer trekken, en voel mijn kutspieren samenspannen. Ik kreun luidruchtig en verzwak wat meer. Nu voel ik aan dat hij ook bijna komt. Ik vraag zachtjes of hij niet in me wilt komen. Hij haalt zijn penis uit mijn vagina, en komt nu dichter bij mijn gezicht. Zo’n 18 centimeter wordt verleidelijk voor me gehouden.“Dan wil ik in je mond komen,” krijg ik als antwoord. Deels als gevoel van dank dat hij rekening met me houdt, en deels omdat ik het een redelijk voorstel vind, neem ik zijn penis in mijn mond en zuig zachtjes aan zijn eikel. Langzaam neem ik zijn staaf verder in mijn mond, tot net iets over de helft. Hij pakt me bij mijn haren en langzaam pusht ie zijn penis in mijn mond. Aangezien ik de smaak niet vind tegenvallen lik ik met mijn tong om zijn eikel heen terwijl ik af en toe wat zuig. Ik maak wat langere halenen krijg nu zo’n driekwart in mijn mond. Na drie keer goed zuigen, en een paar likjes lang zijn eikel hoor ik zijn gedrag veranderen. Hij kreunt wat meer en wordt kortademig. Ik ga nog even verder, maar hij komt al klaar in mijn mond. De eerste straal bereikt mijn keel, en de volgende twee komen op mijn tong te liggen. Ik slik de ziltige massa weg en lik zijn eikel schoon. De smaak is zeker niet verkeerd en ik probeer doormiddel van mijn hand nog een beetje uit zijn penis te krijgen. Ook dat lik ik op. Daarna ploffen we allebei in het gras. Ik weet niet wat ik erover moet denken. Ik ben misbruikt door een wildvreemde in het park, maar ik voel me niet vies. Klopt dit wel?

Even later wordt ik wakker. Een deken in over me heen gelegd, en de ondergrond waar ik op lig is zacht. Alles om me heen is wit, en als ik links kijk zie ik twee bekende figuren zitten. Ik realiseer dat ik in het ziekenhuis lig met mijn ouders aan mijn bed. Mijn moeder huilt, en mijn vader staart met teleurstelling in mijn ogen. Teleurstelling dat hij er niet was toen ik hem nodig had.

Er wordt mij verteld dat ik gevonden ben ik het park, enkel met wat kledingstukken over mij heen. Na medisch onderzoek hebben ze geconcludeerd dat ik misbruikt ben, en in slaap ben gebracht met een nog onbekend middel. Vanwege het middel wat er gebruikt is, moet ik nog een aantal dagen in het ziekenhuis blijven. Ik vraag mezelf ook nog vaak af of ik echt spijt heb dat ik door het park ging, en of ik het nog eens zou doen. Eerlijk gezegd, nee er is geen spijt van mijn keuze. En of ik het nog eens zou doen… wie weet. Misschien hangt dat van mijn stemming af. Maar stiekem vond ik het wel erg lekker.

Ik ben volledig tegen verkrachting, en wil benadrukken dat dit geen fantasie noch werkelijkheid is.