Met een geïrriteerde zucht sloeg hij zijn armen over elkaar, keek even naar zijn vrouw die rechts van hem op de lederen sofa zat en rolde met zijn ogen. Ze gunde hem geen blik waardig. Ze staarde onverstoorbaar naar de grond, legde haar ene been over het andere en wiebelde zenuwachtig met haar voet.
Hij slaakte een diepe zucht, deed een uiterste poging al zijn negatieve gevoelens opzij te zetten en legde een hand op haar schouder. Met een korte, kordate beweging ontdeed ze zich van zijn hand; haar blik nog altijd gericht naar de grond. Menno schudde zijn hoofd, wreef met zijn handen in zijn gezicht en wendde zich vervolgens weer tot hun relatietherapeute. Hij spreidde zijn handen en maakte een wanhopig gebaar in haar richting.
Hun therapeute, een vrouw van achter in de vijftig met een grijs knotje en brilletje met een vreselijk montuur tikte onophoudelijk met haar pen tegen haar kin. Ze leek na te denken over wat te zeggen, om zich na enkele ogenblikken tot zijn vrouw te richten.
Ze zette de balpen aan haar lippen, haalde adem alsof ze iets wilde zeggen, sloot vervolgens haar mond weer en sprak uiteindelijk de woorden waar ze op had zitten broeden.
“Waar precíés ben je nu boos om, Fiona?” vroeg ze op zachte, kalme toon aan zijn vrouw.
Er kwam aanvankelijk geen reactie.
“Fiona?” drong de therapeute voorzichtig aan.
Menno’s vrouw knikte.
“Waar ben je nu, op dit moment, zo boos om?” herhaalde de vrouw.
Een korte stilte volgde, waarna de vrouw – die twee paar ogen op zich gericht wist – door haar haar streek, opkeek naar hun therapeute, vertwijfeld met haar ogen rolde en antwoord gaf.
“Ik ben ongelooflijk boos dat hij niet mee wil werken aan het herstellen van mijn vertrouwen. Dat hij niet áán wil tonen dat hij geen ander heeft.”
“Je bedoelt bijvoorbeeld dat hij je zijn sms’jes moet laten lezen?” vroeg de therapeute.
Fiona knikte: “bijvoorbeeld. Of dat hij aan het einde van de dag uitleg geeft over wat hij die dag heeft gedaan.”
Haar man keek geprikkeld de andere kant op.
De vrouw met het knotje wachtte even, tikte met de pen tegen haar kin en wendde zich vervolgens tot hem.
“Ben je echt niet bereid dat te doen?” vroeg ze. “Een deel van je privacy opgeven voor jullie huwelijk?”
Menno glimlachte cynisch.
“Of ik van plan ben mijn privacy op te geven, terwijl er nooit sprake is geweest van wat voor soort relatie buiten de deur dan ook?”
De therapeute keek hem strak aan.
“Hoe weet ik nou dat dat waar is, als je het me niet laat controleren?” beet Fiona hem toe zonder op te kijken.
“Dat heet vertrouwen,” verzuchtte hij.
Fiona proestte sarcastisch: “vertrouwen in een mán…”
Met een plof liet hun relatietherapeute zich achterover in haar donkere, lederen stoel vallen. Ze knikte, alsof ze een idee had, maar in tegenstelling tot wat hij hoopte, kwam ze weer met een van haar onacceptabele plannetjes voor de dag.
“Het lijkt me, zeker op dit moment, verstandig als jij, Menno, het offer brengt dat je vrouw van je vraagt,” zei ze op ernstige toon.
Hij schudde zijn hoofd.
“Het is wel je huwelijk, Menno,” drong ze aan. “Jullie hebben een probleem en dat moeten jullie samen oplossen.” Met een handgebaar probeerde ze haar uitspraak nog extra kracht bij te zetten.
Andermaal schudde de man zijn hoofd.
“Ik heb geen probleem,” sprak hij vastberaden. “Zij heeft een probleem. Een probleem met vertrouwen. Ik heb geen zin om zo’n benauwend, gecontroleerd leven te leiden om niets. Er is niets gebeurd en ik heb geen enkele intentie om seks buiten de deur te zoeken. Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?”
