Michael en Eveline

Ik leerde je kennen in een Antwerps café, je werkte er als ober, je was een echte playboy. Je had vele minnaressen, maar geen enkel was zo goed voor jou als ik. Vanaf het eerste ogenblik had ik je in mijn macht. Door mijn invloed brak je met je verleden, je verliet je job, je vrienden en je nachtelijke escapades. Nu een jaar later ben je mijn eigendom, mijn speelgoed, … mijn Michael. Je ligt op je buik, kan niets meer doen, bent compleet in mijn macht. Ik fluister in je oor, Je bent van mij! Het touw snijdt in je armen en je benen, je krijgt kramp en smeekt me voor genade. Ik ken het woord genade niet en wordt je gesmeek meer dan beu. Ik til je hoofd op, en stop de mondbal in je mond. Ik kijk je nog diep in de ogen, en zie heel duidelijk de angst en het verlangen. Ik leg je hoofd terug neer, en span het touw die in verbinding staat met je benen en armen strakker aan. Je hele lichaam trekt samen. Ik hoor nog vaag gesmeek, maar het klinkt zo vaag en onduidelijk dat ik er geen aandacht meer besteed. Je tracht te kijken, te weten te komen wat er met je gaat gebeuren. In je kielzog zie je me rechtstaan. Brandend van nieuwsgierigheid probeer je te kijken, je ziet me terugkomen en begint te spartelen, je smeekt en smeekt, maar het mag niet baten. Ik trek je hoofd weer omhoog en blinddoek je. Je blijft tegenspartelen, je geniet. Ik zie het, je geniet van de totale machteloosheid. Ik sta weer recht, je hoort het aan mijn schuivende voetstappen. Je spartelt enorm tegen en smeekt me om te weten te komen wat ik ben gaan doen. Maar lief Michaeltje van me, wanneer ik terugkom en je hoort het rinkelde geluid, wordt je pas helemaal gek. Ik kom weer naast je staan, buk me voorover en rol je lichtjes op je zij, ideaal om aan je tepels te komen. Het rinkelende geluid nadert je tepel, je voelt het ijzer tegen je borstkas, ik neem je tepel tussen mijn vingers en span de klem goed aan. Je kreunt en kronkelt van genot. Ik leg je terug op je buik, de klem goed tegen je borst gedrukt en rol je op de andere zij. Je kermt het nu uit. Ik neem ook deze tepel tussen mijn vingers en span de klem zo mogelijk nog harder aan. Daarna leg ik je terug op je buik. Ik sta weer recht, en masseer zachtjes je rug, je kreunt het uit. Ik masseer je steeds harder en harder, zodat de tepelklemmen steeds meer tegen je borsten pringen. Mijn handen glijden naar beneden, ze strelen je zachte kontje. Mijn rechterhand gaat meer naar beneden, ze streelt je balzak, mijn vingers maken er lichte kneedbewegingen in. Je hele lichaam kronkelt bijeen, ik weet niet of het van de pijn is of van genot, maar doe toch voort. Mijn hand wringt zich een weg naar beneden tot ik aan hem kom, ik wrijf, nog steeds heel zacht. Je kreunt en smeek me je los te maken. Hoe je erin slaagt nog te praten weet ik niet, dus sta ik recht en span je mondbal nog wat harder aan. Ik kom voor je gezicht staan, en hurk me. Tergend langzaam trek ik je blinddoek eraf. Je ogen zijn bloedrood en smeken me om meer. Ik neem je hoofd tussen mijn handen en laat mijn tong glijden naar je linkeroor. Mijn tong dringt in je oorgat binnen, je wordt gek van het geluid. Ik leg je hoofd weer op de grond en beveel je op je rug te draaien. Moeizaam en met veel pijn slaag je erin, je hele lichaam is nog op steeds opgespannen door de touwen en je gezicht staat gespannen van de pijn. Je hoort me weer rechtstaan en achter iets zoeken. Je kan me nog steeds zien en je gaat haast door het lint als je ziet met wat ik terugkom. Ik leg de kaars naast je neer, neem een mes en snij het touw die in verbinding staat met je handen en voeten door. Je lichaam ontspant zich, maar je hoofd blijft neen schudden. “Maar Michael, wanneer Eveline ja zegt, …” Ik sta weer eens rechtop, ga voor je staan en blinddoek je opnieuw. Ik zet me weer boven jou, je hoort de aansteker krisperen. Je hoofd schudt weer wild neen, maar besef, mijn liefste Michael, dat er geen weg