Beschermingsmaatregelen

De laatste paar dagen was het me ook opgevallen. Mark, mijn man, had me vertelt dat Junior, onze zoon, de laatste tijd nog al veel aandacht had voor zijn zusje. Junior was zeventien, een erg goed student, en tot op dit eigenste moment hadden we met hem nooit problemen gekend. Nancy, onze dochter, was zestien en al een flinke tienermeid. Ze voldeed op school maar net, maar glipte toch mooi elk jaar mee met de rest en voor het overige was ze enkel geïnteresseerd in dieren en natuur. Je kon haar bij mooi weer altijd in de tuin vinden, of wandelend met de hond, en bij slechtere weersomstandigheden hield ze zich bezig met het bouwen van vogelnestbakjes of het schrijven van één of ander artikel voor de groene student, een tweewekelijks krantje dat op school circuleerde.
Junior hield zich meer bezig met muziek en computerspelen, zoals de meeste jonge gasten tegenwoordig. Normaal gezien zat hij dagdagelijks de hele avond op zijn kamer met een koptelefoon op zijn oren of voor het scherm, bezig alle nare beesten in alle nare spelen neer te knallen. Niet zo deze avond.

Nancy zat in de zetel met hoog opgetrokken knieën en met haar tong een klein beetje tussen haar lippen te schrijven. Het schrijfblok lag op haar bovenbenen en verzonken in gedachten keek ze in de verte, waarschijnlijk niets ziend, peinsend over haar volgende zin. Zoals zo dikwijls had ik haar al tien keer gezegd dat ze zich defig moest zetten, wat ze dan ook prompt deed, maar enkele minuten later was ze dat alweer lang vergeten en kroop ze terug in haar standardhouding.
Junior zat schuin tegenover haar en leek vrij aandachtig zijn muziekboek te bestuderen. Zoals ik al zei had mijn man me verteld dat Junior zich anders was gaan gedragen tegenover Nancy en dus hield ik hem nauwgezet, doch onopvallend, in de gaten. Mark had gelijk. Zo onopvallend mogelijk zat Junior over zijn boek te gluren naar Nancy en telkens ik binnenkwam, of in zijn richting keek, schoten zijn ogen naar beneden en was hij weer aan het lezen. Dit gebeuren was nu al enkele dagen aan de gang en ik besloot na te gaan waar het om draaide. Toen ik Junior een glas limonade bracht en het voor hem neerzette, keek ik schuin op richting Nancy en heel even stokte mijn adem. Een beetje overstuur liep ik onmiddellijk naar de keuken en zette me aan de tafel. Mijn bloeddruk was enkele punten gestegen en heel even moest ik rustig ademhalen om weer helder te kunnen denken. Vanuit de positie, daarnet aan de tafel, kon je direct onder Nancy’s kleed kijken en keek je recht op haar slipje.

Die avond in bed sprak ik erover met Mark.
“Je hebt gelijk wat Junior betreft en ik weet ondertussen ook wat dat zoal inhoud.” Ik vertelde hem wat ik had ontdekt en tot mijn grote verbazing schoot hij in een lach.
“Vind je dat om te lachen?” Ik moet wel heel idioot gekeken hebben want toen hij me aankeek begon hij nog harder te lachen.
“Och schatteke. Wat kan dat nu voor kwaad? Nancy is een mooi meisje, zit altijd met haar kont bloot en Junior is een gezonde jonge man. Dat die ogen van hem automatisch naar dat schouwspel worden toegetrokken is doodnormaal.”
“En als het niet bij kijken blijft?”
“En waarom denk je nu direct aan zoiets. Wij mannen kijken wel als er iets te zien is maar daarom zijn we nog niet stom.”
“Kijk jij dan ook?”
“Natuurlijk kijk ik naar mooie dames als die voorbij komen. Ik kan toch moeilijk mijn ogen sluiten.”
“Ik bedoel naar Nancy?”
“Wat bedoel je?” Hij had opgehouden met lachen en keek me vragend aan.
“Kijk jij ook naar Nancy als ze zo met opgetrokken benen in de zetel zit?”
“Ik heb dat al gezien, ja. Maar kijken, neen. Zoiets zie je in een flits als je binnenkomt of opkijkt maar natuurlijk blijf je er niet naar turen. Voor Junior is dat anders. Waarschijnlijk is dat de enige mogelijkheid voor hem om zoiets te zien en gezien zijn ouderdom is het maar normaal dat hij dan ook kijkt. Maak je daar maar niet te druk om. Binnen een paar dagen of weken is die fase voorbij.”
Mark had me niet echt gerustgesteld maar voor hem scheen het onderwerp afgedaan en hij liet me ook duidelijk verstaan dat hij er liever niet meer op terugkwam. Mark werkt als vertegenwoordiger in meetapparatuur en zou de volgende dag voor enkele dagen naar Roemenië vertrekken. Hij was dikwijls voor enkele dagen weg, we waren dat al gewoon, en hij verdiende goed zijn brood. Dat hij zich tijdens zijn afwezigheid niet wou ongerust maken in dingen die nog niet onrustwekkend waren kon ik dan ook begrijpen. Ik liet hem slapen.

