Gaaap (3)

Gaaap (3)

Wat als verleiding, opwinding en seks even normaal zijn als elkaar begroeten, een hand geven en adem halen? Wat als bijna iedereen in een permanente staat van opwinding verkeert? Overal. Hoe vreselijk saaai is het leven dan wel niet?

Door Nico-5

(Hoofdstuk 1 en 2 staan sinds 26 augustus op deze site; de hoofdstukken 3 en 4 sinds 16 september. We vervolgen hier met de hoofdstukken 5 en 6. Reacties zijn welkom via huub797204@gmail.com)

=5=

Ben

Ook op de afdeling Communicatie werkte nu een stagiair, de twintigjarige Ben Ruckert, leerling van een hbo-opleiding die graag zijn best deed om een goede indruk te maken. Hij zat al achter zijn computer toen Henriëtte die ochtend binnenkwam. Nadat ze haar schoudertas op een van de bureaus had gesmeten, liep ze naar hem toe en greep zijn hoofd vast.
‘Goeiemorgen, Ben,’ zei ze na een vochtige zoen. ‘Nog geneukt vannacht?’
‘Nee.’ Hij draaide zich met stoel en al naar haar om. Ze stond haar rok op te sjorren en deed haar broekje uit. Terwijl ze haar schaamlippen uit elkaar trok, piste ze hem rechtstreeks in zijn schoot. Zijn keurige spijkerbroek werd direct nat en donker, en hij rolde ietsjes verder naar voren om de urine ook op zijn borst te kunnen opvangen.
Ondertussen waren twee andere collega’s binnengekomen, de pas kort geleden getrouwde Wendy van eenendertig jaar en Marion van drieënveertig, die een dochter van zeventien had.
‘Goeiemorgen!’ zong Wendy.
Marion stelde zich achter Ben op. Met haar armen om hem heen geslagen, trok ze zijn hoofd tegen haar buik.
Eindelijk was Henriëtte haar plas kwijt. Ze knikte hem lief toe en ging naar haar werkplek. Haar broekje lag eenzaam en verlaten, nutteloos op de vloer.
‘O, Ben,’ zei Wendy. Ze trok haar truitje over haar borsten omlaag. Omdat ze geen bh droeg, kwamen de tieten zonder omwegen tevoorschijn. ‘Of je je even bij de grote baas wilt melden.’
Ben verstijfde. ‘Je bedoelt…’
‘Jazeker, ik bedoel Lea Arkesteijn. Ze wil graag van je horen hoe de stage je totnutoe bevalt.’
‘Nu?’ Hij stond op en ritste zijn gulp open. De pis van Henriëtte was dwars door zijn broek heen gegaan, merkte hij omdat zijn handen vochtig werden toen hij zijn lul aan het daglicht frommelde.
‘Je hoeft nergens bang voor te zijn,’ zei Wendy. Ze schudde even met haar schouders waardoor haar tieten vrolijk heen en weer dansten. ‘Ze eet je echt niet op.’
Ben knikte en verliet de afdeling om naar de hoogste verdieping te gaan. Lea Arkesteijn was de algemeen directeur van Sempre Luxúria. Ze stond bekend als een strenge, maar niet onredelijke dame, die het bedrijf ondertussen al een jaar of vijftien met succes leidde. Ze was ruim vijftig, maar nog even slank als een dertiger. Meest opvallend aan haar was haar gratie. Ze had iets koninklijks zoals ze zich voortbewoog. Wie haar kledingkeus zou moeten omschrijven, kwam op geen ander woord dan ‘chic’.
Voordat hij het kantoor van de grote baas kon binnengaan, moest Ben eerst langs bij haar secretaresse. Dat was Eva, een wat mollig type met een flinke bos krullen en een aanstekelijke lach. Ze had één tiet uit haar bloesje gewurmd en masseerde zachtjes de tepel terwijl ze een telefoongesprek voerde.
Ben kwam binnen en wist niet zo goed wat hij moest doen. Daarom wees hij met een vragend gezicht naar de gesloten tussendeur.
Ga zitten, mimede Eva, knikkend naar een van de bezoekersstoelen. ‘Ja, oké,’ zei ze tegen degene aan de andere kant van de lijn. ‘Ik snap dat wel, maar je kunt niet én pijpen én het eten rondbrengen. Dat is al praktisch niet te doen. Ik probeer het me voor te stellen, onmogelijk toch? Rare baas heb jij, Yvon. Ik zou er nog maar eens met hem over praten. Is die vent gek of zo?’