De vrouwen waren stil.
“Maar je huwelijk…” probeerde de vrouw nogmaals.
“Mijn huwelijk, mijn huwelijk,” mompelde Menno, terwijl hij zijn hoofd schudde.
Naast hem sloeg zijn vrouw demonstratief haar armen over elkaar. Ze zuchtte.
“Ik slaap vannacht bij mijn moeder.”
Hij haalde achteloos zijn schouders op, waarna zij gepikeerd naar tas pakte en zonder iets te zeggen de spreekkamer verliet.
Volledig op de automatische piloot nam hij de juiste afrit op de snelweg. Hij verlaagde het volume van de autoradio een tikje en liet zijn auto langzaam uitrollen richting de stoplichten die op rood stonden. Hij zag het scherm van zijn mobiele telefoon oplichten in het displayvakje voor hem. Het toestel zoemde twee maal, waarna de verlichting na enkele seconden weer uit ging. Hij trommelde op het stuur, wachtte tot de auto voor de stopstreep tot stilstand was gekomen en pakte het toestel. Er was één nieuw bericht. Hij opende het en het bleek van zijn vrouw te zijn:
Ik hoop dat je een goede nacht hebt met die slet van je!!
Het irriteerde hem dat ze, op grond van niets, maar weer klakkeloos aannam dat hij bij een ander in bed dook. Het leek even alsof zijn chagrijnige stemming weer terugkeerde.
Plotseling werd hij uit zijn overpeinzing weggetrokken door de claxon van de auto achter hem. Geschrokken keek hij op en het verkeerslicht voor hem sprong net op oranje.
Met piepende banden, een tikkeltje overdreven, sprintte zijn donkere sedan weg.
Hij keek op het digitale klokje op het dashboard.
Nog ongeveer tien minuten en dan was hij thuis.
Hij trapte het gaspedaal nog iets verder in.
In de woonkamer was het muisstil. Het was bijna alsof hij de deur van een luchtdichte kluis achter zich had dichtgetrokken. Het tikken van de staande klok in de hoek van de kamer deed hem echter beseffen dat hij thuis was.
In een andere hoek van de rechthoekige woonkamer brandde een schemerlampje.
Menno spitste zijn oren om te bepalen of er iemand thuis was. Hij hoorde niets.
Even dacht hij weer aan het sms’je dat hij niet lang daarvoor van zijn vrouw had gekregen. Hij fronste zijn wenkbrauwen, haalde een keer diep adem en hoorde hoe zijn stem de stilte doorbrak.
“Demi? Sanne?”
Hij spitste zijn oren. Vrijwel direct hoorde hij van boven de stem van zijn oudste dochter zijn roep beantwoorden.
“Demi is bij Pleun!” klonk het van boven.
Hij sloeg zichzelf met vlakke hand tegen het voorhoofd.
“Natuurlijk,” siste hij. Zijn jongste dochter logeerde tijdens de therapiesessies van haar ouders gewoonlijk bij een vriendinnetje en vanavond was daarop geen uitzondering.
“Weet ik, schat!” riep hij naar boven, terwijl hij de deur van de koelkast opentrok en een biertje opende.
Hij leunde tegen het aanrecht en nam een slok van zijn flesje. Het bericht van zijn vrouw schoot weer door zijn hoofd en hij probeerde zijn gedachten te verzetten. Kalm draaide hij het flesje rond in zijn handpalm en plukte wat aan het etiket.
Hij luisterde naar de stilte, concentreerde zich op het tikken van de klok. Hij dacht aan zijn tienerdochter die boven zat, zette zich af tegen het aanrecht en liep in de richting van de trap.
Aangekomen op de overloop zag hij dat de deur van haar slaapkamer op een klein kiertje stond. Vanuit de tienerkamer kwam het rood-roze schijnsel van haar lampjes. Behoedzaam schuifelde hij in de richting van de deur. Slechts enkele seconden later hield hij stil en klopte zachtjes aan.
“Sanne?” fluisterde hij zachtjes. “Schat?”
“Uhuh,” klonk het vanaf de andere kant. Hij duwde de deur rustig open en stapte de meisjeskamer binnen.
