16 jarige jongen en zijn

HET AVONTUUR VAN Ralph
Hoofdstuk 1
Ralph is een hele stoere jongen van 16 jaar, geinteresseerd in eigenlijk een heleboel dingen, maar vooral sport. Met zijn scooter raast hij altijd door de straten als hij van school komt. Aangezien zijn ouders in zaken doen zijn ze vaak op reis en moet een werkster het huis schoon houden. Deze vrouw maakt regelmatig Ralph’s kamer schoon en strijkt zijn overhemden. Ook raapt ze zijn stropdassen bij elkaar en hangt ze netjes op als Ralph ze weer eens door zijn kamer heeft laten slingeren. Hij had een hele collectie van die dassen met Disneyfiguren erop of Luney Tunes erop, maar ook gestreepte en effen exemplaren. De laatste paar keren had de vrouw iets ontdekt. Bij het opmaken van Ralph’s bed had ze gemerkt dat Ralph zijn bed soms nat was, hij had in bed geplast. Een andere keer merkte ze dat hij een natte droom had gehad, zijn bed was kleverig. Ralph kwam die middag thuis zette zijn helm in de kast. Hij liep naar boven om zijn bed te verschonen maar zag dat hij droge lakens en een droog matras had. Hij hoopte dat de werkster niets gemerkt had. De volgende dag wilde hij zijn bed weer verschonen maar dat was al niet meer nodig want dat was al gedaan. De werkster moest het gemerkt hebben en schaamde zich rot. Na een paar weken werd Ralph gevraagd om eens een keer bij deze “werkster” op visite te komen. Ralph voelde zich erg opgelaten bij het idee, want wat zou ze zeggen?
Hij probeerde de boot een beetje af te houden maar dit wilde niet lukken. Dus uiteindelijk op een vrijdagavond ging hij er naar toe. Hij had zijn donkerblauwe overhemd aangedaan met een gele stropdas waar Donald Duckkopjes op stonden die hij lekker strak hield door een pin, achter de stropdas door zijn boordje te steken. Vooraf had hij een mooie bos bloemen gekocht, een mooi zoenoffer dacht hij.
Hij zette zijn scooter op de standaard voor het huis van de werkster en nam zijn helm en de bos bloemen mee naar de voordeur. De deur werd opengedaan en hij mocht naar binnen. Zijn jas hing hij aan de kapstok en hij kwam de huiskamer binnen. Daar werd hem een plaatsje op de bank gewezen er werd koffie ingeschonken en er werd wat gepraat over niets eigenlijk.
Toen kwam de vrouw naar Ralph streelde zijn stropdas zacht en zei: “Ik wil dat je het weekend hier blijft”. En voor dat de jongen er eigenlijk erg in had begon de vrouw hem uit te kleden. Ze begon de boordpin los te draaien en deed hem zijn stropdas af. Hierna knoopte ze zijn overhemd los en ondertussen zei ze: “Aan grote jongens die nog in hun bed plassen heb ik een hekel, en ik heb voor jouw wat heel speciaals in gedachten”.
Ralph stribbelde behoorlijk tegen maar het enige wat hij bereikte was een paar harde klappen voor zijn billen. De vrouw was sterk, ondervond Ralph, en hij kon hier niet tegen op. “Niet doorgaan,” zei ze, “want anders krijg je nog een pak voor je blote billen ook, begrepen!”
Zijn Nike sportschoenen werden uitgedaan en zelfs zijn sokken en binnen een mum van tijd stond Ralph totaal naakt voor de vrouw. Hij bloosde want hij was toch een stoere 16 jarige jongen maar deze vrouw had hem helemaal in haar macht. Ze nam hem bij de hand en begeleidde de jongen naar de slaapkamer. Hier kreeg hij de schrik van zijn leven, want de kamer was ingericht als babykamer. De vrouw gaf Ralph nog een tik voor zijn blote kont en gebaarde te gaan zitten en vlug. Wat de vrouw aanwees was een commode. Hij ging er op zitten en zag dat de vrouw allerlei attributen pakte die hem deden verstenen van angst. Ze pakte babyzalf, babypoeder, dikke luiers, plastic broekjes, rompers en een babypyjama.
De vrouw kwam naar Ralph en een beetje hardhandig drukte ze hem op zijn rug. Hierna pakte ze hem bij zijn enkels, tilde zo zijn billen omhoog en begon deze in te smeren met babyzalf. “Morgen zullen we je van dat schaamhaar afhelpen. Dat is beter voor de hygiene”. Hierna werd Ralph rijkelijk bestrooid met babypoeder en toen hoe verschrikkelijk: hij voelde hoe er een dikke luier onder zijn billen werd geschoven. De luier werd tussen zijn benen door getrokken en verschrikkelijk vast aangespeld. De luier zat zo strak om zijn buik dat hij moeite had met ademhalen en dat zelfs zijn buikje een beetje zeer deed.
De vrouw hielp Ralph met zitten. Maar de luier was zo dik dat hij het gevoel had op een kussentje te zitten en hierdoor kon hij moeilijk evenwicht vinden en bewaren. Hij voelde zich machteloos. De vrouw zei tegen Ralph: “Kom even meewerken jongen,” en tilde hem van de commode af. Hij stond een beetje wankel door de dikte van de luier, en hij kon zijn benen niet goed bij elkaar krijgen en stond daardoor een beetje onvast op zijn benen.
“Eerst het ene voetje dan het andere voetje.” Ralph wist niet meer hoe hij het had dat hij zo instructies kreeg om in een plastic broekje te stappen. De vrouw haalde het broekje op en controleerde of het goed over de luier van Ralph zat en dat de luier niet onder het broekje uitkwam. Hierna hielp ze de jongen in zijn luierpakje maakte zijn knoopjes dicht en trok de pyjama aan.
Ze nam de jongen weer mee naar de woonkamer waar hij even zoet mocht spelen met blokken en lego. Ondertussen ging de vrouw een flesje warm maken. De vrouw kwam binnen en riep dat Ralph moest komen. Hij werd op schoot genomen er werd hem een slabbetje voor gebonden en hij moest zoet zijn flesje leegdrinken. De vrouw keek hem eens aan en woelde een beetje door zijn haren. “Hier moeten we ook maar eens iets aan doen,” zei ze, “Als je je flesje leeg hebt zullen we even je haartjes knippen, zodat je op een echt peutertje gaat lijken”. De schrik zat er nu goed in bij de jongen. Misschien dacht hij dat dit een boze droom was, maar helaas.
Toen Ralph zijn flesje leeg had gedronken werd hij op zijn rug geklopt en toen hij eindelijk begreep dat hij een boertje moest laten, deed de vrouw hem zijn slabbetje af en maakte zijn mond schoon. Hierna voelde ze eens bij de jongen aan de voorkant van de luier en vroeg: “Ben je nog droog?” Ralph had een plas in zijn luier gedaan, want wat moest hij anders? Hij kon wel door de grond zakken van schaamte.
Hij kreeg een standje voor zijn natte broek en een paar klappen voor zijn dikke luier. Daarna werd hij aan het handje meegenomen naar de keuken en werd in een hoge kinderstoel gezet. Hierna werd zijn haar geknipt en hij kreeg een kleuterkapsel aangemeten. Ralph begon hierop te huilen wat het er nu helemaal niet beter op maakte. Voor straf moest hij in de hoek staan. Een kwartier kan dan heel lang duren. Daarna werd weer bij zijn hand genomen en meegenomen naar de kinderkamer.
Hier werd hij uitgekleed en Ralph stribbelde een beetje tegen, de vrouw werd nu een beetje boos en nadat ze de luier had afgedaan liep hij weer een paar rake klappen op tegen zijn blote billen. De klappen kwamen zo hard aan dat zijn billen behoorlijk rood begonnen te kleuren.
Hij werd opgetild en met zijn blote bips op de commode gezet. Hij moest weer gaan liggen en nu werd hij gereed gemaakt voor bed. Hij kreeg een dikke nachtluier aan, zijn plastic broekje werd om hoog gehaald en zijn rompertje werd weer tussen zijn benen vastgezet. En die verschrikkelijke babypyjama werd hem weer aangetrokken. Ralph werd even geknuffeld maar daar wilde de jongen niets van weten: hij wilde naar huis!
Maar daar wilde de vrouw weer niets van weten, hij moest eerst zijn lesje maar eens leren. Hij werd naar een kinderbedje geleid, werd in een slaapzak gestopt en hij kon toen geen kant meer uit. Ralph huilde zich in slaap, de vrouw had als troost een beertje bij hem in bed gedaan en uiteindelijk viel hij toch in slaap.
Hoofdstuk 2
De volgende ochtend was Ralph al vroeg wakker en hij begon zich een beetje de ernst van de situatie te realiseren. Hij keek nu eens rond in de kamer en voelde eens aan zijn pyjama. Hij herinnerde zich alles en meeste angst was nu toch wat het vervolg op de vorige avond zou worden. Hij voelde ook eens aan zijn luier en kwam er beschaamd achter dat hij een natte luier had. Dit was dan wel niet de eerste keer dat hem dit overkwam maar de situatie waarin hij zich nu bevond was wel volslagen nieuw.
