Annelies – 22

Lies voelt hoe Tom zijn handen over haar lichaam laat dwalen, steeds met meer druk, iedere vezel in haar lichaam wordt geprikkeld. Zijn handen glijden onder haar shirt, trekken haar beha omhoog en omvatten haar borsten. Een kreun ontsnapt aan haar lippen. Ohhh….Tom….

Langzaam ontdoet hij haar van haar kleding, dit zorgt ervoor dat haar zintuigen op scherp staan, ieder millimeter huid staat letterlijk in de brand, hunkerend naar de strelingen. Hij begint haar zachtjes in haar nek te kussen, via haar hals naar haar borst zakt hij langzaam naar beneden, Lies kan alleen maar goedkeurend kreunen. Mmm….schatje, wat heb je toch een lekker lijf, kan er maar geen genoeg van krijgen. Als ze uiteindelijk net zo naakt in hun slaapkamer staat als hem, duwt hij haar zachtjes richting het bed. Op het bed kruipend, gaat ze in het midden liggen, al snel voegt Tom zich bij haar. Opnieuw begint hij haar te strelen, als zij hem ook wil strelen, zegt hij; nee Lies, vandaag verwen ik jou.

Haar benen spreidend, duikt hij met zijn hoofd er tussen, kleine kusjes gevend op de binnenkant van haar dijbenen, zorgen ervoor dat het bij Lies begint te kriebelen in haar onderbuik. Om hem nog meer toegang te verschaffen spreid ze haar benen nog iets wijder. Mm…mijn vrouwtje heeft er zin in, gromt hij… Zeker heeft Lies er zin in, er is voor haar niks heerlijkers dan vrijen met haar Tom. Kreunend en hijgend ondergaat ze zijn strelingen, zijn tong schiet langs haar klitje en niet veel later begint hij erop te zuigen, al gauw wordt het Lies teveel en wordt ze overspoeld door haar orgasme, mmm….mijn vrouwtje vindt het heerlijk wat ik met haar doe, fluistert hij zachtjes. Tom likt gulzig haar sappen op, dan buigt hij zich over haar heen en steekt langzaam, uiterst langzaam zijn eikel bij haar naar binnen. Lies kronkelt met haar onderlichaam, maar Tom is niet van plan om gehoor aan haar te geven, plagend trekt hij zich terug. Mmm….schatje, rustig aan…we hebben de hele nacht…

Tom neem me, kreunt ze, neem me….Tom zet zijn stijve harde pik opnieuw tegen haar natte lippen en drukt zich nu iets verder naar binnen, opnieuw heeft Lies het gevoel dat ze gek wordt, haar onderlichaam heeft ze niet langer in bedwang, wederom voelt ze dat hij zich opnieuw terug trekt. Ze heeft het gevoel dat ze knettergek wordt, van zijn plagerij. Dan kan hij zich ook niet langer meer inhouden en drukt zich helemaal in haar. Lies vouwt haar benen om zijn middel, zodat hij haar niet meer kan ontsnappen. Het ritme wat eerst langzaam aan begon, wordt al snel opgevoerd. Beiden hijgen luid en niet lang daarna worden ze beiden overvallen door een knetterend orgasme. Moe, maar voldaan rolt hij van haar af, naast haar liggend trekt hij haar tegen zich aan. Mm… Lies, wat ben je toch lekker. Mmmm….Tom…je bent de beste, hijgt ze nog na.