Ben wreef nerveus over zijn bovenbenen. Zijn broekspijpen sopten van Henriëttes pis. Zijn blik viel op Eva’s benen onder haar bureau. Ze opende en sloot ze terwijl ze doorging met het telefoontje.
‘Sorry,’ zei Ben. Hij voelde dat hij begon te blozen. ‘Maar mevrouw Arkesteijn verwacht me.’
Eva schudde fronsend haar hoofd.
Nou, goed dan, dacht hij. Ik ben hier niet meer dan een stagiair. Hij klemde zijn hand om zijn pik en begon zich behoedzaam te bevredigen.
Eindelijk smeet Eva de hoorn op de haak en keek hem aandachtig aan. ‘Hoe heet je ook alweer?’
Hij vertelde het haar en voegde er meteen aan toe op welke afdeling hij zich dit half jaar verdienstelijk probeerde te maken. Toen stond ze op en klopte op de tussendeur.
‘In orde!’ zei de stem van Lea Arkesteijn.
Eva wuifde Ben naar zich toe, terwijl ze de deur openhield. Ze bekeek zijn doorweekte kleding en snoof. ‘Je ziet er bezeikt uit, jôh,’ lachte ze. Er vloog een grijns over zijn gezicht voordat hij even haar blote tiet aanraakte en het directiekantoor binnenliep.
‘Goedemorgen, mevrouw,’ zei hij.
De vrouw zat achter een groot, keurig opgeruimd bureau, met een opengeklapte laptop en links een stapel papier.
Ze keek hem over de rand van haar bril aan. ‘Jij bent Ben,’ stelde ze vast. ‘Bedankt dat je zo snel gekomen bent.’ Ze wees naar een groepje fauteuils. Daarna stond ze op en trok haar zakelijke blazer recht, terwijl ze achter haar bureau tevoorschijn kwam.
Ben, die zich juist liet zakken, zag dat ze haar rok heel hoog had opgetrokken. Haar panty met broekje zat afgerold tussen haar knieën. Ze had een stevig geslachtsorgaan, wat dikker behaard dan de mode was en glinsterend van vochtigheid. Volgens hem had ze achter haar bureau zitten masturberen.
‘Je bent zeiknat,’ stelde Lea Arkesteijn vast. ‘Wie? Henriëtte zeker.’
‘Ja,’ knikte Ben. ‘En gistermiddag Marion.’
‘Je hebt het flink te verduren tussen al die vrouwen van Communicatie. Red je het wel?’ Ze had haar rechter hand tegen haar vagina geduwd en streelde nu haar schaamlippen. Zelfs die bewegingen waren gracieus, vond Ben.
‘Ze zijn aardig,’ zei hij. ‘En ik leer veel. Schoolkennis is oké, maar praktijkkennis is beter.’
‘Mooi gezegd,’ vond de directrice. Haar strelende bewegingen gingen nu sneller. ‘Dus je voelt je hier wel op je plaats. Mooi om te horen.’ Ze hield haar hoofd een beetje scheef. ‘Hoe oud ben je? Al negentien?’
‘Twintig.’
Lea Arkesteijn zuchtte en herhaalde het getal. Nu was het wel duidelijk dat ze haar best deed om er te komen. ‘Twintig, godsamme… En je woont nog thuis? Bij moeders?’
‘Nog wel. In Hotel Mama, zal ik maar zeggen. Voordelig en makkelijk.’
‘O ja…,’ kreunde zijn grote baas. ‘Heel… makkelijk.’ Opeens had ze ook haar andere hand nodig. Ze wreef en wreef, ze draaide met haar heupen en uitte tenslotte een iele kreet. Ze dreigde in elkaar te zakken, daarom zette ze haar voeten ietsjes verder uit elkaar en zocht steun tegen de rand van haar bureau. Met een rossig gezicht haalde ze diep adem en zette haar bril recht.
Kutvocht droop langs haar dijen omlaag. Het zorgde voor twee donkere banen op het nylon van haar panty. Ook haar vingers glommen.
‘Ik vind het ook nog wel fijn thuis,’ zei Ben. ‘En zelf iets koken, dat zie ik mezelf nog niet zo een, twee, drie doen.’
Lea Arkesteijn veegde haar handen af aan haar blazer. Ze liep naar hem toe en bood hem haar kut aan. ‘Drooglikken,’ commandeerde ze. ‘Je zit precies op de juiste hoogte en je bent nu toch hier.’