De kamer was warm verlicht door een verscheidenheid aan rode en roze schemerlampen. Zelfs de kleur van de muren was meisjesachtig. Het was ooit in deze kleur geschilderd en hoewel Sanne, met haar zestien lentes, misschien wat te oud voor werd, had niemand ooit de moeite willen nemen het te veranderen.
Zijn dochter zat met haar rug naar hem toe aan haar bureau. Naast haar, op het bureaublad, lag haar MP3-speler, waarvan ze één oortje in had. Hij kon ver weg wat van de muziek ontwaren. Haar blonde haar had ze in een staartje gevlochten, waardoor het iets korter leek dan gewoonlijk. Toen hij binnenkwam, keek ze hem over haar schouder aan.
“Hey,” zei ze zachtjes.
“Hey schat, hoe is het?” vroeg hij, terwijl hij zijn flesje bier neerzette op het plankje met haar make-up. Hij wreef in zijn handen.
Het meisje haalde haar ranke schouders op en richtte zich weer op het opengeslagen schrift dat voor haar op tafel lag.
“Huiswerk,” zei ze.
Hij liep naar zijn dochter toe, ging achter haar staan, legde zijn handen op haar schouders. Ze voelde zo fragiel onder zijn grote handen.
Heel even keek ze naar hem op. Hij zag een twinkeling in haar donkerblauwe ogen. Vervolgens zag hij hoe haar potlood weer over het papier danste.
“Hoe was het bij… de therapie?” vroeg ze zachtjes, zonder te stoppen met schrijven.
Ditmaal haalde hij zijn schouders op.
“Het zelfde liedje als altijd,” mompelde hij.
Zijn tienerdochter trok haar oordopje uit en draaide een kwartslag op haar stoel. Even keek ze hem indringend aan.
“Waarom kunnen mama en jij het niet gewoon goedmaken?” vroeg ze, bijna op strenge toon.
Hij sloeg zijn blik neer en glimlachte.
“Ze vertrouwt me niet,” antwoordde hij zachtjes.
Er volgde een korte stilte, waarna zijn tienerdochter achteloos naar wenkbrauwen ophaalde en zich weer op haar huiswerk richtte.
Hij boog voorover, kneep zachtjes in haar schouders en gaf een kusje op haar hoofd. Rook de heerlijke geur van haar gewassen haar.
Over haar heen keek hij naar wat ze aan het schrijven was.
“Biologie?” vroeg hij, terwijl hij een klapstoel pakte en deze achter haar neerzette.
Het meisje knikte.
“Morgen een test.”
Haar potlood danste over het papier.
Hij knikte zonder dat ze het kon zien. Rustig ging hij met zijn benen wijd achter haar zitten en schoof de stoel aan. Opnieuw rook hij haar haar. Hij keek naar haar slanke, elegante, gebruinde armen, terwijl ze druk bezig was met haar huiswerk. Alles aan zijn prachtige dochter fascineerde hem en hij kon zich soms ook nauwelijks voorstellen hoe hij het mogelijk was dat hij de gene was die haar op deze wereld had gezet.
Ze droeg een enigszins strak, grijs truitje waar haar borsten ongetwijfeld goed in uitkwamen. Vanuit waar hij nu echter zat, kon hij dat niet zien. De roze pyjamabroek was al even schattig als dat hij oud was. Net als de muren van haar kamer kwam die nog uit een tijd dat ze het mooi vond om in het roze rond te lopen. Nu was het enkel nog een broek voor wanneer ze alleen thuis was.
Menno legde zijn handen aan weerszijden tegen de warme armen van zijn tienerdochter, net boven haar ellebogen. Hij merkte dat ze zo niet meer kon schrijven. Ze wachtte even, en toen hij zijn armen weer liet zakken, schreef ze door. Zijn handpalmen rustten uiteindelijk op haar slanke heupen.
“Is mama niet thuis?” vroeg ze, zonder haar blik van het papier te halen.
“Nee,” fluisterde hij, terwijl hij zijn kin op haar schouder legde.
Het meisje zweeg.
“Hebben jullie ruzie gehad?” vroeg ze, terwijl hij zijn beide wijsvingers het stukje bloot tussen haar truitje en het elastiek van haar pyjamabroek legde.
