Lippen

Ik was mijn vrouw uit het oog verloren. Of eigenlijk zat het vreemder: ze was op de een of andere manier niet meer belangrijk voor me. In ieder geval bevond ik mij in wat beslist de blauwe kamer moest zijn. Zelfs het klassiek beschilderde plafond straalde een blauwe gloed uit. De ruimte bestond uit een perfecte kubus van ongeveer 5 bij 5 meter waarvan de wanden waren bedekt met donkere, oeroude kasten. Het rook er naar boenwas en zo te horen zaten er vogels. Ik hoorde het krabbelen van hun pootjes en het schuifelen van hun veren. Maar de vreemdste gewaarwording was nog wel het zware gevoel van mijn huid, alsof het naar een bepaalde kant van de kamer werd getrokken. In het midden van de kamer stond een kleine ronde tafel met daarop een glas water.

Toen mijn ogen zich op het glas focusten merkte ik dat ik het al naderde.

In mij ontstond de onbedwingbare behoefte om het leeg te drinken. Even bedacht ik me dat er iets giftigs in zou kunnen zitten maar alsof mijn armen van lood waren, pakte mijn hand het glas beet en bracht het naar mijn mond. Tot mijn stomme verbazing gleed het water niet in mijn mond maar boog het in een vreemde hoek van mij af. Met ogen zo groot als schoteltjes volgde ik de plens die tegen een van de kasten uiteenspatte.

De zwaartekracht speelde een absurd spel met me. Koortsachtig begon ik te peilen in welke hoek de kamer op de horizon moest staan. Om het te meten liet ik het hele glas vallen. Het viel in de zelfde richting als het water en sloeg tegen de zijkant van de kast kapot. Toen pas realiseerde ik me tot mijn schrik dat mijn huid in de zelfde richting werd getrokken.

De sterke lucht van een zwaar parfum en een vreemd gepiep. Ik draaide me om en ontwaarde een lange iele gestalte. de vrouw was gekleed in een diep blauwe 18e eeuwse jurk en met haar gebogen magere rug maakte ze een nogal kwetsbare indruk. Haar lach bood zicht op een rij dunne stompjes tanden. Ik huiverde inwendig maar knikte beleefd. Ze negeerde mijn begroeting maar deed ineens 3 statige passen in mijn richting. Bij iedere stap hoorde ik haar jurk over het tapijt slepen. Het vreemde gepiep werd luider. Nu ze dichterbij gekomen was merkte ik dat het haar adem was. Haar onderkaak bungelde losjes naar beneden en haar mondhoeken trokken zich op naar een twijfelachtige glimlach. Het piepen werd rochelen en ik voelde hoe de haartjes in mijn nek recht overeind gingen staan. Zonder haar nog te durven aankijken snelde ik de kamer uit.

De rijk gemeubileerde gang was vol met mensen. Ze droegen dure stijlvolle avonkleding en stonden in groepjes met elkaar te praten. In de kamer achter mij hoorde ik het gerochel overgaan in het schrokkerige gegrom van een roofdier en ik mengde me haastig tussen de gasten. Het gevoel aan mijn huid was verdwenen.

Dikke rode tapijten, oude schilderijen en enorme kroonluchters. Een gedempt gemurmel van stemmen hier en daar onderbroken door gelach en gegil.

Ik bevond mij op een grote decadente party maar ergens scheen er iets niet te kloppen. Ondanks het feit dat geen van de aanwezigen ook maar enige blijk gaf van mijn aanwezigheid kon ik mij niet aan de indruk onttrekken dat ze allemaal wisten dat ik er was. Ik kon net zo lang naar ze blijven kijken als ik wilde maar geen van hen keek op.

Behoedzaam liep ik tussen hen door in de richting van een enorme hal. De wanden bestonden uit een spiegelend oppervlak en door het hoge glazen dak scheen een schitterend zonlicht. Het geluid van vogels was hier zo alom dat ik me in een bos waande. Zien deed ik er geen een.