Ook de volgende dagen herhaalde zich het gebeuren tussen Junior en Nancy zich. Zij onachtzaam en onwetend, en hij aandachtig en nieuwschierig. In de vooravond moest hij zich wel erg fel geamuseerd hebben want Nancy was met de hond aan het spelen. Ook ik lette nu feller op en zag hoe ze lag te rollebollen met de hond. Tuimelend op de mat, kruipend op handen en knieën, en dat met haar korte rokje aan. Ik zag honderden keren haar witte katoenen slipje, vanuit alle mogelijke hoeken en Junior ongetwijfeld ook. De woorden van Mark indachtig ‘Voor Junior zal dat wel de enige kans zijn om zoiets te zien’ zweeg ik maar. Junior was in alle opzichten een jongen zoals je een zoon wou. Geestig, slim, sportief en gehoorzaam. Het feit dat hij nog niet omging met meisjes, en alsmaar met zijn hoofd in boeken zat, had me nooit ongerust gemaakt. Het zou wel komen op zijn tijd, dacht ik toen, maar ik had toch liever gehad dat hij zich op iemand anders concentreerde dan op onze dochter.
Nog enkele dagen later, Mark was alweer weg naar Letland, wou Junior plots mee gaan wandelen met de hond. Scherp als ik stond wist ik hem echter thuis te houden door hem een taakje te geven in de kelder. Het was toen dat ik begreep dat het anders moest. Junior ging nooit mee met de hond en Nancy en dit leek me een teken aan de wand. Ik wou niet riskeren dat het tussen Junior en Nancy nog verder escalleerde, alhoewel Nancy nog steeds van niets wist, en besloot in te grijpen.
Ik had er lang over nagedacht, nachten van wakker gelegen, en het enige dat eventueel zou kunnen helpen, mijns inziens dan, was ervoor te zorgen dat Juniors aandacht bij Nancy werd weggetrokken. Eerst wou ik nog zelf een kort rokje aandoen om te zien hoe hij zou reageren maar ik besloot toch om eerst met hem te praten. Het was al tamelijk laat en Nancy was naar boven toen ik hem eindelijk aansprak.
“Junior, ik zou eens met je willen praten.”
Hij keek op, legde zijn boek op tafel, plaatste zijn ellebogen op tafel en legde zijn hoofd in zijn handen.
“Vertel het eens mam”
“Junior, ik wil niet dat je het verkeerd begrijpt en ik wil je ook op voorhand vertellen dat ik niet kwaad ben.”
Hij vernaderde niet van houding maar zijn blik werd wel iets serieuzer.
“Doe maar mam. Wat heb ik uitgespookt?”
“Wij, ik bedoel daarmee je vader en ik, hebben gemerkt dat je de laatste tijd nogal naar Nancy zit te kijken.” Ik hief mijn hand op om hem te laten zwijgen want ik zag al dat hij wou reageren en ging snel verder. “Ik zie ook waar je naar kijkt en ergens kunnen we het verstaan. Nancy zet zich niet altijd zoals het zou moeten en jij, gezien je ouderdom, begint je natuurlijk te interesseren in die dingen.”
Hij bleef me recht aankijken en antwoorde niet.
“Maar vooralleer dit uit de hand loopt wou ik erover met je praten.”
“Wat bedoel je met uit de hand lopen. Het is waar, ik heb al dikwijls naar Nancy gekeken, het spijt me en ik probeer het niet te ontkennen. Ik zal proberen het niet meer te doen.”
“Met uit de hand lopen bedoel ik dat het misschien zou verder gaan dan kijken alleen. En okee, je zal misschien proberen met minder te kijken, maar je bent en blijft een man. Zij het dan ook een erg jonge man.”
Even sloeg hij zijn ogen neer maar Junior was altijd al open en eerlijk geweest en dus keek hij al snel terug naar mij.
“Waarom koop je je geen boekjes, je weet wel. Daarin is veel meer te zien dan alleen maar een broekje.”
Hij blies even tussen zijn tanden.
“Dat zijn maar foto’s. Neen dank je, daar geef ik mijn geld niet aan uit. Trouwens ik denk niet alleen dat het dat is, ik vond het eigenlijk wel wat spannend net omdat het mijn zusje is.”
Ik overdacht het gezegde en wou me eigenlijk al kwaad maken toen ik begreep dat ik rustig moest reageren op zijn eerlijkheid. Hij vertelde me alles, open en bloot, en hij verdiende het niet dat ik daarop zou slecht reageren.