Ben deed het graag. Zijn tong gleed met toenemend plezier over haar gezwollen schaamlippen en vertroetelde haar clitoris. Hij merkte dat ze voor de tweede keer zou komen. Ze duwde zijn hoofd steviger tegen zich aan en gooide gelijktijdig haar bekken naar voren. Dit keer rolde er een dierlijke kreet over haar lippen. Opnieuw wist ze zich op het laatste nippertje in evenwicht te houden.
‘Mijn hobby is het ook niet,’ zei ze. ‘Koken.’
Even later zat Lea Arkesteijn met uit elkaar wijzende knieën tegenover hem. Er speelde een lachje om haar lippen bij de vraag: ‘Heb je een vriendin, Ben?’
‘Nee. Ik bedoel, niet meer. Eh, ze is verhuisd. Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest om een ander te zoeken.’
‘Dus je trekt je elke dag wanhopig af.’
‘Dat doet mijn moeder voor me.’
‘Da’s vriendelijk van haar.’
‘Ja,’ knikte hij. ‘Meestal ‘s morgens, nog voor het ontbijt.’
‘Ze helpt je van je ochtenderectie af.’
‘Precies. Daarna doet ze hetzelfde bij mijn vader. Soms schiet mijn zusje ons te hulp.’
‘Goed, ik hoor het al.’ Lea Arkesteijn stond weer op. ‘Je hebt weinig te klagen. Bedankt voor je komst en de rest.’ Ze omhelsde hem en stak haar tong tussen zijn lippen. Hem flink tongzoenend, trok ze een paar keer aan zijn hard geworden pik. ‘Ga maar weer aan het werk, Ben. Ik moet ook nog het nodige doen.’
‘En?’ wilde Wendy weten toen hij weer op de afdeling verscheen. Ze stond gebukt bij het beeldscherm van Marion. Die legde iets uit, terwijl haar linker hand onder de rok van Wendy was verdwenen. ‘Ze heeft je niet opgevreten, wel?’
Hij lachte en schudde zijn hoofd. Marion wees naar zijn rechtovereind staande lul. ‘Wel afgezogen misschien?’ vroeg ze.
‘Nee, nee.’
‘Dat komt dan nog wel,’ zei Henriëtte. Ze stond naast haar bureau en botste, botste, botste met haar kut in een langzaam tempo tegen een van de hoeken. ‘Wat vond je van onze grote baas?’
‘Sympathiek mens.’ Hij ging zitten en haalde zijn pc uit de slaapstand. ‘Belangstellend en vriendelijk.’
‘Ja, we mogen ons gelukkig prijzen,’ zei Wendy. Ze ging achter Marion staan en liet haar handen over haar schouders omlaag glijden naar haar borsten. ‘Voor hetzelfde geld hadden we te maken gehad met een haatdragend, oud, wrattig wijf.’
Marion lachte.
Tegen lunchtijd had Ben meer zin om de frisse lucht in te gaan dan om een half uur in een druk restaurant te moeten zitten. Hij kon altijd wel ergens een belegd broodje scoren.
Maar zodra hij buiten was, begon hij last te krijgen van zijn opgekropte geilheid. Hij was een jonge vent in de kracht van zijn leven en niemand mocht hem kwalijk nemen dat hij naar de dringende stem van zijn opspelende hormonen wilde luisteren.
Hij liep naar het eind van de straat, sloeg linksaf en belde bij het eerste het beste huis aan. Zijn harde pik strelend, wachtte hij op wat er gebeuren zou.
De deur werd met een ruk opengetrokken en een vrouw van ruim veertig met een verhit gezicht stond voor hem. Ze greep snel in haar kruis voor ze vroeg: ‘Ja, kan ik iets voor je doen?’ Haar blik gleed omlaag naar zijn lul.
‘Dag mevrouw. Wilt u me aftrekken?’
‘O, ik…’ Ze raakte een beetje in de war. ‘Dat komt nu erg slecht uit. Ik sta net te koken, dat doe ik altijd tussen de middag, en als ik niet snel terugga, brandt me alles aan.’ Ze zag zijn teleurstelling en voegde er haastig aan toe: ‘Maar ik kan mijn dochtertje wel even roepen, goed?’
‘Natuurlijk, mevrouw. Ik begrijp best dat ik ongelegen kom.’
‘Seconde dan.’ De vrouw liep terug naar binnen. ‘Aaltje!’ Ze luisterde. ‘Aaltje, kom even alsjeblieft!’
Niet veel later duwde ze een vijftien-, zestienjarig meisje voor zich uit naar buiten. ‘Dit is Aaltje. Ze kan jou wel even aftrekken. Is dat oké?’