Mijn aandacht werd getrokken door een groepje mensen in de hoek. Voor mij stond een enorme, diep zwarte neger te praten met een beeldschone vrouw. Steeds bij het oplichten van haar sigaret zag ik hoe de harige poten van een vuistgrote spin zich eventjes schichtig terugtrokken in de holte tussen haar haar en nek. Terwijl ze spraken hield de neger zijn ogen steeds gesloten alsof hij aan het mediteren was. Ik werd ineens vrij ruw opzij geduwd. Een dikke naakte man baande zich een weg vrij. Hij transpireerde hevig. Zijn tanden beten op een gouden bit en achter hem trok een jong meisje met de teugels zijn hoofd strak achterover. Met haar kin in de lucht had ze nog nauwelijks borsten en haar lange blonde haren schommelden losjes op haar billen. Toen ik haar in het voorbijgaan wilde aankijken stokte mijn adem…

Haar ogen waren spierwit; ze was blind. Ik begon me ongemakkelijk te voelen. Al die tijd was het gesprek tussen de zwarte man en zijn gezellin gewoon doorgegaan. Niemand leek hier ook maar enige aandacht aan elkaar te besteden. Ze wisten dat ik er was.

Ik betrad een grote hal met een glazen entree die leidde naar een inmense ruimte. Tot dan toe had alles steeds de sfeer van een oud engels landhuis ingeademd. Toen ik de imposante ruimte achter de entree betrad waande ik me in iets dat het midden hield tussen een romeins badhuis en een kathedraal. De verre nok was door duisternis aan het oog onttrokken maar ik overdrijf niet als ik zeg dat de zaal minstens dertig verdiepingen hoog moet zijn geweest. In de laag gelegen kom van de enorme piste bevonden zich diverse schelpvormige basins en in het met drijfkaarsen verlichte water badderde tientallen figuren. Daar omheen cirkelde zich een spiraalvormige tribune omhoog in een glinsterende ring van ontelbare lichtjes. overal waren mensen. Sommigen stonden in witte gewaden rustig met elkaar te praten. Anderen zaten in groepjes bij elkaar en weer anderen dansten hun lichtzinnige blote dans bij het licht van de kaarsen. Het geplons van water, het fluisteren, de zachte kreten en het gelach, ze verloren zich in de inmense acoestiek.

Een oogverblindend jong meisje stond bij een hoge zuil en bekeek me. Ze sloeg verlegen haar ogen neer toen ik haar aankeek. De onschuld die ze uitstraalde was ronduit overweldigend en ik bedacht me met kloppend hart dat ze de eerste persoon was geweest die opelijk had blijk gegeven van mijn aanwezigheid.

Tegelijkertijd voelde ik dat alle aanwezigen hun aandacht op mij verscherpten. Alhoewel er niemand op- of omkeek. voelde ik gewoon dat ze me aandachtig gadesloegen. Ik negeerde het gevoel en liep als vanzelfsprekend op het meisje toe. Ze schrok van mijn plotselinge reactie en draaide zich van me af. Ik werd ineens duizelig en voelde iets tussen mijn ruggewelvels knappen. met een vreemde vanzelfsprekendheid greep ik haar van achteren ruw bij haar borsten. Ze slaakte een kreet van ontzetting maar ik duwde mijn onderlichaam hard tegen het hare en begon met een hand haar gewaad omhoog te schuiven. Ik voelde hoe de koorts steeds meer bezit van me nam. ‘Alsjeblieft niet zo snel’ smeekte ze. Ze begon zich te verzetten en keek angstig om haar heen. Maar niemand keek om en ik liet ruw mijn vingers tussen haar billen verdwijnen. Ze draaide zich met een gilletje om en liet zich achterover op een zachte bank vallen. Beschaamd sloeg ze haar ogen neer en wachtte. Ik deed een stap achteruit en bekeek haar. Haar buik deinde bij iedere ademhaling heftig op en neer. Toen draaide ik me om en mengde me weer tussen de aanwezigen. Ik begon me nu wat meer op mijn gemak te voelen. Er had zich een vreemde energie in mij losgemaakt.

