Rob – 15

Stijn maakt zich snel uit de voeten, toch onderweg naar het woonhuis dringen de woorden van zijn vader zich weer naar de voorgrond, als ik Jasmijn daar gelukkig mee kan maken zou ik het doen. Jeetje mijn pa is gek geworden, alhoewel leeftijd speelt geen rol, dat is ook weer zo. In het voorbij gaan ziet hij Chantal lopen, die hem een knipoog geeft. Hij kijkt haar na, het staat haar goed al die kinderen om haar heen, maar hij, hij hoeft ze gewoon niet. Stel dat je uit elkaar gaat, omdat het niet klikt, nee dat zou hij zijn eigen kinderen niet aan willen doen. Dan uit voorzorg, maar helemaal geen kinderen.

Stijn loopt verder en verder door, hierdoor ziet hij niet dat zijn vader hem na staat te kijken. Jongen, ik hoop dat je het allemaal rooskleuriger in gaat zien. Dan komt er weer een nieuwe groep met kinderen aangelopen, dit keer is de leidster niemand minder dan Jasmijn. Hun blikken kruisen elkaar, genietend kijkt hij haar aan. Alles goed, roept hij boven het geroezemoes uit van de kinderen. Prima, antwoord Jasmijn. Husband, roepen enkele kinderen, die een soort conversatie hebben opgevangen van Jasmijn en de man voor hun neus. Zal ik met je meelopen, vraagt hij haar. Ja, hoor gezellig antwoord Jasmijn.

De kinderen luisteren weer aandachtig na wat Jasmijn hen te vertellen heeft, nadat ze een uur hebben gewandeld komen ze weer te samen op de patio. Stijn is echter in geen velden of wegen te bekennen, dit doet Chantal enigszins wel verdriet, maar aan de andere kant denkt ze dat hij zich voor zit te bereiden op zijn werkdag van morgen. Hij moet immers een presentatie geven.

De kinderen worden naar hun verblijven gebracht die zich bevinden aan de achterkant van het huis, dol enthousiast lopen ze door elkaar heen. Anja komt op hen afgelopen en bedankt hen voor het even inspringen voor de rondleiding. Geen probleem Anja, zegt Jasmijn, zou het zo weer doen. Meen je dat, antwoord Anja, ik heb namelijk twee ziekmeldingen binnen gekregen vandaag, dus als je het echt meent ben je bij deze aangenomen. Hahaha…nou kijkend naar Rob, om te kijken of hij er achter staat, stemt ze uiteindelijk toe. Ook Chantal stemt toe, aangezien Stijn toch vanaf morgen weer aan het werk gaat, kan ze maar beter ook haar dag nuttig besteden.

Na afscheid te hebben genomen, met de belofte morgen om 8:00 weer op de patio aanwezig te zijn, lopen ze wat over het erf. Wij gaan even bij het winkeltje kijken zeggen Rob en Jasmijn, ga je mee, of ga je liever naar Stijn? Kies ik toch voor het laatste, antwoord ze lachend en verdwijnt dan het grote woonhuis in.

Jasmijn en Rob lopen zwijgend arm in arm richting het winkeltje, dan begint Rob te vertellen over zijn gesprek met zijn zoon. Hij is zo verbitterd Jasmijn, de scheiding en de ruzies tussen Anja en mij van vroeger hebben er flink ingehakt bij hem. En dan zijn werk, het is echt niet normaal, hij ik snap niet wat hij daar nog doet. Hij stelt verdorie zijn werk boven zijn familie, dat is toch niet goed? Nee, dat is het zeker niet, maar ik denk dat hij daar op zijn eigen achter zal moeten komen, toen ik daarstraks met Chantal liep, vertelde ze mij dat hij zich een soort wil bewijzen tegenover Dave. Ja, zoiets had ik ook uit zijn woorden begrepen, maar waarom? Die Dave is een goede kerel, toch moet hij altijd, altijd het onderste uit de kan halen, dat was vroeger al zo, maar het is nu alleen nog maar erger geworden. Snap dat niet hoor, snap het gewoon niet. Rob, lieverd, zegt Jasmijn, hij zal het echt zelf moeten doen. Ja, schat weet ik wel, maar hij heeft nu een hartstikke leuke vriendin, hij raakt haar kwijt, dat kan ik je nu al mededelen. Als hij zich niet bijschaaft, dan raakt hij haar kwijt.