Ben vond haar méér dan oké. Ze droeg een zeer strakke spijkerbroek en een wijdvallend T-shirt met de foto van een populaire band op de voorkant.
‘Goed dan,’ zei haar moeder. ‘Trek hem af en laat je kut zien.’
Het meisje rolde met haar ogen, graaide naar de stijve van Ben en begon hem mechanisch te melken.
‘Kind, doe toch eens wat beter je best!’ mopperde haar moeder. ‘Je weet heus wel hoe het moet. En, wat zei ik je? Laat je kut zien!’
Opnieuw rolde Aaltje met haar ogen. Ze liet Ben los, knoopte haar broek open en duwde die samen met haar heupslipje naar beneden.
‘Twee handen graag,’ zei Ben.
‘Ja-a.’ Ze boog zich een beetje omlaag terwijl ze deed wat hij vroeg. Ondertussen was haar moeder weer naar binnen verdwenen.
Ben reikte naar haar onbehaarde kutje. ‘Ik heet Ben,’ zei hij, een vinger tussen haar schaamlippen friemelend.
Ze gaf geen antwoord. Blijkbaar kon haar zijn naam geen ruk schelen. Hij merkte dat ze haar best deed om er zo snel mogelijk vanaf te zijn. Ze reageerde ook al niet op zijn vinger in haar kut. Uit alles bleek dat ze er helemaal geen zin in had om een wildvreemde op het tuinpaadje aan zijn gerief te helpen.
Plotseling verscheen er een ander meisje in de deuropening, zo op het oog een of twee jaartjes jonger dan Aaltje. Met een stel glimmende kijkertjes overzag ze wat er gebeurde. Toen liep ze haastig op Ben af en begon hem vurig te tongen. Dat beschouwde hij als een bonus.
‘Jij bemoeit je ook overál mee,’ zei Aaltje geërgerd. ‘Of heeft mama je gestuurd?’
Haar zusje kon geen antwoord geven, of misschien wilde ze dat niet eens. Ze zoog aan de tong van Ben, likte over zijn gezicht en knabbelde aan allebei zijn oren. Ondertussen reed ze tegen zijn been.
‘Heeft er iemand over je heen gepist?’ wilde Aaltje weten.
‘Hm,’ bevestigde hij, ‘een collega.’ Ben voelde dat hij bijna kwam, ook dat Aaltje eindelijk vochtig werd. Dat deed hem plezier. Toen hij kwam, schokte zijn lul, rilde hij over zijn hele lichaam en spoot hij de complete lading tegen het ontblote onderlijf van het meisje. Haar zusje zonk op haar hurken en nam de nog naschokkende eikel in haar mond. Aaltje stapte achteruit, keek omlaag naar het dikke vocht op haar buik, lies en bovenbenen, haalde haar schouders op en verdween zonder een woord in het huis.
Haar moeder kwam weer naar buiten. ‘Elly?’ vroeg ze verbaasd. ‘Wat doe jij hier? Had ik je geroepen?’
‘Ze kwam als geroepen, mevrouw,’ zei Ben met een glimlach. Hij legde een hand op het hoofd van het meisje, dat nu als een gek aan zijn pik zat te lurken. ‘U heeft twee kranige dochters.’
‘Ik heb ook nog een zoon van drieëntwintig,’ zei ze op een toon alsof ze daarmee gestraft was. ‘Elly, stoppen nu! Het eten staat op tafel en zo meteen moet je weer naar school.’
Het meisje liet de lul met tegenzin uit haar mond floepen, veegde over haar lippen en wipte op haar voeten. ‘Lekker,’ zei ze. Met die woorden kneep ze even in zijn wang en draaide zich om.
‘Bedankt, mevrouw,’ zei Ben. Hij tikte tegen een denkbeeldige pet. ‘Ik moet terug naar mijn werk.’
‘Ik ook,’ zei de vrouw. Ze pakte zijn hoofd vast en kuste zijn lippen. ‘Kom nog maar eens langs, als je wilt. Dan kun je kennismaken met mijn mond.’ Ze gaf zijn hangende pik een speelse slinger en sloot de deur.
Ben rechtte zijn rug. Geen gek idee, dacht hij, om hier nog eens langs te wippen. Hij keerde terug naar de hoek en sloeg af naar de straat die hem rechtstreeks naar kantoor bracht. Aan de overkant haastte een vrouw zich met een jongetje aan de hand in dezelfde richting.
‘Ma-am!’ zeurde het kereltje. ‘Ik moet plassen!’