“Eigenlijk profiteer je van zus haar onschuldigheid.”
“Misschien wel. Maar wat kan dat dan voor kwaad. Zij weet het niet en uiteindelijk kijk ik toch niets weg of doe ik toch niets ergs.”
“Zolang het daarbij blijft zou ik daar nog mee akkoord kunnen gaan maar zus kijkt naar je op en je zou daar wel eens misbruik kunnen van maken. Ik zeg niet dat je dat doet, maar het risico zit erin…”
Nu haalde hij de schouders op en scheen wat verontwaardigd.
“Maar mam…. ik zou toch nooit…;”
“Hormonen zijn een raar iets jongen. Je wil het misschien niet maar het risico is te groot.”
“En nu? Ik wil je wel beloven dat ik zal proberen niet meer te kijken.”
“Okee, laten we proberen. En laten we volgende week deze tijd er nog eens over praten.”
Daarmee was ons klein gesprekje afgelopen en ietwat opgelucht sliep ik die week een beetje beter. Soms zag ik dat Junior nog altijd even keek naar Nancy en als hij merkte dat ik het had gezien stond hij op en ging naar boven. De laatste dagen was hij bijna altijd op zijn kamer geweest.

Ons tweede gesprek liep al veel vlotter. De schroom was weg, aan weerskanten, en we konden er nu open over praten.
“Junior, het is wel niet de bedoeling dat je je opsluit op je kamer. Ons gezellig gezinsleven gaat daardoor nogal achteruit en het drijft een wig tussen ons in.”
“Maar ma, ik ben wel sterk en slim, maar mijn ogen worden soms vanzelf aangetrokken. Ik kan er anders niets aan doen als opstappen. En ik heb het je beloofd.”
“Ik weet het jongen. Ik heb er de laatste dagen over nagedacht en begrijp je probleem. Ik ben al blij dat je zo eerlijk bent maar we moeten er iets aan doen voor we elkaar enkel nog zien tijdens het eten.”
Even zaten we alletwee in gedachten verzonken.
“Junior, waarom kijk je niet naar mij. Elke keer las je ogen naar Nancy worden getroken kijk je gewoon naar mij. Het is hetzelfde als een roker, als die stoppen met roken dan moeten ze elke keer als ze goesting hebben in een sigaret, een glas water drinken of zo. Gewoon een automatisch reactie aankweken. Altijd als je naar zus wilt kijken, kijk naar mij.”
“Zullen we proberen.” repliceerde hij en zo geschiedde.
Ik bracht nu ook veel meer tijd door in de living want als ik er niet was kon Junior onmogelijk naar mij kijken. Dikwijls zag ik zijn ogen richting Nancy’s slip gaan maar telkens herpakte hij zich en keek naar mij. Ik beantwoorde zijn blik met een lieve glimlach en hij keerde zich weer tot zijn boek. We waren als twee samenzweerders die oogkontakt zochten,, onwetend voor buitenstaanders. Het was ons eigen geheim. Na enkele dagen, ik was best tevreden over het resultaat, merkte ik wel dat zijn ogen net iets langer bij Nancy bleven voor ze naar mij afdraaiden. Kon ik het hem kwalijk nemen, de jongen deed zo zijn best. Weer had ik enkele dagen nodig om er grondig over na te denken. Ik had al snel een idee klaar maar had altijd al veel tijd nodig gehad om aan sommige dingen te wennen. Bij ons was het zo dat we onze kinderen nogal open lieten opgroeien maar toch met vaste waardes en begrippen.
De volgende keer dat Junior me aankeek, keek ik hem eerst dwingend aan en liet vervolgens mijn blik op mijn benen vallen. Dit herhaald ik twee, drie keer tot zijn blik me volgde. Ik had ook een rokje aangedaan en zat nu, eveneens schuin tegenover hem, met mijn knieën lichtjes gespreid. Weer keek ik hem aan maar zijn blik was gefocust op mijn benen. Het koste me verdomd veel moed om dit te doen maar het leek me de enige manier. Door hem te laten kijken naar mijn slip wou ik hem van Nancy weghalen. Het leek me logisch toen de gedachte bij me opkwam maar nu bij de uitvoering was het toch gans anders. De weerstand die ik had moeten overwinnen was een, maar hem nu zo open en bloot laten kijken naar mijn kruis was al iets heel anders. Ik zag hoe hij keek en opende ze nog een klein beetje verder. Even keek hij me terug in de ogen, dankbaar en verbaasd, maar toen terug naar beneden. Missie geslaagd.

