Blinde Liefde – 2

[De blinde Lara heeft aan haar medestudent Robert gevraagd of ze een nacht bij hem mocht slapen om het mannenlichaam te ‘bekijken’ met haar handen. Dat is op veel meer dan ‘bekijken’ uitgelopen, en onze swingerboy Robert is serieus verliefd geworden. Lara vertelt dit tweede deel.]

(2)

Het ochtendcollege hebben we laten schieten, maar we hebben later in de morgen wel samen de reader statistiek doorgenomen. Deze ging vooral in op methodologische problemen, zodat ik weinig geconfronteerd werd met grafieken. En die er waren, heeft Robert perfect voor me beschreven. Ik voelde me zo rijk en gelukkig met Robert aan mijn zijde.
Toen we erdoorheen waren, trok Robert me bij hem op schoot. We hebben gezoend en hij heeft me met zijn handen ‘klaargespeeld’, zoals hij dat met een komisch nagebootst Vlaams accent noemde. Ik zei, dat ik hem graag nog wilde pijpen, maar hij had die middag een afspraak en hij was al laat…
‘Blijf je alsjeblieft vandaag en vannacht nog hier, tovergodinneke van me?!’ vroeg hij. Ik was hem (en mijzelf!) ter wille.

Toen Robert weg was, belde ik mijn tante en ik vertelde haar dat ik nog een nacht in de stad bleef..
‘Is alles goed met je, Lara?’
Mijn tante is een schat, en oprecht in me geïnteresseerd, dus zei ik: ‘O jee, meer dan dat…’
‘Of is er liefde in het spel, meisje?’
Ineens kon ik het niet meer voor me houden, en ik vertelde haar dat ik Robert had ontmoet, en dat we seks gehad hadden. En wat voor fantastische ervaring het was geweest.
‘Lieve Lara, gisteren voelde ik al aan dat er zoiets in de lucht hing. Ik wil wel eerlijk bekennen dat ik een keer een pilstrip op je kamer zag liggen. Heel goed dat je je maatregelen neemt. Maar je past goed op jezelf, hè?’
‘Zeker, hoor. En sterker nog, Robert past ook goed op mij… Hahaha.’
‘Meid, ik gun het je zo! Geniet ervan. Je weet dat je hier meer dan welkom bent in huis, maar fladder lekker uit en leef je leven zo intens als het kan… Moet oom Henk anders wat spullen langsbrengen?’
‘Nee, ik red me nog wel. Ik kom morgen sowieso naar huis. Ik weet niet of ik morgennacht ook bij Robert ben, maar zo ja, dan neem ik dan wel spullen mee.’

Vervolgens liet ik Luuk uit. Toen ik bij Roberts huis terugkwam, was er een meisje bij de deur. Ik opende de deur met de sleutel die ik van Robert had, en ze sprak me aan.
‘Hé hallo, is Timo al weer terug uit Duitsland?’
’Nee, hij komt zaterdag terug.’
‘Oh, jammer… Ik was even toe aan een break en ik dacht: ik loop even bij Timo langs. By the way, ik wil niet nieuwsgierig zijn, maar volgens mij ben jij nieuw hier… en eh… al kind aan huis, haha… Ik ben Sylvia, een vriendin van Timo.’
‘Hai, ik ben Lara, vriendin van Robert. Die is er trouwens vanmiddag ook niet.’
‘Hallo Lara. Goh, mag ik éven binnen wippen? Ik ben zo toe aan even contact met who ever wie, en eh… ik wil dan wel niet nieuwsgierig zijn, maar ik ben het wel…’
Er ging iets heel positiefs van haar uit. ze leek me erg sympathiek, en ik zei dat ik best even tijd had, en dat ik ook wel nieuwsgierig naar haar was. Ze liep met me mee naar binnen.
‘Ben jij eh… ben jij…’
‘blind, ja.’
‘Oh, tja… zal ik dan even wat thee zetten, misschien?’
‘Nou, graag… ik ben hier nog niet zo bekend met het keukengerei en dergelijke.’
En zo raakten we als vanzelfsprekend in gesprek, en dat op een manier zoals ik eigenlijk nog nooit meegemaakt had. Sylvia vertelde van alles, maar stelde ook vragen en, wat voor haar pleitte: ze luisterde geïnteresseerd en vroeg op allerlei punten door. Ze schonk thee in en zette die aandachtig bij me neer en gaf me heel natuurlijk aanwijzingen.
Zonder te verklappen dat ik er zelf om gevraagd had, vertelde ik hoe ik als blinde voor het eerst kennis had gemaakt met een jongen. En hoe fantastisch het was geweest…
‘Robert is ook zo’n schat,’ zei Sylvia, ‘Ze hebben mij zo’n beetje aan Timo toebedeeld, maar Robert vrijt eerlijk gezegd liever. Maar ja, een mens kan niet alles hebben, en Timo mag er beslist ook zijn, hoor…’
Er schoot een dubbel gevoel door me heen: met een vage jaloezie besefte ik dat zij dus met ‘mijn’ Robert gevrijd had, maar het maakte ons ook bondgenoten. Het tweede gevoel won het in mij, en ik werd ineens heel nieuwsgierig naar haar. Ik vroeg of ik haar gezicht mocht ‘bekijken’. Ze stemde toe, en ik betastte haar hoofd en gezicht. Ik was volkomen verrast: ze bleek heel anders te zijn dan ik gedacht had. Ze had ultrakort haar (ik had krullen verwacht) en ze had een piercing in haar neusvleugel. Dat had ik nog nooit bij iemand gevoeld.
‘Jeetje, wat heb je gevoelige handen…’ zei Sylvia op een bewonderende manier.
‘Ja, die heb ik eerder gehoord.’
‘Van Robert, zeker… Je mag me wel helemaal betasten hoor, je zult wel nieuwsgierig zijn naar mijn figuur en zo…’
Kort en goed, we gingen steeds verder. Sylvia was vrij klein van figuur en enigszins mollig, maar ze voelde heel prettig. Ze had echte ronde borsten, een vrij smalle taille en weer vrij brede heupen.
‘Tjezus, Lara, je windt me op… wil je me alsjeblieft helemaal bekijken, naakt bedoel ik? Of ga ik nu te ver? Je aanrakingen zijn zo… ja… zo… bijzonder…’
‘Je gaat wel ver, maar niet te… – Eerlijk gezegd, windt het mij ook op. Ik kende, behalve mijn eigen lichaam, tot gisteren eigenlijk geen andere lijven… En nu ben jij al de tweede… Het maakt me zo gelukkig in de wereld van anderen binnen te mogen komen… Maar eh, voor mij is contact via de mond absoluut een extra dimensie. Mag ik…’
‘… tuurlijk mag je. Alles wat je wilt!’

