Gespannen wachtte ze af voor wat er komen zou, ze had er de hele nacht niet van kunnen slapen.
Al maanden wist ze dat dit moment moest komen, het moment dat beslissend kon zijn voor haar verdere levensverloop. En ze twijfelde, was ze zelf niet te ver gegaan, ze had spijt van alle dingen die ze had gedaan op de momenten dat ze zich niet in kon houden, maar alle tranen die ze afgelopen nacht verloren had zouden haar er echt niet bij helpen.
Haar hofdame had haar samen met een escorte van vrouwelijke wachten hier afgeleverd, de wachten stonden voor de deur en behalve in deze kamer zouden ze haar geen seconde meer alleen laten.
Niets werd aan het toeval of aan de nukken van een jongedame, zij zelf in dit geval overgelaten. Als de uitslag goed zou zijn dan zou de reis beginnen, haar afscheid van het leven hier in het niet al te grote handelsplaatsje Narduk naar het in haar ogen onmetelijk grote paleisstad Mirdikouri. Zij zelf was er nog nooit geweest maar ze had de verhalen van haar vader gehoord die daar een enkele keer uitgenodigd werd voor koninklijke ceremoniële gebeurtenissen. Als ze niet door deze test zou komen dan was hij daar wel voor de laatste keer geweest. Behalve dat zij verbannen zou worden uit haar familie zou haar vader ondanks zijn status vermeden worden. Want wie zijn dochter niet in de hand kon houden hoe kan hij dan wel een goede bestuurder en onderhandelaar zijn. Dat het hem niet ging om haar geluk maar meer om zijn status als zij zou trouwen met een lid van het koningshuis had hij haar maar al te duidelijk gemaakt. En wat er zou gebeuren met haar, daar was hij kort over. Naast de traditionele verbanning uit het huis zou ze zelfs uit de stad geworpen worden.
Publiekelijk en wel meteen, ze wist dat er nu al mensen buiten dit klooster stonden te wachten, de één met bloemen en de ander met rot fruit.
Of ze werd gevierd en uitgezwaaid als een heldin of vernederd door dezelfde hypocriete mensen. Ze had er zich bij neergelegd dat de mensen nu eenmaal zo waren. In haar positie had je maar zelden echte vrienden.
Haar beste vriendin had ze toen ze twaalf was, een jonge vrouw die haar hofdame was, maar die ze meer beschouwde als haar vriendin. Bijna elke dag, weer of geen weer liepen ze door tuin naar het einde van de stad waar je op de heuvel een geweldig uitzicht had over het landschap en alle landerijen die daar waren. Ondertussen haar onderwijzend over de planten en dieren in de natuur. Zodoende had Liarriane al een beetje kruidenkennis maar tot haar ongenoegen kon ze na het gedwongen vertrek van de hofdame niemand meer vinden die haar wegwijs kon maken in de natuur.
Haar nieuwe hofdame was een oude zuurpruim die alleen maar streng voor haar was, er voor zorgde dat ze er altijd tot in de puntjes verzoprgd eruit zag en dat ze zich hield aan de etiquette. Naarmate ze ouder werd was ook haar bewegingsvrijheid beperkt, kon ze in haar jeugd nog wel eens spelen met leeftijdsgenoten zonder begeleiding. Nu werd ze constant vergezed door een paar wachters wat het plezier vergalde.
Daarom bracht ze meeste dagen lezend door in de grote bibliotheekzaal.
Dus ze vond het niet erg dat haar vader haar uitgehuwelijk had, veel slechter kon haar leven toch niet zijn en haar toekomstige gemaal die ze één keer op een feest had gezien zag er nioet eens onaardig uit.
Maar de test, het zweet brak haar weer uit toen ze weer besefte waarom ze hier naakt lag onder een koel laken.
De vlammetjes van de kaarsen dansten door de wind toen de deur open ging en de hoofd van de geneesheren binnen trad met zijn jonge assistent.