Als beiden weer op adem zijn gekomen, stappen ze uit het bed en lopen richting de badkamer. Onder douche soppen ze elkaar grondig in, opnieuw trekt hij haar in zijn armen. Mag me gelukkig prijzen met jouw Lies, heel gelukkig. Lies is ontroerd door zijn woorden, ze weet niets uit te brengen, in plaats van woorden te zeggen slaat ze haar armen rond zijn middel en drukt ze haar lijf tegen het zijne. Ook dit bevalt Tom meer dan goed. Na ze onder de douche vandaan zijn gekomen en ze terug zijn op de slaapkamer, ziet hij de ongeopende fles champagne staan. Lies volgt zijn blik en zegt plagerig; ehh Tom, volgens mij ben je iets vergeten. Ja, vrouw, zegt hij lachend dat denk ik ook. De fles van het nachtkastje pakkend, neemt hij deze terug mee naar de keuken. Nog een glaasje schat, vraagt hij. Voor mij niet, antwoord Lies, we kunnen hem beter bewaren, voor nog een andere aangename nacht. Ja, dat vind ik nu een goed plan van jou. Heb wel erg trek in een kopje soep of iets dergelijks, soep vraagt hij plagerig. Ja, het klinkt misschien gek Tom, maar een kopje soep dat zou ik nu nog wel lusten. Jij en je rare behoeftes, toch pakt hij de heet water koker om deze te vullen. Binnen enkele minuten heeft het water gekookt en maakt hij een lekker kopje bouillon voor haar klaar. Peukje nog doen schat? Ja, lekker, antwoord ze. Beide schieten snel een badjas aan en lopen dan naar buiten. Lies met haar kopje soep en hij met het pakje sigaretten en een aansteker. Plaatsnemend op de schommelbank, steekt hij voor haar en zichzelf een sigaret aan.

De hare overhandigd te hebben schuift ze dichter naar hem toe. Onderwijl rokend van haar sigaret en slurpend aan haar kopje soep genieten ze van de donkere nacht. Het is stil buiten, geen enkel geluid, of toch….beiden zitten gespitst te luisteren. Volgens mij wordt er iemand gruwelijk hard genomen, zegt Tom de stilte doorbrekend. Ja, dat geloof ik ook. Wie zitten er in die hoek ook alweer? Marcel en Dom, maar ook Anke en Joris als ik me niet vergis. Ja, dat geloof ik ook. Misschien zijn Joris en Anke opnieuw bezig om het gezin uit te breiden, grapt Tom. Dat denk ik niet, ze wilden voorlopig nog even wachten, maar ja je weet het nooit antwoord Lies. Of ze krijgt een net zo lekkere door smeer beurt, als wat jij net heb gehad. Heb ik een door smeer beurt gehad dan Tom? Even is het stil dan zegt hij zachtjes, nee jij hebt geen door smeer beurt gehad, jij bent gruwelijk verwend. Mmm…gruwelijk nog wel zegt ze plagerig. Haar kopje op de grond zettend, schuift ze iets hoger, nu half op zijn schoot liggend, ziet ze in het flauwe schijnsel van het licht wat uit het huisje komt zijn gezicht. Ze ziet hoe hij haar liefdevol aankijkt.

Zijn hand rust op haar borst en ongewild voelt ze hoe haar tepel reageert op zijn hand. Mmm…komt het over zijn lippen…. Nee Tom, nu niet meer hoor, zegt ze op een waarschuwende toon, voor vandaag is het genoeg geweest, we moeten er straks weer op tijd uit, want we moeten ze allemaal uitzwaaien. Mmm…ja, kreunt hij….uitzwaaien en dan, wat gaan we daarna doen. Paardrijden, vraagt ze hem stralend aankijkend. Op mij, vraagt hij, dat hoef je toch niet te vragen schat, dat mag altijd! Nee, Tom niet op jou, ik had Dave gesproken, bij het eten en hij vertelde me dat Weide, nogal druk en chaotisch was, dat zie ik natuurlijk weer als een uitdaging. Ja, op die manier, een andere soort pk! Ja, een natuurlijke, waarop ze spontaan begint te lachen. Nu ik kruip er niet meer op, mijn benen doen nog zeer, maar jij daar en tegen, tuurlijk mag je gaan paardrijden, ga ik wel wat doen met mijn zusjes en broertje. Goed lieverd, jij wilt natuurlijk niet met je vrouwtje samen het mooie landschap verkennen hier? Wil wel, maar ohh mijn benen ze doen nog zeer. Je bent ook niks gewend, lacht ze. Nee, dat klopt, maar in de korte tijd dat we hier zijn, wil ik eigenlijk ook nog zoveel mogelijk tijd door brengen met Anne, Suza en Michael. Ja, lieverd dat weet ik toch, ga jij dat doen, ga ik lekker paardrijden.

Terug naar binnen lopend duiken ze het bed in, al snel zijn beiden naar dromenland vertrokken.

