Autopech

Het is een koude zaterdagavond. Na een heerlijk heet en ontspannend bad, verdiep je je in één of ander spannende boek. Op de achtergrond tikt de regen melodieus op het raam. Een paar kaarsen zorgen voor sfeer en bliksem doet de kamer af en toe oplichten. Het onontbeerlijke glas wijn vervolledigt het plaatje.

Door al het lawaai hoor je de stoppende auto niet. Groot is dan ook je verbazing wanneer de deurbel gaat. Licht geïrriteerd sta je recht. Wie het ook is, lang zal hij of zij hier niet blijven. Nog snel even je badjas vastmakend, open je de deur. Je opent je mond, maar klank komt er niet uit. In de deuropening staat een grote, zwarte man. De regen heeft er op die korte tijd voor gezorgd dat zijn jeansbroek en hemd tegen zijn brede lijf plakt. Ook hij lijkt een beetje van slag. Een schoonheid in niet al te veel verhullende badkledij is niet meteen wat je verwacht wanneer je bij iemand aanbelt met autopech.

Na enkele seconden, lijkt hij zich te herpakken. “Auto, schtuk”, zegt hij, wijzend naar zijn 20 jaar oude Ford escort. Met het woord “Telephone?” in combinatie met een schijnbaar platte GSM in de hand, maakt hij duidelijk wat hij wil. Weigeren, wat je drie minuten geleden nog consequent had gedaan, is geen optie meer. Je laat de man binnen en begeleid hem naar de telefoon. Terwijl hij het nummer draait, loop je even naar de badkamer om een handdoek te halen. Wanneer je uit het zicht verdwijnt, kan de knoop van je badjas wat minder strak. Je volle boezem is nu nog beter zichtbaar. Met een klein hartje begeef je je terug naar de hal. De man spreekt op een dwingende manier een onbekende taal, iets wat je nog geiler maakt dan je ondertussen al bent.

Wanneer hij neerlegt, maakt je met gebarentaal duidelijk, dat hij zijn hemd maar beter even uittrekt, zodat hij zich kan afdrogen. Hij lacht z’n hagelwitte tanden bloot en doet wat je hem vroeg. Maar in plaats van zelf de handdoek te nemen, neemt hij je polsen stevig vast en brengt zo de handdoek naar z’n torso. Zijn blik verandert meteen van lachend en vriendelijk naar streng en gevaarlijk. Je hand wordt nu zonder dralen naar z’n kruis begeleid. Je schrikt, niet alleen van de brutaliteit, maar ook van de grootte van wat zich onder de lap stof verschanst.

Hij laat nu één pols los om in een fractie van een seconde je bij de keel te grijpen. ‘sssssht’, zegt hij dreigend en je knikt met een bange blik. Je kan geen kant meer op en dat weet ook hij.

Zachtjes lost hij de grip om je pols. Wanneer de vreemdeling merkt dat je gewillig zijn half slappe paal masseert, trekt hij de knoop los, zodat je lichaam helemaal zichtbaar wordt. Je nog steeds hardhandig tegen de muur houdend, steekt hij zonder dralen zij ring- en middenvinger in je ondertussen gelukkig niet meer helemaal droge poes. Toch doet de kracht en het overtuigende op en neer bewegen van zijn vingers in eerste instantie een beetje pijn. Dat verandert echter snel en zonder het te beseffen, begin je zachtjes te kreunen. Even merk je dat hij een kleine glimlach niet kan onderdrukken. De strenge blik verschijnt echter snell terug op zijn gezicht. Nog steeds houdt hij je nek stevig vast en met één hand maakt hij z’n rist open.

Je krijgt niet de kans naar beneden te kijken. Zonder een woord uit te brengen, verdwijnt zijn ondertussen harde piemel in je kut. Je vermoedens blijken waarheid en je hebt het gevoel helemaal opengereten te worden! “Zachtjes aan” staat duidelijk niet in het woordenboek van deze man. Staalhard neukt hij je, zodat een traan, zowel van pijn als genot, af en toe in je ogen komt.

Je laat je laatste tegenkanting varen en neemt z’n balzak zachtjes vast. Het sein voor hem om je op te heffen en, zijn lul nog steeds diep in je, om te draaien, zodat je hem niet meer ziet. Zijn arm hangt nu rond je nekt en je hebt moeite moet ademen, maar je handen blijven hun weg zoeken naar het gevoelige plekje van zowat elke man. Hij lijkt nu wel een stoomtrein die steeds harder in en uit je grot rijdt!

Een explosie volgt wanneer hij z’n enorme lading zaad diep in je spuit. Zachtjes lost hij z’n grip en duwt je naar opzij. Heel rustig doet hij z’n hemd aan en z’n rits weer toe wanneer de bel opnieuw rinkelt. Nadat een blik door het kijkgat opent hij de deur. Een iets gebloktere, maar zo mogelijk nog bredere neger stapt binnen, terwijl de eerste man buiten wandelt. Wanneer hij je ziet liggen, zijn sap langs je benen naar beneden druipend, lacht hij en zegt zachtjes: “misschien moeten we morgen maar met twee autopech hebben!” en trekt de deur achter zich toe.