“Zoiets,” fluisterde hij in het oor van zijn tienerdochter, terwijl hij zachtjes een kusje gaf in haar hals. Het meisje reageerde niet.
Hij voelde zijn handen op haar strakke, warme buikje, ter hoogte van haar navel. Er volgde nog een kusje in haar hals.
“Ik ben wel blij dat ik jou weer zie,” fluisterde hij in haar oor.
Sanne kantelde haar hoofd van hem af. Voorzichtig ging hij met zijn vingertoppen onder het elastiek van haar pyjamabroek.
“Heel… erg… blij…”
Een kusje in haar hals; zachtjes sabbelde hij op haar oorlelletje. Zijn vingertoppen gleden een centimeter verder omlaag en beroerden het zachte stof van het broekje van zijn dochter.
“Paháp..” fluisterde ze zachtjes, terwijl ze met haar ogen rolde. “Kom óp…”
“Ssss-sss-sss,” siste hij, terwijl zijn vingers in haar broekje gleden.
Onverstoorbaar probeerde ze te blijven schrijven, terwijl de vingers van haar vader haar venusheuvel bereikten.
Menno voelde de warmte van het glad geschoren spleetje van zijn tienerdochter. Zijn hart klopte in zijn keel. Voorzichtig maakte hij een zuigzoen in haar hals, waarna hij met het puntje van zijn tong een lijntje trok van de zuigzoen naar haar oorlelletje. Hij voelde haar heerlijke schaamlipjes en legde zijn wijsvinger op de ene, zijn ringvinger op de andere.
Hij kuste zijn dochter teder op haar wang en streek met zijn vrije hand door haar blonde haar.
Haar potlood gleed nog altijd over het papier.
“Papa…” zei ze op een licht opstandige toon. “Ik heb morgen een test…”
Nog een kusje op haar wang en zijn vingers spreidden het jonge kutje.
“Pap…” fluisterde ze zachtjes.
“’t Is goed,” fluisterde haar vader. “’t Is goed…”
Hij voelde het zachte, warme en delicate vlees van zijn dochters spleetje. Haar buitenste schaamlippen en haar fluwelen binnenste. Op gevoel zocht en vond hij het tienerklitje. Terwijl hij met zijn wijs- en ringvinger haar spleetje open hield, streelde het topje van zijn middelvinger uiterst zacht en nauwkeurig over haar klitje.
Niets was beter dan dit. Met je handen aan het kutje van je bloedeigen dochter. Aan het geslachtsdeel van het meisje dat je zelf hebt gemaakt. Het kleine, warme knobbeltje dat meer bij een meisje los kan maken dan welk glad praatje dan ook.
Het strelen van haar knopje ging door. Een kusje in haar hals. Tot zijn frustratie was Sanne niet nat en evenmin leek ze van plan te zijn haar huiswerk te laten voor wat het was.
Terwijl hij langzaam het tempo van stimulatie van haar klitje op begon te voeren, zag hij hoe het meisjesachtige handschrift van zijn tienermeid minder nauwkeurig werd. Ze leek een minder vaste hand te krijgen; leek wat te sidderen. Zijn vinger gleed over haar klitje. Draaide rondjes. Sneller en sneller. Weer gaf hij haar een kusje.
“Papa…” siste ze zachtjes
“Sssss,” fluisterde hij. Hij drukte zijn wang tegen de hare. Hij voelde dat ze gloeide en hij verwachtte dat zij het zelfde bij hem zou voelen.
Vlugger en vlugger speelde hij met het kale tienerkutje. Sannes kleine klitje lag open en bloot en was volledig overgeleverd aan de perverse plannen van haar vader. Sneller en sneller gleed hij over het meest intieme deel van haar lichaam.
“Pap…” protesteerde ze, terwijl ze nogmaals haar hoofd opzij bewoog. “Ik moet huiswerk maken…”
Zijn vinger onophoudelijk langs haar genotsknopje.
“Pap…” fluisterde ze nog eenmaal. En toen voelde hij het.