Hij weet zich geen raad met kinderen, hij wil ze niet, nu ik weet zeker dat Chantal wel kinderen wilt. Ja, dat weet ik ook zeker, wie weet Rob, misschien in der loop der tijd, veranderd hij van gedachten. Nee, Jasmijn, dat doet hij niet, je had hem moeten horen. Nee, hij veranderd echt niet van gedachten. Dan raakt hij haar inderdaad kwijt, terwijl ze zo leuk zijn samen. Ook daar zal hij achter komen, maar goh Jasmijn, dat hij zo verbitterd is, dat had ik toch echt niet verwacht. Kan ik me voorstellen Rob, helemaal als je kijkt naar Tom, die is zo anders als Stijn, veel opener, niet zo gesloten. Heb ook het idee, dat Stijn zich een beetje af zondert van iedereen. Ja, dat gevoel kreeg ik ook, maar wie weet, brengt de toekomst wel nog de nodige veranderingen met zich mee.

Het winkeltje binnengaand, wat eigenlijk meer een buurt supermarkt is, halen ze wat lekkers voor later op de avond. In de tweede rij komen ze de ouders tegen van Lies. Sheila heeft gelijk door dat Jasmijn een schitterende ring draagt, gefeliciteerd wat een leuk nieuws is dit. Nu nog hopen dat Lies ja zegt, flapt Rob eruit. Sheila en Leon kijken met stomheid naar Rob, wat bedoel je daarmee? Wetend dat hij zijn mond voorbij heeft gepraat, is hij nu genoodzaakt te zeggen wat zijn eigen zoon van plan is. Ohhh…dat zit wel goed, zeggen de ouders van Lies, die zegt wel ja. Die is zo dol op je zoon, die zou het niet durven om nee te zeggen. Lachend lopen ze daarna met ze vieren terug naar hun onderkomens.

Binnen in hun huisje ruimen ze de boodschappen op en dan zegt Jasmijn tegen Rob; als je het niet erg vind schat ga ik nog even liggen. Nee, hoor is niet erg, maar ik kom er niet bij, ik ga denk ik even op zoek naar Anne, dan maak ik daarna wel iets te eten voor ons en hebben we nog een gezellig avondje. Ja, is goed lieverd, groetjes aan Anne van mij. Jij slaap lekker, haar een kusje gevend op haar voorhoofd draait ze zich om en verdwijnt richting de slaapkamer.

Rob wandelt het huisje uit richting het woonhuis en als hij de patio betreedt komt zijn dochter juist zijn kant opgelopen. Papa, was u toevallig op zoek naar mij? Ja, Anne, dat was ik inderdaad. Vader en dochter nemen plaats aan de grote tafel. Heb pen en papier meegenomen Anne, want ik wil het met je hebben over de bruiloft. Ja, dat vermoeden had ik al. Het spreekt voor zich dat jij en Suzanna onze bruidsmeisjes worden, mits je dit natuurlijk leuk vindt. Zeker papa, was er al een klein beetje van uitgegaan. Lachend kijkt ze op naar haar vader. Ook Suzanna komt aangelopen, in haar handen draagt ze een enorme kan met drinken. Deze op de tafel te hebben gezet, loopt ze weer terug naar binnen om bekers te halen. Mag ik er ook bij komen zitten, vraagt ze voorzichtig. Natuurlijk mag dat, kunnen jullie mij mooi allebei helpen.

Samen met twee kleine meisjes beginnen ze te brainstormen over de bruiloft totdat Anja hun komt roepen voor het avond eten. Eet je ook mee Rob, vraagt ze beleefd. Nee, ik sla het aanbod af, ik ga weer naar Jasmijn toe. Nog gefeliciteerd kan ik wel zeggen. Dank je Anja, je hebt het zeker van hen gehoord, wijzend naar Anne en Suzanna? Nee, van Michael antwoorden de meisjes in koor. Hij zat het helemaal glunderend te vertellen in de woonkamer, dat jij met Jasmijn gaat trouwen. Ach wat leuk, het is zowiezo een leuk kind, net als Suzanna. Anja voor je naar binnen gaat, wist je dat onze oudste zoon erg verbitterd is door onze scheiding? Ja, antwoord ze zacht, dat is me niet ontgaan, misschien met de juiste persoon om hem heen en ik denk dat hij die nu wel gevonden heeft, dat het allemaal wel goed komt. Ben bang van niet, zegt Rob op fluisterende toon, ik denk dat hij haar zal afstoten. Het zal wel goed komen Rob, heb er vertrouwen in. Ik hoop het Anja, ik hoop het.

