Ik zal nooit vergeten hoe ernstig Peter keek…

Ik zal nooit vergeten hoe ernstig Peter keek toen hij de zwarte dreiging van het onweer zag naderen.

“We moeten zo veel mogelijk weg van deze top, alleen maar aan omlaag lopen denken.”

De eerste bliksem knetterde en de donder rolde door de bergen. Voor we honderd meter onder de top geraakten gingen de hemelsluizen open. Hij trok mij tegen een wand waar een overhangende richel een beetje beschutting gaf.

“We zullen het moeten uitzitten” schreeuwde Peter boven het lawaai van de neerplenzende regen. Maar ik vond het fantastisch, eindelijk verlost van die drukkende broeierige hitte. Dat bekende gevoel van opwinding nam bezit van mij.

“Kom doe je rugzak af, dat is nog een oud model met een frame van ijzer” Heerlijk om te voelen hoe hij bezorgd het riemstel los maakte en de rugzak een paar meter verder zette. Ik moest mijzelf in bedwang houden om mij niet tegen hem aan te vlijen. Het water liep langs de wand waar we ons tegenaan drukten in mijn halskraag, over mijn rug en tussen mijn beide spleetjes, langs mijn benen in mijn schoenen. Ik kon het niet houden en gierde het uit van de pret. Als de eerste de beste peuter liep ik onder de beschutting uit en danste in een plas. En…Nog een. En nog meer. Hoe ik er bij kwam weet ik niet. Terwijl ik pret voor twee had stond hij daar te kleumen tegen de wand. Hijgend stopte ik mijn dwaze gedoe.

Door het regengordijn heen ving ik zijn blik. En ik deed nog dwazer. Ik ging speciaal voor hem in profiel staan. Ik legde mijn handen op mijn knieën keek hem over mijn schouder lonkend in de ogen. Mijn kontje stak ik uitdagend naar achter en liet vervolgens mijn handen langs mijn lijf omhoog dwalen om mijn borsten extra te ondersteunen. Met mijn natte kleren moet dat een erg mooi profiel opgeleverd hebben. Zijn ogen gingen blinken en hij was net als ik de stromende regen vergeten. Ik ging recht staan, handen op mijn kontje, en stak uitdagend mijn gezwollen borsten met de harde tepels in zijn richting. Hij begon zelfs te glimlachen. De schat. Even bukte ik om mijn haar allemaal naar voor te laten vallen en zwierde het dan uitdagend naar achter. Terwijl ik terug zijn blik ving en heupwiegend naar hem toe stapte lette ik natuurlijk niet op waar ik liep. Een losse kei deed mij even struikelen. Of was dat toch niet zo onopzettelijk als het moest lijken? Mijn handen zochten steun, vonden een warme muur van spieren en er sloten zich twee sterke armen om mij heen. Onze ogen waren maar een paar centimeters van elkaar gescheiden. Het werd mij te veel. Mijn handen gleden onder zijn shirt over zijn borst en mijn vingers streelden door het stugge haar.

“Hm… Het is hier wel erg nat we kunnen beter tegen de wand gaan staan, liefje.”

Ik smolt ter plaatse tot een hoopje geil. Dat was de eerste keer dat hij mij zo noemde.

“Nee. Ik wil dat je hier blijft en mij zo eeuwig vast houd.”

Ai! Tanja! Wat doe je nu? Ik probeerde het halfweg nog wanhopig als een grapje te laten klinken. Maar daarvoor was hij veel te ernstig en zijn intuïtie te fijn afgesteld.

“Tanja.”

Oei, dat klonk zo ernstig dat kwam nooit goed.

“Ik heb al zo lang naar jou verlangd. Zeg zo iets niet tenzij je zeker weet wat je wilt.”

Ik raakte in paniek. Maar gelijk ook enorm opgewonden. Ik verlangde er wanhopig naar om zijn warmte in mij te voelen.

“Vraag me nu niet om mij redelijk te gedragen Peter. Ik wil dat jij net als ik ophoud met denken.”

Een donder vlak boven ons echode door de bergen om mijn woorden te bezegelen.

“Nog even en ik garandeer je dat ik nergens nog mee op houd.”

Een volgende bliksem sloeg in op de top die we net verlaten hadden.

“Dat wil ik ook niet!”