Hij lag in een kinderledikantje in een vreemd huis bij nota bene de werkster die ZIJN huis schoonhield, die hij opdracht gaf zo en zo wil ik dat je dit en dat doet en nu was hij overgeleverd aan haar! Aangekleed als een hulpeloze baby en ook nog, helemaal als ramp, een natte broek!
Daar ging de deur open en zijn werkster kwam binnen de kamer in. “Zo Ralph,” zei ze, “Ik zal meteen maar de spelregels uitleggen, ik ben erachter gekomen dat je nog in bed plast en wil je hier wel bij helpen om er vanaf te komen”. Ze vertelde verder: “Ik wil dat doen via de zogenaamde.g. regressiemethode. Ik ga je helemaal terugvoeren naar je babytijd en opvoeden tot een jongetje wat niet meer in zijn bedje en broekje plast.” De toon stond Ralph in het geheel niet aan, maar hij besloot zich toch maar over te geven. Ralph wilde nog wel een beetje tegensputteren maar hij had de kracht niet meer, zijn weerstand was gebroken.
“Allereerst wil ik dat je me aanspreekt met tante, heb je dat goed begrepen?” En onderwijl ze dit tegen de jongen zei hield ze haar hand onder zijn kin en met de andere zwaaide ze met haar vinger. “Nou,” zei ze, “geef eens antwoord”.
“Ja tante, ik heb het begrepen.” zei de jongen schuchter. Hij werd losgemaakt uit zijn ledikantje en werd uit bed geholpen.
“Zo. Laat nu maar eens zien hoe een grote jongen je nog bent”. En onderwijl voelde ze bij de jongen aan zijn pyjamabroek naar de voorkant van zijn luier. Ralph kon wel door de grond gaan van schaamte en wist zich ook totaal geen houding te geven. Daar stond hij dan, dacht hij, voor zijn werkster die hij een standje kon geven als hij vond dat het niet genoeg opgeruimd was of schoongemaakt was. Gekleed in een dikke luier, plastic broek, romper en een babypyjama. En als ramp hij had zijn luier ook niet droog weten te houden.
“Draai je maar eens om!” zei zijn tante en ondertussen maakte ze de ritssluiting los van zijn pyjama. Hij moest uit zijn pyjama stappen en daar stond hij alleen in zijn rompertje en een hele dikke natte luier.
“We zullen onze kleine vent eens lekker in bad doen.” Ondertussen ging ze verder met het uitkleden van Ralph en hij ervaarde dit als zeer vernederend. Het pakje werd ook losgemaakt en uitgetrokken en hierna werd hij verlost van zijn natte luier. Ralph schaamde zich wezenloos!
“Zo jongetje, kom maar mee” zei tante en Ralph liep verdoofd in zijn blootje achter haar aan. “Gaan we fijn de kleine jongen wassen”. En ondertussen liet ze het bad vollopen voor Ralph. Het water werd gecontroleerd of het niet te heet was. “Kom maar”, zei tante en hielp Ralph in het bad. “Gaan we je even lekker wassen, jij lekker klein manneke van me.” En ondertussen zeepte ze Ralph helemaal in, waste zijn haren met babyshampoo zodat het niet zijn oogjes zeer zou doen.
“Ga nu maar eens staan kereltje.” Ze hielp Ralph overeind. “Gaan we even dat kleine piemeltje van je wassen.” Nu was Ralph helaas niet al te groot geschapen maar om dat er zo bij hem in te wrijven ervaarde de jongen helemaal als vernederend.
“Zo”, zei ze, “Dat kleine stoute plassertje gaan we ook even wassen”. En Ralph stond er als verloren bij. Hierna mocht Ralph uit bad komen en werd afgedroogd. Hierna werd hij weer teruggeleid naar de babykamer en moest weer op de commode gaan liggen.
“Zo.” zei tante, terwijl ze Ralph’s onderbuik in begon te zepen met scheerschuim, “nu gaan we eerst eens je schaamhaartjes weghalen zodat je een echt klein kereltje wordt”. Ze wreef Ralph’s onderbuik goed in met scheerzeep en begon heel secuur al zijn schaamhaar te verwijderen. Niet dat ze erg veel werk had, want Ralph was niet zo behaard maar alle haartjes werden verwijderd. Af en toe keek Ralph naar de verrichtingen van zijn “tante” en liet haar maar begaan. “Zo klaar” zei tante: “nu gaan we je lekker inwrijven met babylotion dan ga je zo lekker ruiken”. En ze smeerde de jongen heerlijk in met lotion. Ralph rilde van nijd en angst en afschuw. Hij voelde zich zo klein, de hele behandeling was zo vernederend voor hem. Nu begon ze ook nog een keer allerlei geluidjes te maken net wat je met baby’s doet.
“Oh”, zei tante, “Wat hebben we daar weer een lekker schoon Ralphje” en kietelde de jongen eens over zijn buik en borst en kneep even speels in zijn balletjes, die strak tegen zijn lichaam zaten. “Wil je niet lekker met je beentjes spartelen? Nou spartel dan eens, of wil je een pak voor je billen? Reken maar dat je dan gaat spartelen. Vooruit! Net als een klein baby’tje spartelen, omhoog die beentjes van je”. Bij Ralph sloeg nu de paniek een beetje toe en aarzelend begon hij te spartelen.
“Goed zo” zei tante “En kan je ook geluidjes maken?” En tante deed ook nog een beetje voor wat ze bedoelde. En van narigheid en ellende begon Ralph te huilen. “Oh oh oh oh” zei tante, “krijgt mijn kleine mannetje het dan zo koud of heb je honger? We gaan je lekker als een babyjongetje aankleden” zei tante terwijl ze nog eens zacht in zijn balletjes kneep. Ze pakte een dikke luier en tilde Ralph net als bij een baby op. Ze lichtte Ralph’s bips bij zijn enkels omhoog en voorzag die rijkelijk van zalf en talkpoeder. En onder het zeggen van allerlei lieve woordjes werd Ralph strak in de luier gespeld.
“Zo”, zei tante, terwijl ze de jongen aankeek. Ralph wist zich geen raad. Hij voelde weer een dikke luier die met vier grote luierspelden heel strak was vastgezet en zelfs zo strak dat het een beetje knelde bij zijn buikje.
“Nu krijgt ons grote knulletje ook een mooi luierbroekje aan, zodat als er een plasje in je luier komt het niet gaat doorlekken”. En ze liet Ralph een luierbroekje zien gemaakt van blauw plastic en voorzien van drukknopen. Weer werd Ralph een beetje opgelicht en het broekje werd bij Ralph onder zijn bips geschoven, tussen zijn benen doorgetrokken en de drukknoopjes werden vast geklikt.
Aan het getrek en gesjor aan Ralph begreep de jongen dat hij nu overeind moest komen van de commode. Maar het staan ging hem niet makkelijk af: de luier zat dik tussen zijn beentjes en hij had moeite om zijn evenwicht te bewaren. Tante merkte dit en zei tegen de jongen “Wat wordt Ralphje al groot, zo alleen staan” en wreef hem over zijn dikke luierkontje als beloning. Ralph haatte het gevoel en vooral het gevoel dat het hem gaf om als een kleuter, nee zelfs kleiner, te moeten gedragen en ook zo behandeld te worden.
Nu kwam tante op hem af met een plastic tas van een babywinkel “Kijk eens wat ik hier heb, een mooi overhemdje en een heel lief babystropdasje met Nijntje erop!”. Ralph keek er eens naar en de tranen schoten in zijn ogen.
“Wat zal je dat leuk staan, het is speciaal voor babyjongetjes!” zei ze. Het stropdasje was een perfecte kopie van een babyluierpakje maar gemaakt van zijde zodat het dasje glansde. “Maar eerst zal ik even je luier controleren jongetje” en ondertussen tastte tante bij de jongen zijn plastiek broekje af om te controleren of alles van de luier goed onder het broekje zat. Waar nodig drukte ze de luier onder het broekje. “Want,” zei ze, “als je aanstonds een plasje doet moet het natuurlijk niet zo zijn dat het kan gaan lekken”.
Nu deed tante Ralph zijn mooie overhemdje aan en de jongen stond er als verloren bij. En tante, die hoe langer hoe meer in haar rol opging als kinderverzorgster, knoopte het dasje en deed de boordpin door het boordje.
“Het wordt een prachtige dag, heerlijk weer voor jongetjes van jouw leeftijd om in de tuin te spelen” zei tante onder het aankleden door. “En kijk eens wat tante nog een mooi broekje voor je heeft gemaakt?” En ze liet de jongen een ouderwets pofbroekje met de afbeelding van Nijntje erop zien. Het broekje had het model luierbroekje maar dan iets groter met een frontje en schouderbandjes, van lichtblauwe stof. “Een echte stoere jongensbroek vindt je niet Ralph?” Zei tante zonder het antwoord van de jongen af te wachten gebaarde ze hem in het broekje te stappen. Ralph stapte in het broekje en tante haalde het op.
