Op 19 augustus 1984 kwam ik in het Italiaanse Ravenna ter wereld waarmee ik het gezin Mafficioli compleet maakte. Mijn ouders (vader Giancarlo en moeder Selina) hadden in 1982 (zus Giovanna) en 1983 (broer Jarno) al twee ‘picolo’ Mafficioli’s op de wereld gezet. Eigenlijk was ik niet gepland…maar daarmee niet minder gewenst. Drie was voor mijn ouders echter wel voldoende…zeker gezien de niet bijster best lopende zaak die mijn ouders destijds in Ravenna runden. Mijn ouders hadden een ijssalon waar ze uiteraard eigen gemaakt authentieke Italiaanse ‘gelato’ verkochten…maar helaas dus niet bijster goed liep. In de periode dat mijn moeder van mij in verwachting was borrelde bij hen dan ook het idee op hun geluk buiten de Italiaanse landsgrenzen te gaan beproeven…maar zou het nog ruim 3 jaar duren voor die kogel echt door de kerk ging. Toen mijn ouders de knoop om die grote stap dan toch maar te zetten uiteindelijk door hadden gehakt viel de keuze al snel op Nederland. Zo geschiedde dat we kort na mijn 3e verjaardag naar Nederland emigreerden en het gezin Mafficioli in een kleine gemeente in Noord-Limburg neerstreek. Vanaf de allereerste dag dat mijn ouders de deuren van hun nieuwe ijssalon daar openden bleek het een gouden greep te zijn geweest…want onze ‘gelato’ verkocht meteen als een tierelier. Tot mijn ouders opluchting hoefden ze dus definitief niet met de staart tussen de benen terug naar Italië af te druipen…en zorgde dat ervoor dat ik met mijn broer en zus in het Noord-Limburgse zou opgroeien. In mijn jongste jaren verliep dat prima, want door mijn zéér jonge leeftijd leerde ik (al zeg ik dat met grote bescheidenheid zelf) uitstekend Nederlands te spreken en schrijven. Gezegd mag dan ook wel worden dat ik als een normale kleuter naar een even normale kleine meid opgroeide…hetzij dan met Italiaans bloed in haar aderen. Verschil maakte dat echter weinig…want op school deed ik het goed en kwam zeker ook op het sociale vlak goed met andere kinderen uit de verf. Ik moet een jaar of 11 geweest zijn toen er kort tegen het begin van het nieuwe schooljaar spontaan en geheel per ongeluk ineens iets bij me veranderde. Het gebeurde bij het ontbijt…waar wij Italianen zoals we dat bij iedere maaltijd gewoon zijn te doen nog altijd ruim de tijd voor namen. Ook al woonden we inmiddels zo’n 8 jaar in Nederland…onze Italiaanse roots waren we zeker nog niet kwijt. Voor Italianen is het een basisprincipe de tijd te nemen om te eten…en ook wij waren het dus zèèr gewoon langdurig te tafelen. Zeker tijdens het ontbijt daar de middag en avondmaaltijden er met de zaak natuurlijk ook nogal eens bij inschoten…vooral in de zomermaanden. We woonden boven de zaak niet bepaald groot…en eigenlijk volstond die beperkte ruimte voor een vijf koppig gezin al lang niet meer. Bij gebrek aan beter moesten we het er echter maar mee doen…en dus was ook de eettafel nogal krapjes tussen het overige meubilair gemanoeuvreerd…hetgeen de ruimte aan tafel uiteraard ook zeer beperkt maakte. Naarmate mijn broer, zus en ik zelf ouder en groter werden bleef de beschikbare ruimte uiteraard ook met de dag krimpen…hetgeen er toe leidde dat ik reeds op dat bewuste moment al aardig opgevouwen aan tafel zat. Met opgevouwen bedoel ik overigens niet letterlijk opgevouwen…maar meer met stevig tegen elkaar gedrukte benen hetgeen de ook al niet bijster hoge tafel er absoluut niet aangenamer op maakte. Waarschijnlijk is het die steeds krapper wordende ruimte geweest die op dat moment door èèn bepaalde beweging wat druk op mijn kruisje veroorzaakte. Een druk die op zijn beurt zomaar ineens een geweldige sensatie door mijn lichaam stuurde…een dermate hevige sensatie dat het