We hadden nu de gewoonte van elke donderdag een gesprek te hebben en de eerst daaropvolgende donderdag zaten we in de living, allebei even zwijgend en nerveus.
“Waauw ma, dat was me wat deze week. Wat is er gebeurd?”
“Ik vond dat ik je moets belonen voor je moeite.” Ik zweeg over het feit dat hij weer langer naar Nancy keek op dat moment. “En daarom.”
Ik werd wel wat rood toen we het onderwerp aangingen.
“Was het een beloning?”
“Ergens wel ja. Maar als je een donker broekje draagt is het anders. Er valt niet veel licht onder je rok en het is daar dan altijd een beetje donker. Als je dan een zwart slipje draagt zie je eigenlijk niets.”
Ik keek hem verbaasd aan. Ik had er eigenlijk nooit bij stilgestaan.
“Sorry mam, ik wou er niet over beginnen. Sorry.”
Mijn stilzwijgen had hem blijkbaar doen denken dat ik geschokt was over zijn commentaar.
“Oh nee, schat, het is niets. Integendeel. Je een beloning geven waar je niets aan hebt is ook dom. Het is goed dat je me dat zegt dan kan ik er rekening mee houden.”
“Bedoel je dat je dat nog gaat doen?” Ik zag in zijn ogen een twinkeling.
“Als je wil.”
“Als ik wil. Natuurlijk. Je moest eens weten hoe heet dat is.” Nu zweeg hij toch enigszins verschrikt.
“Jongen, dat is niet de bedoeling. Je mag kijken, omdat je dat nu eenmaal graag schijnt te doen en omdat ik niet wil dat je zo naar je zus zit te kijken. Natuurlijk begrijp ik dat je daar wat opgewonden van word maar ik zou niet willen dat je je aan mij opgeilt. Ik ben je moeder en niet een of andere hete brok.”
Hij zweeg even alvorens hij, wat stiller nu, antwoorde.
“Sorry ma.”
“Is okee, maar hou je een beetje in. Voor mij was het in het begin ook wat moeilijk om je het te laten zien.”
“Dat kan ik me voorstellen.”
“En eerlijk gezegd, ik vond het ook wat spannend.”
We keken elkaar aan en schoten zowaar in een lachje.
“Mam”
“Ja jongen.”
“Mag ik je iets vragen?”
“Doe maar.”
“Kan je in het vervolg je benen wat verder open doen?”
Even overwoog ik mijn antwoord en schudde toen van nee.
“Dat zou opvallen en ik wil niet dat iemand het weet. elf je vader mag dat niet weten.”
Het klonk logisch.
“En ik zal eraan denken en lichte slipjes dragen.”
Die toegeving stond hem wel aan.
“Maar als je ze niet verder open doet zie ik alleen maar een klein stukje en dan nog bovenaan, niet tussen je benen.” Hij sprak stil en verlegen en ik begreep dat het hem wat moeite koste hiermee voor de dag te komen.
“Bij zus zie ik toch haar kruis.”
“Ik kan toch moeilijk met opgetrokken benen in de zetel gaan zitten, vind je niet?” Ik lachte ermee ten teken dat hij rustig verder mocht praten.
“En ‘s avonds dan. Als nancy gaan slapen is, kan je dan je benen iets verder opendoen?” Hij keek me aan als een puppie die aandacht nodig had en ik smolt.