“Zo,” zei ze, “even je schouderbandjes goed doen en je stropdasje er overheen doen, anders zie je hem haast niet. Kijk eens, oh knulletje, wat zie je er schattig uit” kirde ze. En ondertussen plukte ze hier en daar aan het broekje en wreef eens even over zijn dikke luierkontje. Ralph kon zich toen niet meer inhouden, aangekleed als een peuter en zo vernederd en overheerst worden door zijn werkster, hij spoog vuur en wilde haar aanvallen. Maar jammer genoeg voor de jongen was de vrouw bedreven in vechtsport en al heel gauw moest de jongen huilend het onderspit delven. Het werd er allemaal niet beter op.
“Ralph!” zei tante. “Ik waarschuw niet graag en dit is de tweede keer en de laatste: gedraag je, want anders zwaait er wat voor je!” Ralph kreeg het te kwaad en begon te huilen, hij begreep het allemaal niet goed. Tante zag ook wel dat ze de jongen een beetje te hard had aan gepakt en begon hem te troosten.
“Ja” zei tante, terwijl ze door zijn haar streek. “Als kleine jongetjes niet willen luisteren moeten ze maar voelen.” Ze pakte de jongen bij zijn hand en nam hem mee naar beneden. Ralph voelde heel duidelijk tijdens het lopen dat hij een luier om had, zo dik en zo vernederend. Ze kwamen in de gang langs een grote passpiegel.
“Ralph kijk eens hoe je eruit ziet” zei tante. En Ralph bekeek zich goed. Daar stond hij dan: een grote jongen aangekleed als een peuter met een stropdasje om. Een dikke opvallende luier en tot overmaat een lichtblauw pofbroekje. Hij plukte ook eens aan dat broekje en wreef eens over de voorkant van de luier misschien wordt het dan wat minder dik en valt het wat minder op. Hij voelde zich helemaal niet op zijn gemak en die achterkant van hem: wat een dikke kont! Vroeger zou je zeggen een kippekontje, maar Ralph zijn billen waren zo dik ingepakt en Ralph haatte het gevoel.
“Nou,” zei tante, “zie je er niet leuk uit. Misschien gaan we straks ook wel gezellig met zijn tweeen boodschapjes doen. Lijkt je dat niet leuk?” Ralph rilde bij de gedachte. “Maar eerst gaan we fijn ontbijten, tante zal een lekker flesje voor je maken en je krijgt een fijn bordje Brinta”. Ze keek Ralph stralend aan. Ralph stond nog steeds een beetje onhandig aan zijn luier te plukken.
Ralph werd weer bij zijn handje gepakt en meegenomen naar beneden. Er werd hem een plekje in de kamer aangewezen en daar moest hij maar even fijn, zoet gaan spelen. Er lag een groot speelkleed op de grond en er stond een grote doos met blokken, poppen, auto’s.
“Nou ga maar zitten mannetje.” zei Tante tegen hem en deed even voor wat er van hem werd verwacht. “Kijk zo moet je spelen met dat leuke speelgoed” Ralph moest wijdbeens gaan zitten want de luier zat behoorlijk in de weg, hij kon nog geen eens zijn benen bij elkaar doen.
“Zullen we meteen eens kijken hoe het met je luier staat.” Zei tante tegen de jongen en streek meteen tussen zijn benen. “Oh, wat ben jij nog een grote Ralph, helemaal nog een droge broek”. Ze streek Ralph even door zijn haren zei tegen hem: “Ga maar even zoet spelen dan zal tante ontbijt voor je maken”.
Ralph keek eens even naar het speelgoed en begon met zijn blokken te spelen en ging hier helemaal in op hij merkte ook niet op dat tante vanaf de bank naar de verrichtingen van Ralph aan het kijken was. Tante keek met grote belangstelling naar de jongen en vond hem er zo leuk uitzien. Tja hij had zijn lengte een beetje tegen maar in zijn “outfit” zag hij eruit om op te vreten!! Lekker aangekleed in een dikke luier en hem zo ver hebben gekregen dat hij zo aangekleed beneden in de woonkamer aan het spelen is. Ergens wilde ze hem nog kleiner hebben. Nu had Ralph dan wel een luier om en babykleding aan maar het zou toch veel leuker wezen als hij zich ook als een baby ging gedragen.
Tante ging naar de keuken en maakte voor Ralph een flesje klaar. Ze kwam binnen en riep Ralph. Ralph liep op haar toe en ze zei tegen de jongen: “Kom maar knulletje van me, op schoot!”. Ralph ging een beetje verlegen bij tante op schoot zitten en tante genoot hier zichtbaar van. Ze had de hele situatie goed onder controle. Ze bond de jongen een slabbetje voor en drukte de jongen lekker tegen zich aan, net als een baby. Ze voelde de warmte van de jongen.
“Kijk eens wat ik hier voor je heb?” zei tante met een glunderend gezicht en liet de jongen het flesje zien. “Helemaal voor mijn kleine lieve Ralph”, en liet de jongen drinken. Ondertussen knuffelde ze de jongen wreef hem zachtjes over zijn wang en fluisterde allerlei lieve woordjes in zijn oor. Ralph kwijlde een beetje en tante veegde zijn gezicht schoon met het slabbetje. “Stouterd.” zei ze tegen hem. “Je moet niet zo gulzig drinken, anders krijg je de hik”.
Ralph voelde zich diep ongelukkig en tot overmaat van ramp moest hij ook nodig een plas doen. En kon het bijna niet meer binnenhouden, zijn blaas knapte bijna. Hij begon een beetje te wiebelen en plots liet hij zijn plasje in zijn luier lopen. Wat een opluchting. Tante merkte natuurlijk dat er iets aan de hand was met Ralph en voelde ook op haar schoot de warmte van Ralph zijn plasje en merkte ook zijn gelaatsuitdrukking op die heel onrustig werd.
Ze knuffelde Ralph eens lekker gaf hem en paar kusjes op zijn wangen en draaide hem om en klopte de jongen op zijn rug voor zijn boertje. Ralph die behoorlijk moe geworden was van het drinken werd een beetje slaperig. Tante nam de jongen weer goed op schoot en hield hem stevig vast zoals je dat ook bij een klein kind doet en ze trok Ralph wat omhoog. Dit deed ze door haar hand bij Ralph tussen zijn benen te doen en het iets omhoog te trekken. Zo werd de jongen er helemaal aan herinnerd dat hij nat was.
Het was voor Ralph een hele vernederende situatie maar hij begon zich te schikken in zijn lot al ging het niet van harte. Tante voelde eens goed bij Ralph en tastte ook onder zijn broekje in zijn luier. En merkte ook op dat Ralph wat slaperig werd. “Och lekker klein honneponnetje van me,” kirde tante, “Moet je zo slaapjes doen ben je zo moe ventje”. Ze tilde Ralph op en liep met hem naar Ralph’s babykamer en stopte hem lekker in zijn ledikantje. Ralph lag op zijn rug en met zijn beentjes wijd zodat de luier heel goed zichtbaar was.
Ze deed de jongen een speentje in zijn mond, legde een teddybeer in zijn armen en aaide de jongen nog even over zijn buik en zijn wangen en stopte hem toen lekker in.
Ralph droomde zoete dromen. Hij gleed zo in een diepe slaap terwijl hij nog werd ingestopt door tante. Toen tante hier mee klaar was keek ze nog eens naar de jongen gaf hem een kus op zijn voorhoofd aaide hem nog eens over zijn wangen, sloot de gordijnen en liet de jongen en uurtje alleen.
Tante ging weer naar beneden en zat op de bank met een kopje koffie en overdacht de situatie. Ze was een wat oudere vrouw geworden en hield veel van kinderen, maar jammergenoeg was het nooit zover gekomen dat ze die ene persoon tegen was gekomen om het leven verder mee te delen. Zodoende was ze ook kinderloos gebleven. Maar nu had ze een echt baby’tje boven te slapen. En was hier heel verguld mee. Het was een geschenk uit de hemel om voor dit kereltje te zorgen. Hij was dan wel wat groot maar een schat van een jongen.
Hoofdstuk 3
Ondertussen was Ralph wakker geworden en begon hij te huilen. Hij had nu een zaadlozing gehad in zijn luier en was nodig toe aan een verschoning. Tante kwam de babykamer en liep op Ralph af en begon hem een beetje te troosten.
“Wat is er dan met mijn kleine mannetje?” ze ze terwijl ze Ralph’s dekens wegtrok. “Heeft het jongetje dan zoveel verdriet?” Toen ze zag ze wat er aan de hand was: de luier van Ralph had zelfs een beetje gelekt en er was een hele kleverige plek in het laken.
“Och,” zei tante, “Is daar het verdriet voor”. Ze haalde de jongen eens lekker aan. “Daar gaan we wat aan doen hoor schatje van me.” zei ze, tilde hem uit zijn bedje en droeg hem naar de commode. Ralph was helemaal in tranen: die vervelende kleverige luier ook. Toen Ralph op de commode lag en ze hem begon uit te kleden, was Ralph aan het spartelen met zijn beentjes en armpjes. Tante was zelfs bang dat hij van de commode af zou vallen.