me nogal in verwarring bracht. Niet wetende wat ik er mee aan moest had ik het voorval die avond bij het naar bed gaan aan mijn moeder verteld. Die schrok. “Dat is nog veel te vroeg” had ze gemompeld. En toen, fermer. “je moet vechten tegen die gevoelens Manuela. Als je die aandrang weer krijgt dan bid je maar een weesgegroetje” Daar schrok ik dan wel weer van…en gaf me het idee dat het toch wel hèèl slecht moest zijn wat me overkomen was. Ik had namelijk een strikt katholieke opvoeding gehad…en daar ook nooit problemen mee gehad. Nee, integendeel zelfs, ik had altijd goed naar mijn ouders geluisterd en daardoor nog maar weinig ‘verkeerds’ in mijn jonge leventje gedaan. Iets wat ik op dat moment zeker ook wilde doen…maar eens mijn moeder mijn kamerdeur achter zich dichtgetrokken had gleden mijn handen vrijwel direct bijna als vanzelf richting mijn kruisje. Hetgeen ik die ochtend ervaren had was jammer genoeg namelijk ook hèèl erg lekker geweest…zo lekker zelfs dat ik dat waanzinnige gevoel dolgraag nog eens wilde ervaren. Om dat te kunnen zag ik maar èèn oplossing…stiekem onder mijn dekens proberen dat gevoel nog eens ‘op te roepen’ en gewoon nooit meer aan mijn moeder te vertellen als dat heerlijke gevoel me nog eens overvallen had.
Zo kon mijn strikt katholieke opvoeding me er reeds op 11 jarige leeftijd plotseling niet meer van weerhouden mijn lichaam te ontdekken. In het begin informeerde mijn moeder af en toe nog wel eens of ik nog ‘last’ van die ‘gekke’ gevoelens had gehad…en deed dan altijd hèèl onschuldig net of ik geen idee had waar ze het nou precies over had. Gerustgesteld had ze het onderwerp na verloop van tijd voorgoed laten rusten. Maar ‘s avonds, JA…dat was een hèèl ander verhaal. Dan genoot ik met volle overgave van mijn lichaam. Het had namelijk niet lang geduurd voor ik ontdekte dat je dat heerlijke gevoel niet alleen kon krijgen door mijn benen stevig tegen elkaar te drukken…maar ook door ze over elkaar te slaan…en zelfs…ja zelfs door lustig met een vinger over mijn kruisje te wrijven. Loom en traag beginnend en het tempo dan steeds iets opvoerend, sneller, sneller en sneller…..aaaah, dan ging er een siddering van genot door me heen. Wel werd ik daarna steevast door schuldgevoelens overvallen. Nam ik me steeds ook weer voor om ‘het’ nooit meer te doen…om de avond erop keer op keer te merken dat de drang om ‘het’ wel weer te doen eenvoudigweg te sterk was. Ook ontdekte ik al snel dat ik het bewuste gevoel eigenlijk overal wel op kon roepen. In de klas, op de bank bij haar vriendinnetje thuis, aan tafel zittend tijdens het eten, en zeg nou zelf…wat is nou onschuldiger dan je benen over elkaar slaan ? Hoewel het even geduurd had was ik er na verloop van tijd ook in geslaagd mezelf aan te leren geluidloos klaar te komen. Ik weet nog goed dat ik het een zèèr opwindend idee vond temidden van andere mensen een heerlijk gevoel op te kunnen roepen zonder dat iemand dat in de gaten had. Als mijn ouders weg waren (en dat waren ze door de zaak nogal eens) dan was het pas echt feest. Dan kleedde ik me helemaal uit en ging ik in allerlei poses voor de spiegel zitten. Naarmate ik in de twee daarop volgende jaren ouder werd en mijn borstjes zich steeds een beetje meer ontwikkelden wond mijn lichaam me steeds meer op. Deed het mijn drang naar die lustgevoelens steeds groter worden…en maakte dat me ook steeds wat onvoorzichtiger. Het moet een dikke twee en een half jaar later geweest zijn, ik was toen 13, dat die onvoorzichtigheid me mijn intiemste geheimpje deed verraden…al was dat goddank niet bij èèn van mijn ouders. NEE…het was toen hartje zomer, een periode waarin de ijssalon van mijn ouders natuurlijk als