De droom…

Ze zaten elkaar te schilderen, Nora en Emmy. In het grote altelier, dat Emmy had ingericht… ze kon het betalen, haar man was tenslotte arts… viel het licht in grote banen naar binnen. Het L-vormige vertrek was gedeeltelijk bestemd als opbergkamer… in dat gedeelte bevonden zich een grote kast en een gootsteen, waar je je kwasten kon uitspoelen. Het grootste gedeelte van de kamer, de dwarspoot van de L, was een in of meer vierkant ruimte waarin ze nu tegenover elkaar zaten. Emmy was maar schaars gekleed. “Dat is om mijn kleren niet al te vuil te maken”, had ze uitgelegd. De grote witte jas die ze aanvankelijk aangehad had, was nu uitgetrokken en daarinder droeg ze alleen maar een korte spijkerbroek en een beha. Ze had een goedgebouwd lichaam, vond Nora, maar misschien was het hier en daar een beetje te vol. Waarschijnlijk had ze mooie borsten, het waren in elk geval volle borsten. Haar middel kon ermee door, maar in de heupen was ze weer een beetje te stevig. Koele, intelligente ogen keken haar onder gefronste wenkbrauwen aan en tussen de lippenv an de vrouw speelde het puntje van haar tong, dat ingespannen naar buiten kwam turen. Het lange haar gaf Emmy op het eerste gezicht iets meisjesachtigs, maar dat werd door de harde trekken in haar gezicht teniet gedaan. Was ze inderdaad hard en berekenend? Nora had eerder het idee dat haar innerlijk in tegenspraak was met de buitenkant. Soms bleek dat Emmy ondanks haar iets hogere leeftijd wat naief kon reageren en eerder enthousiast was dan de jongere, maar door de wol geverfde Nora. De gretigheid waarmee ze Nora’s belevenissen in het nachtleven van de hoofdstad aanhoorde en waarmee ze steeds om meer vroeg, deed het meisje vermoeden, dat onder de harde buitenkant het innerlijke van een verlegen en onervaren meisje schuilging. Soms echter deed de vrouw in Emmy door cynische opmerkingen deze hele indruk teniet. Ze schilderde verder. Nora was maar een beginneling, en het was met enige schroom, dat ze aan de uitnodiging van haar vriendin gehoor had gegeven. Een schilderij van Emmy languit had ze niet durven maken, maar ze had nu toch spijt dat ze aan een portret was begonnen, want de gelijkenis was haar nu niet meer erg duidelijk. Ze opende een tube gele oker en begon aan de achtergrond te werken. Er was tussen de twee vrouwen een vreemde spanning ontstaan. Af en toe keek Emmy naar Nora, iets vaker keek Nora naar Emmy en soms deden ze het tegelijk, zodat hun blikken elkaar kruisten. Vooral dan leek het of er vonken uit hun ogen spatten, of het bijna elektrische kontakt tussen hen blikken leidde tot een geheel nieuwe relatie, die spannender was dan alleen maar vriendschap die ze voor elkaar voelden. Het was waar dat voor het schilderen dergelijke momenten eigenlijk waardeloos waren, omdat ze juist in het opkijken van houding en uitdrukking veranderden, zodat hun uiterlijk niet meer met het schilderij van de ander overeenstemde. Bovendien had Nora de vrouw tegenover aich juist op het doek gezet met neergeslagen ogen, deels omdat ze het gemakkelijker vond om niet de lichtjes in de ogen van de ander te hoeven schilderen en deels omdat Emmy meestal naar beneden keek, naar het schilderij dat op haar schoor lag. Maar het kruisen van hun blikken gaf aan deze zitting een nieuwe intensiteit, alsof het een duel was, een gevecht van twee titanen, de wedstrijd van de eeuw. In vervoering begon Nora grotere halen met haar penseel te maken, wat het effekt van haar schilderwerk eigenlijk verbeterde. De slanke Nora had een spijkerbroek en een wijde bloes aan. Haar lange, donkere haar had ze in een staart op de rug gebonden zodat het haar niet in de weg zou zitten… anders droeg ze haar haren meestal los. De slanke en beenderige structuur van haar hoofd maakte dat haar gezicht lang leek en artistiek… dat was vreemd, want ze vond van zichzelf dat ze geen enkele kunstzinnige aanleg had. Haar grote, donkere ogen waren een rustpunt in een beweeglijk gezicht, dat overigens meestal ernstig keek. Ze was knap, Nora, de meeste mannen vonden haar zelfs heel mooi. Jammer dat ze zelf van de meeste mannen weinig wilde weten. Alleen Olaf, de man van Emmy zou… Ze kreeg het warm en deed een knoopje van haar bloes los. Emmy was haar beste vriendin en ze mocht zulke gedachten niet verder ontwikkelen. Het waren onvolwassen fantasieen die niet bij haar pasten… zoiets deed men eenvoudigweg niet. De blos op haar wangen bracht Emmy tot de gedachte dat ze de kleur van haar werk toch niet goed getroffen had. Nora kreeg lust om een andere houding aan te nemen, maar ze wist dat dit het hele schilderij van Emmy in de war zou sturen. Olaf opende de voordeur van het huis en ging naar binnen. De vrouwen hoorden hem niet binnenkomen.