Anja hoort dat ze wordt geroepen en neemt vluchtig afscheid van Rob, door hem een fijne avond te wensen. Rob staat op van het bankje en loopt richting het huisje. Hij zit er nog altijd mee in zijn maag hoe zijn zoon reageerde. Nu pas ziet hij, hoe het voor zijn kinderen moet zijn geweest. Zichzelf weer bijeen rapend opent hij de deur van het huisje, het ruikt er verrukkelijk. Blijkbaar is Jasmijn hem voor geweest, want ze staat te roeren in een pan met eten. Mmm…schatje dat zou ik toch doen…? Ja, dat weet ik wel, maar jij kan het nog vaak genoeg doen. Op haar aflopend trekt hij haar tegen zich aan, wil je me even vasthouden lieverd, vraagt hij.

Jasmijn legt de lepel waarmee ze net nog in de pan had staan roeren op het bordje en neemt Rob in haar armen, maak je niet al te veel zorgen lieverd, het is vallen en opstaan in het leven, ook al zouden we dat soms graag anders zien. Ik weet het schat, antwoord hij, maar leuk vind ik het niet. Nee, dat kan ik me ook goed indenken. Haar slanke lijfje dichter tegen hem aandrukkend houdt hij haar stevig vast. Wij maken er gewoon een gezellige avond van, heb lekker gekookt voor je, één van de weinige dingen die ik kan bereiden, maar het ruikt wel verdomd lekker. Ja, dat kan ik zeker beamen, als het net zo lekker smaakt als het ruikt, mmm… dan beloofd dat veel goeds.

Hij laat haar weer los, zodat ze nog de laatste hand aan het eten kan leggen. Ondertussen schenkt hij twee glazen wijn in, plaatsnemend aan de tafel komt ze er juist aan met twee borden vol met pasta. Het is dan wel niet erg origineel maar wel voedzaam en lekker. Mmm… jij bent ook voedzaam, plaagt hij haar. Jij anders ook, antwoord ze lachend. De eerste hap naar zijn mond toebrengend wacht Jasmijn gespannen af hoe het zal smaken, Rob neemt een hap en ze ziet zijn mond vertrekken. Nee, toch roept ze uit, zeg me dat het niet waar is. Het is heerlijk schatje, zegt hij met een vertrokken gezicht. Dan neemt ook Jasmijn een hap. Echter kan ze niks raadselachtigs aan het eten ontdekken, wat haar betreft is het gewoon goed. Haar gezicht opheffend naar Rob ziet ze dat hij dubbel ligt van het lachen. Jij zit me te plagen, roept ze uit, jij zit me gewoon te plagen. Ik dacht echt dat het niet te eten was. Ach schatje, deze pasta heb je toch al vaker voor me gemaakt en toen vond ik het ook heerlijk. Ja, dat is wel zo, maar jeetje Rob, ik was echt geschrokken, dacht echt dat het was mislukt. Op staand van de tafel, met nog steeds een enorme grijns op zijn gezicht, zegt hij. Het spijt me, kan je me vergeven? Mmm…zal erover nadenken, maar nu terug aan tafel jij en netjes je bord leeg eten. Krijg ik niet eens een kusje, vraagt hij opnieuw. Hij biedt zijn wang aan en als Jasmijn haar hoofd buigt om hem een kusje op zijn wang te geven, draait hij snel zijn hoofd, zodat haar lippen de zijne raken. Onder zijn dwingende druk opent ze haar mond en voelt ze hoe zijn tong naar binnen schiet. Al gauw begint Jasmijn weer te kreunen, wat kan die man toch heerlijk zoenen. Dan voelt ze plots zijn lippen en zijn tong niet meer, haar ogen openslaand kijkt hij haar aan, eerst eten lieverd, dan het toetje.

Hij gaat terug op zijn stoel zitten en kijkt haar verliefd aan, ben stapel op je Jasmijn, kan geen genoeg van je krijgen en ik wilde je ook het liefste meesleuren naar de slaapkamer, maar dan vind ik het ook zonde van het eten wat je hebt bereid. Hem aankijkend, knikt ze met haar hoofd van ja, dan beginnen ze te eten. Het gesprek gaat al gauw over hun bruiloft en in welk jaargetijde Jasmijn het liefste zou willen trouwen.