een tierelier liep en op warme dagen niet zelden tot ver na middernacht een ongekende topdrukte genoot. Op zulke dagen werden mijn broer en ik altijd standaard bij een vast oppasadres geparkeerd, mijn zus niet meer omdat die met haar 15 jaar op zulke dagen al in de zaak bijsprong. Ik weet nog goed dat het op die bewuste zomerse zaterdag ineens zo uitpakte dat mijn broer een verjaardagsfeestje had, mijn zus weer in de zaak bijsprong en ik dus noodgedwongen alleen bij de oppas ondergebracht moest worden. Niet dat mijn ouders daar nou een probleem mee hadden…want ze kenden het bevriende en kinderloze echtpaar van middelbare leeftijd inmiddels goed genoeg om te weten dat ze me er ook met een gerust hart alleen konden onderbrengen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het ook absoluut een super leuke oppas was…ik kon het in ieder geval met beide van hen erg goed vinden. Op die bewuste zaterdagavond was ik echter nog maar net binnen toen betreffend stel een nogal onplezierig telefoontje kreeg. Door een nogal onverwachte ziekenhuisopname van een familielid moesten ze daardoor geheel onverwachts eigenlijk diezelfde avond nog even naar het ziekenhuis. Wetende dat het pure overmacht was en ze hooguit een dikke twee uur weg zouden blijven zei ik hen dat ze me best voor een paar uurtjes alleen konden laten. Hoewel ze hier zelf uiteraard zo nogal hun twijfels over hadden won de bezorgdheid over het opgenomen familielid het toch van hun gezonde verstand en stormde ze haasje repje het huis uit. Ik vond het een prachtige gelegenheid eens in hun huis op onderzoek uit te gaan…en begaf me daarbij uit pure nieuwsgierigheid al snel naar de mij nog geheel onbekende bovenverdieping. Daar stuitte ik meteen op een deur die op een kiertje stond. Nieuwsgierig keek ik naar binnen waarbij mijn oog meteen op een grote spiegelwand voor het bed viel. Aarzelend stapte ik naar binnen om de fraaie slaapkamer wat beter te kunnen bekijken en kon het ook al niet laten een beetje in de kasten te neuzen. Hmmm, mooie kleren had Amanda*. Dries had alleen maar saaie kostuums…maar plotseling viel mijn oog op iets anders. Achterin de kast ontdekte ik een stapel boekjes die ik uit nieuwsgierigheid vlug uit de kast trok en er eens doorheen begon te bladeren. Spontaan zal ik rode oortjes gehad moeten hebben…want de boekjes stonden vol ‘vieze plaatjes’. Best wel geschrokken legde ik deze ‘poelen van verderf’ zoals mijn vader ze zèèr zeker zou betitelen weer terug op hun plaats in de kast. Wat sex en jongens betreft was ik op dat moment natuurlijk nog zo groen als gras…en dat was iets wat mijn ouders me het liefst ook zo lang mogelijk hielden…zo wist ik inmiddels ook al. Mijn ouders hadden mijn twee jaar oudere zus immers ook absoluut verboden om met ‘leden van het andere geslacht’, zoals hij jongens noemde, uit te gaan. Minachtend sprak hij daarbij over afgelikte boterhammen; meisjes die al met hun vriendjes naar bed waren geweest. “Je moeder is als maagd het huwelijk ingegaan en dat verwacht ik ook van mijn dochters”, plachte hij altijd te zeggen. Wat hij daar precies mee bedoelde had ik tot op dat moment nog niet begrepen…en had er eerlijkheidshalve ook nog nooit echt over nagedacht. Ik was immers vèèl te druk met het ontdekken van mijn lichaam…en natuurlijk de heerlijke gevoelens die ik in mijn kruisje op kon roepen. Kennelijk ging het bekende spreekwoord ‘Verboden vruchten smaken het lekkerst’ toen al voor me op…want ik kon het eenvoudigweg niet helpen dat de drang naar bevrediging sterker was dan mezelf. Met de gedachte dat mijn vader de pot op kon pakte ik de ‘vieze’ boekjes weer resoluut uit de kast om ze nog wat beter te kunnen bestuderen.