De vrouw bleef met een ruk staan. Ben hoorde dat ze vloekte voordat ze zijn broek omlaag trok en hem toebeet: ‘Toe dan! Pis dan!’ Ze wachtte niet tot hij het deed, maar sleurde hem onmiddellijk weer verder. Hij liet een slinger urine achter terwijl hij struikelend en protesterend door zijn moeder werd voortgetrokken. Het tweetal liep bijna twee tienermeisjes omver die luid kakelend, met allebei een smartphone in de hand, op hen toe slenterden.
‘Shit, trut!’ schrok het meisje met het kortste haar. Ze sprong opzij, haar vriendin bleef als versteend staan.
Moeder en zoontje holden in hetzelfde koortsachtige tempo door. De plas van het knaapje spetterde achter hen aan en liet een slordig spoor achter. Ondertussen zakte de onderbroek van zijn moeder steeds verder naar beneden tot het zwarte slipje zich vastklemde tussen haar knieën. Ze trok zich er niets van aan en had er blijkbaar ook geen last van.
De tienermeisjes schoten in de lach. Ze keken de twee na. Ben nam hen op. Hij bewonderde hun smakelijke billen in hun strakke spijkerbroeken en kreeg de neiging om de straat over te steken. Het leek hem de moeite waard om die vier zachte billen aan een gevoelige test te onderwerpen.
Maar dat plan ging niet door, want in zijn broekzak klonken opeens de beginmaten van een rapnummer. De meisjes aan de overkant merkten hem nu pas op. De een wees naar zijn bungelende pik en de ander giechelde.
‘Ja?’ vroeg Ben in zijn telefoon.
‘Waar hang jij uit, of kan ik beter vragen: waar hangt-ie in?’
‘Sorry, met wie..?’
‘Henriëtte, sukkel. Waar blijf je? O nee, hè? Vertel me niet dat je het vergeten bent!’
‘Wat zou ik..?’ Het schoot hem opeens te binnen. De vergadering met Financiën. Hij keek snel op zijn horloge en zag dat het al vijf over twee was. ‘Ik kom eraan, Henriëtte! Ik sta bijna voor de deur!’
‘Hm,’ mopperde ze.
Hij zette het op een lopen. Wat een blamage, vergat hij verdomme een belangrijke vergadering! Niet dat hij iets zinnigs in te brengen zou hebben, maar het hoorde bij zijn stage om veel op te steken van dergelijke bijeenkomsten. Als alles goed ging, zou hij er in zijn latere beroepsleven nog vele bijwonen. Hij kon maar beter zo dikwijls mogelijk zo veel mogelijk ervaring opdoen.
Ben racete de receptie binnen, lette amper op de vrouwen achter de balie, beiden – vanwege de representativiteit – met los hangende tieten en koos het trappenhuis. Hijgend als een uitgeputte hond stormde hij de vierde verdieping op. Het zweet was hem uitgebroken.
Goddank stond de deur van de conferentiekamer nog open. Geklets en geroezemoes kwamen hem tegemoet. Ben verscheen hijgend op de drempel. Zijn blik viel meteen op Henriëtte die met Marion en de teamchef van Financiën stond te babbelen. Hij meende zich te herinneren dat zij Kuth heette. De drie vrouwen stonden synchroon te vingeren, Marion met haar rok opgetild en een hand in haar broekje, de anderen door hun kleding heen. Verder zag hij dat Cindy, meneer Kinnen en Wendy al aan de grote, ovaalvormige tafel zaten, en dat zijn collega-stagiaire Marleen stond te tongzoenen met Anneke. Deze had Marleens spijkerbroek omlaag getrokken en duwde van achteren een vinger in en uit haar kut. Anneke zelf droeg geen broekje of rok meer. Ze had alleen nog maar een topje met een dun vestje aan.
‘Aah, we zijn compleet, zie ik,’ hoorde Ben de vestigingsdirecteur zeggen. John wees naar een stoel. ‘Kom erbij, Ben. We hebben op je gewacht.’
‘Echt?’ vroeg hij oprecht verbaasd. Hij voelde dat hij een blos kreeg. ‘O, sorry, maar ik…’
‘Het is oké,’ zei John Kinnen. Hij wendde zich tot degenen die nog niet zaten. ‘Dames, de vergadering is geopend.’
Anneke liet Marleen niet van harte los. Struikelend greep Marleen een stoelleuning en voordat zij ook plaatsnam, liet Anneke zich op haar hurken zinken om eerst een plas te doen.
‘We beginnen!’ benadrukte John Kinnen.
Henriëtte, Marion en Kuth namen de laatste vrije stoelen in beslag. Ze deden alle drie hun benen uit elkaar zodra hun billen de zitting hadden bereikt. Marion tastte weer tussen haar dijen om op haar gemak verder te vingeren.