“Jamaar, ik doe dit omdat je niet naar Nancy zou kijken en dan hoeft dat niet meer als Nancy gaan slapen is. Het is niet de bedoeling dat je nu constant naar mij zit te kijken.” De woorden waren wat hard misschien want ik zag hoe hij wat ineenkromp.
“Maar goed.” hing ik er snel achteraan want ik wilde hem geen pijn doen, “ik wil je wel wat meer laten zien, vlak voor je gaat slapen.”
Hij knikte en we keken verder naar tv. Gedurig aan keek hij op zijn klok en ik dacht te weten dat de tijd niet snel genoeg ging voor hem. Eindelijk was het dan toch half elf en hij draaide zich naar me toe.
“Ik ga slapen mam.” Hij zei verder niets, vroeg niets, maar ik wist dat hij zat te wachten op mijn reactie. Langzaam opende ik mijn benen, steeds een stukje verder tot ik niet verder kon. Mijn benen waren zodanig ver gespreid dat ik het in mijn liezen voelde. Junior zat te kijken alsof het een wereldwonder was.
“Ik zie nog alijd alleen de voorkant. Toe ma, heb je knieën een beetje.”
Ik wou niet opnieuw beginnen discuteren en stak al snel mijn knieën omhoog waardoor hij een vrij zich kreeg op mijn kruis. Ik voelde me een exhibitioniste maar stillaan schaamde ik me minder en genoot ik van zijn gezicht. Zonder verder aarzelen ging hij slapen.

De volgende avond verliep ongeveer gelijk behalve….
“mam ik ga slapen.”
“Slaap wel jongen.”
Hij bleef zitten en plots realiseerde ik me onze afspraak. Het was nog maar één keer gebeurt en dus nog geen gewoonte maar ik had me al gedoucht en zat in mijn peignoir en bedacht plots dat ik geen ondergoed aan had. Ik sliep altijd alleen in mijn nachtjapon.
“Oei, jongen, ik was dat bergeten.”
Hij keek nogal erg teleurgesteld omdat ik het was vergeten.
“Ik dacht…. ik dacht dat je het ondertussen ook al fijn vond.”
“wel, euh…. een beetje wel omdat ik zie hou je ervan houd. Maar nu heb ik niets aan, ik zal even naar boven gaan en me een slip aantrekken.”
“Kan het niet zonder?”
“Neen, dat kan niet. Dat gaat wel een beetje ver, vind je niet?”
“Och ma, voor die ene keer. Je weet zelf dat ik niets kan wegkijken en ik zou zo graag eens een vrouw zien. Ik heb zoiets nog nooit gezien. Toe ma, één keer maar.”
Even dacht ik na, verwierp toen de mogelijkheid, wou opstaan en bleef uiteindelijk toch zitten.
“Eén keer maar?”
Hij knikte en opnieuw erg langzaam opende ik mijn benen, plooide mijn knieën en liet hem kijken. Ik wist dat hij nu tegen mijn naakte kut zat aan te kijken en de gedachte begon me zelf al wat op te winden. Ik bleef zo zitten en keek hem aan maar hij zag het niet. Wel zag ik dat hij een ferme erectie had zitten in zijn jogging en genoeg was genoeg. Ik sloot ze terug en stuurde hem naar boven. Ik twijfelde er niet aan of hij zou nu masturberen maar het kon me niet schelen want ook ik zou dat straks gaan doen. Raar, bedacht ik, dat ik hier zo heet van word.

