Annelies – 3

Sheila kijkt verbaasd haar dochter na, die naar binnen loopt, vervolgens draait ze zich terug om naar Kees en Els, weten jullie waar dit over gaat? Ja Sheila, we zullen het je dadelijk ook wel vertellen. Gezamenlijk lopen ze naar binnen en Kees sluit de deur. In de keuken aangekomen nemen ze plaats aan de keukentafel terwijl Sheila de koffie maakt. Niet veel later komt Lies de keuken binnengewandeld geeft haar moeder een kus op haar wang en zegt; ben voorlopig niet thuis mam, ik ben bij Tom. De Tom, ja mama de Tom ja. Voor haar moeder nog iets kan zeggen horen ze de voordeur dicht slaan en is Lies weer verdwenen.

Nu wil ik weleens weten wat er aan de hand is, zegt Sheila hardop. Els neemt het woord en verteld wat er die dag ervoor precies is gebeurd en dat Lies haar dochter zo verstandig was geweest om het alarm nummer te bellen. Vervolgens hoorde ze van Jasmijn die destijds Patricia naar het ziekenhuis vervoerde dat Tom drie maanden geleden een zwaar ongeluk had gehad en wat ze daarna allemaal hadden vernomen van Joris en Anke. Dus als ik het goed begrijp antwoord Sheila; neemt Lies het zichzelf kwalijk wat er met Ben is gebeurd en gaat ze hem nu uit de weg, doordat Tom uit zijn coma is ontwaakt. Ja, dat klopt helemaal antwoord Kees. Nu is het de zaak van Tom, dat Lies weer op bezoek zal gaan bij haar neefjes. Jeetje, zegt Sheila, ik heb altijd al geweten dat Lies gevoelig was, maar dit was toch echt niet haar schuld. Nee, dat vinden Anke en Joris ook, maar aangezien Lies het zo naar zichzelf toetrekt zal dat nog een hele stap worden om haar weer zover te krijgen dat ze dat ook zelf zal geloven. Van Joris had ik begrepen, dat hij Tom bij hen op de koffie had gevraagd en dat deze onderling met een knipoog precies wisten dat hij Lies op de één of andere manier mee zou moeten krijgen.

Ohh… dus als ik het weer goed begrijp, wordt er wel iets in gang gezet om mijn dochter weer bij haar favoriete neefjes te krijgen? Ja, zeker antwoord Kees, het zou toch zonde zijn als Lies door een klein misverstand, haar lieftallige neefjes uit de weg zou gaan. Ja, dat zou inderdaad zonde zijn antwoord Sheila nu. Vooral, omdat ze stapelgek is op die twee. Eigenlijk nog meer op die van Anke en Joris dan op die van John en Tricia. Ja, dat was mij ook al opgevallen, zegt Els rustig. Terwijl het toch allebei familie is. Nog wel van de tweeling. Ook dat, antwoord Sheila. De koffie inschenkend in de kopjes genieten ze met zijn drieën van het heerlijke zwarte vocht.

Kees ga jij nog een feest geven ter ere van je 64 ste verjaardag, of sla je dit jaar over? Sla dit jaar over Sheila, hou het klein, ga met Els er een weekje tussenuit, dit wel nog in de schoolvakantie, zodoende hoeft Els ook niet op de kleintjes te passen. Ohh…ja Els je hebt het er maar druk mee. Misschien wel druk, maar het is ook enorm gezellig met alle vier, Kees helpt me waar hij kan. Anders zou ik af en toe helemaal gek worden denk ik. Denk het ook wel, zegt Sheila. Dan nemen ze afscheid en vervolgen Kees en Els hun weg richting het centrum om boodschappen te doen, terwijl Sheila zich weer bukt en verwoed weer aan het onkruid begint.

Lies zit in de bus, terug richting het ziekenhuis, een kleine weekend tas bij zich met de nodigende spullen om de eerst komende dagen door te komen. Bij de halte van het ziekenhuis stapt ze uit. Als ze richting de hoofdingang loopt ziet ze dat het al een stuk drukker is dan toen ze vanochtend kwam. Snel richting de liften lopend, ziet ze dat een man, nog de lift open houd en het laatste stukje rent ze dan maar. Bedankt, zegt ze tegen de man, die antwoord. Graag gedaan hoor. De man stapt uit op de tweede etage en Lies die nu nog alleen in de lift staat zoeft door naar de vierde etage.