Tante maakte het broekje van Ralph los en trok het hem uit. En gaf Ralph onderwijl allerlei lieve woordjes. De jongen liet het gelaten over zich heen komen. Nu was ze toe aan het luierpakje en ze maakte de drukknoopjes los, lichtte Ralph een beetje omhoog en schoof daarbij het pakje helemaal onder zijn billetjes weg. Toe maakte tante het plastic broekje los en maakte de luier open. “O je hebt een zaadlozing gehad, ondeugende jongen!” riep ze terwijl de jongen bloosde tot achter zijn oren. Zijn piemel was nog stijf en zijn eikel was nog wit van het sperma. Ze pakte een washandje en maakte Ralph’s piemeltje en zijn andere delen schoon. Ondertussen gaf ze Ralph een speentje in zijn mond en Ralph werd een beetje rustiger. Hierna smeerde tante de billen van Ralph in met lotion en poederde zijn billen met babypoeder. Hierna deed ze de jongen een schone dikke luier om en voorzag hem van een schone plastic broek. Ze kleedde Ralph verder aan en nam hem weer mee naar beneden.
Ralph liet het allemaal gebeuren en voelde zich wat prettiger na zijn verschoning. Hij werd weer op zijn speelkleed gelegd op zijn rug en tante ging aan haar eigen werk. Want onderhand had ze toch een behoorlijke was gekregen van de jongen. Een nat laken en natuurlijk ook zijn natte luiers, die gespoeld en gewassen moesten worden.
Ondertussen lag Ralph in de kamer de hele situatie te overdenken. Het leek wel of hij was gehypnotiseerd. Hij lag daar in de kamer met een speentje in zijn mond die hij nog gebruikte ook: hij hoorde het geluid wat hij maakte tijdens het sabbelen. Hij lag daar gekleed in een dikke luier en met een babyoverhemdje en stropdasje en gedroeg zich ook als een baby. Met verwondering en verbazing overdacht hij zijn eigen gedrag.
Plots ging de deurbel en hoorde Ralph stemmen. De deur ging open en hij hoorde vreemde stemmen die hij niet thuis kon brengen! Hij werd een beetje onrustig. Daar ging de deur open en de vriendin van de tante kwam binnen, en liep meteen op Ralph af. Ook zoals je met baby’s praat deed de vriendin van tante dit ook.
“En hoe is het dan met mijn kleine mannetje?” Ralph moest zowaar een beetje lachen, die mevrouw stond zich daar een beetje uit te sloven voor hem. En hoe meer Ralph lachte hoe meer geluidjes de vrouw produceerde. Toen zag Ralph ook de andere persoon: het was een meisje! Nog iets jonger dan hij! Ralph deed zijn ogen even dicht, droomde hij dit of was het werkelijkheid?
Het meisje glimlachte naar de jongen en zei: “Oh, wat is dat een vreselijk lief jochie, hij ziet eruit om op te vreten.” Ze ging naast hem op haar knieen zitten en streek hem over zijn wangen en door zijn haar. “Oh, wat een lief jongetje en wat heeft hij een leuk stropdasje om, met Nijntje! Maar zijn haar is veel te lang het hangt zo voor zijn ogen dat je die helemaal niet ziet! Gaan we fijn zo je haartjes knippen schatje van me, dan komen die mooie oogjes weer goed uit.”
Tante en haar vriendin vonden dit een prima idee. “Oh”, zei de vriendin van tante; “Het lijkt me dan ook een leuk idee om de kinderstoel te proberen die ik heb meegenomen, ik zal hem zo even pakken, hij ligt achterin de auto”. Ralph begon een beetje te twijfelen aan z’n gehoor. Had hij het goed gehoord? Zijn haar knippen, en een kinderstoel?
Hoofdstuk 4
“Ik zal de kinderstoel wel even halen voor de kleine” zei Annemiek, de dochter van de vriendin van tante, en ze liep bijna huppelend de kamer uit. Ralph moest gaan staan en zich aan alle kanten laten bekijken.
“Oh,” zei ze tegen tante, “wat een schattig mannetje zo, en hij kijkt zo verlegen.” Ralph voelde zich ongemakkelijk en voelde nu duidelijk de dikke luier tussen zijn beentjes. Hij was zich er ook van bewust dat hij nog steeds een speentje in zijn mond had. De vriendin van tante kwam op Ralph af en begon een beetje aan het broekje van Ralph te plukken zodat het broekje wijd uit ging staan.
“En dit broekje,” zei ze, “wat staat dat lief, die kleur het past precies bij zijn ogen.” En ze wreef even over het dik ingepakte kontje van de jongen. “De luier komt ook zo goed tot zijn recht in dat broekje, het staat hem gewoonweg enig”. Tante kon dit alleen maar beamen. Ralph moest een stukje lopen en de beide dames vonden dit een prachtig gezicht.
Ondertussen was Annemiek ook weer de kamer ingekomen met de kinderstoel en keek ook eens glimlachend naar Ralph. “Wat ben je al een grote jongen” zei ze terwijl ze het niet na kon laten om even over de voorkant van de luier te wrijven om te voelen naar de luier van Ralph. “Ben je nog een grote jongen? Of heb je al een plasje gedaan in je luier?” Vroeg ze aan de jongen. Ralph wist niet meer waar hij kijken moest hij voelde zich diep en diep ongelukkig. Maar de dames hadden duidelijk plezier in het spel wat ze aan het spelen waren.
“Het is nog een grote jongen” zei Annemiek tegen de jongen terwijl ze zijn stropdasje streelde en Ralph kleurde tot ver achter zijn oren, dit tot groot plezier van de dames.
De kinderstoel werd op een prominente plaats in de kamer gezet. “Weten jullie wat me nu een leuk idee lijkt?”, zei Annemiek, “Om Ralph in zijn kinderstoel te laten zitten en hem dan te voeren”. Tante vond dit een heel goed idee, want het was ook wel weer tijd voor Ralph om wat te eten.
“Weet je,” zei tante, “Als ik Ralph zijn fruithapje nu klaarmaak, en jij helpt de kleine even in zijn kinderstoel en doet hem alvast zijn slabbetje voor, dan mag jij hem zo voeren”. Ralph werd door Annemiek naar de kinderstoel geleid en zette de jongen in de kinderstoel. Hierna deed ze de jongen een babytuigje aan. “Stel je voor dat je uit je stoel valt, en je bezeert je. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben”.
Tante kwam binnen met het fruithapje en een slabbetje. “Oh” riep Annemiek verheugd, “zal ik hem voeren?” En begon met Ralph zijn slabbetje voor te binden. Annemiek pakte het fruithapje over van tante en vol enthousiasme begon ze Ralph te voeren. “tjoeke, tjoeke, tjoeke, daar komt het treintje, mondje open” en ze gaf Ralph een lepel van het fruithapje. De drie vrouwen genoten van de situatie: een grote baby in de kinderstoel en gevoerd worden.
Ondertussen werd Ralph ook door zijn haar gewreven door Annemiek. “Toch is het vervelend voor dit jongetje” zei ze.
“Wat is er vervelend voor dat jongetje?” tante herhaalde de zin die Annemiek had uitgesproken.
“Nou,” zei Annemiek, “moet je dat haar zien, het hangt helemaal voor zijn oogjes. Dat zal Ralphje toch vreselijk irriteren.”
“Tja,” zei tante, “toen ik hem vanochtend uit zijn badje haalde en zijn haren kamde kwamen er ook een paar traantjes.” Terwijl ze dit zei streek ze even met haar hand over de wang van de jongen die angstig de gebeurtenissen afwachtte.
“Och, wat is het toch een grote jongen die zo lekker zijn fruithapje helemaal zonder te morren op te eet.” zei Annemiek terwijl ze Ralph zijn fruithapje aan het voeren was. “Daar word je een echte grote jongen van” zei de vriendin van tante er nog achteraan. Annemiek maakte Ralph zijn gezichtje schoon met zijn slabbetje en haalde jongen uit zijn kinderstoel.
Ralph werd meegenomen naar de zitbank en Annemiek nam de jongen op schoot en begon hem een beetje te knuffelen. “Nou Ralph, nu mag je even alleen gaan spelen” zei Annemiek. Ze liet de jongen staan en gaf hem een klap op zijn luierkontje. Ralph liep weer beduusd naar zijn hoekje en begon te spelen met zijn blokken en model auto’s.
Ondertussen maakten de drie dames verdere plannen voor wat ze die dag van plan waren. Ralph ving flarden van het gesprek op. Hij werd er een beetje nerveus van en zo nerveus dat er een plasje bij Ralph opkwam wat pardoes in de luier terechtkwam. Ralph schrok een beetje van het gevoel, die warme urine in zijn luier. Het leek wel of hij alle controle over zijn blaas had verloren. Het gesprek ging over naar de stad gaan winkelen met de kleine jongen en die kleine jongen was hijzelf!
“Wel,” zei tant,; “ik denk dat we het er wel over eens zijn. Ralph, kom eens hier” riep ze naar de jongen. Ralph stond op uit zijn hoekje en liep een beetje schuchter naar tante die feilloos aanvoelde dat er iets niet helemaal in orde was met de jongen. “Kom maar even bij tante op schoot” en ze streek haar rok glad en tilde Ralph op haar schoot. Ze legde haar ene hand op de voorkant van de luier van de jongen en met de andere streek ze door de jongen zijn haar.