Langs zijn middelvinger begon langzaam het warme vocht van het kutje van zijn eigen dochter te sijpelen. Het was vrij veel ineens en het maakte de onophoudelijke, herhaalde bewegingen over het blootliggende klitje soepeler en soepeler.
“Pahhhp…” fluisterde – nee – híjgde ze.
Een grotere kick dan dit had hij nog altijd niet kunnen vinden. Spelen met het kutje van je tienerdochter en voelen hoe ze langzaam maar zeker smelt. Hoe ze tegen beter weten in – misschien zelfs wel een beetje tegen haar zin in – haar verzet staakt; hoe haar líchaam het verzet staakt en hoe haar kale kutje langzaamaan kletsnat wordt.
Een kusje in haar hals, eentje op haar wang. Het zestienjarige kutje werd natter en natter.
Hij keek over haar schouder naar Sannes hand.
Nog altijd hield ze haar potlood vast, maar ze schreef niet meer. Aan de kleur van haar knokkels en het trillen van haar hand zag ik hoe hoog de spanning in haar jonge lichaam was opgelopen. De punt van het potlood stond stevig in het papier geprikt.
Menno’s hand maakte grotere, draaiende bewegingen. Niet alleen beroerde hij haar klitje, maar ook haar zachte en natte binnenste schaamlipjes. Hij voelde hoe zijn dochter onwillekeurig haar onderlijf begon te bewegen in tegengestelde richting ten opzichte van zijn hand. Wat die hand toch allemaal met dit tienerlijf kon doen…
Hij drukte zijn wang weer stevig tegen de hare. Hij hoorde zijn eigen gehijg en als hij goed luisterde ook dat van zijn dochter.
In haar kletsnatte tienerspleetje gleed hij langzaam naar haar nauwe gaatje. Ze voelde het, leek heel even haar benen te willen sluiten, maar ontspande ze weer.
Zijn wijsvinger gleed tussen de jonge, kale schaamlippen door en vond wat hij zocht. Hij drukte zijn gezicht nog steviger tegen dat van zijn dochter, terwijl het topje van zijn vinger in haar floepte. Hij hoorde Sannes ademhaling een seconde stokken. Daarna fluisterde ze.
“Papa…”
Hij voelde het kutje van zijn pubermeid knijpen.
“Hmmmhh?” hijgde hij.
Het meisje antwoordde niet, maar bewoog zachtjes met haar heupen naar voren en naar achteren.
Het kutvocht van de tiener zelf zorgde ervoor dat hij langzaam maar zeker verder in haar kon glijden. Hij werd gek van het gevoel van de strakke, vochtige greep van de jonge vagina rond zijn vinger. De vagina van zijn tienerdochter.
Terwijl zijn vinger rustig heen en terug begon te glijden – van halverwege in haar tot enkel zijn bovenste kootje nog in haar kutje zat en terug – keek hij gespannen naar het potlood. Sannes hand trilde heftig. Hij voerde het tempo op. Begon sneller in en uit haar te gaan. Ze begon te hijgen.
“Je kunt het toch steeds weer niet laten om nat te worden he?” hijgde hij, terwijl hij dieper en dieper met zijn vinger in zijn dochter zat. Het potlood trilde.
“Je kunt het gewoon niet laten,” hijgde hij. En op dat moment bracht hij ook zijn middelvinger bij haar in. Sanne kermde wanhopig.
“Pahhpp…” kirde ze.
Hij voelde hoe haar hele lijf begon te trillen.
“Ik weet dat je het wilt,” hijgde hij naar zijn dochter. “Ik weet dat je het wilt.”
Ze was onvoorstelbaar strak. Hij probeerde maximaal te genieten van het gevoel van de binnenkant van de schacht van zijn tiener.
Hij ging op en neer. Op en neer. Ze bewoog met hem mee. Als hij terugtrok, bewoog zij naar achteren, gleed hij in haar, schoof ze naar zijn hand toe.
Aan het trillen van de benen van zijn tienerdochter voelde Menno dat het niet erg lang meer zou duren. Af en toe voelde hij haar kutje knijpen en de kreuntjes van Sanne begonnen hoe langer hoe meer wanhopig te klinken. Hij begon haar bemoedigend toe te spreken.