Ieder jaargetijde heeft wel wat, de lente, de zomer, de herfst en de winter. Wat vindt jij een mooi jaargetijde Rob? Klinkt cliché, zegt hij, maar eigenlijk denk ik er net zo over als jij. Mmm…wordt nog een moeilijke keuze dan. Dat zou zomaar kunnen Jasmijn, maar aan de andere kant natuurlijk ook weer niet. We kunnen de jaargetijden ook verwerken in het feest, de receptie. Ja, daar heb je ook weer gelijk in.

Dan denk ik dat we voor het; voorjaar kiezen zeggen ze gelijktijdig. Nu dat is dan beslist zeggen ze lachend, zijn we daar ook weer over uit. Mmm… en nog wel gelijktijdig en gezamenlijk besloten ook. Na wat heen en weer geschuif over welke maand hebben ze dan toch eindelijk besloten dat ze in de derde week van april gaan trouwen. Welke datum, dat ligt er maar net aan welke datum nog vrij is op het gemeente huis. Hoef niet zo nodig in de kerk, ik ook niet antwoord Rob. Gemeentehuis is voldoende, wel een knallend feest er achter aan en eten, vraagt Rob. Alleen met familie en belangrijke vrienden, antwoord Jasmijn. Lekker intiem. De genodigden zijn dan welkom vanaf 20:30 voor het feest. Ja, dat hebben we toch, mooi maar weer even beslist. Na het eten lopen ze naar buiten, beiden snakken naar een sigaret. Opnieuw neemt hij haar in zijn armen, kan gewoon niet van je afblijven Jasmijn, je bent veel en veels te lekker voor deze oude bok.

Oude bok, ze begint te schateren van het lachen, jij oud, daar kan ik anders nog niks van merken, je bent voor mij nog hartstikke jong, je hebt het uithoudingsvermogen van een jonge hele jonge god, dus nee, Rob, oud ben je beslist nog niet. Omdraaiend in zijn armen, met haar rug leunend tegen zijn brede borstkas genieten ze al rokend van de ondergaande zon.

De sigaretten zijn gedoofd, maar blijkbaar hebben beide nog geen zin om terug naar binnen te gaan, Rob slaat zijn armen om Jasmijn heen en wiegt haar een beetje heen en weer. Het is hier prachtig, fluistert ze, ik zal enorm balen als we over ander halve week weer naar huis terug gaan. Ik ook fluistert Rob, in haar oor. De mooie druiven hier, de rust, de stilte en gelijktijdig de hoeveelheid werk wat ze hier verzetten. Het is geweldig, plus het feit dat ik de mooiste en de lekkerste vrouw in mijn armen hou. Ben je weer aan het vleien, zegt ze lachend, maar ik snap wel wat je bedoelt. Hier komt een mens pas echt tot rust, in meerdere opzichten, zegt ze er snel achteraan.

Ieder in eigen gedachten verzonken, maar gelijktijdig ook heel bewust van elkaar blijven ze staan kijken naar de zon, die steeds verder en verder zakt. Als deze helemaal is verdwenen laten ze elkaar los en lopen het huisje terug binnen. Zullen we lekker op de bank gaan zitten, filmpje kijken. Ja, dat vind ik goed, antwoord Jasmijn, moet immers vroeg naar bed, want ik moet morgen alweer werken. Hahaha, ja zo is het maar net, jij moet morgen weer werken, gaat dat je wel lukken? Ja, dat denk ik wel. Die kinderen ze zijn zo leuk, zo oplettend met alles daar kunnen ze in Nederland nog een voorbeeld aannemen. Ja, dat is zo, hier willen ze ook echt leren, maar geloof me Jasmijn, hier zullen ook wel enkele rotte appels tussen zitten. Ja, dat geloof ik ook wel, alleen mijn groepje heeft zich voorbeeldig gedragen.

Een dvd erin schuivend nestelt ze zich in Robs armen en kijken gespannen naar de tv, hij begint zegt hij zachtjes. Haar hoofd rustend tegen zijn borst, voelt Jasmijn zich echt thuis. Echt thuis bij Rob.