Hij hing zijn jekker aan de kapstok en stak een sigaret op, dat was een gewoontegebaar van hem als hij het huis binnenkwam. In gedachten verzonken liep hij door de gang… de familie van een patient had hem veel last bezorgd. Plotseling hoorde hij een zacht gekreun en gezucht. Hij keek op en gooide zijn uitgebrande lucifer op de grond. Wie lag er daar zo te steunen dat hij het tot in de gang kon horen? LAngzaam liep hij naar de deur van het altelier, die nog gedeeltelijk openstond. Hij wilde iets zeggen, maar hield zich nog juist op tijd in. De twee vrouwen waren dichtbij elkaar gaan zitten en omarmden elkaar. Daarbij zaten hun knieen een beetje in de weg, maar dat belette hen niet om elkaar heel stevig beet te houden. Emmy liet haar handen over de schouders van haar vriendin gaan, terwijl ze innig de nek van de ander zoende. Even lieten ze elkaar los en keken ze elkaar aan… toen werden ze weer door hartstocht bevangen die het hen onmogelijk maakte om van elkaar af te blijven. De lichtgroen geverfde muren van het vertrek waren behangen met grote geverfde schilderijen die Emmy in een eerdere fase van haar werk had gemaakt. Op een tafeltje lag het kleinere schilderijtje dat ze zojuist van Nora had gemaakt. Het toonde het meisje ten voeten uit, werkend, gebogen over haar schilderij en naakt. In plaats van de kleren te schilderen, had Emmy ze gewoon weggelaten en een ideaal beeld van het lichaam van het slanke meisje gemaakt. Emmy boog zich voorover en zoende Nora in de kloof, die tussen de twee panden van haar shirt zichtbaar was. Het rook er warm en seksy en er was ook een lcihte geur van zeeo aanwezig. De onderzoekende mond zocht een weg naar de borsten, maar een gebrek aan plaatsruimte maakte haar dat onmogelijk. Met ‚‚n hand maakte ze een knoopje van de bloes los zodat ze er beter bijkon. Onder de flanellen stof droeg Nora niets. Olaf keek toe en allerlei gedachten spookten door zijn hoofd. Natuurlijk was hij een beetje jaloers dat zijn vrouw haar bevrediging niet bij hem alleen kon vinden, maar aan de andere kant vond hij dit tafereel op een vreemde manier prikkelend, alsof de twee vrouwen voor hem een seksshow opvoerden. Uitdrukkingsloos keek zijn gezicht naar de gestalten in de kamer en zijn vingers vergaten de sigaret. Nu schoven ze de kledingstukken van elkaars schouders af. Hij zag een glimp van de tepels van het slanke, donkere meisje, maar doordat de lichamen zich tegen elkaar aandrukten, kon hij er geen duidelijk indruk van krijgen. Vreemd, dat hij zo graag die tepels wilde zien! Of was het eigenlijk heel normaal? Hij had de twee vrouwen vaak in badkleding gezien en dan had hij de prachtige vormen van Nora bewonderd. Daarbij bleef zelfs in de meest minime bikini slechts een enkel plekje van het bovenlichaam verborgen: de tepels. De vrouwen zoenden elkaars gezichten, maar doordat ze tegelijk de borsten tegen elkaar wilden drukken, was er daarvoor niet veel ruimte. Nora kuste de hals van haar vriendin en deze bewoog haar gezicht zoekend in de lange nek van de ander, zonder evenwel een plekje te kunnen vinden waaraan