Een schitterende klank en licht spel ondersteunden deze woorden. Alsof moeder natuur zei; Zo geschiedde.

Hij sloeg zijn armen om me heen. Voorzichtig alsof ik een teer poppetje was. Hij streelde door mijn haar, namen even een liefdeshapje uit mijn oorlelletje. Zijn sterke mannelijke aanwezigheid deed mij diep binnenin intens vrouwelijk en heel sensueel voelen. Ik wist dat ik mij nu nog kon terug trekken voor hij nog meer zou willen. Hij had genoeg fatsoen daarvoor. Maar dat wilde ik niet. Ik had hier behoefte aan, net zoals ik behoefte had gehad aan de regen. De wind huilde door de rotsen. Ik hield mijn adem in. Niet alleen voor het woeste natuurgeweld. Natte lichamen en druipende kleren smolten samen in een erotische hitte. Het tintelende gevoel van zijn gespierde dij tegen mijn heuveltje bracht mij in een sensuele vervoering. Mijn knieën knikten. Maar hij hield mij recht. Hij tilde mijn gezicht op en trok een doorweekte krul weg die tegen mijn wang plakte. Hij liet zijn hand op mijn wang rusten. Zuchtende leunde ik met mijn wang tegen zijn open, warme handpalm. Zijn ogen speurden naar het kleinste teken van twijfel.

“Kom Peter. Doe het.”

Het leek of de Dirigent van de stormsymfonie wild zwaaiend de pauken en cimbalen aanvuurde, alsof de Lichtman de pedalen verloor en de Grote Loodgieter de hoofdkraan had afgebroken. Nog was hij niet overtuigd. We bleven bijna heel de storm zo innig omstrengeld van elkaar gescheiden uitzitten. Maar; Opgeven, werd bij het drukken van mijn woordenboek niet opgenomen. Dat vertrouwde tintelende gevoel nam weer bezit van mijn lichaam. Het diepe tintelende hunkeren werd erger toen Peters ogen die typisch mannelijke, waarderende schittering kregen. Meer dan de belofte van die blik had ik niet nodig. Impulsief liet ik mijn hand in zijn broek glijden en omvatte zijn mannelijkheid. Ik genoot van de gladde, harde soepelheid die hij al bereikt had. Hij sloot de ogen en kreunde een soort diep gerommel dat wedijverde met het uitdijende onweer in de verte. Ik vond het heerlijk hem te voelen en liet mijn hand zorgvuldig de spanning opbouwen.

“Je moet die natte kleren uittrekken, je vat nog een kou” zei Peter met een knipoog.

Oef…Dan toch… Halleluja! En terwijl hij mijn blik vast hield begon hij mijn shirt los te knopen. Ik genoot van zijn ongeduld en de sensuele aanraking van huid op huid. Mijn borsten trokken terug strak en de tepels zwollen op onder zijn vingers die er bedreven mee speelden. Zijn grote handen stuntelden met al de verschillende sluitingen van shirt, beha en broek.

“Laat mij maar” Mij stemde trilde.

“Trek dat allemaal uit” zei hij schor. “We hebben nog droge kleren genoeg”, bracht hij mij even op het verkeerde been. Maar de sterretjes in zijn ogen en de ingehouden glimlach stelden mij gerust.

Een zucht koele lucht streelde nog alleen tegen het natte slipje dat over mijn heuveltje spande. Zonder aarzelen liet ik ook dat laatste stukje textiel vallen.

“Vind je het niet erg dat ik mij tijdens onze tocht niet bijgewerkt heb?” Vroeg ik een beetje beschaamd om de stoppels die mijn intieme lippen omringden.

“Geen probleem. Als jij mijn stoppels tussen je benen verdraagt, staan we gelijk” En zonder enige terughoudendheid drukte hij zijn baardstoppels in mijn schoot. Zijn tong zoekend naar mijn knopje van opperste verrukking. Eerst deed hij het zachtjes, luchtig, overal en nergens, waarbij hij het water oplikte dat van onze lichamen droop. Al gauw voelde ik zijn tong harden. Hij vond de weg naar mijn gezwollen vulva en verslond mijn hele vrouwelijkheid tussen zijn lippen. Zijn handen grepen mijn borsten, kneedde ze en alles samen maakte dat ik mijn natte spleet tegen zijn mond op reed. Ik greep zijn haar en drukte hem hard tegen al wat vrouwelijk was tussen mijn benen. Maar hij wou mij niet tot het uiterste laten gaan. Hij trok zich terug en kuste zich een weg langs mijn navel, verder naar iedere tepel afzonderlijk en vandaar langs mijn nek naar mijn smachtende lippen. Heftig speelden onze tongen het eeuwige spel van de geilheid.

