Tijdens de eerste week van mijn zomervakantie was ik neergestreken in het Ecrin gebergte in Frankrijk. Dit om
me voor te bereiden op een hoogalpine bergtocht die ik de week daarop zou maken met vrienden. Ik heb altijd snel last van de hoogte, en mijn vriendin moest nog een weekje langer werken bij
haar vakantiebaan, dus zo’n solo tocht kwam goed uit.
Het was al laat in de middag toen ik arriveerde op de camping in Alefroide en was nog bezig met het opzetten van mijn tentje toen een jongedame naar me toe kwam. Zij was van een nabij kamperende groep leerlingen uit Engeland en vertelde dat het terrein waar ik stond was gereserveerd voor grote groepen.
Vandaar ook dat het er zo rustig was. Zolang niemand bezwaar maakte zou ik echter blijven staan. Ze zag mijn klimspullen die ik had meegesjouwd, en ze vroeg of ik was gekomen voor het
wandklimmen. Ik vertelde haar dat ik moest wennen aan de hoogte en dat ik wel klimspullen bij me had, maar dat ik mijn klimmaten pas later zou ontmoeten. Later die avond, ik was net bezig met mijn dagelijkse sit-up oefeningen, werd ik
aangesproken door een jongeman. Hij was van dezelfde groep en had gehoord dat ik op zoek was naar een klimpartner. Dat laatste was dus niet waar, maar het was een leuke en aardige jongeman en ook de klimwanden zagen er aanlokkelijk uit. We
spraken af om de volgende morgen enkele routes te klimmen.
De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Toen Ryan, zo heette de jongenman, eindelijk verscheen stond de zon al hoog boven de bergen te branden. Ryan was geen ervaren klimmer, maar had zoveel vertrouwen in mij dat hij alles naklom waar ik aan begon. Hij had er duidelijk plezier in, en dat maakte het
voor mij weer leuk om er mee door te gaan.
We klommen de hele dag, afgewisseld met lange rustpauzes. Zo leerde we elkaar een beetje beter kennen. Ryan was ruim
drie jaar jonger dan ikzelf, en geboren in Wellington Nieuw Zeeland. Hij zat nu op de internationale school in Engeland.
Het was me al snel duidelijk dat hij rijke ouders had, en een goede opvoeding had genoten.
Aan het einde van de middag bedankte ik hem voor de gezellige dag maar zei dat ik de volgende dag toch echt op en neer
wilde naar een hut op 2700 meter om te wennen aan de hoogte. Toen ik later die avond, na het avondeten, met mijn
douchespullen richting het wasgebouw liep kwam Ryan me achterna gerend. Hij vertelde dat zijn leraren ermee hadden ingestemd dat hij morgen met mij mee zou gaan naar de hut. Ik was aangenaam verrast. We kozen aaneengrenzende cabines zodat we onder het douchen door konden gaan met het plannen van de
volgende dag. Boven de cabine van Ryan hing een lamp.
En terwijl ik me stond te wassen zag ik toevallig onder het tussenschot door de reflectie van zijn naakte lichaam op de
natte tegelvloer. Omdat het gespetter van de waterstraal was gestopt, waren de ritmische bewegingen van de reflectie
duidelijk te zien. Ryan masturbeerde. Gefascineerd staarde ik naar de beelden. Die nacht duurde het lang voor ik in slaap viel. Steeds danste de reflecties op mijn netvlies.
De volgende ochtend waren we, zoals afgesproken, al vroeg op pad. We liepen eerst door een langgerekt dalbos dat dunner werd naarmate we hoger kwamen. Daarna stegen we op een steil pad
zigzaggend naar boven, en tenslotte het laatste stuk over kale rots naar de hut. Het was daar gezellig druk. Vele mensen
hadden in de hut overnacht, en een tamme bergmarmot kwam zo dichtbij dat je hem bijna kon aanraken. Het was een prachtige dag en we konden kilometers ver kijken. Alleen in het westen hingen wolken tegen hoog gelegen cols. Voorlopig hadden we daarvan nog niets te vrezen, maar voor de komende dagen zag
de weersvoorspelling er somber uit. Na ruim een uur bij de hut begonnen weaan de afdaling. We wilden op tijd terug
zijn op de camping zodat we nog enkeleroutes konden klimmen.