terug is. Het hete kaarsvet drupt op je borst, telkens wanneer er een druppeltje op je borst terechtkomt spant je hele lichaam zich samen. Maar plots, ik weet nog steeds niet hoe je erin geslaagd bent, neem je de kaars uit mijn handen en duwt me van je af. Je lacht, die onweerstaanbare lach waarmee je me duidelijk wilt maken dat ik een fout heb begaan, een fout die me afgestraft gaat worden. Je staat recht, ik kan nergens heen. Je neemt zelf een stuk touw en komt ermee naar me toe. Ik spartel tegen, maar wat zin heeft? Strak bindt je mijn handen bijeen, neemt je riem en het leren zweepje. Ik smeek je, ik smeek als nooit ervoor. Toch steek je riem door het touw van mijn handen en leid me naar de hoek van de kamer. Daar bind je me vast, handen hoog in de lucht, met mijn poepje naar jou gericht. Je neemt me bij mijn haren, ik smeek je het niet te doen, maar de mondbal gaat in mijn mond. Je spant de riem opzettelijk hard aan, het leer snijdt haast in mijn kaken. Maar je enige reactie is “je zult nog wel meer pijn voelen”. Dan is het net of je de kamer verlaten hebt. Elke beweging die je uitvoert is geruisloos, tot een scherpende pijn mijn hele lichaam doet trillen, en weer eens. Het leer van het zweepje brandt, ik tracht me los te rukken, maar de slagen worden er enkel pijnlijker door. Ik smeek, maar weer voel ik de brandende pijn. Vijf keer herhaal je het ritueel, daarna kom je achter me staan. Je handen strelen mijn borsten, ze glijden over mijn buik naar beneden. Je ene hand streelt mijn clitoris, terwijl ik je vingers in me voel gaan. Ik word gek van verlangen. Je maakt je riem los, zodat ik niet langer opgespannen sta. Van uitputting val ik neer op de grond, ik ben compleet gedesoriënteerd. Je komt voor me staan. Ik zit compleet naakt, vastgebonden, tegen de muur en wacht op jou. Tot ik het knisperende geluid waarvoor ik vreesde hoor. Ik probeer recht te staan, maar je duwt me weer neer op de grond en ontdoet me van mijn mondbal. Ik zet me iets rechter, en probeer je lul in mijn mond te nemen, maar weer duw je me weg. Je doet me rechtop zitten tegen de muur en zet je neer op mijn benen. Weer hoor ik je lachje, je geniet schijnbaar van het gene je doet. Plots schreeuw ik het uit van de pijn, ik voel de hitte over mijn hele lichaam. Het hete kaarsvet blijft over mijn borsten lopen. Je ene hand legt je over mijn mond om het geluid enigszins te dempen, maar ik blijf het uitschreeuwen van de pijn. De pijn blijft maar aanhouden. Plots sta je weer recht en je doet me neerliggen op de grond. Je denkt dat je reeds gewonnen hebt, maar Michael, de avond is nog maar net begonnen! Ik smeek je mijn handen los te maken, ik smeek je vanaf nu teder met me om te gaan. Ik zie je aarzelen, je zet je naast me neer, streelt met je handen over mijn wang, je buigt je voorover en kust me teder. Ik fluister je toe dat ik van je hou, en kijk je diep in de ogen. “Wil je me alsjeblieft losmaken”, fluister ik nogmaals. Liefste, asjeblieft, maak me los, met smekende ogen blijf ik je aankijken. Je zwicht, kan niet weerstaan aan die smekende blik en staat recht om het mesje te gaan halen. Je draait me op mijn zij, en begint het touw door te snijden. Eenmaal los, sla ik mijn armen om je hals en kus je heel intens, Maar beste Michael, weet je nu echt nog niet beter? Mijn handen strelen je rug, gaan over je borst, tot plots je het weer uitschreeuwt van de pijn, mijn nagels hebben zich reeds in je borstreek geplant, je gevoeligste plaats, wordt nu gepijnigd door vlijmscherpe nagels. Je hebt je fout al lang onder ogen gezien, maar beseft maar al te goed, dat het nu te laat is voor genade. Met een van pijn verwrongen gezicht sta je me te verwensen, maar schat, bevindt je nu echt in een positie om “bitch” tegen te me zeggen? Ik plant mijn nagels nog dieper in je vel, je schreeuwt het uit, wil je uit deze kwelling losrukken, met als gevolg dat mijn nagels nog dieper in je vel dringen. Wordt vervolgt.