Lies wordt wakker van een bonkend geluid, wat ze niet helemaal kan plaatsen. Nee, roept ze uit, nu wordt er nog harder gebonkt. Ook Tom opent zijn ogen, wat is dat voor herrie, roept hij uit. Nog harder wordt er gebonkt, dan kijkt Lies naar de wekker op het nachtkastje. Het is pas tien uur in de ochtend. Tien uur, verschrikt schiet ze overeind, Tom, Tom, opstaan nu, we komen eraan, roept Lies. Dit keer stopt het gebonk op de deur. Ook Tom schiet overeind, hij weet immers wat het betekent voor Lies om afscheid te nemen van haar familie. We hebben ons verslapen schatje, zal dus even vlug douchen worden. Ja, beiden sprinten uit het bed en rennen naar de badkamer. Onder douche wassen ze zich snel, binnen tien minuten staan ze opnieuw in de slaapkamer. Nieuw record voor ons, zegt Tom lachend. Hahaha…ja, roept Lies nu ook uit. Een strakke jeans te hebben aangeschoten met een leuk fleurig topje erboven, kamt ze haar lange bruine haren. Snel haar sokken en laarzen te hebben aangeschoten, staat ze ongeduldig in de deuropening op Tom te wachten. Schiet nou op, roept ze uit. Ik kom al, schat, ik kom al. Snel nog wat deo op te hebben gespoten, is hij dan ook klaar. De kamer door rennend, stuift hij achter haar aan naar buiten. Halverwege het pad richting het woonhuis komen ze Anke en Joris tegen.

Laat geworden, soms vannacht, vraagt Tom. Joris kijkt hem aan, hoe weet jij dat, vraagt hij. Ach, in de stilte van de nacht hoor je soms aparte geluiden voorbij komen. Joris kijkt hem vol ongeloof aan, dat meen je niet? Jawel, roept Lies in het voorbij gaan, zeker wel, we konden jullie letterlijk horen. Ohh…Joris krijgt een blos op zijn wangen. Ach ja, onderhoudt aan de vrouw moet je ook bij houden, Anke die juist het laatste gedeelte mee krijgt wat Joris zegt, antwoord hierop door te zeggen, onderhoudt aan de vrouw, je zult eerder bedoelen dat de pijpleidingen even na gekeken dienden te worden! Joris begint te lachen, Ank, viel het tegen dan? Nee, dat zeg ik niet, die woorden heb ik niet in mijn mond genomen. Een knipoog gevend naar Tom die van de één na de ander staat te kijken. Ohh…dus zo noemen jullie dat, mooie verwoording. Hahaha… Joris en Anke beginnen te lachen, juist op dat moment begint Ben, de tweede die ter wereld was gekomen luidkeels te huilen. Nee, hè, niet alweer roept Anke gefrustreerd uit, wat is dat toch vandaag met jou? Lies snelt naar haar kleine neefje, bij het zien van zijn tante, kraait het mannetje alweer van plezier. Lies haalt hem uit de kinderwagen en neemt hem in haar armen. Jij wilt nog niet weg van hier, dat is het gewoon. Lies, hijgt Anke, kan jij ook niet al mee, dan kan jij hem mooi stil houden. Nee, echt niet, antwoord Tom, Lies moet hier blijven, ze moet al iemand anders stil houden. Opnieuw beginnen ze alle vier te lachen. Richting de bus lopend, zien ze dat de overige familie leden, zich ook al hebben verzameld. De leerlingen uit Australië zitten echter al in de bus. Aangezien ze nu niet een chauffeur hebben moeten inhuren scheelt het de school weer in de kosten. Donny was maar al te bereid, om de bus te rijden.