De afdaling ging snel. En al ging de zon steeds vaker schuil achter losse wolken, het was inmiddels zo warm geworden dat
mijn rugzak leek te drijven op mijn rug.
Als we weer in het bos lopen stelt Ryan voor om een korte pauze te houden. Nu was er naast het pad volop gelegenheid om te zitten. Ik vond het dan ook raar dat Ryan het pad verliet om tussen de bomen te zoeken naar een grasveldje. Het duurde even, maar hij uiteindelijk vond hij een geschikt plekje niet ver van een snel stromende beek. Ik deed mijn rugzak af en hing mijn
natte T-shirt te drogen aan een tak. Ryan was verdwenen achter een bosje voor wat ik dacht een sanitaire stop. Maar even later kwam hij, slechts gekleed in zijn zwembroek, te voorschijn. “Ga je mee zwemmen?” vroeg hij, en liep zonder mijn antwoord af te wachten in de richting van de beek. “Wie neemt er nou zijn zwembroek mee naar de bergen?” reageerde ik. “Het water is veel te koud en stroomt te wild. Het komt rechtstreeks van de gletsjer.” Ik had gelijk, meer dan pootje baden zat er niet in. Ryan ging een eindje verderop om te proberen of het stilstaande water in een afgesloten meander van de beek beter geschikt was om te zwemmen. Zelf was ik languit op mijn rug in het gras
gaan liggen en bekeek hoe de wolken over de cols het dal in rolden. Ik voelde me loom. Het warme weer en de slechte nachtrust eiste hun tol. Bijna dommelde ik in slaap.
Ik werd klaarwakker toen Ryan zijn natte haren boven me uitschudde. Steunend op zijn armen kwam hij naast me liggen. Na
een tijdje kletsen werd het stil, en ik lag net te piekeren hoe ik me het beste kon voorbereiden op de hoogalpine tocht nu het weer slechter werd, toen Ryan plotseling de stilte verbrak met de opmerking: “Ik geef een penny voor je gedachte”. Nu ik terug denk aan dat moment kan ik nog steeds niet goed aangegeven waardoor het kwam. Misschien was het de wijze waarop hij me aankeek, of de manier waarop zijn stem had geklonken, maar ik
kreeg plotseling het vermoeden dat Ryan dit afgelegen plekje niet zonder bedoeling had uitgezocht. Vertwijfelend zocht ik net iets te lang naar woorden. En als ik uiteindelijk uitstamel: “Waar kan ik aan denken als ik in het bos lig
met een knappe jongen?” schrik ik van mijn eigen woorden. Gelukkig glimlacht Ryan. Maar mijn hart bonst in mijn
borstkast en komt pas weer een beetje tot rust als Ryan enkele grassprietjes plukt en deze op mijn buik sprenkelt. “Je hebt een mooie buik” zegt hij, en rolt de grassprietjes met vlakke hand in de ribbels op mijn buik. Deze aanraking gaat als een rilling door mijn helelijf.
Ik sluit mijn ogen, en ga met mijn hoofd achterover in het gras liggen genieten. Mocht ik daarnet nog getwijfeld hebben,
nu was het duidelijk. Ik word verleid door een jongen, in een bos, in Frankrijk en vind het nog leuk ook. Ik hoop maar dat dit voor hem een onschuldig spelen is, maar bij mij begint iets ongemakkelijk te knellen in mijn broek. Dan schrik ik als Ryan me een snellezoen geeft op mijn mond.
Ik had verrast gereageerd. Misschien wel door de zachtheid van zijn lippen. Als een jochie dat betrapt was op het stelen
van een koekje lag hij met afgewend hoofd, op zijn buik naast me in het gras. Even wist ik niet wat ik moet doen. Ik wou hem wel duidelijk te maken dat ik het niet erg vind om te zoenen,
maar ik kon zo snel geen woorden vinden.