Ik kwam aan bij een drukke plek met een lange sjieke trap naar beneden. Het viel me op dat er ondanks de drukte niemand gebruik van scheen te maken en ik keek nieuwsgierig over de balustrade naar beneden. Zo’n 5 meter lager was een overloop met nog een verdieping. Ik daalde 20 treden, kwam op de overloop uit en daalde weer 20 treden. 60 treden lager kwam ik in een ronde kamer waar ik werd omgeven door een hoge boekenkast die slechts werd onderbroken door een raam dat uitzicht gaf op uitgestrekte tuinen. De boeken zaten allemaal achter glas. Een van de glazen deuren stond open en bewoog zachtjes heen en weer. Ik bespeurde een vreemde aanwezigheid in het vertrek maar van wat was me nog niet helemaal duidelijk. In ieder geval gonsde het van een onprettige spanning die met de seconde groeide. Het was net alsof zich, tegelijkertijd en op dezelfde plaats nog een ruimte bevond. Ik hoorde het geluid van stromend water dat werd onderbroken door het zware gegiegel van een dikke vrouw. Het geluid had geklonken alsof ze vlak voor me zat maar ik kon niets bespeuren. Het had iets vreselijks verontrustends en de drang die ik voelde opwellen was er een van paniekerig lijfbehoud. Toen voelde ik hoe op hetzelfde moment, op dezelfde plek als waar ik mij bevond een dikke vrouw op de rand van een bad zat. Languit in het bad lag een man waarvan ze het hoofd aan de haren speels heen en weer trok. Niets leek meer te kloppen. Er klonk een geluid alsof er een bot uit de pees werd gedraaid. Ik verliet zo snel mogelijk de kamer. Pas toen ik de trap weer haastig begon te beklimmen wist ik zeker wat ik gezien had. Dat de hele betegelde ruimte rond het bad vol had gelegen met naakte dode lichamen.

Op de laatste overloop aangekomen zag ik beneden mij in het schemer onderaan de trap hoe de vrouw met ferme schreden omhoog klom, haar glinsterende ogen recht op mij gericht. Ik zette een eindsprint in en kwam buiten adem boven.

Het vreemde feest was nog in volle gang. Ik verwijderde me zo snel mogelijk, schuilde achter een groepje gasten en bleef angstvallig de trap in de gaten houden. Er kwam niemand boven. Na een tijdje durfde ik pas voorzichtig een kijkje te nemen. De trap was leeg. Natuurlijk. En achter mij hoorde ik een plagend lachje. Natuurlijk. Ik begon ineens moe te worden van al die onverwachte gebeurtenissen en keek ietwat geirrtiteerd om. Er zat een vrouw losjes op een verhoging even verderop. Ze was naakt, in twee opzichten kaal en ze keek me uitdagend aan. Ik voelde dat ik bevangen werd door de zelfde vreemde drang als in het badhuis en manouvreerde me tussen de gasten door in haar richting. Alles ging als vanzelf. Nog voor ik voor haar stond opende ze haar benen en bood me haar rijpe pruim door hem iets omhoog te duwen. Een natte felroze snee in een dof-wit gepoederde huid waar ik mijn lippen begerig omheensloot. Terwijl ik mijn tong naar binnen duwde zag ik dat haar vochtige ogen me geen moment met rust lieten. Zachte honing. Ik ging geruime tijd helemaal in mijn spel op maar toen ik even opkeek zag ik dat ze was afgeleid door een man die achter haar was komen staan. Hij ging gekleed in een jute pij en liet met zijn roodgelakte nagels langzaam een trosje druiven zakken totdat de happende lippen van mijn gastvrouw er zich omheen sloten. Ze hadden geen enkel oog meer voor mij. Ik veegde mijn mond af met mijn mouw en vervolgde mijn weg.

Toen ik even later weer langs de trap kwam zag ik op de overloop beneden mij de dikke vrouw. Ze zat op haar hurken en had me herkend. Haar enorme partijen vadsig vlees deinden bij iedere ademhaling op en neer. Ze leek op me te wachten als een spin op een vlieg. Ik rilde en wilde mijn weg weer vervolgen toen het jonge meisje wat ik in het badhuis zo ruw had behandeld zag lopen. Ik verschool me achter een plant, wachtte tot ze voorbij kwam en duwde haar achteloos achteroverin het trapgat. Ze gilde. Ik zag haar de treden af rollen en ongelukkig op de overloop terecht komen. Ze was direct bewusteloos. Niemand had opgekeken. Ik boog me over de balustrade nieuwsgierig naar wat er zou gebeuren. Het badwijf greep haar beet en sleepte het slappe lichaam verder naar beneden. De blonde haren van het meisje waaierden over de treden en verdwenen uiteindelijk in de duisternis. Behoedzaam en met kloppend hart volgde ik toen de treden naar beneden tot het feestgeruis tenslotte geheel uit mijn gehoor verdwenen was. De trap leidde me dit keer door een volslagen donker en mondde uit op een tuinterras. Voor mij strekte zich een enorm park waarvan de heuvels en bospartijen zo nu en dan door bundels zon werden verlicht. Het viel me op hoe drukkend het was. Van het badwijf en haar slachtoffer was geen spoor te bekennen. terwijl ik de brede trappen naar de tuinen afdaalde kreeg ik de orangerie in het oog. Het glazen prieel was gelegen op de top van een begraste heuvel even verderop. Gedurende de wandeling erheen werd ik omgeven door enkele oeroude eiken en het ruisen van hun bladeren in de wind was haast oorverdovend.