Na van iedereen afscheid te hebben genomen en de bagage is ingeladen, vertrekt de bus onder luid getoeter van het terrein. Lies pinkt een klein traantje weg, het was gezellig om haar familie hier in Nieuw Zeeland om zich heen te hebben, toch zijn ze nog niet uit het zich verdwenen, of ze mist ze al. Tom heeft het echter door en slaat een arm om haar heen, over een week zie je ze weer schat. Ja, dat weet ik ook wel, maar het was wel gezellig om iedereen hier te hebben. Ja, dat vond ik ook. Dan zien ze hoe Anne, Suza en Michael op hun af komen lopen. Is het waar Tom, breng jij vandaag met ons door, roepen de kinderen door elkaar heen. Ja, ja, ja, antwoord Tom ik ga met jullie de dag doorbrengen. En Lies, vraagt Anne, wat gaat zij doen? Lies, gaat paardrijden, antwoord Dave. Papa, roept Suza, waar was jij nou vanmorgen? In de stal, antwoord haar vader, ik was in de stal. Ohh…ik kon je niet vinden, gaat alles goed met Bloem en Knop? Ja, prima, antwoord Dave, de veulens groeien goed, heeft de dierenarts gezegd. Tom loopt met de kinderen mee richting het huis en Lies loopt met Dave mee richting de stallen. Was er iets niet in orde met de mama’s, vraagt ze uit belangstelling. Nee, hoor, was gewoon even een standaard controle. Lies, weet je zeker dat je op Weide wilt rijden, hij is deze morgen erg onrustig. Ja, hoor geen enkel probleem, ik denk dat hij gewoon zijn benen wil strekken. Ja, dat zou zomaar eens kunnen, toch wil ik dat je uit voorzorg wel een cap draagt, zou het mezelf zeker kwalijk nemen als je iets zou overkomen. Geen enkel probleem Dave. De stal in lopend zien ze dat een medewerker nog maar net uit de stal van Weide kan springen.

Sir, sir, roept de man naar Dave, het is niet mogelijk om hem te zadelen, het gaat gewoon niet, het is levensgevaarlijk om bij hem in de stal te staan. Lies heeft al een tijdje Weide staan observeren, het paard is enorm geprikkeld. Komt hij er vaak uit Dave, vraagt ze nieuwsgierig. Normaal gesproken wel, maar hij heeft een blessure gehad, daardoor moest hij op rust staan. Vandaar, zegt Lies, kan me zijn gedrag wel voorstellen. Met haar cap in de hand opent ze langzaam de boxdeur. De man in de stallen wil Lies tegenhouden, maar Dave geeft met een handgebaar het teken dat hij dit beter niet kan doen. Lies stapt de box binnen en laat Weide aan haar hand snuffelen. De stalknecht en Dave geloven haast niet wat er voor hun ogen gebeurt. Dit kan niet waar zijn, Weide is heel rustig geworden onder de aanraking van Lies. Dave staat met grote ogen te kijken, zo rustig heeft hij Weide nog nooit gezien, zelfs als hij veel buiten komt, staat hij altijd te briesen en te stuiteren in zijn box. Lies vraagt aan Dave of hij enkele borstels heeft. De stalknecht maakt zich uit de voeten en keert terug met een emmer vol borstels. Ook heeft hij het zadel meegenomen van Weide wat hij over de stang legt die bevestigd zit aan de boxdeur. Lies neemt de emmer aan en sluit vervolgens de deur weer achter zich. Ga hem eerst even borstelen als je het goed vind Dave, dan kom ik later wel naar buiten met hem. Ik vind het prima Lies, dan zien we je straks wel verschijnen. Dave en de stalknecht komen naar buiten, niet te geloven hoort hij de man zeggen, die vrouw heeft magische handen. Ja, dat had hij ook gedacht toen hij Lies de box van Weide binnen zag gaan, hij heeft het paard nog nooit zo rustig gezien. Misschien hoort hij de man zeggen, kan ze ook helpen met het paard van Matthew.

Dit was ook in zijn gedachten naar voren gekomen, we zullen het haar vragen als ze terug komt van haar rit met Weide, maar Carlos het paard van Matthew is wel een hengst. Ja, maar als ze dit al kan, dan moet het paard van hem een eitje zijn. Ook die gedachten was door zijn hoofd gegaan. Weide, was zo onvermoeibaar, nu staat hij daar als een mak lammetje en kan Lies er alles mee doen, als hij het niet met zijn eigen ogen had gezien, had hij het niet geloofd. Na een kwartier zien ze Lies naar buiten komen met een gezadelde Weide, weer vol ongeloof staan ze toe te kijken.