“Dat is mijn meisje,” hijgde hij. “Zo ja.. zo ja..”
Met een krachtige beweging stootte hij hard in haar. Haar kutje schokte.
“Vind je dat lekker? He?”
Sanne piepte.
Opnieuw stootte hij krachtig in haar.
“Dat vind je lekker he?”
Zijn dochter hapte naar adem.
“En nóg een keer!” gromde hij, terwijl zijn twee vingers diep in haar kutje drongen. Zijn duim danste over haar klitje.
Ze legde haar vrije hand op de hand die haar neukte.
“En nóg een keer!”
Haar hele lichaam schokte.
“Papa…” piepte ze zachtjes met een heel klein stemmetje.
Opnieuw stootte hij zijn vingers in het tienerkutje. En opnieuw. En opnieuw.
“Je vindt het lekker als papa dit bij je doet, he?” hijgde hij.
Een nieuwe stoot in haar kletsnatte spleetje. Ze kneep in zijn hand. Hij perste zich zo diep mogelijk in haar, gleed met zijn vingertoppen langs de binnenkant van haar schachtje, masseerde haar g-plekje.
Met zijn gezicht tegen het hare gedrukt tuitte hij zijn lippen en probeerde hij haar op haar mond te zoenen. Zijn dochter was echter volledig in trance. Automatisch reageerde ze echter wel op hem en stak haar tong uit. Hij deed hetzelfde en de puntjes van elkaars tongen raakten elkaar.
Een nieuwe stoot in haar spleetje. Ze kirde. Het potlood stond op breken.
“Doe papa een plezier,” hijgde hij, terwijl zijn tong rond de hare danste, “en kom klaar.”
Het was alsof ze op zijn toestemming had gewacht. Menno had de woorden nauwelijks uitgesproken, of het gebeurde.
Het onervaren lijf van de tiener begon te schokken, haar ademhaling stokte. Hij voelde haar kutje onophoudelijk samentrekken en zijn heerlijke dochter maakte een hoog geluid van ultiem genot.
Hij keek naar zijn hand in haar broekje, die razendsnel op en neer ging; hij keek naar het potlood, waarvan exact op dat moment de punt brak. Haar hand schoot uit, terwijl ze de nagels van haar andere hand in zijn arm plantte.
Ze hervatte haar ademhaling weer. Piepte nog na. Ze ademde lang uit.
Hij bouwde het tempo langzaam af. Kietelde plagerig nog langs haar klitje. Ze giechelde.
Even later gleden zijn vingers uit het lichaam van zijn dochter. Ze slaakte een diepe zucht. Giechelde nogmaals op een manier waarop alleen tienermeiden dat kunnen.
Met zijn kletsnatte vingers tikte hij plagerig het puntje van haar neus aan. Ze hapte speels naar zijn hand, waarna hij zijn vingers aan haar lippen zette. Opstandig hield ze haar mond stijf dicht. Hij grinnikte.
“Kom op…” zei hij. “Je bent toch niet vies van jezelf?”
Het meisje leek even na te denken en deed vervolgens haar lippen van elkaar. Zijn natte vingers – met haar kutvocht – verdwenen in het mondje van zijn dochter. Voor een minuutje zoog ze aan zijn vingers, waarbij ze hem af en toe plagerig aankeek. Aan het eind beet ze zachtjes in zijn vingertoppen. Hij lachte.
“Ik krijg jou nog wel,” zei hij narrig.
Ze glimlachte; veegde de gebroken punt van het potlood aan de kant.
Dat was het moment waarop de mobiele telefoon van Menno tweemaal zoemde.
Vader en dochter keken elkaar aan.
“Mama?” vroeg ze, terwijl hij met zijn hand naar zijn broekzak ging.
“Ik denk het,” zei hij zachtjes, terwijl hij met zijn ogen rolde.
Sanne draaide een kwartslag op haar stoel en klapte zonder geluid te maken in haar handen.
“Mag ik deze keer iets verzinnen?” vroeg ze hoopvol.
Menno glimlachte en zei niets.
Hij boog voorover, kuste haar op haar voorhoofd en wierp zijn toestel met een boogje op haar huiswerkschrift.
Recente reacties