De kleurige foto’s van enorme borsten, natte kutjes en in erectie verkerende palen misten hun uitwerking niet. Tot mijn verbazing merkte ik dat mijn slipje in een mum van tijd drijfnat werd. Gemakshalve trok ik het uit in de hoop dat het nog op zou drogen voor Dries en Amanda thuis kwamen. Toen ik me vervolgens met de boekjes op het bed nestelde kreeg ik het warmer en warmer. Ach…Dries en Amanda zouden minstens twee tot drie uur wegblijven, dus wat kon het voor kwaad ? Ik ging voor de grote spiegelwand staan en trok de voorkant van mijn rokje op. Elke keer een klein stukje zodat ik net het randje van mijn kutje kon zien.
Ik draaide me om en bekeek goedkeurend mijn mooie ronde billen om daar het volgende moment voorzichtig een tikje tegen te geven. Gevolgd door nog een…hetzij dit keer iets harder. Mmmmm…wat voelde dat lekker zeg! Enige tijd later liet ik mijn rokje tot op mijn enkels vallen en stapte eruit. Ik draaide met mijn heupen, wreef met mijn handen over mijn lichaam en kneep zachtjes in mijn nog onontwikkelde borstjes. Het volgende moment bevoelde ik mijn buik om mijn vingers tergend langzaam naar mijn drijfnatte kutje af te laten dalen. Toen ik voorzichtig over mijn schaamlipjes wreef bemerkte ik tot mijn verbazing dat mijn hand er kletsnat van geworden was. Na een korte aarzeling likte ik toch nieuwsgierig een vinger af en proefde de lichtzoute smaak van mijn eigen nectar. Het wond me enorm op en deed me vervolgens de knoopjes van mijn bloesje een voor een los maken om het kledingstuk over mijn schouder te laten glijden. Mijn onontwikkelde maar prachtige kleine borstjes staken meteen parmantig naar voren…en merkte dat mijn jonge tepeltjes keihard naar voren priemden. Zonder erover na te denken boog ik mijn hoofd wellustig naar beneden om er een in mijn mond te kunnen nemen. Ik zoog, sabbelde, likte en beet…”Ah, wat een zoete verrukking…en wat zou het heerlijk zijn een man bij me te hebben die deze taak van me kon overnemen”. Het daarop volgende moment schrok ik van mijn eigen ‘verdorven’ gedachte even uit mijn roes…maar “ach wat zou het, niemand die het wist toch ?” Achteloos begon ik daarop in een van de boekjes verder te bladeren…en kwam kort daarop bij een full colour foto van een wijd opengesperd kutje uit. Terwijl ik de foto aandachtig bestudeerde en de ferm uitstekende kittelaar in de wijd opengesperde vagina ontwaarde voelde ik de sapjes langs mijn benen naar beneden stromen. Het maakte me des te nieuwsgieriger naar mijn eigen kutje en pakte geobsedeerd een handspiegel van een nachtkastje om die voor mijn poesje te kunnen houden. Het beviel me wel wat ik zag…en ontdekte ook dat mijn kutje vrijwel net zo wijd opengesperd stond als het exemplaar in het boekje. Nieuwsgierig bladerde ik iets terug in het boekje…want als ik het goed gezien had meende ik ook vrouwen in het boekje gezien te hebben die verzadigd met hun vingers in hun kutjes speelden. Hoewel ik geen idee had wat daar de bedoeling van kon zijn vond ik het er eigenlijk wèl hèèl erg opwindend uitzien. Dus nam ik de proef op de som en stak voorzichtig mijn middelvinger tussen mijn schaamlipjes. Tot mijn stomme verbazing gleed mijn vinger vrijwel direct super soepel bij me naar binnen. Bovendien voelde het heerlijk zacht en warm. In…uit…in…uit…en probeerde er ook mijn wijsvinger nog maar bij te stoppen…en warempel…ook dat ging probleemloos! Iedere beweging die mijn vingers maakte veroorzaakte een soppend geluidje…zo bemerkte ik ook.