“Lieverd we gaan zo naar de stad met je, daar is een kapper die zich heeft gespecialiseerd in het knippen van haar van kleine jongens. En aangezien je haar zo lang wordt dat het voor die mooie oogjes gaat hangen, vinden we dat het tijd wordt dat je lekker geknipt wordt”. Ralph voelde van zenuwen weer een plas opkomen en was niet bij machte om hem binnen te houden en liet deze ook weer in zijn luier lopen. Aangezien de hand van tante nog steeds op de voorkant van de luier lag van Ralph voelde tante duidelijk de warmte van Ralph’s plasje.
“Wat voel ik nu toch allemaal?” zei tante met een gemaakte verschrikte stem. “Heeft het jongetje zo’n natte broek?” Annemiek zag haar kans schoon en vroeg aan tante: “Tante, mag ik Ralph een schone, droge broek geven?” Ralph voelde zich hoe langer hoe kleiner worden! Verschoond worden door een meisje van 14? Hij voelde tot zijn schrik dat hij er opgewonden van werd en zijn piemel begon hard te worden.
“Dat is goed hoor meisje”, zei tante. “Neem Ralphje maar mee naar de babykamer”.
“Kom maar”, zei Annemiek tegen de jongen en pakte Ralph bij zijn hand en nam hem mee naar zijn babykamer. Ze had al gemerkt dat in het pofbroekje een bobbel stond. In de babykamer aangekomen maakte ze het pofbroekje van Ralph los en hielp hem uit zijn broekje. “Zo, je piemeltje staat helemaal stijf!” zei het meisje, terwijl ze het stropdasje afdeed en zijn overhemdje los knoopte zodat ze zijn kale jongensbuik zag. “Gaan we fijn onze Ralph weer een droge kont geven”, en maakte de drukknoopjes los tussen de benen van de jongen.
“Kom maar.” Ze leidde de jongen naar de commode en gebaarde hem hierop te gaan liggen. Zijn stijve piemel was duidelijk te zien. Het 14 jarige meisje begon het plastic broekje van de 16 jarige babyjongen uit te trekken en van zenuwen spoot Ralph ook nog eens zaad in de al natte luier. Annemiek merkte dit en lachte een klein beetje naar de jongen, terwijl ze de vier spelden in zijn luier losmaakte.
“Oh, oh, oh, oh.” mompelde ze. “Wat hebben we hier een vieze luier.” Ze lichtte de jongen zijn benen op om de luier onder zijn billen vandaan te halen. Ze schrok van de gigantische lul die te voorschijn kwam. “Goh wat is je piemeltje stijf zeg! Gaan we je lekker wassen, he ventje van me?” zei ze en pakte een zacht washandje en begon Ralph’s stijve lul en ballen heel secuur te wassen.
Ondertussen kwam tante ook de kamer binnen en keek naar Ralph die daar zo te kijk lag, en keek daarna naar de natte luier. Ze zei: “O, je hebt een stijf plassertje, he lekker klein kereltje van me?” “Ja, hij heeft ook nog ondeugend zijn zaad gespoten in de luier, de stoute jongen!” zei Annemiek. Tante keek Ralph even streng aan. “Foei, stoute jongen, dat mag toch niet!” Ze streek de jongen even over zijn wang en stopte hem daarna een speentje in zijn mond, waar Ralph met veel geluid direct aan begon te sabbelen.
Het was eigenlijk geen gezicht hoe het jongetje er bij lag: beentjes wijd en armpjes ook bij zijn hoofdje omhoog, zijn jongenspiemel stijf op zijn buik en zijn ballen in een slappe zak tussen zijn benen, en een meisje van 14 wat hem aan het verzorgen was. Maar tante genoot hiervan.
“Ik zal een droge luier voor Ralph pakken en ander bovenbroekje” zei tante en verder vroeg ze nog “Heeft de luier doorgelekt, anders moet hij ook een ander rompertje aan?”
“Nee hoor.” zei Annemiek. “Ralph kan zijn rompertje wel aanhouden. Maar ik heb nu wel een handdoek nodig om zijn billetjes en zijn piemeltje en balletjes te drogen en zijn nieuwe luier met een schoon plastic broekje”.
Tante kwam op Annemiek af en gaf haar een handdoek en de andere dingen waar ze om had gevraagd. “Zo, knulletje nu even meewerken.” zei Annemiek terwijl ze de billen van de jongen oplichtte en droogde met een handdoek. “Nu gaan we lekker die mooie billetjes van je zalven en poederen, zodat je geen luieruitslag oploopt.” Ralph lag vertwijfeld aan zijn speentje te sabbelen en ademde door zijn neus wat nogal een kabaal opleverde. Annemiek vond het een heel vertederend gezicht.
“Zo,” zei Annemiek en schoof de dikke luier onder de billen van Ralph en trok de luier tussen zijn beentjes en maakte deze heel strak en secuur vast met de spelden. “Zo”; zei Annemiek terwijl ze even over de voorkant van de luier wreef bij de jongen en controleerde of de luier goed strak zat omgespeld. “Kom maar ga maar staan, dan zal ik je verder helpen met aankleden”.
De jongen kwam van de commode of en het leek wel of de luier die hij om had wat dunner en minder opvallend was dan de luier die hij hiervoor aanhad. Hij kon tenminste zijn benen sluiten en het hinderde hem niet zo met lopen. Annemiek pakte een ander, blauw overhemdje en zijn eigen gele stropdas met de Donald Duckkopjes erop. Ook pakte ze een ander broekje voor Ralph. Annemiek hielp het jongetje met zijn broekje en zei; “Zo, dat is een mooi broekje Ralph”. “Je lijkt zo net op een groot jongetje zelfs je luier is een minder stuk opvallend”. Waarbij ze de jongen over zijn luierkontje wreef. En een paar liefdevolle klapjes op gaf. Je kon zo duidelijk horen dat de jongen een luier en plastiek broekje onder zijn tuinbroek aanhad.
De jongen werd meegenomen naar beneden en dat ‘hij weer voor bij de passpiegel kwam kon Ralph het niet nalaten om er ook even in te kijken.
Het kon Ralph eigenlijk niets meer schelen het jongetje wat voor de spiegel stond leek in de verste niet meer op de normale Ralph. Hier stond een jongetje gekleed in een helderblauw overhemd en een gele stropdas en een korte tuinbroek waarvan onder pijpen een randje luier uitkwam. Het was net of Ralph naar een vreemde stond te kijken.
Beneden aangekomen stond tante al te wachten op de jongen. “Zo hoe is het met je jochie”, vroeg tante aan de jongen. Ralph stond een beetje ongelukkig voor zich uit te staren en wat te voelen aan zijn broekje.
Het huilen stond de jongen nader als het lachen. “Het is prachtig weer buiten we gaan eens fijn een rondje om”. “Dan krijg je van die lekkere hele bruine benen”. En tante pakte de Nike sportschoenen van Ralph en deed ze aan. “Het is zulk mooi weer buiten dat je wel zonder jas naar buiten kunt”. ;zei tante. “En misschien willen jullie ook wel mee”; zei tante tegen haar vriendin en Annemiek.
“Ja” zei Annemiek, “gaan we fijn de eendjes voeren”. Dat is wel leuk voor de kleine jongen. “Ik zal wel even wat brood pakken om aan de eendjes te voeren” Ralph stond nu heel bedrukt te kijken en wist niet goed hoe hij nu moest reageren op al die vernederingen. Wat zullen de mensen wel niet denken als ik buiten loop met zo’n broekje aan. Zal het opvallen als ik buiten loop. Want de luier voel ik toch heel duidelijk tussen mijn benen en aan de voorkant zit mijn broekje heel strak om de luier heen.
Tante zag ook wel dat de jongen zich niet erg op zijn gemak voelde en troostte hem een beetje door te zeggen; “Ralph, rustig maar je hebt een heel lekker kontje zo en de mensen zullen nog niet eens merken dat je een luier draagt” Maar Ralph was er toch niet helemaal gerust op. Annemiek was ook terug gekomen met het brood en pakte het handje van Ralph. Dit alles maakte Ralph niet rustiger, want wat zouden ze nu weer van plan zijn.
“Zo”; zei tante; en deed de deur open “Gaan we fijn een rondje om, dat is goed voor kleine jongens”. En pakte de hand van Ralph. Een beetje nerveus liep Ralph met tante mee. Annemiek en de vriendin van tante liepen opgetogen mee naar buiten en sloten de buitendeur af. “Kom maar Ralph” zei Annemiek en nam het handje van de jongen over, “dan kunnen mijn moeder en jouw tante even met elkaar praten terwijl ik jouw in de gaten hou”. Het was niet druk op straat. Een moeder kwam met een dochtertje aan haar hand hen tegemoet en toe ze elkaar passeerden riep het meisje: “Kijk dat jongetje heeft een stropdas met Donald Duck!” “Ja, dat vindt het jongetje vast heel leuk.”antwoordde de moeder en het meisje keek nog een paar maal achterom. Het was prachtig weer en de stoet was op weg naar een plekje waar de jongen eendjes kon voeren. Erg genieten van het mooie weer kon Ralph niet. Daar was hij veel te zenuwachtig voor. Mee aan het handje lopen en dan ook nog een luier om. De luier was dan niet zo dik als die hij binnen had gedragen maar toch.