Lies ziet dat de mannen haar vol ongeloof aan staan te kijken, blijkbaar kennen ze Weide niet, echter is hij hartstikke rustig. Na de singel nog een gaatje strakker te hebben aangetrokken stijgt ze moeiteloos op, richting de heren stappend zegt ze; tot straks. Tot straks Lies en veel plezier. Rustig stappend verlaat de met Weide het erf, op dat moment komt zijn vrouw aangelopen. Was dat Weide, vraagt ze nieuwsgierig? Ja, dat was inderdaad Weide, dat heb je goed gezien, maar hoe kan dat, normaal is hij altijd zo opgefokt en nu…. Ja, dat kan je beter aan Lies vragen, Anja, want Carlos kon nog maar net op zijn stal uitspringen en Lies liep zo naar binnen, niks aan de hand.

Joh, maak je nou een geintje, vraagt zijn vrouw. Nee, Anja, het is echt waar. Oké, misschien kan ze dan als ze terug is even naar Matt, misschien kan ze ook wat voor hem betekenen. Ja, daar zaten wij ook al aan te denken, lacht hij haar toe.

Lies heeft inmiddels Weide warm laten lopen en geeft hem nu zacht de sporen dat hij een versnelling hoger mag gaan, ze voelt het temperament van de ruin onder haar. Hij is vurig zat schiet het door haar heen, toch moet hij zich nog even inhouden, ze wisselt het tempo af van stap naar draf en terug naar stap. Ik weet het jongen, ik weet dat je wilt gaan, maar je moet nog heel even geduld hebben, je spieren zijn nog niet warm genoeg. Net alsof hij begrijpt begint hij vrolijk te briesen. Onderweg komt ze enkele andere mensen tegen die haar mompelend na kijken. Net alsof ze nog nooit iemand hebben gezien op een paard, zo staan ze haar aan te kijken. Weer laat ze hem een versnelling hoger gaan, we gaan een hand galopje proberen jongen, wil eerst kijken hoe je hierop reageert voor ik je alle vrijheid geef en je mag gaan. De oren van Weide schieten van voren naar achteren, net alsof hij precies luistert naar wat Lies allemaal tegen hem zegt. Opnieuw zet ze hem aan tot de draf om niet veel later over te gaan tot een hand galopje. Dit wisselt ze een paar keer af, zijn benen reageren nog steeds goed en ze voelt hem er niet door heen knikken. Zullen we dan zo maar eens gaan, wil je dan eindelijk rennen. Weide begint met zijn hoofd te schudden en te briesen net alsof hij zegt; ben er klaar voor. Op het volgende open stuk wat ze naderen zet ze hem opnieuw aan tot een hand galopje, dan laat ze de teugels vieren en gaat staan in de stijgbeugels. Het is alsof er kanon afschiet, want Weide sprint ervan door.

Dave die Lies is gevolgd op gepaste afstand, om haar niet te laten schrikken, ziet hoe ruiter en paard genieten van elkaar en omgeving. Hij heeft haar gadegeslagen hoe ze eerst rustig een hand galopje uit probeerde, nooit had hij verwacht dat het paard zo zou reageren. Kan niet anders dan haar dit paard cadeau doen denkt hij, Weide is voor haar gemaakt, een betere combinatie is er niet te vinden denk ik, zijn paard terug naar de stallen sturend, ziet hij hoe zijn vrouw ongeduldig op hem staat te wachten. En…vraagt ze als hij binnen bereik is. Anja, je gelooft het niet, die twee ze zijn voor elkaar gemaakt, ze heeft hem niet gelijk de vrije hand gegeven, ze heeft eerst gekeken of zijn benen het aan konden, die meid die is gewoonweg geweldig. Ze zijn richting westelijke weide vertrokken, maar echt Anja, Weide heeft nog nooit zo goed gereageerd op iemand, als op Lies. Anja geloofd wat haar man haar verteld, Weide was inderdaad altijd al een probleem gevalletje geweest, maar als ze nu hoort van Dave, dan weet ze dat hij er niet uitgaat. Dat hij blijft, als cadeau voor Lies.