Misschien kwam het omdat ik altijd al een snelle leerling geweest was…maar het was een kwestie van zèèr korte tijd voor ik mezelf naar hartelust aan het vingeren was. Overmand door de heerlijke sensaties die dat door mijn lichaam liet stromen ging ik zo in mijn solospel op dat ik mezelf heerlijk achterover op bed liet vallen en zacht kreunend van genot de knieën van mijn wijd gespreide benen optrok. Het zal ongetwijfeld het lot geweest zijn dat uitgerekend op dat bewuste moment de voordeur uit het slot gedraaid werd en ik dat gevangen in mijn roes van genot totaal niet opmerkte. Evenmin had ik daardoor in de gaten dat de slaapkamerdeur zachtjes openging…en door twee paar ogen bekeken werd. Het enige wat ik op dat moment wèl merkte was dat mijn lustig in en uit mijn kutje bewegende vinger overweldigend lekkere gevoelens door mijn lichaam deed stromen die met de minuut sterker en heviger werden. “Oh…wat…was…dit…lekker” verzuchtte ik hardop terwijl ik in de grote spiegelwand keek hoe ik mezelf heerlijk vingerde. Mijn vingers in de spiegelwand diep mijn kutje in te zien verdwijnen maakte me nog opgewondener dan ik al was…en gevangen in mijn roes van genot ontwaarde ik plotseling een elektrische tandenborstel…en deed dat me bijna gelijktijdig afvragen of ik het kopje van de Braun Oral B ook….NEE…nee….nee….dat kon ècht niet! Of misschien toch wel ? Kaarsrecht en trots stond de Braun Oral B van Dries en Amanda op het plankje boven de wastafel in de hoek….opgeladen en wel…klaar voor gebruik! Onderwijl ik nog steeds ongemerkt door twee paar ogen gadegeslagen werd griste ik de Braun Oral B tandenborstel vluchtig van het wastafelplankje en zette hem aan. Even schrok ik van het zoemende geluid…maar wèèr overwon de lust het gezonde verstand. Op het moment dat ik de Braun Oral B, die ik terplekke in BOB omdoopte, tegen mijn klitje liet vibreren ging er een schok door me heen. Terwijl ik mijn ogen ultiem genietend sloot verbeeldde ik me plotseling een naakte jongen naast me op bed…al kon ik op dat moment de link met BOB of mijn eigen vingerwerk nog niet direct plaatsen. Onderwijl ik me daar diep in gedachten verzonken kortstondig mee bezig hield bleef ik BOB onverstoorbaar tegen mijn klitje stoten en vibreren. Plotseling werden mijn gedachten door een zèèr sterk opkomend sensationeel gevoel verdrongen….en terwijl ik mezelf in de spiegel bekeek zag ik hoe mijn ogen zich wijd opensperden en mijn lichaam onbeheerst steeds heviger begon te schokken. Luttele seconden later leek mijn lichaam van binnen wel te exploderen…maar O wat voelde dat zalig zeg…en kon een klein, maar luid, gilletje van genot niet meer verdringen. Het moment daarop leek de kamer wel te tollen en leek het sensationele gevoel in mijn lichaam wel eindeloos te duren. Niet merkende dat de kamerdeur hèèl zachtjes weer werd dichtgetrokken begon ik nagenietend van wat me overkomen was loom en tevreden mijn lichaam te strelen om het moment daarop met een blik op de wekkerradio te concluderen dat ik maar beter kon maken dat ik weer aangekleed en wel beneden kwam…want Dries en Amanda konden gezien de voorbijgevlogen tijd nooit hèèl erg lang meer op zich laten wachten. Toen die amper tien minuten later inderdaad thuis kwamen zat ik alweer keurig aangekleed op de bank TV te kijken. Nee…er was niets bijzonders gebeurd, wat zou er ook gebeurd moeten zijn vroeg ik hen onschuldig ? En ja…ik had me goed geamuseerd, zo voegde ik daar zo onschuldig mogelijk kijkend aan toe. Toch merkte ik aan hun opvallend geamuseerde houding dat ik niet hèèl overtuigend op hen over kon komen….al leken ze zeker ook geen argwaan te hebben dat ik me behoorlijk misdragen had. Desondanks