Ik ben geblindoekt en sta vastgebonden met mijn armen boven mijn hoofd. Door de hoge hakken is mijn houding behoorlijk wankel. Ik zeg dat ik los wil en dit niet leuk vind, maar krijg geen antwoord. Plotseling voel ik handen over mijn rug en borsten gaan die langzaam mijn lichaam verkennen. Ik blijf tegen tegenstribbelen en probeer de handen te ontwijken. Onverhoeds krijg ik een harde klap op mijn billen en het commando mijn mond te houden op straffe van veel meer slaag. Is dat Johan? En waar is Jantine gebleven? Ik schrik wel en ben even stil onder de verkennende handen. Zeg dan weer dat ik niet wil en blijf dat zeggen. Ik krijg echter te horen dat ik moet gehoorzamen en dat ik geen rechten meer heb en me maar moet schikken. De regels zijn duidelijk. Het is gehoorzamen of hard gestraft worden. De meester – is het nu Johan of niet – zegt dat ik in elk geval al 15 klappen heb verdiend. Die mag ik nu in ontvangst nemen en daarbij moet ik ze tellen. Na afloop gloeien mijn billen, maar voel ik ook een vreemd soort sensatie, een onbestemd verlangen.
De handen gaan verder en vinden hun weg over mijn lichaam. Als ik weiger om mijn benen te spreiden, worden ze ruw uit elkaar gedrukt en vastgemaakt. Hierdoor ben ik volledig machteloos geworden. Uiteraard volgt weer straf. Een paar ferme tikken op mijn toch inmiddels nat geworden kutje. Vervolgens spelen zijn vingers met mijn klitje en word ik supergeil. Ik wil me zelfs overgeven, denk ik. Ik smeek om meer en ik smeek om genomen te worden. De meester gaat echter langzaam verder met vingeren en verbiedt mij om klaar te komen. Ik kom toch klaar en kan het harde kreunen zoals gebruikelijk niet onderdrukken. De meester is boos en constateert dat strengere straffen kennelijk nodig zijn om mij in het gareel te krijgen.
Het is de meester die beslist, moet ik keer op keer herhalen terwijl de meester is weggelopen. Het duurt echter niet lang of hij komt terug. Ik word losgemaakt en van de blinddoek ontdaan. Het is inderdaad Johan, de meester van Jantine. Ik had hem wel gezien, maar nooit gesproken. Johan deelt mee dat ik de nodige zweepslagen mag incasseren. Hij verwacht dat er gaandeweg de avond nog veel meer nodig zullen zijn en wil het niet teveel laten oplopen.
Ik moet tegen de muur gaan staan met mijn kontje naar achteren. Ik krijg dertig slagen en moet hardop meetellen en Johan voor elke klap bedanken. Bij elke fout die ik maak komen er tien klappen bij. De eerste tien zijn te doen en ik bedank voor elke klap. De klappen die daarna volgen zijn steeds moeilijker te incasseren en mijn kontje gloeit en gloeit. Ik maak fouten. Tel niet goed of bedank Johan niet. Het tegoed blijft uiteindelijk staan op dertig klappen.
Johan doet me een leren halsband om en zegt dat het me goed staat maar dat het mijn positie vooral benadrukt. Ik moet hem aanspreken als meester, terwijl tutoyeren voortaan uit den boze is. In zijn aanwezigheid moet ik altijd een rokje dragen en sliplos zijn. Wanneer ik ga zitten, mag ik mijn benen niet sluiten. Er volgen nog meer gedragsregels. Johan besluit deze eerste les, zoals hij het noemt, met enkele harde klappen op mijn billen. Vervolgens pakt hij twee balletjes en stopt ze in mijn natte kutje.
Dan komt Jantine binnen en geeft haar meester een glas wijn. Terwijl ze de kaarsen aansteekt, zegt Johan dat hij ons met elkaar wil zien zien spelen. Jantine draagt een kort lakjurkje dat ze op een wenk van Johan direct uitdoet. Ik heb haar nog nooit naakt gezien, laat staan dat ik haar heb aangeraakt. Voorzichtig begin ik te strelen, maar wel afstandelijk en onzeker. Dat bevalt Johan niet. Jantine heeft vaker met het bijltje gehakt en lijkt ervan te genieten. Met haar lichaamstaal probeert ze mij gerust te stellen. Johan beveelt dat Jantine mij vingert. Ik huiver en Johan constateert dat hij ontevreden is over wat hij ziet. Jantine zou nu wel eens mogen weten hoe ze een aankomend sletje als ik mee krijg. En ik – zegt Johan – verzet me veel te veel. En dat verzet moet worden gebroken. Hij beslist dat we elkaar zweepslagen moeten geven. Voor elke overtreding tien stuks. En bij terughoudendheid volgen er weer tien.
Ik moet als eerste Jantine straffen en doe dat te zachtjes. Er komen er nog eens tien stuks voor haar bij. Elke keer als ik het niet goed doe, krijgt Jantine nog meer straf in het vooruitzicht gesteld. Die ik haar moet geven. Ik sla harder en ze kreunt van pijn maar ook van genot. Wanneer de rollen worden omgedraaid, slaat Jantine mij loepzuiver en keihard met de zweep. Het doet gemeen zeer, maar is toch ook opwindend. Johan zit daarbij vlak voor me, een glimlach rond zijn lippen. Hij constateert dat ik het toch lekker vind en geeft Jantine de opdracht de slagen te verdubbelen. Het windt hem zelf ook zichtbaar op, blijkt wanneer zijn gezwollen lid tevoorschijn komt en ik hem na de zweepslagen van zijn zaad mag verlossen. Voor het eerst en zeker niet voor het laatst.
Recente reacties