zij haar mond zou kunnen vastzuigen. Het was een ongemakkelijke houding zo samen op de bank, de benen evenwijdig aan elkaar, maar de lichamen naar elkaar toe gekeerd. Emmy stond op en deed haar broek uit. Het was opvallend dat ze daarbij haar hoofd afgekeerd hield, alsof ze zich schaamde. Ze keek alsof het de normaalste zaak van de wereld was, maar aan haar zenuwachtige vingers kon je zien, dat ze het nog niet eerder had gedaan. Ze ging op de bank zitten met de benen wijd uit elkaar, een uitnodigende houding. Nora begreep dat de invitatie aan haar gericht was en ze bewoog haar vingers langzam over de bovenbenen van haar buurvrouw. Haar lange, slanke handen gleden aarzelend over de lichte dijen van Emmy, streken dan weer naar boven over de onderbuik om vervolgens weer af te dalen in het schaamhaar. Emmy maakte een hijgend geluid al voordat haar kittelaar werd aangeraakt. Met haar armen zocht ze steun achter zich tegen de rugleuning van de bank… niettemin zwaaide haar hoofd heen en weer. Olaf zag dat ze ook haar benen niet stil kon houden en het leek of haar billen zich samentrokken onder de strelingen van het meisje. Maar dit was nog maar het begin. Een wijsvinger raakte heel zacht de kittelaar, die als een bruinachtige verdikking tussen de gezwollen schaamlippen oprees. Buikspieren spanden zich en trokken samen om zich dan weer uit te zetten tot hun normale afmetingen. Emmy’s onderbuik werd als een golvend wateroppervlak, waarop de hand een bootje was. Toen knielde het meisje voor haar neer. Haar mond zocht de venusheuvel en ze liet haar warme adem in de kloof tussen de stevige bovenbenen spelen. Met haar mond likte ze de dikke vacht van het schaamhaar, happend, alsof ze de goede plek niet kon vinden. De buik golfde nog heviger. Toen, teder maar beslist, liet ze haar mond de vochtige kittelaar aanraken en daar zoog ze zich aan vast. Een lang gekreun weerklonk. Olaf deed een trek aan zijn sigaret. Hij mompelde iets toen hij merkte dat er geen vuur meer inzat. Later kleedde ook Nora zich uit. Languit achterover gezeten, haar benen wijd gespreid, ontving ze van Emmy dezelfde liefdesdienst die ze haar vriendin had bewezen… de lange puntige tong zocht een weggetje door het schaamhaar totdat hij beneden zijn bestemming vond. Zacht streken de handen van het slanke meisje over de schouders van haar vriendin en door het blonde haar. Toen, in een moment van passie drukte ze het hoofd tegen haar spleet en er ging een kramp door het lichaam heen. Olaf had genoeg gezien. Hij schudde zijn hoofd en draaide zich om. Even wierp hij nog een blik over zijn schouders en toen liep hij weg. Het was avond. Nora was bij Olaf en Emmy blijven logeren, of liever bij Emmy en Olaf, want ze had net als iedereen de gewoonte om eerst degene te noemen die gevoelsmatig het dichtst bij haar stond. Ze lag op het bed en probeerde te slapen, maar de slaap wilde niet komen. Het was ook zo warm! Ze had het dek al van haar bed afgegooid en nu deed ze ook nog haar nachthemd uit omdat het aan haar huid plakte. Ze zuchtte diep, maar het lukte niet. Ze nam een slaappil.