‘Goed. Fijn,’ zei de chef van de financiële afdeling. Hij keek naar Henriëtte. ‘Wil jij een korte samenvatting van de nieuwe reclamecampagne geven, Henriëtte? En wil jij, Kuth, daarna iets over het budget zeggen?’
Iedereen luisterde met belangstelling naar wat er verteld werd. Wendy maakte aantekeningen en Ben deed dat ook, maar alleen maar om een goede indruk te maken. Hij wist ook wel dat het onzin was wat hij deed. Wendy zorgde immers voor de notulen. Wat hij zo ijverig noteerde, kon zo meteen linea recta en ongelezen in het ronde archief.
Er begon een discussie over enkele onderdelen van de nieuwe campagne en Kuth deed samen met Cindy een paar voorstellen waarmee ze hier en daar wat kosten konden besparen. Terwijl dat zo een poosje doorging, klom Anneke op Johns verzoek op de rand van de tafel en ging met de benen wijd voor zijn neus zitten. Hij stond op, liet zijn broek en boxershorts zakken, masseerde zijn lul tot die stokstijf stond en duwde die langzaam tussen haar schaamlippen.
‘Oemm,’ deed Anneke. Ze gooide haar hoofd achterover en sloot haar ogen.
‘Oké, helder,’ zei John. Hij knikte naar Henriëtte en Kuth. ‘Goed meegedacht. Mijn complimenten.’ Hij stootte zichzelf wat verder bij Anneke naar binnen.
Ben begon onder tafel te masturberen, terwijl Marleen haar natte schaamlippen heen en weer over de stoel wreef. Kuth streelde haar tieten. Ook haar kut was nu flink vochtig. Wendy stopte met schrijven en keek op. Haar linker hand was onder tafel verdwenen.
John had Anneke bij de heupen vastgepakt om harder te kunnen neuken. Ze schoof heen en weer. Haar naar boven wijzende pumps wiebelden in hetzelfde tempo op en neer.
‘Iemand nog aanvullende ideeën?’ wilde John weten.
Hoofden werden geschud. Er hing een warme sfeer in de conferentiekamer, je hoorde gezucht en geknor, en iemand haalde hoorbaar adem door haar neusgaten. De spanning steeg. Niemand voelde zich ongemakkelijk, hoewel er niets meer werd gezegd.
Toen de ontlading kwam, uitte Anneke een kreet, gromde John als een kwaaie beer en ontsnapte Ben een geluid dat als ‘ohaah!’ klonk. Iemand snikte en een ander hapte sissend naar adem. De laatste die zich liet horen, slaakte een gilletje om te eindigen met een verbijsterd ‘o god…’
Kort daarna sloot John de vergadering.
 

=6=

Ed

Het restaurant zat mudvol. Ed van Vliet kwam er die maandagavond tegen zessen binnen en overzag de vele bezette tafels. Bedienend personeel liep af en aan. Sommige serveersters keken redelijk gejaagd uit hun ogen.
Helemaal aan het eind van de zaal vond hij warempel een lege tafel. Links ervan zat een klein gezelschap jonge mensen in keurige kledij. Zo op het oog een groepje collega’s van bijvoorbeeld een accountants- of advocatenkantoor. Drie vrouwen, twee mannen. Twintigers.
Toen Ed ging zitten, kon hij zowel dit gezelschap overzien als een jeugdig paar van wie de vrouw haar borsten had ontbloot. Het tweetal was toe aan het dessert. Ze hadden beiden een ijsje met slagroom voor zich staan. De man liet een lik slagroom van een lepeltje op de linker borst van zijn partner vallen waarna hij zich over de tafel heen boog. De vrouw kirde toen zijn tong de slagroom opslurpte. Zijn tong bleef zelfs nog doorgaan nadat de slagroom verdwenen was. Hij begon aan de tepel te zuigen.
‘Je maakt me crazy,’ hoorde Ed de vrouw verzuchten.
‘Goedenavond, meneer.’
Hij keek op in het gezicht van een blozende serveerster. Ze legde de menukaart voor hem neer.
‘Wilt u misschien eerst iets drinken?’
‘Alcoholvrij bier, graag.’ Hij sloeg de kaart open. ‘Loopt u niet direct weg. Ik heb mijn keus vlug gemaakt.’ Zijn ogen vonden waar hij zin in had. ‘Zigeunerschnitzel met gemengde sla.’
‘Fijn, meneer. En als dessert?’