Beiden voeren ze hun werkzaamheden uit bij de stallen, als ze hoefgetrappel horen op het erf komen ze beiden naar buiten gelopen, het is Lies. Ohh…wat is dit een heerlijk paard, zegt ze luid. Geweldig om op hem te rijden, meer dan geweldig. Vol ongeloof staart Anja nu naar Lies en Weide, het paard heeft duidelijk genoten van de rit. Soepel laat ze zich uit het zadel glijden. Met hem de stal inlopend zet ze hem aan een halster vast. Nadat ze zijn tuig heeft opgeruimd komt ze terug gelopen. Opnieuw neemt ze Weide mee naar buiten. Zo jongen, zullen we je eens lekker afspuiten, Weide begint te briesen. Juist op dat moment komt Carlos weer aangelopen hij wil Lies waarschuwen dat Weide heel niet tegen water kan, maar hij ziet Dave hem wenkt. Nu Anja, nu zal je het gaan zien. Op dit moment geloof ik werkelijk alles. Lies zet de kraan aan, het water komt uit de slang met een harde straal. Lachend kijkt ze naar Weide, ik neem eerst een slokje, dan mag jij. Gulzig drinkt ze het water uit de slang, vervolgens biedt ze de slang aan, aan Weide, ook het paard staat nu te drinken uit de waterslang. Nu is het wel genoeg mannetje, zegt ze lachend, de slang tussen zijn lippen vandaan trekkend laat ze het verkoelende water over zijn lichaam gaan. Weide staat te briesen van plezier. Nu kan ook Anja zien, vol ongeloof hoe Weide veranderd is in het bijzijn van Lies. Dit is haar paard, fluistert ze, hij heeft gekozen, wie zijn eigenaar moet zijn. Dan pakt Weide de slang over uit Lies haar handen en begint haar nat te spetteren. Lies kan hier alleen maar om lachen. Dan ziet ze wat hij van plan is. Hem iets meer ruimte gevend loopt hij met de slang op het groepje mensen af om hen ook nat te spuiten. Anja en Dave krijgen de volle lading, Carlos weet nog net op tijd weg te springen. Lies maakt snel wat foto’s met haar telefoon. Als ze Weide weer op haar ziet afkomen, legt ze snel haar telefoon weer op de beschutte plek, de kraan uitdraaiend is het speel uurtje voorbij. Kom jongen, nou mag je weer naar je stal, krijg je wat lekkere wortels van mij en een plukje hooi. Hij begint te hinniken en volgt haar dan naar binnen.

Nu hij weer in zijn stal staat komen Anja en Dave naar hen toegelopen, wat heb je met hem gedaan vraagt Anja haar, heb je hem soms betoverd? Nee, hoor ik heb alleen maar naar hem geluisterd, antwoord ze lachend. Hij heeft me verteld, dat hij graag eerst wordt geborsteld voor hij een zadel op krijgt. Dave en Anja beginnen te lachen, toch vinden ze het wel een goede regel, eerst borstelen dan pas zadelen. Zeg Lies, onze buurman Matt, heeft ook zo’n gevalletje als Weide staan, zou je met Dave hem misschien een bezoekje kunnen brengen als je hier klaar bent. Ja, hoor geen enkel probleem, als ik jullie daarmee kan helpen, dan doe ik dat graag.

Nadat ze de stal zorgvuldig heeft afgesloten lopen ze de stal uit. Zullen we dan maar, zegt ze tegen haar schoonvader. Is goed, de auto instappend, rijden ze het terrein af, op weg naar de buurman.

In de tussentijd heeft Anja, Matt gebeld, dat haar man samen met hun aanstaande schoondochter hem een bezoekje komt brengen. Matt staat hen inmiddels op te wachten bij de schuur. Dave goedemiddag, roept hij hem toe, als hij uit de auto stapt. Dan moet jij Lies zijn, zegt hij als zij de auto uitstapt aan het portier achter haar sluit. Ja, hoi ik ben inderdaad Lies. Hoorde van Anja en Dave, dat jij een beetje problemen hebt met een hengst die je hebt aangekocht. Ja, dat kan je wel stellen, zegt hij. Hij is vurig en onhandelbaar. Ik wil niet beweren dat het mij lukt hoor, maar ik kan eens bij hem gaan kijken. Liggen al zijn spullen bij zijn stal. Ja, antwoord Matt, zowel zijn zadel als zijn hoofdstel. Lies, doe je wel voorzichtig, wil geen problemen krijgen met mijn goede buren. Uiteraard, antwoord Lies.

