De tramrit

Donderdagavond ga ik altijd repeteren met het zangkoortje van mijn vroegere school. Ik neem dan de tram, want al enige tijd woon ik in de randstad en de school is in het stadscentrum. Meestal is de repetitie omtrent 22 uur gedaan maar we hebben binnenkort een optreden en de koorleider wou graag enkele nieuwe stukken inoefenen, waardoor het over elfen was eer ik aan de tramhalte kwam. Gelukkig stonden er nog twee dames te wachten, zodat ik niet in mijn eentje in deze toch wat ‘beruchte’ buurt stond. Een bomvolle tram kwam eraan. De bestuurdster knikte me vriendelijk toe maar zei dat ze naar de stelplaats op weg was. Aangezien het niet zo ver was vandaar naar mijn flatje, stapte ik toch maar op. Beide dames, druk in gesprek, volgden mijn voorbeeld. We schuifelden tussen de mensen door en ik was wel verplicht me zo smal mogelijk te maken. Achteraan was er gelukkig iets meer ruimte, hoewel we nog dicht opeen stonden. Het was niet te vermijden geweest dat mensen mij aanraakten toen ik tot hier schuifelde, en ik had daar ook geen aandacht aan geschonken. Maar nu er hier meer plaats was, verstarde ik bij de minste aanraking en dat ik betast werd was wel duidelijk. Ik droeg een vrij losse jurk omdat bij het zingen het belangrijk is dat je vrij kan ademen en al te strakke kleding is niet aan te raden.

Ik voelde duidelijk hoe een hand niet toevallig langs schuinachter op mijn dijbeen ruste en met de zoom van mijn jurk speelde. Ik draaide mijn hoofd en keek recht in het gezicht van een van de dames die samen met mij op de tram hadden gewacht. Hoewel ik de kans had om terug naar voor te gaan, bleef ik als bevrozen staan. De dame knipperde even met haar ogen en ik voelde hoe haar hand heel discreet zachtjes de binnekant van mijn dijbeen zocht. Hoewel nooit eerder zo door een vrouw bekeken, voelde ik dat ze mij begeerde. Ik had uiteraard van de ‘vrouwenliefde’ al wel gehoord – en er stiekem over gefantaseerd – maar dat het mezelf zou overkomen had ik niet gedacht. Met mijn 23 jaar was ik wel geen maagd meer, maar de ware Jacob had ik nog niet getroffen. Ik slikte en keek zo frank als mogelijk terug, maar sloeg haar hand niet weg, ook niet toen deze langs achterom onder mijn jas en jurk opklom tot aan de grens van mijn billen. Ik likte even mijn lippen en sloot mijn ogen. Plots was de hand weg. Er moesten mensen uitstappen en opnieuw begon het geschuifel. Iemand wreef mij daarbij zacht over mijn billen en toen ik wou protesteren zag ik dat beide dames mij hoopvol aankeken. Ik aarzelde: de tram stond nog altijd stil dus ik kon ook uitstappen. ‘Ting’ zei echter de bel, de deuren schoven dicht en we reden verder. Ik zag dat er enkele zitplaatsen waren vrijgekomen: een dubbele bank en een plaats daar tegenover. Ik zag hoe een van de dames op de dubbele bank plaats nam en de ander tegenover haar. Die kon mij wenken met haar ogen, wat ze prompt deed. Ik wou het negeren, maar toch ging ik voetje voor voetje tot waar ze zaten. Ik voelde hoe zij mij met hun ogen al aan het uitkleden waren en dat vond ik wel opwindend.

De vrouw die mij daarnet betast had had haar jas uitgetrokken en op haar benen gelegd. Verlegen maar nieuwsgierig naar wat zou volgen zette ik mij naast haar, waarbij ik mijn jurk zedig over mijn knieen trok, waarvoor hij eigenlijk net iets te kort was. Ik voelde hoe beide dames glimlachte. De dame naast mij plooide haar jas open en spreidde hem over haar en mijn benen, waardoor buitenstaanders geen zicht kregen op wat zich eronder zou afspelen. De vrouw tegenover zette haar voeten tussen de mijne en duwde ze vaneen. Ik liet het gewillig toe en voelde hoe mijn buur mij nu onbeschaamd betaste. Ze had snel mijn jurk opgetrokken en wreef nu indringend over mijn slipje. Wat ze voelde beviel haar wel, want soms trok ze haar hand terug en rook ze eraan, daarbij veelbetekenende blikken werpend op haar vriendin die haar spel met knipoogjes aanmoedigde.