Zijn blik richtte zich even op het jeugdige stel. De man lag nu languit voorover op het tafeltje en had zijn gezicht tussen de borsten van de vrouw gestopt. De beide ijsjes waren op de vloer gevallen.
Omdat Ed kennelijk te traag antwoordde, ging de serveerster verder: ‘Ik kan u nummer zestien aanbevelen, meneer.’ Haar hand verscheen in zijn blikveld, wees naar een bepaalde regel onder het kopje ‘desserts’.
‘Zestien?’
‘Ja.’
Hij las de omschrijving. Er stond: ’16. Serveerster/ober naar keuze. Van achteren.’
‘Of misschien onze coup vanille,’ zei de serveerster. Ze gebaarde naar de roemloos geëindigde ijsjes op het tapijt.
De vrouw van het jeugdige paar was inmiddels van haar stoel opgestaan en leunde achteruit tegen de tafelrand. Haar partner, die nog steeds buikelings op de tafel lag, kneep van achteren in haar borsten. De vrouw duwde een hand gebald tegen haar mond, de andere wreef ze over haar onderbuik. Ze droeg overigens een strakke spijkerbroek.
‘Wat wil dit zeggen, nummer 16?’ vroeg Ed.
‘Neuken, meneer. Van achteren naar binnen.’ Ze wees naar haar billen. ‘Met iemand van het personeel.’
Hij keek op. Het meisje had een aardig gezicht met kort, donkerblond haar en eerlijke ogen die blauw waren. Kleine ringetjes versierden haar oren.
‘Ja, met mij bijvoorbeeld,’ beaamde ze. ‘Ach, denkt u er nog maar even over na. Ik zorg nu snel voor uw drankje.’ Met die woorden liep ze weg.
De vrouw van het jeugdige paar had haar spijkerbroek los geritst. Het kledingstuk omlaag duwend, greep ze in haar vrijkomende kruis. De man bewerkte onvermoeibaar haar borsten. Tegelijkertijd stootte hij met zijn onderlichaam alsof hij gemeenschap had met het tafellaken.
Aan de linker tafel hing een opgewekte stemming. Een van de vrouwen hield het hoofd van een man vast en duwde haar tong tussen zijn lippen. De man stopte zijn hand in haar bloesje.
De tweede vrouw – zag Ed – had onder tafel haar benen gespreid. Ze was de man ter wille die naast haar zat: hij frummelde tussen haar dijen. Ondertussen aten die twee van een nasischotel. De derde vrouw in het gezelschap was aan het woord.
‘…geil uit mijn kut, godverdomme. Heb ik nou altijd als ik naar DWDD kijk. Ik zou best eens aan de pik van Matthijs van Nieuwkerk willen lebberen. Heb jij dat niet, Ilse?’
‘En wat doe je precies?’ ontweek de vrouw die zich in haar kruis liet vingeren. Zij was blijkbaar Ilse. ‘Maak je jezelf klaar?’
‘Met de afstandsbediening.’ Ze lachte. ‘En soms druk ik per ongeluk een knopje in: floep! Weg Matthijs! Hallo, ober!’ Een jongeman verlegde zijn route. Met een vriendelijk gezicht wendde hij zich tot de vrouw.
‘U wenst?’
‘Laat me je lul eens zien, schat.’ Ze greep zijn broekriem. ‘Ben je hier in vaste dienst?’
‘Nee, mevrouw.’ Hij gespte zijn riem los. ‘Uitzendkracht.’
‘Ik heb nog nooit de lul van een uitzendkracht gezien.’ Ze lachte opnieuw en trok zijn kleding naar beneden. Er werd een donkerblauwe slip zichtbaar waarin een bobbel zat. Op het moment dat de penis tevoorschijn veerde, keerde de serveerster terug bij Ed.
Geil geworden door de activiteiten om hem heen, betastte hij haar billen, terwijl ze de drank voor hem inschonk. Hij liet zijn wijsvinger over haar bilspleet glijden en tastte daarna onder de rok.
‘Je naait zeker wat af op een dag als vandaag, is het niet?’ vroeg hij in haar kruis woelend.
‘Kijkt u eens, meneer.’ Ze zette het flesje alcoholvrij bier op een viltje. ‘Vandaag valt het wel mee.’ Ze plaatste haar voeten enigszins uit elkaar en zakte een beetje door haar knieën. Ed kon er nu beter bij. ‘Wilt u hem als dessert van achteren bij me naar binnen steken?’
‘Welke mogelijkheden zijn er nog meer?’