Als ze Tom zijn kamer in komt gelopen, ziet ze dat hij al ongeduldig op een stoel zit te wachten, op hem aflopend ploft ze op zijn schoot. Heb je lang moeten wachten. Mmm…veel te lang naar mijn zin, maar om eerlijk te zijn een kleine vijftien minuten. En…vraagt ze voorzichtig. Ik mag weg, ik heb geprobeerd mijn vader te bellen, maar die krijg ik niet te pakken, jouw nummer zat in mijn blouse die ik drie maanden geleden aan had, maar die heb ik niet meer. Gelukkig ben je er nu, want ik wil zo snel mogelijk weg. Weg van hier, lekker naar mijn eigen huisje, samen met jou en hij kijkt haar liefdevol aan. Laten we dan maar gaan, zegt Lies. Ook zij hunkert ernaar om met Tom alleen te zijn, weg uit het ziekenhuis, benieuwd ook naar hoe en waar hij woont.

Samen lopen ze richting de liften, ik heb maar een taxi gebeld of eigenlijk heeft het ziekenhuis een taxi gebeld, maar zegt hij, ik heb geen geld bij me, alles ligt thuis. Dan betaal ik die toch even, antwoord Lies. Komt wel goed Tom. Met hem de lift instappend trekt hij haar tegen zich aan, haar kussend sluiten de deuren zich. Genietend van zijn lijf, van hem kust ze hem terug. Als ze op de begane grond zijn aangekomen laten ze elkaar hijgend los, elkaar aankijkend lopen ze hand in hand richting de uitgang. Wanneer ze net buiten staan komt er een taxi aangereden. Hopelijk is die voor ons, antwoord hij. Als de beste man uitstapt ziet Tom dat het een oude klasgenoot is van hem. Marcel roept hij. Tom roept de man, lang niet gezien. Zekers, zekers waar, Lies staat er een beetje lullig bij, maar Tom is haar niet vergeten. Haar bij haar middel pakkend, trekt hij haar tegen zich aan. Kom je voor mij, is wat Tom vraagt. Ja, denk het wel, twee personen voor de Vlierbloesemstraat. Ja, dat zijn wij Lies, roept hij verheugt uit. Marcel opent het portier en Lies schuift snel de auto in gevold door Tom. In de auto nestelt ze zich tegen hem aan, wat Marcel niet is ontgaan. Wie is die mooie vrouw Tom, aan je zijde. Lies, zegt hij glunderend, dat is mijn meisje, mijn vriendin zegt hij vol trots. Marcel kijkt via zijn binnenspiegel naar de twee duidelijk verliefde mensen op de achterbank van zijn wagen. Ze is beeldschoon Tom, heeft ze niet ook nog een zus? Geen zus, antwoord Tom, wel nog een vrijgezelle nicht van dezelfde leeftijd. Nou horen ze Marcel zeggen, dan mag je die wel eens aan me voorstellen. Ik wil ook wel zo’n mooie vrouw aan mijn zijde. Geef me straks even je nummer, dan spreken we een keertje af, maken we er een dubbel date van. Hahaha, nog geen steek veranderd, maar ik hou je eraan. Dan richt Marcel zich op de weg, Lies fluistert aan wie zat je te denken? Ik denk dat Dom wel wat is voor Marcel, lekker uitdagend en een tikkeltje pikant. Hahaha, nu begint ook Lies te lachen bij de omschrijving van haar nicht. Hoe zie je mij, vraagt ze opnieuw. Opwindend, lekker en vooral geïnteresseerd in mij. Lies slaat haar armen om hem heen, ook hij slaat zijn armen om haar heen en trekt haar dichter tegen zich aan.