kon ik hun opvallend vrolijke houding na het onverwachte ziekenhuisbezoek niet plaatsen…en verbeeldde me zelfs een soort van pretlichtjes in hun ogen te ontwaren. “Hee, stop eens even…nu zit ik mezelf uit schuldgevoel toch zeker dingen te verbeelden he ?” Het weerbericht voorspelde voor morgen een zèèr zomerse zondag…en dus weer een topdrukke dag voor de ijssalon èn mijn ouders. Werd ik morgenavond dus weer bij hen afgezet ? Alleen de gedachte aan een vervolg op mijn erotisch avontuur deed mijn hartje al sneller kloppen…en wie weet moesten Dries en Amanda morgenavond ook wel weer op ziekenhuisbezoek, zo bedacht ik me. Alleen zat ik dan waarschijnlijk wel weer met mijn èèn jaar oudere broer opgescheept…en dat was natuurlijk allesbehalve ideaal! De volgende avond werden mijn broer Jarno en ik inderdaad weer bij Dries en Amanda afgezet…hetgeen een vervolg op mijn erotische avontuurtje van de vorige avond per definitie onmogelijk leek te maken. Toch zou die er wel komen…hetzij niet die avond…en niet op de manier zoals ik me dat voorstelde. Toen broer Jarno in de loop van de avond geobsedeerd met Dries over het Italiaanse voetbal zat te discussiëren vroeg Amanda me of ik haar boven even met ‘iets’ wilde helpen. Nieuwsgierig naar dat ‘iets’ volgde ik Amanda de trap op waar ze me naar hun slaapkamer voorging en op het bed wees. “Alvast voor je verjaardag” zei ze op het pakje wijzende. Het verraste me nogal…en vond het merkwaardig dat ze me al ruim een maand voor mijn verjaardag een cadeautje wilde geven. “Hierboven om je broer niet jaloers te maken” voegde ze er aan toe en besloot haar zin glimlachend met “en omdat het nogal persoonlijk is” Verrast en nieuwsgierig tegelijk ging ik op de rand van het bed zitten, pakte het pakje van het bed en scheurde nog nieuwsgieriger het papier eraf. Tot mijn stomme verbazing zat er een soort plastic staaf in de vorm van een in volle erectie staande piemel in. “Zodat je voortaan geen elektrische tandenborstels meer hoeft te gebruiken” zei Amanda glimlachend. Beschaamd realiseerde ik me direct dat ze me op èèn of andere manier toch bezig gezien moesten hebben….en zat dan ook met het schaamrood op mijn kaken èn een bek vol tanden. “Voor je wat zegt Manuela” begon Amanda terwijl ze liefdevol een hand op mijn knie legde. “moet je weten dat het helemaal niet erg, verkeerd of raar is wat je gisteren gedaan hebt. Lig je in het slechtste geval alleen nogal op je leeftijdsgenootjes voor, maar ook niet mèèr dan dat. Ik hoef, of ga, je dan ook niet uitleggen wat je hiermee moet, kunt en mag” zei ze terwijl ze de vibrator uit mijn handen pakte. “Je mag hem mee naar huis nemen, maar gerust ook hier laten liggen als je bang bent dat je ouders hem zouden kunnen vinden” voegde ze eraan toe. Haar beschaamd en niet begrijpend aankijkend verklaarde ze daarop dat ik altijd welkom was om eventjes met mijn ‘eerste kleine vriendje’ te spelen. “Voor Dries en mij hoef je jezelf niet te schamen” voegde ze hieraan toe terwijl ze grinnikend een groter exemplaar uit haar nachtkastje trok. “Dan laat ik hem liever hier” fluisterde ik zo zachtjes als ik maar kon, waarop Amanda begrijpend knikte en me liet zien waar ze hem netjes en discreet voor me opborg. Toen mijn ouders me die avond laat bij Dries en Amanda oppikten nam ik me voor de eerste de beste gelegenheid te benutten om mijn nieuwe speeltje uit te proberen. Een kans die ik sneller kreeg dan verwacht…en nog vèèl onverwachtere gevolgen zou hebben!
* Uit privacy overwegingen gebruik ik voor de in mijn waargebeurde verhaal voorkomende personen fictieve namen.
Wil je reageren op mijn verhaal ?
Dat kan: mafficioli@gmail.com
Recente reacties