Hij was gekleed in een traditionele toga die ruim rond zijn bovenlichaam hing, maar rond de middel door een van zacht leer gebonden riem bij één gebonden werd. De tafel waarop ze lag schoof hij samen met de helper bij haar benen uit elkaar en omhoog zodat haar onderlichaam bereikbaar voor hem was.
De assistent waste haar lichaam terwijl geneesheer haar bekeek. Het was vreemd om een mannenhand op haar lichaam te voelen, het dunne doekje waarmee hij haar waste verhulde de warmte van zijn hand maar nauwelijks. ondanks de situatie voelde ze een zekere spanning opkomen toen hij haar borsten aanraakte. Torn zijn handen over haar billen en later tussen haar benen ging hield ze ogen stijf gesloten, bang dat er iets van haar opwinding in haar blik te zien was.
De stilte werd doorbroken door de assistent: “ze is er klaar voor waarde broeder”.
Met een korte knik bedankte de geneesheer hem en liep op haar af.
Ondanks dat de kamer redelijk verlicht was had ze geen van beide gezichten tot nu toe kunnen onderscheiden, ze hield haar ogen gesloten maar van onder haar wimpers probeerde ze een glimp op te vangen van de man die nu tussen haar benen stond maar de lengte van de kap over zijn hoofd hield zijn gezicht in duister.
Ze schrok van zijn krakende stem : “Zowaar hebben we hier een mooi gevormd exemplaar, haar voorgevel is goed genoeg gevormd om een koning te behagen, haar lichaam is slank, genoeg gespierd en nu maar kijken waarom het hier gaat.
Heeft zij de verleiding kunnen weerstaan en is ze nog maagd”.
Haar bloed bevroor bij de ijzige klank in zijn stem bij de melodramatisch uitgesproken laatste zin. Mocht hij al een kleinigheid kunnen vinden dan zou hij haar zeker veroordelen, gespannen keek ze toe hoe hij zijn hoofd dichter bij de plek tussen haar benen bracht. Ze voelde zijn adem langs de binnenkant van haar bovenbenen, steeds dichter bij haar intieme plekje waar niemand anders als zij zelf ooit aangezeten had. Maar waar ze oh zo veel naar verlangd had, door haar vele lezen wist ze precies wat er moest gebeuren, wist ze hoe het ding eruit zag wat in haar zou moeten. Ondanks de strenge controle was het haar gelukt om enkele afbeeldingen te bekijken waarop naakte mannen en vrouwen afgebeeld stonden. Helaas had ze nooit de tijd gehad om de stukken volledig te lezen om alles te begrijpen, maar ondanks dat ze nog nooit een man naakt had gezien, laat staan gevoeld riepen alleen de afbeeldingen bij haar een opwinding op, een opwinding die altijd gevolgd werd door het zich snel afzonderen naar haar kamer waarna ze zich zelf betaste.
Het grote genot voor een vrouw waarover ze gelezen had had ze echt nooit bereikt, het was aangenaam als ze haar vingers tussen haar lipjes liet glijden, maar ze had nooit gedurfd om echt diep te gaan. Maar misschien en daar was ze nu doodsbenauwd voor was al wel te diep gegaan.
Ze voelde hoe twee vingers haar lippen spreiden, gelukkig waren die warm bedacht ze zich terwijl ze wat meer ontspannen ging liggen toen de akelig kille stem haar opschrikte.
“Voor ik verder ga wil ik even zeker weten of je antwoord hetzelfde is, klerk, noteer de vraag en het antwoord en deze keer wel met mijn juiste titel”.
Een kuch volgde en daarna ging hij op dezelfde kille toon formeel verder: “is er iemand of iets hierin geweest waardoor ik zou kunnen zien dat je geen maagd meer bent”.
Ze antwoordde met benepen stem met “nee eerwaarde”.