Zonder wat te zeggen masseerde ik dan maar zijn warme rug. Ik deed alsof ik hem insmeerde met zonnebrandolie. En omdat ik dat wel prettig vond streelde ik vervolgens ook zijn benen. Toen ik
dat lang genoeg had gedaan schudde ik hem bij zijn schouder en sprak hem aan. Ik weet niet meer precies wat ik zei, alleen dat het even duurde voor hij reageerde, maar plotseling draaide hij
zich om en omhelsde me. In de seconde tussen het omdraaien en de omhelzing meende ik al een verhoging gezien te hebben in zijn zwembroek. Nou gebeurd mij dat ook wel als ik op mijn buik heb gelegen, maar ik twijfelde er niet aan dat hier meer aan de hand was. Aanvankelijk rustte mijn hand op zijn buik, maar als Ryan me weer begint te zoenen en ik hem streel stoot ik per
ongeluk met mijn onderarm tegen zijn zwembroek. Ik voel de verharding, en als we ophouden met zoenen en me opricht zie
ik de erectie onder het strak gespannen stof. Hij is meer man dan ik had verwacht. Ryan ligt met gesloten ogen ongegeneerd te wachten tot ik wat doe. Even kijk ik alleen naar het strakke
jonge lichaam. Ik vind het mooi en wil hem wel overal aanraken, maar durf niet zo goed. Pas al ik genoeg moed heb verzameld leg ik mijn hand op zijn zwembroek en streel brutaal zijn stijve
pik.
Dan ging het snel. Het volgende moment dat ik me kan herinneren lig ik op mijn rug, en knoopt Ryan mijn broek los, en voel ik hoe zijn zachte lippen zich plooien over mijn harde vlees. Terwijl hij mij pijpt maakt hij met zijn pols een ronddraaiende beweging en trekt me af. Dan duurt het niet lang en ik kom
klaar. Met afschuw zie ik hoe hij het zaad opvangt met zijn mond en naast ons in het gras uitspuugt. Ik realiseerde me
dat deze jongen veel ervaring heeft op het gebied van de herenliefde. Blijkbaar zijn de sterke verhalen over kostscholen
niet helemaal fantasie. Als hij weer naast me komt liggen en we weer zoenen bevrijd ik zijn penis uit de strakke zwembroek, en trek hem af. Ik moest terug denken aan het moment enkele dagen
daarvoor toen ik een aantal condooms in mijn EHBO doos stopte “voor het geval dat”. Helaas staat die doos op de
camping. Dan dringt het tot me door dat het zachtjes is gaan regenen. We rapen onze spullen bij elkaar en vluchten onder de
dikste boom in de omgeving. Erg groot is de droge plek niet, en we staan stevig egen elkaar. Zijn billen drukken in mijn kruis, en ik voel me hopeloos verliefd. Ondertussen kerft hij met een
mesje onze initialen in de boom. Als aandenken. “Laten we naar mijn tent gaan” stel ik voor. We trekken onze regenjassen aan,
zoeken het pad weer op en lopen in rap tempo terug naar de camping. Ryan gaat voorop. Ik kan mijn ogen niet afhouden
van de jongen, en struikel meerdere malen over de boomwortels en stenen op het pad. De regen komt inmiddels in bakken naar beneden.
Onder het afdakje van het eerste huisje op de camping staat een klasgenoot van Ryan te wachten. “Je moet opschieten” roept hij ons tegemoet. “Het is onze laatste avond in Frankrijk en we gaan
vanavond uit eten in Briancon.” We vervolgen onze weg over de camping. En als de klasgenoot vooruit snelt en we weer even alleen zijn trek ik Ryan aan zijn arm om hem te stoppen. “Als je
vanavond terug komt, kom je dan nog even afscheid nemen? Maakt me niet uit hoe laat het wordt.” Ryan zwijgt, en op de
manier waarop hij kijkt weet ik inmiddels wat dat betekent. “Kan ik je dan morgenvroeg nog spreken voordat
jullie vertrekken?” Ryan stemt toe, en rent weg in de richting van zijn tent. In stromende regen staar ik hem teleurgesteld na. Ik weet dat ik mag niet mopperen. Het was een onvergetelijke dag. Toch vervloek de weergoden en loop terug naar mijn tentje. Als de busjes met de leerlingen van de camping zijn vertrokken lig ik nog lang apathisch te staren naar het tentdoek. Pas als de natte kleren me doen rillen van de kou weet ik mezelf te motiveren om te gaan douchen.