Intussen waren er al heel wat mensen afgestapt en we reden nu met een zo goed als lege tram. Nog enkel een koppel vooraan en een oudere man waren de medereizigers, en dan was er natuurlijk nog de bestuurdster. “Ik ben Mathilde”, zei de vrouw tegenover mij. “En ik Astrid” klonk het naast mij. Ik fluisterde dat ik Michelle was. Mathilde schoof plots van haar zitplaats op haar knieen en stak onbeschaamd haar hoofd tussen mijn benen, onder de jas en mijn jurk. Astrid stond op omdat ik dan verder mijn benen zou kunnen spreiden en terwijl de randstad buiten voorbijgleed sloot ik mijn ogen en voelde ik voor het eerst hoe een vrouwenhand mijn slipje binnendrong. De tram stopte en de oude man stapte vooraan af. De bestuurdster draaide zich om en zei dat ze nu tot aan de stelplaats zou doorrijden, dus wie nog wou afstappen moest het hier doen. Met verbazing zag ze dat Astrid rechtop stond terwijl er zoveel zitplaatsen waren. Ook het koppel draaide zich nu in haar richting om: het was een tienerstel dat naar de cinema was geweest. En blijkbaar was het een ‘spannende’ film want ze waren in ‘staat van opwinding’, zoals dat dan heet. Ik hoorde hoe deze drie mensen dichterbij kwamen en wilde dat ik nooit geboren was toen Astrid haar mantel wegnam en Mathilde zonder schroom mijn slipje opzijtrok waardoor ze een vrij uitzicht kregen op mijn vochtige schelp. Ik wou recht springen maar de sterke handen van Mathilde drukte mij tegen de zetel aan.

Het tienermeisje keek met grote ogen, haar vriendje greep spontaan naar zijn kruis. En de bestuurdster likte zich de lippen en zei: “Jullie vinden het toch niet erg dat ik even nog een tussenstopplaats aandoe, een beetje afgelegen?” “Doe maar, schatje, we hebben geen haast” hijgde Mathilde van tussen mijn gespreide benen. Opnieuw deed ik een poging om weg te geraken maar Astrid hield me nu langs achter in een greep waarbij ze mijn borsten als steunpunten vastnam. Ik kreunde en wou dat het tienertje mij te hulp kwam, maar die dacht waarschijnlijk dat ik dit alles graag had. Mathilde was, nu ze zag dat ik niet weg kon, rechtgestaan en begon zich te ontkleden,zich voor niets of niemand schamend. De bestuurdster volgde in de spiegel de show terwijl ze de tram in beweging bracht. Telkens Mathilde weer een kledingstuk uittrok, liet ze de bel rinkelen.

De tienerjongen kende ook al geen remmen meer. Opgewonden trok hij zijn jas uit en knoopte zijn broek los. De gyms trapte hij de tram in en daar stond hij in zijn boxer geil te loeren naar het mooie, haast naakte lichaam van Mathilde. Zijn vriendinnetje keek hem met verbazing aan, wat de jongen in het geheel niet opviel. De greep van Astrid op mijn borsten verzwakte. Ik mocht mij terug recht op de bank zetten want de tram was nu op snelheid en zou voorlopig niet meer stoppen, dus ik kon toch niet vluchten. Ze greep me plots bij de haren en trok me overeind. “Strippen, hoer”, siste ze, “en wat geil of er vallen klappen”. Van de lieve vrouw van daarstraks schoot niets meer over: ik had te maken met een stel sexueel geobsedeerden. Met tranen in de ogen deed ik wat me gevraagd was. Ik trachte zo goed en zo kwaad als ik kon wat ik daarnet Mathilde had zien doen te evenaren. Nadat ik mijn jurk en bh had uitgetrokken, en ik net mijn slipje wou laten zakken, sloeg Astrid mijn hand weg. Ze keek naar de tiener en beval: “Jij, knul, kom hier”. De jongen grijnsde en kwam nader.”Omdraaien en bukken”, zei ze tegen mij. Ik plooide mij in het middenpad, mij vasthoudend aan de leuningen. “Neem je broeksband” hoorde ik Astrid achter mij bevelen. Ik zag door mijn gespreide benen dat hij deed wat hem bevolen was. Zijn vriendinnetje had zich vooraan gezet en deed er het zwijgen toe, duidelijk niet van plan zich te mengen. De bestuurdster hield in de spiegel alles in het oog, er nog wel op lettend dat ze geen ongelukken veroorzaakte. Mathilde zette zich dwars op de leuning waar ik een hand had en klemde zo mijn vingers. Ze begon haar onderbuik te wiegen, waarbij mijn vingers als vibrator dienst deden. Ik voelde hoe ze bij elke beweging natter en natter werd.

“Tien slagen”, zei Astrid. Ik spande mijn spieren en wachtte de eerste slag af. De wind suisde even en klets, ik schokte over mijn hele lijf. Dat deed pijn, hoewel het slipje de klap nog had gemilderd. Bij de tweede kon ik amper een snik inhouden. De derde was de pijnlijkste: ik kromp ineen en ging door de knieen. Mathilde, genietend van de pijn die ik voelde en die zij waarnam in haar kut via mijn geklemde hand, trok mij bij mijn haar terug recht. “Kom liefje, nog zeven” fluisterde ze in mijn oor. Vier, vijf en zes onderging ik al snikkend. “Wacht”, zei Astrid, “ze kan wel meer hebben”. Ik begon te trillen over heel mijn lichaam. Wat ik meer kon hebben, lezen jullie in het vervolg van dit relaas.