Eigenlijk wachtte hij haar antwoord niet eens af en schoten zijn vingers naar binnen en bevoelde haar aan alle kanten. Steeds dieper tot ze bij een weerstand kwamen die, naar ze wist het koningsvlies werd genoemd. In ieder geval, bij haar dan, bij degenen die belangrijk genoeg waren o gecontroleerd te worden, wiens achtergrond hoog genoeg was om opgenomen te worden in de nog betere standen.
Het bevoelen duurde erg lang, ze voelde zich steeds waziger worden, was het drankje wat ze eerder gedronken had toch niet zo onschuldig geweest als het smaakte ? Ze raakte steeds meer opgewonden en moest zich op haar lippen bijten om geen kreun van opwinding te slaken. Niet dat dat nodig was, als hij de kenner van het vrouwelijk lichaam was waarvoor hij zich uitgaf moest hij toch meer dan duidelijk merken dat ze opgewonden was. Ze voelde hoe het vocht van tussen haar lipjes door haar bilnaad gleed.
“Ik denk dat ze liegt, wat denk jij mijn beste” alsof zij niet bestond, klonk de krakende stem onverwachts en hij maakte plaats voor zijn helper.
De helper had slankere handen maar langere vingers maar in zijn aanrakingen lag meer geduld, het leek bijna op tederheid maar zijn conclusie kwam na enkele minuten diep doorgravend voelen even hard als de krakende stem.
“Twijfelachtig mijn waarde, niet volledig doorboord maar zeer zeker geen echte maagd”.
De onderzoeker die het tafereel vanaf een afstand had bekeken beende met grote stappen op haar, zijn dreunende voetsappen beangstigden haar en ze voelde zich weerloos.
“Waarom heb je gelogen? Waarom heb je jezelf laten bezoedelen door wie dan ook ?
Vertel ons zijn naam en hij zal gehangen worden.
Wie is het en wat heeft hij met je gedaan ?
Vertel het ons en dan hebben wij misschien nog genade met jou”.
De ijzige koude krakende stem boezemde angst in, en niet alleen zijn stem, zijn reputatie als maagden ontmaskeraar was gevreesd. Verhalen dat jonge vrouwen zelfs door zijn toedoen op de brandstapel terecht waren gekomen werden van jongs af aan verteld door de oudere vrouwen.
“Ik lieg niet” kwam er snikkend uit de keel van Larrianne, niemand heeft mij daar aangeraakt.
“Dat kan niet, je liegt” schreeuwde hij tegen haar, en greep haar bij de keel.
Moeilijk ademend stamelde ze: “Ik deed het zelf op zoek naar het grote genot voor een vrouw”.
“Welke vrouw van lichte zeden heeft dat verzinsel tegen jou verteld, hoe kom je aan die wijsheid.”
Ze vertelde dat ze bepaalde boeken had gelezen die verwezen naar het grote genot voor een vrouw maar dat zij nooit had kunnen ontdekken hoe dat bij zichzelf te verkrijgen. Dat ze zich schaamde dat ze het geprobeerd door zich te betasten met haar vingers, maar dat haar aandrang zo groot was, altijd.
De twee trokken zich terug bij de tafel die rijkelijk gevuld was met drank en spijzen en overlegden met zachte stem maar met bittere toon. De loomheid die door het drankje was veroorzaakt werd steeds erger en toen de twee mannen terug kwamen besefte ze nauwelijks wat ze tegen haar zeiden. Ze hoorde het wel, kon het verstaan mar ze besefte het niet, maar wat ze wel besefte was dat de onderzoeker van onder de plooien van zijn toga zijn mannelijkheid tegen haar lipjes plaatste.
“In het belang van deze gemeenschap en je afkomst zal ik je goedkeuren, maar ik kan deze beslissing altijd terug draaien als je ook maar één woord verteld wat er in deze kamer gebuerd.
Besef je dat?
Zal je niets maar dan ook niets vertellen”?
Ze knikte van ja maar wilde maar één ding, dat hij dieper zou gaan met hetgeen nu net met zijn topje tussen haar lipjes bevond.