“Nu dat we toch in de buurt zijn van het winkelcentrum”, zei tante “Ik moet ook nog een paar boodschappen doen”. “Kunnen we gelijk in een moeite door doen”. Ralph liep als verdoofd mee.
Bij het winkelcentrum aangekomen wees Annemiek op een kapperszaak. “Is dit die aardige kapper die u bedoelde tante”. “Die zo leuk met kleine kinderen overweg kan die bang zijn voor de kapper?” De jongen keek angstig naar de drie vrouwen die hem nu zo in hun macht hadden. “Maar alleen tegen jongetjes die hun broekjes nog droog weten te houden”, wist tante te vertellen. En tante liep op Ralph af en voelde eens uitgebreid aan het broekje van Ralph. Ralph voelde de hand over de luier strijken en af en toe op verschillende plaatsen ook in de luier knijpen.
“Wat ben jij nog een grote jongen”, zei tante tegen Ralph. En streek de jongen door zijn haar. “De haartjes van Ralph zijn toe aan een knipbeurt” zei tante tegen Annemiek en haar vriendin. “We zullen eens binnen gaan kijken of je geknipt kan worden” zei tante tegen de jongen. Annemiek klapte in haar handen van vreugde en Ralph wilde weglopen. Annemiek merkt dit op en liep op Ralph af. “Haartjes knippen doet geen pijn hoor. En je knapt er zo van op als je haartjes voor die mooie oogjes weg zijn.” En ze deed deur van de kapperszaak open en trok Ralph mee naar binnen.
De kapperszaak was volgehangen met ballonnen, want het was kinderknipdag vandaag. De jongen werd op de stoel gezet en er kwam een vriendelijke kapster naar de kwelgeesten van Ralph en vroeg: “Dag dames, is er iets van uw dienst”. En ze keek naar de kleine jongen. “Oh, wat een schattig jochie en wat heeft hij een leuke stropdas om, met Donald Duck he?! ” zei ze verrukt: “Ik zie het al, dit peutertje moet zeker geknipt worden?” En ze liep op de jongen af, die heel gespannen de verwikkelingen waarin hij terechtgekomen was af stond te wachten. Hij stond te bibberen op zijn knieën en dit kwam niet omdat de jongen het koud had. Maar louter zenuwen!
“Ja” antwoordde Annemiek; “zijn haartjes moeten nodig geknipt worden, vindt u ook niet?” De kapster liep op Ralph af en woelde eens dor zijn haar. “Hij zal er erg van opknappen. Vooral die ogen van hem komen dan veel beter uit, als we hem een lekker kort koppie aanmeten. Ik zelf sta te denken om hem een pagemodel aan te meten” zei de kapster.
“Dat zal heel leuk staan bij zijn gezicht”. Ze nam de jongen mee naar de wasbak om zijn haar te wassen en hierbij moest de jongen iets voorover staan. Terwijl hij dit deed was heel duidelijk een randje van zijn luier zichtbaar evenals het plastic broekje en het rompertje van de jongen. De kapster merkte dit ook op en lachte eens. En klopte de jongen eens op de achterkant van zijn broek. Ze voelde heel duidelijk de luier van de jongen en haalde het pijpje ook nog eens extra omhoog om maar eens goed te kunnen zien of de jongen werkelijk een luier om had. Hierbij merkte ze natuurlijk ook op dat de jongen ook een rompertje aanhad. En zei tegen de jongen dat hij er schattig uit zag. Ralph vroeg zichzelf af waar hij dit nu aan verdiende. En dit viel de dames ook op en hadden er duidelijk plezier in.
“Och, wat is er toch met mijn kleine schatteboutje” vroeg tante aan de jongen met een gemaakte stem (ze wist drommels goed wat er aan de hand was) en streek de jongen over zijn rug. “Ja” zei tante tegen de kapster, “dit ventje is nu voor de eerste keer in zijn leven bij de kapper”. “Och, ik begrijp het wel hoor”, zei de kapster tegen de jongen en streek hem over de achterkant van zijn broek en genoot van het strijken over de luier van de jongen.
“Ralphje” zei tante, “je moet je nu niet zo aanstellen hoor haartjes knippen doet geen pijn”. De haren van Ralph werden gewassen en Ralph moest mee naar de kappersstoel waar tot overmaat van ramp ook nog een verhoging werd ingezet. “Dit is speciaal voor kleine jongens” vertelde de kapster tegen de dames, “dan kan ik heel makkelijk overal bij”. Ralph zat in de stoel en Annemiek merkte op dat het eigenlijk wel jammer was dat ze het fototoestel vergeten waren mee te nemen. Het waren een paar leuke plaatjes geworden. En Annemiek liep op Ralph af en streek hem over zijn wang.
“Als je nu een grote jongen blijft gaan we straks voor verrassing een ijsje eten”, zei ze tegen de jongen. De kapster kwam nu op Ralph af met een kappers schort. Ze deed dit Ralph voor en zei tegen de jongen terwijl ze even aan de voorkant van de luier van de jongen voelde of de jongen nog droog was; “Goh, wat ben jij een lekker jochie, zo heerlijk aangekleed met een luier en zo’n mooi stropdasje” “En je luier is nog droog ook zo te voelen. Wat zal je moeder trots zijn op zo’n grote jongen”. Zei de kapster tegen de jongen. De laatste zin werd erg spottend uitgesproken. Maar Ralph had het nog niet eens in de gaten. Hij voelde zich heel erg ongemakkelijk en voelde tot overmaat van ramp nog een plasje opkomen ook. Hij wipte een beetje heen en weer om het maar zo lang mogelijk binnen te houden. De kapster die Ralph’s haar aan het kammen was merkte dit natuurlijk ook op.
“Knulletje, wil je wat drinken? En willen de dames een kopje koffie?” Vroeg de kapster. De dames hadden wel zin in een kopje koffie en Ralph moest even niet aan drinken denken. Maar de kapster kwam terug en had voor de dames en zichzelf koffie en voor de jongen cola in een babyflesje. “Netjes met twee handen vastpakken hoor”, zei de kapster tegen de jongen. Ralph kon zijn plasje niet langer binnen houden en voelde zijn warme plas in zijn luier stromen en was niet meer bij machte om het te stoppen. Als het nu maar niet gaat doorlekken dacht hij. En de dames zaten heerlijk te keuvelen. En natuurlijk de jongen in de gaten te houden en merkten ook de uitdrukking van zijn gezicht op dat Ralph in zijn luier plaste. Annemiek liep op de jongen af voelde aan zijn broekje en merkte heel snel op dat de jongen een flinke plas had gedaan in zijn luier. “Maar goed he lieverd dat je een luier draagt, stel je toch eens voor dat je hier nu had gezeten zo zonder je luier, was er een hele plas in de stoel en op de vloer gekomen. Maar drink lekker je cola op hoor, want voor we weggaan uit de kapperswinkel zullen we je nog wel een droge broek geven”.
De kapster had haar kopje koffie uitgedronken en kwam er ook bijstaan om maar niets van het schouwspel te hoeven missen. En kon het natuurlijk ook niet nalaten om aan de broek van de jongen te voelen. Ook zij voelde de warmte van Ralph’s plas door zijn broekje heen. “We gaan meteen maar lekker je haartjes knippen” zei ze tegen de jongen die nog uit zijn flesje aan het drinken was. “Drink maar lekker door hoor”; zei ze tegen de bedeesde jongen, “Daar wordt je een grote jongen van”. En ze begon de jongen zijn haar in een kort kleuterkapsel te veranderen. De jongen kreeg een kort page model aangemeten. En de dames vonden het een prachtig gezicht. Ralph zo te zien zitten met een hoogrode kleur van schaamte een babyflesje aan zijn mond en met een drijfnatte luier rond zijn billen.
“Maar goed, dat je eraan heb gedacht om voor Ralph een verschoning mee te brengen”; zei de vriendin van tante. “Ja” zei tante als antwoord “Je zal het altijd zien, die kleine jongens kunnen je wel eens in een onaangename situatie brengen. Stel je voor dat we hier nu hadden gezeten en dat joch had geen luier om gehad? Dan zou ik me hier niet meer durven te vertonen” zei tante.
Ondertussen had de kapster een zachte borstel gepakt om de haartjes uit het gezichtje van Ralph te vegen. “Goh, wat ben je opgeknapt”; zei de kapster tegen de jongen, “je hebt een koppie wat precies bij je leeftijd past”. En tilde de jongen uit de kappersstoel vandaan. “Ga maar naar je moeder toe om te laten zien hoe knap je geworden bent knul”. En ze kon het niet nalaten om de jongen een klap op zijn dikke luierkontje te geven. Het geluid liet duidelijk horen dat Ralph’s luier niet een beetje maar heel erg nat was. Ondertussen was Annemiek de kapster aan het betalen terwijl Ralph zich aan alle kanten moest laten zien aan tante en haar vriendin.