De volgende avond

“Junior, wees eerlijk. Heb je je gisteren afgetrokken nadat je mij had bekeken?”
“Ja.” hij antwoorde zonder blozen.”En jij?”
Ik verschoot van zijn antwoord maar nu we toch al zover waren en we nog altijd bij de waarheid bleven
“Ja jongen.”
“Ik dacht het, je was gisteren al wat nat.”
“Ik dacht dat jij niets wist van meisjes en sex. Je had toch nog nooit een kutje gezien.”
“Maar dat wil niet zeggen dat ik zulke dingen niet weet. Ik lees wel eens wat boeken en neen, je was de eerste die ik heb gezien.”
Het stelde me gerust want even dacht ik al dat hij had gelogen en onze eerlijkheid wat ons sterk punt.
“Mag ik dat eens zien?”
“Wat jongen?”
“Hoe je jezelf klaarmaakt?”
“Hoe durf je. Natuurlijk niet. We zijn moeder en zoon.”
“Maar ma, je geeft zelf toe dat je het hebt gedaan.”
“Maar daarom toch niet vlak voor je ogen.”
“Neen, maar vanavond als je het opnieuw doet zal ik weten dat je het doet, wat is dan het verschil?”
“Wel mijn zoon. Het verschil is heel groot. Weten of zien.”
“En dan stel je je mij voor en ik doe hetzelfde. We hebben alletwee elkaar voor de geest terwijl we alletwee elkaar voor de ogen konden hebben.”
“Wat bedoel je?”
“Wel als ik mag kijken kan jij ondertussen toch ook kijken.”
Ik weet niet wat me overkwam maar ergens was ik wel nieuwschierig. Ik wou wel eens zien hoe mijn zoon was gebouwd en het maakte me geil te denken hoe hij zich zou aftrekken.
“Misschien. Maar dan slechts één keer. Eén enkele keer en dan nooit weer.” Ik keek hem dwingend aan.

“Ok, beloofd.” De jongen zou alles beloven om me te zien en schoor onmiddellijk zijn broek af en zijn onderbroek. Zo stond hij voor me met een levengrote erectie. Zijn lul was mooi en hard, leek in niets op die van zijn vader, behalve qua grootte. Ik opende mijn benen, schoof mijn slip opzij en liet hem kijken. Al snel begon hij te sleuren en trekken en het was een heel heet gezicht. Ik weet nog niet hoe ik het heb gedurft maar ik begon met mezelf te spelen, zoals hij het wou, en door mijn hitsigheid voelde ik al snel dat het niet te lang zou duren alvorens ik zou komen. de golven kwamen snel op me af, bouwden zich op en dreven me hoger en hoger. Ik voelde hoe mijn orgasme eraan kwam en sloot mijn ogen om ten volle te kunnen genieten en net toen de eerste spasme me trof, toen ik voor de eerste keer samentrok voelde ik zijn sperma op mijn benen en ik begreep dat ook hij aan het komen was. Steeds hoger klom ik op de ladder en ik kwam zo denderend als ik nog nooit was gekomen, steunend, kreunend en naar adem happend.