‘Nou -‘ Ze pauzeerde even omdat hij nu zijn beide handen onder haar rok bracht en haar slipje omlaag trok. Toen het halverwege haar dijen hing, tilde hij het rokje op. Ze had een vaag moedervlekje op haar rechter bil. Een parmantig kutje piepte onder de billen door. Ze keerde zich om. Onder haar slanke buik pronkte een verlokkend venusheuveltje. ‘Nou,’ vervolgde de serveerster, ‘pijpen is ook mogelijk. Dat is nummer 18, geloof ik. Ook zou ik op uw pik kunnen rijden. O ja, en nummer 23 houdt in dat u bijvoorbeeld mij likt terwijl een collega van me op tafel ligt om door u geneukt te worden.’ Ze keek afwachtend op hem neer.
Ed kneep speels in haar schaamlippen, denkend aan de variatiemogelijkheden die hem waren geschetst.
‘Een triootje dus,’ zei hij bedachtzaam.
‘Precies, meneer.’ Ze ging een pas achteruit. ‘Neemt u mij niet kwalijk, maar ik moet nu verder. Uw schnitzel zal klaar staan.’
Ze liep weg zonder haar slipje op te trekken. Het lichtroze broekje was duidelijk zichtbaar onder de zoom van haar rok en bewoog stram mee met de bewegingen van haar dijen.
Ed dronk een slokje bier.
Het jeugdige paar stond naast de tafel tegen elkaar aangedrukt, de vrouw met volledig afgezakte spijkerbroek. De man had zijn penis uit zijn gulp gehaald en stootte die nu tussen haar dijen. Terwijl de vrouw vurig zijn gezicht aflikte, hield hij haar kont vast. Zo voorkwam hij dat hij haar achterwaarts door het restaurant manoeuvreerde. Af en toe schoot zijn eikel bij haar van achteren tevoorschijn. Ze kreunden beiden op gepaste wijze.
Ed leunde achteruit.
Aan de andere tafel werd de penis van de ober afgezogen. De vrouw die met gespreide benen haar vagina liet verwennen, was erin geslaagd, het hoofd van de ober omlaag te trekken. Haar tong en de zijne waren met elkaar in gevecht.
Het andere tongende paar was van positie veranderd. De vrouw zat nu op de rand van de tafel, leunde achterover – waarbij ze zich op haar handen in evenwicht hield – en bracht haar knieën zo ver mogelijk uit elkaar. Haar partner zat pal tegenover haar. Hij streelde de binnenkant van haar dijen en wreef met zijn kin in haar kruis. Was weer eens wat anders dan vingeren.
De serveerster keerde terug met het eten. Nog steeds met afgezakt slipje.
‘Ziet er goed uit,’ zei Ed.
‘Eet u smakelijk, meneer.’
Als reactie kneep hij snel onder de rok in haar achterwerk. Met een glimlach op haar lippen verwijderde ze zich weer.
Hij kon niet tot een keuze komen. Naarmate zijn bord leger werd, verlangde hij steeds meer naar de menukaart. Hij had graag de diverse dessert-mogelijkheden willen bestuderen.
Om zichzelf nog meer in de stemming te brengen, frutselde hij zijn penis tevoorschijn die hij met zijn vrije hand langzaam streelde. Met zijn erectiefactor was niets mis.
En uiteindelijk stond de serveerster opnieuw bij hem. Haar slipje was nog verder gezakt. Het had nu haar knieholten bereikt. Ze keek omlaag naar zijn stijve pik.
‘Pijpen misschien, meneer?’
‘Misschien kunt u met uw rug naar me toe óp me gaan zitten.’
Ze knikte. ‘Dat is nummer 20.’ Toen draaide ze zich om en stroopte haar slipje geheel naar beneden. Zodra het nog maar op één enkel rustte, sloeg ze haar rok omhoog. Ed was met stoel en al naast de tafel gaan zitten. Zijn erectie liet redelijk makkelijk toe dat de serveerster zich zonder al te veel belemmeringen over zijn pik kon laten zakken. Ze begon behoedzaam te rijden, waarbij ze haar handen plat op haar nu uit elkaar geweken knieën drukte.
Haar kut sopte. Echt eng was ze niet. Desondanks kwam Ed vlug klaar. De serveerster tuimelde bijna voorover op het moment dat hij ejaculeerde.
Aan het tafeltje van het jeugdige paar had ondertussen een naar schatting veertigjarige vrouw plaatsgenomen. Ze keek toe en zei verschrikt ‘oei!’ tijdens de bijna-buiteling van de serveerster.

(Hier eindigt hoofdstuk 6. Wordt vervolgd).