Hij moest zich zichtbaar inhouden om niet te diep te gaan maar ging langzaam heen en weer in haar, ze voelde hoe haar kutje natter en natter werd. Ze zuchtte van teleurstelling toen hij zich terugtrok maar die zucht werd al snel een kreun van pijn toen hij zijn natte eikel tegen het gaatje tussen haar billen plaatste.
Terwijl hij in haar drong en ze een kreet van pijn slaakte bastte hij haar toe dat ze kon schreeuwen wat ze wilde, niemand zou het horen en niemand zou het geloven. Elke onderzoeker zou het zelfde zien als hem, en wie zou er eerder geloofd worden ? Een ondeuglijke maagd die geen maagd meer was of een respectabele heer.
Zijn stem klonk hees toen hij haar strakke gaatje binnendrong, ondanks de felle pijn deed ze haar best om zoveel mogelijk te zien en steeg haar opwinding.
Zou ze nu het grote genot beleven ?
De helper drukte haar terug achterover en haalde vanonder zijn pij zijn lid te voorschijn, en di was aanmerkelijk groter dan van de onderzoeker en drukte die tegen haar gesloten mond. Ze kon net het topje in haar mond houden zonder te kokhalzen. Ze was blij toen ze een warme straal naar binnen voelde spuiten en het lid van de onderzoeker gelijk begon te krimpen. Toen die zich terug trok en haar lichaam zich weer begon te herstellen nam de helper zijn plek in. De onderzoeker keek geïnteresseerd toe en bood zijn slappe lid aan haar mond aan terwijl de helper zijn monsterachtige eikel door haar lipjes liet glijden.
“Zal je echt niets vertellen” klonk de krakende stem, “anders stoot hij door en is het voor iedereen duidelijk dat je geen maagd meer bent”.
Ze knikte heftig van ja voorzover ze kon met zijn lid in haar mond.
De helper nam iets meer tijd om zijn lid nat te maken en plaatste zijn vingers net boven haar lipjes waarmee hij haar bobbeltje aanraakte.
Ze wist dat ze het had maar waarom het daar zat wist ze niet, als ze het zelf aanraakte verveelde het alleen maar. Maar nu, het leek wel of zijn vingers magisch waren en een warm gevoel ontstond vanaf het kleine bobbeltje door heel haar lichaam. Steeds sneller bewoog hij zijn vinger en haar ademhaling ging in het zelfde tempo mee, totdat hij zijn lid tegen haar gaatje plaatste en zijn enorme lid langzaam in haar liet glijden. Ze wist dat dat gat niet bedoeld was voor iets groots, het deed pijn, veel pijn maar de opwinding die ze voelde door zijn aanrakingen overheerste.
Hij voerde langzaam het tempo op totdat ze voelde hoe de enorme eikel nog meer opzwol, ze had het gevoel dat ze uiteen zou scheuren en toen voelde ze ook zijn hete zaad in haar kontje spuiten. Toen hij zich terug trok voelde ze het lid in haar mond ook opzwellen en opeens was het daar, tegelijkertijd met het zaad in haar mond kwam haar lichaam tot uitbarsting.
Een golf van genot trok door heel haar lichaam, het was zo heftig dat ze het bewustzijn verloor.
Ze kwam bij toen de helper haar weer aan het wassen was, de onderzoeker was verdwenen. Nu pas zag ze zijn gezicht, hij was niet eens zo oud, misschien enkele jaartallen ouder dan haar en hij keek haar op een warme manier aan terwijl hij zijn hand weer tussen haar benen bewoog en fluisterde haar in het oor, “dit is de weg naar het grote genot, daar heb je niemand voor nodig, maar leer het degene die jou straks gaat krijgen”.
Zo vertrok ze vol eer en met afscheid van een trotse vader naar haar nieuw leven.
Heteschrijver@gmail.com
Recente reacties