Tante controleerde de luier van de jongen en waar Ralph al een beetje bang voor was gebeurde! “Nu zitten we nog met een probleem”, zei tante tegen de kapster “We willen nog even verder winkelen maar Ralph’s luier is behoorlijk nat, zouden we hier de kleine jongen een droge kont kunnen geven?” De kapster had hier geen bezwaar tegen en de jongen kon wel door de grond gaan van schaamte. Er werd van achter een verschoonkussen gehaald en Ralph werd zo midden in de winkel verschoond. Er waren een paar moeders met kinderen die ook geknipt moesten worden de winkel binnen gekomen. “He kijk mama dat jongetje heeft een luier en een stropdas om!” riep een jongetje. Drie meisjes van een jaar of 4 en een jongetje van 8 kwamen op Annemiek en Ralph af en bleven met open mond staan kijken hoe Annemiek de jongen verschoonde. En Ralph voelde zich doodongelukkig terwijl hij daar zo midden en de winkel werd uitgekleed. Zijn piemel werd gigantisch stijf toen hij de kinderen zo naar zich zag kijken. Als een paal stond hij omhoog! “Wat een lul heeft dat jochie!”riep het jongetje. “Moeten jullie eens kijken.”zei Annemiek en ze pakte Ralphs lul tussen duim en wijsvinger en rolde het huidje af. De kinderen keken met open mond naar de grote eikel die te voorschijn kwam. “Trek dit huidje maar eens op en neer meisje.”zei Annemiek tegen een van de kleine meisjes. Het meisje pakte aarzelend de stijve lul van Ralph vast en begon deze op en neer te bewegen. De andere kinderen keken er naar. De ballen van de babyjongen begonnen te wiebelen en de meisjes moesten erom lachen. Het duurde niet lang of Ralph begon krachtig te spuiten. De kinderen zagen het witte spul uit zijn eikel omhoog schieten en in de luier neer komen. “Kijk mam, die baby spuit, kijk!!”riep het jongetje. De moeders bleven lachend bij de kassa staan kijken. Nadat Ralph het laatste sperma had gespoten ging Annemiek door met het verwisselen van de luier. Het leken wel uren te duren die verschoning. Maar nadat Ralph een droge luier om had en weer was aangekleed kreeg de jongen van de kapster nog een lolly omdat hij zo flink geweest was.
“Nou”, vroeg tante aan de jongen “Wat zeg je dan?” En een beetje verlegen stamelde de jongen een dankjewel tegen de kapster die met volle teugen van het schouwspel. Ralph moest weer een handje geven aan Annemiek die bijna huppelend met de jongen de winkel uitliep. “Zo”, zei Annemiek, “wat ben jij al een groot jongetje”.
Dat ze weer buiten liep met de jongen. “Je haartjes weer mooi in model, een lekkere droge luier om je billen”. Ze streelde de jongen eens over zijn nog steeds stijf staande lul in zijn broek. Ralph liep te sabbelen aan zijn lolly en de mensen die voorbij het schouwspel liepen reageerden heel verschillend. Er was in het winkelcentrum veel volk. En ze liepen langs een groepje meisjes die Ralph begonnen uit te lachen nadat een van de meisjes opmerkte; “moet je nu eens kijken naar die jongen met die gele stropdas om die daar aan het handje meeloopt van zijn zusje! Het lijkt wel een kleuter met die lolly in zijn mond en hij heeft nog een stijve lul ook!!” nu, dit lokte natuurlijk de nodige reacties uit van de andere meisjes uit de groep en een ander meisje merkte ook op, “hij lijkt ook wel een luier om te hebben”. “Moet je eens kijken naar zijn billen wat dik het daar zit”.
Het kon Ralph eigenlijk heel weinig meer schelen hoe er over hem werd gedacht en liet het allemaal maar over zich heen komen. Maar echt prettig vond hij het niet. Vooral toen Annemiek ook nog vroeg aan het meisje wat het hardst om Ralph stond te lachen; “vindt je het niet een leuk gezicht”. “Ralphje is ook net bij de kapper geweest” Het meisje proestte het uit van het lachen en gaf als antwoord; “Dat joch is met dat Donald Duckstropdasje een snoeper om te zien ik zou hem wel op kunnen vreten. En dat broekje staat hem ook zo enig, net een klein kleutertje”. “Ja”; antwoordde Annemiek “het is een lieve jongen en heeft helemaal niet gehuild bij de kapper, nou een heel klein beetje” De meisjes kwamen nu helemaal niet meer bij van het lachen en Ralph stond zenuwachtig aan zijn broekje te voelen. Daarbij kwamen de pijpjes van het broekje een beetje omhoog en onbewust liet Ralph aan de meisjes een heel gedeelte van zijn toch aparte ondergoed zien. En hij kleurde rood tot diep achter zijn oren.
Tante nam Ralph’s handje over van Annemiek en liep met de jongen verder terwijl Annemiek nog uitgebreid aan de meisjes aan het vertellen hoe spannend het wel niet was om Ralph zo als een kleine jongen te verzorgen en vertelde ze erbij dat het streven was om hem weer net zo te gaan behandelen als een baby.
Ondertussen liep tante met haar vriendin een drogisterij binnen met de jongen tussen hun in. Ralph had nog steeds de lolly in zijn mond en toen hij langs de spiegel liep schrok hij een beetje van het beeld.
Zo tussen de dames in allebei een handje en een lolly in zijn mond. En natuurlijk zijn kleding. Ze liepen naar de toonbank en de verkoopster vroeg aan de twee vrouwen of ze iets wilden. “Nou”, werd er geantwoord door tante, “Onze kleine jongen hier heeft nodig een paar nieuwe plastic luierbroekjes nodig. “En nu we hier toch zijn, verkoopt u ook wat grotere speentjes voor dit jongetje”. En tante duwde Ralphje een beetje naar voren. “Plastic broekjes dat zal wel gaan, die zijn er wel in de maat, van de kleine jongen, maar voor speentjes heeft het jochie pech want die zijn uitverkocht”.
De verkoopster liep een beetje giechelend af op Ralph. En bekeek de jongen eens goed. “Wat heeft hij een leuk stropdasje om. Het is wel een scheetje he”; zei de verkoopster tegen tante. De verkoopster liep terug naar de toonbank en kwam terug met een broekje wat ze uit het plastic haalde en voor de taille van Ralph paste. “Dit broekje zal wel groot genoeg voor hem zijn, ziet u wel?” “Ik denk wel dat zijn hele luier eronder komt, of voor de zekerheid maar een maatje groter?”
Tante begon ook uit te leggen dat de jongen bij het slapen dikkere luiers om had en deze broekjes dan een beetje te klein waren voor de dikte van de luier. Ondertussen waren er ook mensen bij gekomen in de winkel die mee stonden te genieten van de situatie. Er waren er zelfs bij die zich ermee begonnen te bemoeien. “Heb je een lekker stijf piemeltje, knul?” vroeg een mevrouw met een klein meisje aan haar hand die Ralph verlegen aan stond te kijken. “Voel eens Anja, hier zit dit jongetje zijn stijve piemeltje, voel je wel?” Het meisje greep in de bobbel die uit het broekje naar voren stak. Toen ze dat gevoeld had werd haar aandacht gegrepen door een hondje dat aan het blaffen was.
Het broekje werd ingepakt en er werden er meerdere gekocht in een wat grotere maat en eindelijk gingen ze dan de winkel uit. Tot grote opluchting van Ralph. Annemiek liep ondertussen te zoeken waar tante haar moeder en Ralph waren. En dat haar verteld werd wat ze had gemist in de drogisterij werd ze nog een beetje kwaad ook. Ze had er wel bij willen zijn. Mar vertelde ze het was ook leuk met die meisjes en misschien willen ze een keertje langs komen. En een van hun heeft ook aangeboden om een keertje op Ralph te passen als we een keertje weg moeten. En tegen de kleine jongen zei ze; “dat is ook wel leuk voor jouw, want anders zie je almaar dezelfde mensen om je heen”. En dat vonden tante en haar vriendin ook.
Eindelijk maakten de dames weer aanstalten om terug naar huis te gaan dit ook tot grote opluchting van Ralph die zich werkelijk heel ongemakkelijk voelde. Hij voelde de ogen in zijn rug priemen van de mensen die voorbij kwamen. En ook voelde de jongen onder zijn pijpjes van zijn korte broek naar de luier. Hij had het idee dat de luier die hij om had onder zijn broek vandaan kwam. En hoe meer de jongen aan zijn broekje stond te plukken hoe meer hij er de mensen op attent maakte dat hij anders aangekleed was.
Maar gelukkig waren ze nu bijna bij tante haar huis. En Annemiek merkte op dat ze nog helemaal geen eendjes hadden gevoerd met Ralph. Maar gelukkig zei ze er achteraan dan komt dat wel een ander keertje. Want Ralphje zal ook wel een beetje moe zijn, misschien is het wel verstandig om hem even een tukje te laten doen in zijn bedje. Meestal worden jongens van die leeftijd knap vervelend als ze een beetje slaap te kort komen.
Dat kunnen we beter voorkomen en kneep Ralph even in zijn wang en streek hem over zijn dik ingepakte kontje.
Eindelijk liepen ze weer op bekend terrein voor Ralph, de straat waar zijn tante woonde en dat ze eindelijk voor de deur stonden ging er een zucht van verlichting door zijn lijfje. En helemaal toen de deur eindelijk openging en hij weer in een vertrouwde beschermde omgeving was.