We gingen naar Robert zijn bed, en ik verlustigde me aan Sylvia’s lichaam. Ik zoende haar tepels, haar navel, en – heus, het ging vanzelf – ik zoende haar kut. Die was volkomen kaal, natuurlijk… en heel anders dan die van mezelf. Ik heb, om het zo maar te zeggen, een ‘dichte’ kut, bij mij zit ‘alles’ binnen mijn grote schaamlippen. Maar bij Sylvia voelde ik een labyrint van plooitjes en lamelletjes… heel spannend. Sylvia kirde van de erotische prikkeling… ik kon er geen genoeg van krijgen haar te zoenen, te likken, te zuigen, zachtjes te bijten… en ze kwam tot twee keer toe klaar.
En toen begon ze mij te strelen, uit te kleden, te zoenen… maar ineens overviel mij weer mijn schaamte voor mijn oksel- en schaamhaar. Sylvia ving mijn terughoudendheid onmiddellijk op en vroeg wat er aan de hand was. Ik biechtte haar mijn onzekerheid op. Robert wou er gisteravond geen aandacht aan schenken (en daar was ik toen heel blij om), maar Sylvia bleek uit ander hout gesneden.
‘Dat probleem gaan we meteen aanpakken.’ Ze stond op van bed en liep naar de badkamer en had binnen de kortste keren een scheermesje te pakken.
‘Nu nog scheerzeep,’ zei ik.
‘Geen sprake van,’ besliste Sylvia, ‘droog scheren is verreweg het snelst en geeft de minste risico’s op bloederig gedoe. Je huid wordt er wat schraal van, maar daar hebben we wel balsem voor.’ En nog geen vijf minuten later werd ik door Sylvia onder handen genomen. Ze knipte het langste haar weg met een schaar en schoor me in een ongelofelijk tempo. Met een nat washandje veegde ze mijn oksels en mijn vaginale regio schoon… schoor hier en daar nog wat restantjes beharing weg… gebruikte het washandje opnieuw… en riep triomfantelijk: ‘Klaar en geen drupje bloed! Ga hier even op deze kruk zitten.’ Als een wervelwind liep ze door het huis, kwam en ging met een stofzuiger, rommelde wat op de planchets en in een kastje van Timo en Robert.
‘En nu terug naar bed, meiske…’ Daar wreef ze mijn oksels en kutstreek in met een crème (‘balsem’ noemde ze het)… en masseerde me… vooral mijn kutgebied, en mijn kut zelf… Met liefdevolle aanhoudendheid wreef ze maar door en door,,, alles tintelde… ik werd helemaal nat.
‘Je hebt een heerlijk bolle kut, echt een wrijf-en-strijkkut…’ Toen ze mijn clitoris in haar massage meenam, was er geen houden meer aan en kwam ik ongelofelijk heftig klaar…
‘Lieve Sylvia, wat een enorme ervaring voor mij: vrouwenseks!’
‘Ach, weet je, eigenlijk is er geen hetero- of homo- of lesboseks. Het is allemaal mensenseks, daar gaat het om, het lekkere lijf verwennen en laten verwennen.’
We zoenden elkaar op de mond en we tongden vurig… Toen kropen we tegen elkaar aan en sluimerden in, binnen enkele uren volkomen vertrouwd met elkaar… seks verzustert.

Ik werd gewekt doordat een hand over mijn kut streek en me weer langzaam opgeilde. Het duurde even voor ik het doorhad: Robert! ‘Ik zie dat de beste schaamscheerster ter wereld, onze Sylvia, je onderhanden heeft genomen. Nou, dat is heel mooi geworden…’

[Wordt vervolgd.
Kurtas, mocht je dit lezen, mail me dan s.v.p. Zie mijn reactie op jouw reactie bij aflevering 1.]