Ik weet dat Ryan niet meer zal komen. Dat kan ook niet met de sociale controle van de groep. Toch ruim ik mijn tentje
netjes op en stop de voorbehoedsmiddelen zekerheidshalve in mijn jaszak. Misschien kan ik hem bij terugkomst van de busjes stiekem ontmoeten op het toilet. Liggend in mijn slaapzak smeed ik de wildste plannen en vecht zo lang mogelijk tegen de slaap. Maar de regen op het tentdoek en de vermoeidheid van
de lange dag maken het een ongelijke strijd.
Dan schrik ik wakker. Het is aardedonker en waarschijnlijk midden in de nacht. In een fractie van een seconde weet ik wat
ik hoorde. Snel schiet ik uit mijn slaapzak, open de ritsluitingen van de tent en laat Ryan binnen. Als ik de
buitentent weer heb dicht geritst en mijn zaklamp heb gevonden heeft hij zijn schoenen inmiddels uitgedaan. Pas dan zie ik dat hij drijfnat is. Het was opgehouden met regenen. Hij had gewacht
tot iedereen sliep en was toen via een omweg door het natte struikgewas naar mijn tent geslopen. “Trek je natte trui
uit!” commandeer ik hem en zoek in mijn tentje naar een schone handdoek. Als ik me omdraai zie ik dat Ryan niet alleen
zijn trui, maar ook zijn broek heeft uitgetrokken. We zitten nu allebei slechts gekleed in onze onderbroeken. Ik realiseer me dat de contouren van onze lichamen van buiten af zichtbaar moeten zijn op het verlichte tentdoek. Snel doof ik het licht en droog zijn natte haren met de handdoek. Ik sidder als
zijn koude natte handen mijn lichaam omvatten.”Kom in mijn slaapzak liggen, je bent ijskoud” fluister ik, en leid
hem naar de plek. Zelf ga ik naast hem liggen. We zoenen en strelen, en als Ryan even later vergeefs probeert mijn
onderbroek van mijn billen te schuiven sta ik op en trek hem zelf maar uit. Als ik weer ga liggen voel ik hoe ook zijn
onderbroek is verdwenen. Onze erecties schuren tegen elkaar.
Dan neemt Ryan het initiatief en draait zich om. In standje 69 gaat hij naast me liggen en voel ik hoe zijn zachte lippen
weer over mijn penis glijden. Ik volg zijn voorbeeld. Een mengsel van spuug en geil wervel ik met mijn tong rond zijn
harde eikel. Verder imiteer ik maar wat hij doet. Als hij mijn testikels zuigt doe ik hetzelfde. Dan verbreekt hij plots de symmetrie en strekt een been uit boven mijn hoofd. Deze houding en een onverstaanbaar gemompel maken duidelijk dat hij wil dat ik hem tussen zijn billen lik. Dat zie ik echter niet zitten, maar om geen spelbreker te zijn masseer ik zijn kringspier met een natte vinger. Dan draait Ryan zich weer om en komt naast me liggen. Terwijl we zoenen neemt Ryan mijn penis in zijn hand en
fluistert: “Ik wil je in me voelen”. Eigenlijk had ik de hele avond gehoopt dat hij dat zou vragen, maar nu het werkelijk gebeurde was ik zo zenuwachtig dat ik er bijna van trilde.
In het gedempte licht van de zaklamp zoek ik de condooms en glijmiddel in mijn jaszak en breng mezelf er een aan.