De rit verloopt langzaam, het is erg druk op de weg, een file is niet te vermijden en uiteindelijk na een uur rijden ze eindelijk de straat in waar hij woont. Het zijn allemaal eens gezin woningen, toch heeft Tom het erg goed getroffen, want hij bezit een hoekwoning. Zo, zo je hebt goed getroffen, hier horen ze Marcel zeggen. Heb ik inderdaad antwoord Tom, uitstappend rekent Lies af en wisselen de heren telefoonnummers uit. Dan lopen ze hand in hand richting de voordeur. Zal wel bedompt ruiken hier. De deur open duwend komt er inderdaad een bedompte lucht hen tegemoet. Gelukkig heb ik nooit of bijna nooit fruit in een schaal liggen, maar in de koelkast, maar ik ben bang dat het daar ook een beetje groen uitgeslagen is. Geeft niks antwoord Lies, dan maak ik dat wel even schoon. De kamer doorlopend naar de keuken trekt Tom de koelkast open, verrassend genoeg, ligt er genoeg in, qua voeding en drinken. Dit moet mijn pa hebben gedaan, kan niet anders, zegt hij. Zou niet weten wie het anders moet hebben gedaan. Vervolgens opent hij de achterdeur en stapt de tuin in. Mmm…heerlijk die zonneschijn. Lies bekijkt hem vanuit de deuropening, nu pas ziet ze hoe blij hij is uit het ziekenhuis ontslagen te zijn, eindelijk thuis. Dan opent hij zijn armen en loopt ze op hem af. Vanaf nu fluistert hij, is dit ook jouw huis. Ga ervoor zorgen dat je een sleutel krijgt en dan kom je wanneer je maar wil. Met zijn hand heft hij haar gezicht op en plant dan zijn lippen op de hare.

Zo staan ze minuten lang midden in zijn tuin te zoenen. De buurman die op dat moment uit het raam kijkt ziet zijn buurman innig zoenend met een vrouw in de tuin, kijk roept hij verrast. Tom is ontslagen uit het ziekenhuis. De vrouw voegt zich bij haar man, samen kijken ze naar Tom hoe hij helemaal opgaat in de vrouw in zijn armen. Zijn vriendin denk ik, denk het ook. Het is hem gegund, dan verdwijnen beiden uit het zicht.

Snakkend naar adem laat Tom, Annelies los hongerig kijkt hij in haar ogen die donker zijn geworden van opwinding. Kom, zegt hij zacht, laat ik je de rest van het huis zien. Samen lopen ze het huis weer in, de deur achter hen sluitend, de woonkamer door, de gang in volgt ze hem de trap op naar boven, de eerste verdieping telt drie kamers en een badkamer met toilet. Onze kamer, zegt hij de deur open duwend. Ook hier ruikt het een beetje bedompt, toch is de kamer leuk ingericht en het grote twee persoonsbed, bevalt Lies uitstekend. Het raam op een kiertje zettend, kan het even door luchten. Haar voorgaand naar de badkamer ziet ze zowel een bad als een douche, de overige twee kamers zijn een soort studeerkamer en een logeerkamer. Hem volgend de trap op naar de tweede verdieping ziet ze een enorme ruimte opgesplitst in twee gedeeltes. Ene gedeelte is een sport gedeelte en de andere kant is ontspanning. Mooi ingedeeld Tom, heel mooi zegt ze dromerig. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen met hem, rustig lopen ze weer naar beneden. In de keuken aangekomen, trekt hij de koelkast open en maakt voor hen beide iets te eten klaar. Hongerig valt Lies aan op het voorgeschotelde eten, Tom moet lachen, maar ook hij merkt dat hij toch trek heeft.

Na het eten staat hij op en vraagt; Lies wat wil je drinken schat? Doe maar ice-tea zegt ze lachend, bij het opentrekken van de koelkast had ze een pak ervan zien staan. Twee glazen inschenkend loopt hij met glazen en al naar de woonkamer, op het tafeltje zettend tegenover de bank, zegt hij; Kom schat even uitbuiken na het eten. Zich naast hem op de bank te hebben laten zakken, trekt hij haar al snel mee achterover, liggend naast elkaar op de bank, begint hij te praten. Dit heb ik al willen doen, toen ik je drie maanden geleden ontmoette, alleen die vrachtwagen chauffeur heeft voor roet in het eten gezorgd, anders was je hier al veel eerder met mij geweest.