Dave en Matt lopen de boerderij binnen en Lies begeeft zich richting de stallen. Ze hoort al hoe er een paard staat te trappen tegen de wand, Matt had nog tegen haar gezegd, voor hij met Dave een kop koffie ging doen, dat ze hem wel kon horen. Fire is zijn naam, had hij gezegd. Nu Lies de stal in loopt, moet ze lachen om de naam van het paard, hij doet zijn naam wel eer aan. De stallen hier zijn ruimer opgezet dan bij Dave en Anja, voldoende daglicht komt naar binnen via het dak waar meerdere panelen in zijn geplaatst om het daglicht naar binnen te krijgen. Ook is er voldoende frisse lucht, ondanks dat kan je duidelijk de geur van paarden ruiken.

Aan het einde van de eerste rij ontwaard ze Fire, het schuim staat rond zijn mondhoeken en zijn lijf is drijfnat van het zweet. Voorzichtig loopt Lies eerst wat verder door de stallen, haar geur is immers nieuw. Dit wordt nog een vette kluif, denkt ze, hij is niet zo makkelijk als Weide. Toch ziet ze dat hij haar nieuwsgierig staat op te nemen. Opnieuw loopt ze naar zijn stal, haar hoofd buigend, ziet ze vanonder haar lange wimpers dat zijn nieuwsgierigheid is gewekt. Zo mannetje, zegt ze zachtjes, zie je nu wel we zijn niet allemaal zo slecht. Ze opent de stal en glipt naar binnen. Al snel wordt het haar duidelijk. Fire, zwart helemaal pikzwart met zwarte manen en staart die uitlopen in bruin geven inderdaad weer dat de naam uitstekend bij hem past. Dan ziet ze ook dat hij drukplekken heeft van een zadel op zijn rug. Langzaam dichterbij stappend, raakt ze de hengst voorzichtig aan. Ohh…mannetje….wie heeft dit jou aangedaan…? Fire buigt zijn hoofd richting haar hand en begint te trillen. Vind het niet zo raar dat jij zo reageert bij het zien van een zadel. Dan gaan we maar een stukje rijden zonder zadel, dat lijkt me voor jou veel beter. Richting de deur gaand begint Fire weer te stampen en te briesen in zijn stal. Lies is echter niet onder de indruk, dan loopt ze opnieuw op hem af, echter bij zijn hoofd komt ze tot de ontdekking dat ook zijn hoofdstel de nodige drukplekken heeft veroorzaakt. Woedend als ze is, door deze constatering gooit ze het hoofdstel over de boxdeur. Een luid gehinnik van Fire is het resultaat. Opnieuw begeeft ze zich richting de uitgang, een halster en twee touwen pakkend, pakt ze het hoofdstel van de grond en legt het op de prullenbak. Terug in de stal schuift ze het halster over het hoofd van Fire. Jij en ik gaan een ritje maken, zonder hoofdstel en zonder zadel. Als een soort dank betuiging wrijft hij zijn hoofd tegen haar arm.

Nu hij alleen een halster aan heeft met daaraan bevestigd twee touwen, weet Lies dat ze een enorm risico neemt om er zo op uit te gaan met een hengst. Toch heeft ze er vertrouwen in. De cap vast te hebben gemaakt op haar hoofd leid ze hem zijn box uit. Hij is behoorlijk opgewonden, blijkbaar is er al een tijdje niet meer op hem gereden. Zijn lijf dampt van zijn drukke gedrag, mijn broek zal wel plakken straks, schiet het door haar heen. Naast hem staand in het ruime gangpad springt ze met een sierlijk beweging op zijn rug. Rustig maar ook onrustig dribbelt hij richting de uitgang. Als ze de schuur uit zijn, weet Lies dat hij iedere moment kan gaan sprinten, ze heeft nog maar net een pluk manen vastgepakt of hij schiet er al vandoor. Precies langs het woonhuis richting de open wei.

Matt en Dave die juist aan de koffie zaten zeggen gelijktijdig, zagen we dat nou goed? Hun kop koffie op de tafel zettend, lopen ze gehaast naar buiten, een enorme stofwolk is te zien, maar verder niets. De stal inlopend, ziet Matt tot zijn verbazing dat zowel het zadel als het hoofdstel nog in de stal aanwezig zijn. Hoe is ze weg op hem, vraagt hij aan Dave. Ik weet het niet, zegt hij eerlijk. Er zit niks anders op dan te wachten is Dave zijn droge commentaar.