Maar of dit helemaal een goede gedachte was ?
Dat deur achter de dames dichtviel en Ralph opgelucht ademhaalde, nam Annemiek hem mee naar zijn kamer. En hielp de jongen in zijn ledikantje. Natuurlijk vergat ze niet de jongen een tuigje om te doen want stel dat de kleine jongen uit zijn bedje zou vallen.
Ralph lag in zijn bed de situatie eens te overdenken en voelde ook naar zijn plasser die ondanks alles flink was gaan groeien. Het gevoel wat het gaf aan de jongen was heel fijn en Ralph kon het niet na laten om over zijn luier te wrijven. En de bewegingen werden hoe langer hoe wilder.
Maar dit werd natuurlijk opgemerkt want wat Ralph niet in de gaten had was dat de babyfoon aan stond en de dames beneden precies konden horen wat Ralph aan het uitspoken was.
Annemiek ging eens uit nieuwsgierigheid boven kijken. En zag natuurlijk wat Ralph aan het doen was. “Foei, Foei” zei Annemiek tegen Ralph. Die zich wild schrok. Hier had hij helemaal niet op gerekend dat hij betrapt zou worden. Annemiek liep op het ledikantje af en begon Ralphs luier af te doen en heel hatelijk zijn stijve lul af te trekken. En de kleinerende opmerkingen waren niet van de lucht. En ze bracht de jongen zonder aarzeling naar zijn hoogtepunt. Ralph wist niet waar hij kijken moest van schaamte terwijl het meisje hem liet spuiten. Dit was toch wel een hele vernederende situatie voor de jongen. En of dit nog niet genoeg waren de opmerkingen van die “meid” er, die er duidelijk lol in had om Ralph te kleineren.
Annemiek streek over de haren va de jongen en innerlijk genoot ze van zijn opgewonden kleur en zijn ogen die nu zo heel erg mooi glinsterden. “Ga maar lekker even slapen nu”; zei ze terwijl ze hem een kus op zijn wang gaf en door zijn haren streek. Dat heb je nu wel verdiend. En voor Ralph in een diepe slaap weggleed had ze een beertje bij hem gelegd en de jongen ook een speentje in zijn mond gedaan.
Annemiek ging de kamer uit en liep naar beneden stilletjes te genieten van de handelingen die ze bij Ralph had verricht. En bracht verslag uit aan de dames. Maar vertelde er niet bij dat ze Ralph had geholpen.
Er werd nog even nagepraat door de dames over de ochtend. En alle drie waren ze het wel over eens dat het spel wat er gespeeld was met die jongen nog even moest worden doorgezet. Ze genoten ervan om die jongen op deze manier te behandelen. En vooral de weerstand die door de jongen werd geboden om uit zijn toch wel benarde en vernederende situatie te komen ervaarden ze als “leuk”.
Ondertussen was Ralph weer wakker geworden en lag ook eens zijn situatie te overdenken. De jongen voelde een plasje opkomen en eigenlijk zonder er bij na te denken liet hij het in zijn luier lopen.
Hij schrok een beetje van het gevoel wat hem dat gaf. Hij begon het zelfs een prettig gevoel te vinden, zo lekker dat warme gevoel. En begon zich weer een beetje op te winden.
Ralph wilde zich verdraaien maar werd een beetje gehinderd door het tuigje waar hij mee aan bed vast lag. Hij tilde zijn hoofd op en keek eens naar de onderkant van zijn lichaam. Hij voelde eens aan zijn luier. En schudde zijn hoofd weer een natte broek dacht hij bij zichzelf. Hij had totaal geen idee van tijd en lag daar maar naar het plafond te staren.
Zo af en toe sloot hij zijn benen en voelde dan heel duidelijk de luier tussen zijn benen zitten. Die op een heel vakkundige manier was vastgezet. En eigenlijk vond hij het helemaal niet een naar gevoel. Het was juist wel een lekker gevoel om zo te liggen hij voelde zich veilig en beschermd.
Annemiek kwam weer naar boven ze had beneden wat ritselen gehoord en kwam de kamer van Ralph binnen. Ze liep meteen op de jongen af en streek hem door zijn haren. En over zijn wang. Ralph werd er een klein beetje verlegen van en terwijl ze allerlei lieve woordjes tegen de jongen zei trok ze het dek van de jongen helemaal weg en maakte zijn tuigje los. “Kom maar”; zei ze en hielp de jongen uit zijn bed vandaan. Terwijl de jongen zo voor haar stond voelde ze met haar hand over de luier van Ralph.
“Het knulletje is toe aan droge broek” en terwijl ze de jongen begon uit te kleden ging er een rilling door het lijfje van Ralph. Ze hielp Ralph uit zijn broekje en maakte het luierpakje los. “Kom maar”, en ze hielp Ralph op de commode en daar maakte ze het plastic broekje van Ralph los en verloste de jongen ook van zijn natte luier. “Hier was het mannetje aan toe he?” En Ralph wist eigenlijk niet waar hij kijken moest. Het gevoel er zo bij te liggen deed hem verschrikkelijk schamen maar tegelijkertijd wond het hem ook zo op. Annemiek maakte de jongen weer schoon en zalfde zijn billen weer in en schoof een dikke luier onder de billen van Ralph. “Zo” zei ze tegen Ralph “Nog even en je bent weer helemaal een schoon Ralphje”. En Ralph wist niet goed hoe hij moest reageren. Heimelijk lag hij te genieten van het verschonen maar er voor uitkomen dat durfde hij niet goed.
Ondertussen was Annemiek klaar met de luier van de jongen en gebaarde hem te gaan staan. “Zo” zei ze tegen de jongen terwijl ze hem van top tot teen bekeek en hem zacht over zijn luierkontje wreef. “Dat zit beter he?” Ralph knikte verlegen en beaamde het alles was beter dan zo’n vervelende natte luier. En terwijl Annemiek hem verder hielp met aan kleden bekeek Ralph zich ook weer eens voor de spiegel. Een raar idee eigenlijk, dacht hij. het is tijden maar dan ook tijden terug dat ik me zo heb laten gaan en heb toegestaan dat ik hulp kreeg bij het aankleden.
Wat gebeurt er eigenlijk met me?
Ralph moest weer mee naar beneden waar hij op de vloer van de woonkamer moest gaan spelen met zijn autootjes, blokken en ander speelgoed wat voor kinderen bedoeld was. Kleine kinderen wel te verstaan.
Tante keek vertederend naar de jongen en riep hem bij zich. Ze trok de jongen op schoot en knuffelde hem wat en streek de jongen door zijn haar. Ralph wist niet goed waar hij moest kijken. Hij werd er verlegen van. Tante praatte helemaal niet tegen de jongen maar streek en aaide hem over zijn rug, over zijn wang en door zijn haar. Ralph voelde zich langzaam helemaal ontspannen. En rustte ook helemaal tegen tante aan.
Tante pakte een speentje voor de jongen en stak dit in zijn mond. En gaf hem een kusje op zijn voorhoofd. Ralph kleurde tot diep in zijn nek. “Hoe is het me je luier?” vroeg tante aan de jongen. En zonder het antwoord van Ralph af te wachten voelde ze bij de jongen onder zijn broekspijpjes door naar de luier van de jongen.
Ze kuste de jongen nogmaals op zijn voorhoofd terwijl Ralph zich heel ontspannen voelde. “Je bent nog helemaal een grote jongen” zei tante helemaal een beetje verbaasd.
Ralph voelde zich innerlijk nog een beetje trots ook. “Moet je nog geen plasje?” en keek Ralph een beetje spottend aan. Ralph schudde zijn hoofd van nee en had ook niet helemaal in de gaten dat tante hem eigenlijk een beetje voor de gek hield.
Het was natuurlijk ook geen gezicht hoe die jongen daar op schoot zat.
Helemaal tegen die oudere vrouw aan, een speen in zijn mond en aangekleed wezen als een kleuter en zich er ook zo naar gedragen. Ralph zat wijdbeens zodat de jongen genoeg inkijk had. Je kon heel duidelijk zien dat er een dikke luier onder zijn tuinbroekje zat. Sterker nog je kon zijn luier heel duidelijk zien zitten. Overtrokken door een plastic broekje en een luierpakje.
Het maakte Ralph allemaal niet heel veel meer uit. Hij begon zich te schikken in zijn situatie en er eigenlijk ook een beetje heimelijk van te genieten.
Ondertussen was Annemiek de woonkamer binnengekomen en liet Ralph zien wat ze had meegebracht een flesje en een slabbetje.
“Kom maar”, zei ze tegen de jongen; “dan zal ik je je slabbetje voordoen en dan krijgt onze knul zijn flesje”. Ralph kreeg een zetje van Tante die gebaarde hem vlug naar Annemiek te gaan, Ralph liep een beetje verlegen naar Annemiek en had eigenlijk helemaal niet door dat hij onder zijn arm zijn teddybeer had gestoken en helemaal niet meer dat hij ook nog met een speen liep. Door de dikte van de luier was Ralph wel genoodzaakt om een beet wijdbeens te lopen.
Ondertussen was Annemiek gaan zit