Nu begint zij op haar beurt te praten, ik begreep het al niet, ik dacht heb ik het me dan verbeeld, die aanrakingen destijds bij het zwembad, toen Anke op het punt stond te bevallen, het is maar goed dat Jasmijn naar mij is toegekomen, anders had ik het nog niet geweten. Jasmijn, vraagt hij verbaasd. Ja, ze kwam naar me toe, nadat ik met Ben hier was aangekomen, eigenlijk wilde ik weggaan, maar zij hield me staande bij de uitgang. Mede dankzij haar ben ik nu bij jou. Zonder haar…even moet ze naar adem happen. Zonder haar…had je me nog niet gevonden maakt hij haar zin af. Ja, antwoord ze zachtjes….zo is het maar net. Wetend dat hij Jasmijn, moet bedanken is hij toch even in gedachten verzonken, zijn collega altijd met een grote bek, heeft toch de liefde gezien die tussen hem en Lies speelde, hij is haar zo dankbaar. Lies voelt dat Tom in gedachten verzonken is, voorzichtig vraag ze; waar lig je aan te denken. Jasmijn en haar grote bek, zegt hij lachend, toch ben ik haar heel dankbaar dat ze jou heeft aangesproken. Zij moet dan ook iets hebben gezien. De vonken die tussen ons zijn heen en weer gesprongen, haar kennende zou ze het anders nooit hebben gedaan.

Lies begint te lachen, is ze zo erg dan, op mij komt ze wel goed over, niet echt zoals jij haar omschrijft. Nee, klopt veel mensen denken dat, maar hoe langer ze haar kennen hoe meer mijn omschrijving wat betreft haar klopt. Hoe zit het eigenlijk met je moeder Tom, leeft zij nog? Een tijd lang is het stil en Lies vraagt zich af of ze deze vraag wel had moeten stellen. Als het me niet aan gaat, zegt ze zacht, …..nee, antwoord Tom, dat is het niet, je mag alles weten, je hoort ook alles te weten. Je bent mijn vrouwtje, daarom is het juist dat je deze vraag hebt gesteld. Mijn moeder en mijn broer wonen niet meer in Nederland, zij zijn tien jaar geleden vetrokken en ik heb ervoor gekozen om bij mijn vader te blijven. Heb je ze in de tussentijd nog wel eens gesproken, vraagt Lies weer voorzichtig. Ik ben nu 22, zegt Tom, ik heb al meer dan tien jaar niks van ze gehoord, ook niet van mijn moeder, ook via mijn vader niet. Volgens mij heeft mijn vader ook niks van ze vernomen. Het is een onderwerp wat niet vaak word aangesneden, omdat het nogal pijnlijk is verlopen destijds. Als je het er niet over wil hebben, moet je het gewoon zeggen, Tom ik wil je geen pijn doen. Haar wat dichter tegen zich aantrekkend, antwoord hij; het is misschien pijnlijk, maar ik wil er graag over praten.

Stijn is vier jaar ouder dan ik, hij is inmiddels zesentwintig jaar, ben eigenlijk wel benieuwd of hij me mist, getrouwd is, kinderen heeft. Ook naar mijn moeder of ze hertrouwd is, of ze gelukkig is. Niks van dat alles weet ik. Helemaal niks. Jeetje antwoord Annelies. Mag ik vragen wat er twaalf jaar geleden gebeurd is. Ja, dat mag je zeker vragen, ik weet dat het niet soepel liep tussen mijn ouders, veel ruzie veel verwijten, mijn vader bleef lang op zijn werk, mijn moeder werd hierdoor achterdochtig en ging verwijten maken dat hij een relatie om had achter haar rug om, uiteindelijk hebben ze besloten te scheiden. Dit was niet makkelijk, ook niet voor Stijn en mij. Stijn trok altijd al meer naar ma toe en ik naar pa, dus de keuze was snel en gemakkelijk gemaakt, dat ik bij mijn vader bleef en Stijn met mijn moeder mee ging. Hoe heet je moeder, vraagt ze hem. Anja, antwoord hij met een diepe zucht. Dan is het lange tijd stil. Lies probeert zoveel mogelijk informatie op te slaan wat hij haar heeft verteld, ze weet nu dat ze een bezoekje zal moeten brengen aan haar oom David, aangezien hij altijd kan achterhalen waar iedereen verblijft. Zal dit ook een kleine opgave zijn voor haar oom. Het laatste wat ik weet hoort ze hem zeggen, was dat ze in Australië gingen wonen, maar of ze daar nog wonen, ik heb geen flauw idee. Heb weleens een poging gewaagd, om ze te vinden, maar die is op niets uitgelopen. Daarna heb ik de moed maar opgegeven, aangezien er van hun kant ook nooit contact is gekomen, ben ik tot de conclusie gekomen, dat mijn broer en mijn moeder niks meer met mij en mijn vader te maken willen hebben. Denk je dat, vraagt ze of weet je dat zeker? Ik denk het, zeker weten doe ik het niet. Ook mijn vader en ik zijn dikwijls verhuisd, misschien heeft dat er ook wel mee te maken gehad. Ik weet het niet. Lies richt zich iets op en ziet nu de tranen in zijn ogen staan, sorry lieverd zegt ze zachtjes ik wilde je niet verdrietig maken. Het geeft niet Lies, het is aan de ene kant wel een keer goed om erover te praten.