Nu was het mijn beurt om te knoeien met zijn sluitingen. Snel, zonder enige aarzeling trok hij alle kleren uit zodat hij heel zijn mannelijke, gespierde en geharde lijf, kon laten bewonderen. Hij had een lelijk litteken op zijn bovenbeen, maar verder was zijn tempel de perfectie nabij. Brede schouder en een brede borstkas met net genoeg stug mannelijk borsthaar. Afgetrainde buikspieren waar elke filmster minsten drie Oscar ’s voor zou krijgen. Smalle heupen en lange sterke benen met dikke kuiten. Zijn mannelijkheid stond uitnodigend klaar voor gebruik. Dat moest ik wel kussen. Ik zoog de top tussen mijn lippen, liet hem met een plofje ontsnappen en likte dan terug vanaf zijn scrotum langs zijn ballen omhoog naar de onderkant van de eikel waar het gevoelige plekje dadelijk reageerde op mijn likjes. Ik zoog hem terug binnen. Heel diep, tot achter in mijn keel en mijn lippen bereikten nog steeds niet het einde van zijn lange staaf. Even liet ik hem neukend bewegingen maken tussen mijn lippen en streelde zijn ballen. Zijn handen bewogen mijn hoofd heen en weer in een gestadig tempo. Niets dwingend, alleen verlangend. Tot ik voorvocht proefde.

De meest natuurlijke gebeurtenis tussen man en vrouw voltrok zich. Zonder praten, nadenken of piekeren zette ik mij op mijn knieën. Zijn lid vond zonder zoeken de opening die al zo lang op hem wachtte. Moeiteloos neukte hij pompend en grommend mijn zuigende vagina. Steunend en kreunend afgewisseld met korte gilletjes, begon ook voor mij het oudste ritueel van de mensheid. Ik voelde mij wegdrijven en terug bijkomen telkens hij even in en uit mij verdween. Iedere keer vond hij moeiteloos de weg, zoog ik hem dieper in mijn warme vrouwelijkheid. Hijgend verhoogde zijn tempo en mijn verlangen steeg evenredig. Hij beukte hard en snel en als reactie kneedde ik extra mijn vagina rond zijn mannelijkheid. Zijn handen grepen mijn borsten. Nog sneller bewoog hij met lange halen zonder uit mij te moeten terug trekken. O…, wat was hij lang. Hij stootte heel diep nu. Ik bleef heel stil zitten. Ik voelde mijn schede bij iedere stoot vochtiger worden. Nog één keer stootte hij extra diep en bleef dan stil zitten. Zonder bewegen werd zijn lid nog dikker in mij. Alleen kleine schokjes die hij niet onder controle had vertelden mij dat hij er aan kwam. De echo van mijn naam klonk door het gebergte. Een hete lavastroom vulde mijn schede en zonder eerst terug te trekken stootte hij nog dieper. De ene golf na de andere vulden mij en bekroonden het verlangen na weken onthouding. En ook ik liet gillend toe dat een golf geil zich vermengde met zijn overvloedige hoeveelheid zaad. Het was ons geil dat langzaam langs mijn dijen liep en zich vermengde met het verdampende water op de rotsen.

Even voelde ik hem zwaar worden. Zijn borst hijgend op mijn rug terwijl hij als in een mantra mijn naam prevelde. Zijn lid, nog steeds in mij, ging langzaam over van zijn machtige omvang naar de gewone spier voor dagelijks gebruik. Heerlijk.

Hij liet zich van me af rollen, gleed hijgend op zijn rug, onder mij, en drukte me tegen zijn borst. Zelf moest ik ook even bij tijd komen en nestelde mij diep in zijn armen tegen de brede borst terwijl ik mijn ogen fixeerde op dat ene grenzeloos machtig mannelijke orgaan.

Het onweer en de regen waren overgewaaid. De zon droogde en verwarmde ons. De natuur kwam terug tot leven.

“Wil je nog eens?”