Soms dwaalden haar gedachten even af zodat ze net in dat geheimzinnige gebied tussen dromen en waken verkeerde. Dan speelden verwarrende en verhitte beelden voor haar ogen. Ze zag zichzelf met Emmy samen die middag, ze zag hoe hun lichamen elkaar raakten en in elkaar overvloeiden. Haar adem ging sneller en haar borstkas ging op en neer met het ritme van haar gedachten. Ook haar borsten bewogen zachtjes mee en de tepels werden hard. Dan weer zag ze beelden uit haar jeugd, van de jongen, die ze gevraagd had te voelen of haar borsten al begonnen te groeien en die ook echt gevoeld had… hij was oud genoeg om te weten dat het niet mocht, maar hij wist nog niet waarom hij het eigenlijk lekker zou moeten vinden. Het leek wel alsof ze zijn kleine, zweterige handen weer over haar tepels voelde, maar het waren haar eigen vingers die zacht strelend over haar lichaam gingen. Ze droomde over Olaf, de aantrekkelijke man van haar vriendin. Ze dacht aan zijn ogen, die haar zo ironisch konden aankijken en aan zijn gevoelige handen. Haar eigen vingers dwaalden af naar haar onderbuik. Waar was ze nu? Om zich heen zag ze groen, veel groen en er scheen een donker oranje zon. Ze keek verwilderd om zich heen. Waar was ze? De handen die haar omsloten waren die van een man, sterk, maar wel zacht. Was het die jongen uit haar jeugd weer? Ze draaide zich om en keek in de ogen van Olaf. De man van haar beste vriendin… dat kon toch niet goed zijn? Ze maakte zich los en rende weg. Haar adem ging sneller en sneller terwijl ze probeerde weg te rennen, maar haar benen wilden haar niet gehoorzamen, ze weigerden om haar te verplaatsen. Op het bed maaiden haar lange, gebruinde benen wat heen en weer, hulpeloos. Maar de man pakte haar weer beet. Haar hoofd bewoog heen en weer… het trage neeschudden van iemand die zich tevergeefs verzet. Ze voelde een hand op haar venusheuvel. Haar eigen hand was langzaam naar beneden gekropen en drukte nu zijdelings op haar gevoelige plekjes, heel stevig, maar wel indirekt zodat het geen pijn kon doen. Ze zuchtte diep en haar lichaam rolde heen en weer op het brede bed. Naarmate ze langer wreef en drukte, werd de spanning en het verlangen groter, maar ze bleef half dromen. Vlak voor de klimaks wierp ze haar heupen omhoog, haar denkbeeldige minnaar tegemoet. Ze schokte. Toen plofte ze weer op bed. Het maakte haar aan het schrikken, het bracht haar in verwarring, maar ze was niet echt wakker. Ze stond op, nog half slapend en zette een paar stappen. Waar was ze en wat was er gebeurd? Ze liep verder om een houvast te vinden en streek de haren uit haar gezicht. Wankelend merkte ze dat er een vast punt was, maar toen ze steun zocht, gaf het mee… de deur was opengegaan. Ze viel bijna en zocht haar evenwicht. Door de schok kwam ze weer bij haar positieven. Ze stond in de gang. Het meisje wreef de slaap uit haar ogen en keek om zich heen. Het was een vreemde omgeving, besefte ze, ze was niet thuis. Maar natuurlijk, ze was bij Emmy! Snel sloeg ze de handen voor haar borsten en schaamhaar, maar er was niemand die naar haar keek. Ze moest terug, terug naar haar kamer. Maar hoe was zehier gekomen? Waar in het grote ouderwetse doktershuis met de vele kamers en gangen bevond ze zich? Ze hoorde een opvallend geluid.. als het kraken van hout en het grommen van een dier. Oplettend luisterde ze en ze merkte dat het uit een van de kamers kwam, die uitkwamen op de gang. Ze kon het daarom duidelijk horen omdat de deur van de kamer open stond. Met aarzelende stappen liep ze naar de deuropening, waarbij ze oplette, dat men haar binnen niet kon zien. Ze bloosde, ze hoorde nu wat het was… daarbinnen lagen Emmy en Olaf te vrijen. Terwijl ze naar het opgewonden geluid luisterde, werd ze zelf ook een beetje opgewonden en nieuwsgierig, al wilde ze dat voor zichzelf eigenlijk niet bekennen. Voorzichtig wierp ze een blik in de kamer. Meteen trok ze weer terug. Doordat ‚‚n van de twee bedlampjes aan was, kon ze precies zien wat er gebeurde. Olaf lag bovenop Emmy en speelde met haar het beest met de twee ruggen. Ze sloot de ogen en haalde