Nog een tijdje blijven ze zo op de bank liggen, dan vraagt Tom; Lies ga je mee slapen, ik ben best wel moe en mijn bed ligt toch tien keer beter dan de bank. Zich zelf om hoog hijsend drinken ze hun drinken op, doen de deuren op slot en lopen naar boven. Lies verschoont samen met Tom snel het bed, het raam op een kiertje zettend knipt hij het licht uit en stappen ze het bed in. Haar in zijn armen nemend zijn beide al snel vertrokken naar dromenland.

Midden in de nacht wordt Lies wakker, ze heeft dorst en maakt zich voorzichtig los uit de omarming van Tom, stilletjes loopt ze naar beneden naar de koelkast, hier pakt ze opnieuw het pak ice-tea en schenkt zichzelf een beetje in. Uit haar tas haalt ze haar laptop tevoorschijn en met de laptop en haar glas drinken installeert ze zich aan de keuken tafel.

Haar mail opstartend begint ze het volgende bericht te typen:

Hallo oom David,

Alles goed met u? Met mij wel, ik ben bij Tom, hij is ontslagen uit het ziekenhuis en ben bij hem thuis, hij heeft me iets verteld en ik moest gelijk aan u denken. Aangezien u altijd veel voor elkaar krijgt. Het gaat om het volgende, Tom heeft nog een broer en ook een moeder, het laatste wat hij van hen weet is dat ze in Australië woonde, hierbij wil ik aan u vragen of u misschien kunt achterhalen, of zij daar nog steeds wonen.

Het is belangrijk, dat u er met niemand over praat, mocht het zo zijn, dat u gegevens van hen kunt vinden zou u dit mij dan per post of per mail kunnen sturen?

Alvast bedankt,

Lieve Groetjes Annelies.

Nog een keer leest ze haar getypte bericht dan drukt ze op verzenden. Haar laptop uitschakelend drinkt ze haar glas leeg, zet het in de gootsteen en loopt dan nadat ze het licht heeft uitgedaan terug naar boven. Het bed inkruipend opent Tom zijn ogen, schatje zegt hij; kon je niet slapen? Lieffie ik heb je toch niet wakker gemaakt, ik had dorst en ben beneden even wat gaan drinken. Schatje ik werd wakker, omdat ik je niet naast me voelde. Haar opnieuw tegen zich aantrekkend is Lies zich ervan bewust dat hij goed wakker is, totaal niet aan slapen denkt, maar aan iets heel anders. Genietend vlijt ze zich tegen hem aan. Hij rolt zich op zijn zij, ondersteund zijn hoofd met zijn ene hand en kijkt haar lang aan, ik het flauwe schijnsel van het maanlicht ziet ze dat zijn ogen donker en hongerig staan. Met zijn andere hand streelt hij haar naakte lichaam. Op ieder plekje waar hij haar aanraakt voelt ze hoe haar lichaam begint te tintelen. Ook zij denkt aan iets heel anders. Zijn hoofd richting het hare buigend raken hun lippen elkaar en een verhitte kus is het gevolg die beide lichamen in vuur en vlam zet. Lies hijgt hevig als hij zijn mond van de hare losmaakt. Ook Tom hijgt, nog dichter kruipt hij naar haar toe.