Ryan ligt op zijn buik op me te wachten. Even staar ik naar het jonge naakte lichaam in het gedempte licht. Ik had er wel een uur naar kunnen kijken, maar Ryan lag te wachten. Daarom kniel ik tussen zijn benen en druk mijn stijve lid tussen zijn billen. Ik voel hoe zijn kringspier ontspant en langzaam glijd iknaar binnen. Er gaat een siddering door mijn hele lichaam als zijn warme vlees rond mijn penis knelt. Ik kus zijn schouders en beweeg langzaam in hem op en neer. “Je bent mijn prins” fluister ik in zijn oor. “Ga door!” is slechts zijn reactie. Voorzichtig stoot ik in lange halen zodiep ik kan. Ik ben toch niet klein geschapen, en zelfs in mijn opwinding moet steeds ik
denken dat het niet klopt dat ik zo’n jongen zo makkelijk kan nemen. Ikoverweeg om te vragen waar hij zijn ervaring heeft opgedaan, maar doe het niet. Misschien vrees ik het antwoord.
Pas als ik die gedachte van me af kan zetten duurt het niet lang of een volle lading spuit in het rubber.
Even blijf ik uitgeblust op hem liggen, en als ik weer op adem ben verwijder ik het condoom. Ik pak meteen ook een nieuw voor Ryan. Maar als ik weer naast hem ga liggen, en hem het condoom geef legt hij het weg en begint zichzelf masturberen. Even neem
ik het met mijn linkerhand over, maar blijkbaar heb ik niet het juiste tempo en gaat hij zelf weer verder. Met zijn vrije hand klemt hij me stevig naar zich toe. Helemaal overbodig ben ik dus niet. Ik streel zijn benen en buik, en voel hoe zijn spieren zich ritmisch spannen onder het dunne vel. Met een wilde kreun komt hij klaar. Zijn zaad spuit tot op zijn schouder. In de tent hangt nu een vreemde lucht van
rubber, geil en sperma. Ik neem de handdoek en wrijf hem teder schoon, en geef hem een zoen als beloning. Hij herhaalt voortdurend dat hij van me houdt, dat hij nog niet terug wil naar Engeland en dat hij zijn leraren wil vragen of hij nog een week bij mij mag blijven. Ik weet dat het veel problemen
zal geven, mijn vakantiebudget is niet zo groot, maar beloof zijn terugreis te regelen als het hem lukt. Het begint
buiten al weer lichter te worden als Ryan weer verdwijnt in de nacht.
De volgende ochtend ben ik laat wakker. In de wasruimte kom ik toevallig een van zijn leraren tegen. Hij is kortaf. Bij
de vorige ontmoetingen was hij hartelijker. Zou hij vannacht iets gehoord hebben?
Terug bij mijn tentje volg ik op een afstand hoe de buren hun kamp opbreken. Als alles in de busjes is geladen komt Ryan naar me toe en geeft me het adres van zijn school. Snel schrijf ik ook mijn adres op. We spreken af dat we elkaar regelmatig zullen schrijven en dat we elkaar hoe dan ook weer zullen
ontmoeten. We praten niet meer over de plannen die we ‘s nachts gesmeed hadden. We begrijpen beiden dat de leraren dat
niet kunnen toestaan. Weer verdwijnt Ryan uit mijn leven. Nu voor goed.
Bij terugkomst van vakantie ligt er een brief van Ryan in de bus. Hij is geschreven in het busje onderweg naar Engeland. Direct schrijf ik terug. En weken later nog maar eens. Steeds krijg ik geen antwoord. Tot vorige week. Dan ligt er een kaart bij de post. Van Ryan. Uit Nieuw Zeeland. Een retouradres staat
er niet op. “Wie is Ryan?” vraagt een vriendin. Ik antwoord zo nonchalant mogelijk: “Ach, zomaar iemand die ik heb ontmoet in
Frankrijk”. Als ik die nacht voor de zoveelste maal niet in slaap kan komen weet ik dat ik dit verhaal moetschrijven.
pvdhogewey@hotmail.com
Recente reacties