diep adem… toen keek ze weer naar binnen. De hand waarmee ze haar borsten beschermd had, begon nu zachtjes heen en weer te bewegen. Terwijl ze zichzelf streelde, zag ze dat Olaf zachtjes met zijn handpalm over de borst van zijn vrouw streek, zodat de stijve tepel tegen de muis van zijn hand kriebelde. Het hoofd van Jenny schokte in ekstase heen en weer onder het stoten van zijn lid. Nu gleed zijn hand wat lager en de tepel werd tussen zijn wijsvinger en zijn middelvinger gevangen. Hij rolde zijn vingers heen en weer zodat het knobbeltje nog harder werd. Zijn heupen gingen zwoegend op en neer, terwijl zij met haar hand over zijn ribben streek als om hem dichter naar zich toe te trekken. hij bewoog stevig en regelmatig, als een machine, die op toeren is gekomen en nu zijn tempo had gevonden. Nu sloeg ze haar handen om zijn billen en bij iedere stoot die hij maakte, haalde ze hem nog dieper naar zich toe alsof ze hem in zich wilde trekken. Nora liet onbewust haar smalle hand tussen haar benen glijden… de vingers verdwenen naar binnen terwijl haar duim op haar bovenbeen bleef liggen. De stoten in de kamer gingen nu sneller en Olaf trok een hoofdkussen naar zich toe om er met zijn voorhoofd op te steunen, zodat hij niet met al zijn gewicht op zijn vrouw kwam te rusten. Ze bonkten wild op het bed en het beddegoed gleed op de grond. Emmy opende haar mond in een geluidloze schreeuw… zou ze zijn klaargekomen? Terwijl Nora’s hand nog over haar borst speelde, was de andere druk bezig met haar schaamspleet. Het samenspel van de twee handen gaf haar verrukkelijke rillingen, die nog intenser werden tegen de achtergrond van wat zich in de slaapkamer afspeelde. Ze wou wel dat zij daar lag, zij, Nora, met de man van haar beste vriendin. Olaf’s hoofd zakte langs de hals van zijn vrouw naar haar borst en zijn mond sloot zich om een tepel. Ze zag hem zuigen, maar Emmy wilde liever iets anders… door hem omhoog te trekken maakte ze hem duidelijk dat hij weer verder moest neuken. Zodra hij zich in beweging zette, klamte ze zich aan hem vast en hij trok haar billen omhoog om nog dieper in haar door te dringen. Nora zag zichzelf al in Emmy’s plaats. Ze voelde hoe de man haar hals zoende en zijn lichaam langs het hare liet schuiven. Het was een vreemde sensatie en ze richtte zich half op en draaide haar bovenlichaam van hem af. Hij zoende haar schouders en opnieuw haar hals… op haar borsten voelde ze zijn koele handen. Toen ze zich verlegen nog verder van hem afdraaide, voelde ze de druk van zijn lichaam van achteren tegen zich aan. Zijn warme lid lag in de gleuf tussen haar billen, kloppend en vochtig. Ze voelde hoe hij naar binnen schoof tussen haar schaamlippen en haar al warme kut. Ze drukte haar billen naar achteren, diep in zijn buik, opdat hij nog verder in haar zou komen. Zijn lippen knabbelden aan haar sleutelbeen terwijl zij langzaam en bijna golvend begon te bewegen. Ze had nu al een tijdje op de gang staan dromen en ze merkte niet hoe Olaf uit het bed gestapt was. Nora schrok toen ze zijn donkere stem hoorde. “Nora, wat is er?” Ze had de neiging om weg te vluchten toen ze opeens tegenover deze gespierde naakte man stond, maar ze was als verlamd. Erger werd het toen de gestalte van Emmy aast hem verscheen. Drie naakte mensen op de gang… ze was wat dat betreft in elk geval niet in het nadeel. “Ik had het zo warm en kon niet slapen”, zei ze. “Toen wilde ik beneden wat water gaan drinken, maar ik geloof dat ik vergeten ben om mijn nachtpon aan te trekken.” Alle drie wisten ze dat het niet waar was omdat Olaf haar op de gang had zien dromen, maar niemand had er behoefte aan om dat recht te zetten. “Arm kind”, ze Emmy. “Als je overstuur bent, kom dan maar bij ons.” Nora dacht aan de jaren dat ze nog een kleuter was, toen mocht ze ook bij haar ouders in bed als ze overstuur was. Olaf was kennelijk door het idee verrast, maar het sprak hem wel aan. “Kom maar”, zei hij, terwijl hij haar bij de hand pakte. De drie mensen verdwenen in de slaapkamer en sloten de deur achter zich. Weldra kraakten weer de planken van het bed…