Vernedering vol genot

In opdracht naakt zijn of meisjeskleren dragen (met opengeknipt kruis) is al lang een wensdroom van me. In mijn huis, met veel inkijk, loop ik vaak naakt of in een kruisloos slipje, eventueel met spaghettitopje of kort bolerojasje, en dat is een heel aangenaam gevoel, maar ik denk nog altijd met verlangen terug aan die gebeurtenis uit mijn studententijd.

Ik was toen uitgenodigd door een meisje waar ik verliefd op was, maar die me niet zag staan. Ze gaf een etentje voor een groepje vriendinnen en vrienden (waaronder een stoere jongen die ze leuk vond). Ik was blij dat ze had gevraagd of ik wilde komen, want dat betekende, dacht ik, dat ze toch wel interesse in me had. Maar dat bleek een ander soort interesse te zijn dan ik had gehoopt.
Bij binnenkomst vroeg ze of ik haar wilde helpen in de keuken. Ze zei dat ik daarvoor andere kleren aan moest doen. Die lagen op haar bed in haar slaapkamer, zei ze. Vol opwinding volgde ik haar, wat zou ze met me willen doen op haar slaapkamer, ineens gaan zoenen? Maar toen ik zag wat daar klaarlag begreep ik dat ik dat ze andere plannen met me had: op haar bed lagen een zwarte stringbody met spaghettibandjes en open kruis, en een hondenhalsband. Ik kon mijn ogen niet geloven, maar plagend zei ze dat ik niet mocht blijven als ik me niet zou omkleden. ‘Sukkels mogen hier alleen binnenkomen als ze bewijzen dat ze graag vernederd worden,’ zei ze. Ik kleede me toen maar uit en trok de body aan (en kreeg meteen een stijve) en deed de halsband om. Er stond een passpiegel naast haar bed, zodat ik goed kon zien hoe ik eruit zag in mijn nieuwe outfit.
Toen moest ik de wijn gaan inschenken. Het gezelschap in de kamer was even stil toen ze me zo gekleed binnen zagen komen en barstte toen in lachen uit. Ik schonk in en moest daarna op een krukje gaan staan, waar iedereen me goed kon zien. Daar stond ik de hele tijd, ook toen ze gingen eten, en moest toezien hoe het meisje van mijn dromen aan het flirten was met de stoere jongen. Na afloop moest ik de vuile borden wegbrengen, ik mocht niet lopen, maar moest het kruipend op mijn knieën doen. Mijn ‘vriendin’ gooide de restjes eten in de vuilnisbak, maar haalde er toen weer wat inmiddels vies geworden eten uit. Dat was voor mij, zei ze. Ik moest de schotel vieze restjes op mijn knieen naar de kamer brengen en aan iedereen laten zien. Mijn ‘vriendin’ spuugde op het eten in de schotel en zei dat iedereen dat moest doen. Toen ze dat gedaan hadden moest ik zonder mijn handen te gebruiken het eten als een hond oplebberen. Ten slotte moest ik klaar komen in de schotel en die schoonlikken. Daarna mocht ik terugkruipen naar mijn kleren en het huis verlaten.

Ik zou het zo weer willen doen.