Ik beklom de heuvel, opende de glazen entree en ging naar binnen. Het was er misselijkmakend benauwd en ik begon vrijwel direct te transpireren. Overal stonden planten, potten en kruiken. Achterin de ruimte zat je op handen en knieen. Je naakte lichaam was nat van het zweet en je lange haar hing in slierten naar de grond. Je leek me buiten adem. Ik hoorde hoe de deur achter me werd geopend. Het ruisen van dunnen stof. Voor ik kon handelen werd ik van achteren door twee slanke armen omklemd. Ik wilde me omdraaien maar de armen hielden me in een ijzeren greep. Een greep die langzaam maar gestaag in kracht toenam. Even was ik bang dat ik me door het badwijf had laten verrassen maar de armen die me omklemden waren die van een slanke vrouw. De omklemming werd steviger en ik probeerde me weer om te draaien. Toen klonk haar heldere stem. ‘Draai je niet om, je hoeft niet te weten wie ik ben’ ‘De vrouw voor je liep een half uur geleden nog gewoon op straat’ het laatste beetje adem werd tussen mijn lippen door geperst. ‘Nu heeft ze dorst en is het tijd om haar kennis te laten maken met diepere vormen van ervaren’ ‘Wanneer de schimmels in haar lichaam de balans met haar geest hebben gevonden kan het spel beginnen’ Ik luisterde naar het kraken van mijn botten. Ze lachte. ‘je zal niet de eerste pergrim zijn die ik smoor in mijn omhelzing’

De greep verslapte zich en ik kon weer normaal ademen. Ik voelde hoe ze haar lippen net onder mijn haargrens plakte en lichtjes begon te zuigen. Ik werd gevuld met een overweldigende warmte, een zonnige euforie die me loom maakte en dronken gleden mijn ogen over je lichaam. Nu pas viel het me op dat je geblinddoekt was en dat je enkels en polsen vast zaten aan lange repen stof. Je bewoog langzaam je hoofd omhoog en zonder werkelijk verwonderd te zijn constateerde ik dat ik je kende. Je werkt in het zelfde gebouw als ik maar ik geloof niet dat ik je ooit ben opgevallen dus heeft het weinig zin om mezelf te omschrijven. Maar goed laat ik verder vertellen. De armen om mij heen verdwenen ineens maar de lippen in mijn nek zogen zich vaster. De koele ademtocht die opstak deed de blaadjes van de planten om mij heen ritselen. Ik zag ze zinderend van vers groen naar dor en droog veranderen. Terwijl ze overal om mij heen in snel tempo begonnen af te vallen verscheen het beeldschone meisje dat ik zo bruut van de trap had geduwd. Ze was de frisheid zelve. In haar armen droeg ze een mand die tot de rand toe gevuld was met prachtige rijpe vruchten. Ze negeerde me, hurkte bij je neer en hield je vriendelijk een perzik voor je neus. Je pakte hem driftig met je lippen, zette je tanden erin en begon te slurpen. het meisje liet de vrucht aan je mond bungelen en kwam op me af. Ondanks de intense benauwdheid in het prieel voelde ik de rillingen langs mijn rug lopen. De tegenstelling tussen haar ogen en haar glimlach was zo huiveringwekkend dat mijn adem ervan stokte. Voordat ze me een vrucht had kunnen aanbieden hield een stem van achter mij haar tegen.

Ik was verrast; de lippen in mijn nek hadden hun zuigende kracht niet onderbroken wat betekende dat er zich nog een vrouw in het vertrek moest bevinden. Iedere inwendige drang om me om te draaien werd direct beantwoord door een toenemende zuigkracht van de lippen en de herinnering aan de omhelzing maakte dat ik roerloos bleef staan. Mijn nieuwsgierigheid werd in ieder geval niet langer meer op de proef gesteld want van schuin achter mij verscheen een vrouw ten tonele. Het was de mooiste vrouw die ik ooit in mijn leven heb gezien. Haar haren op een betoverende manier opgestoken en gehuld in een lange schitterende jurk liep ze op het meisje af die haar mand direct op de grond zette. Met haar gehandschoende hand tilde ze het jurkje van het meisje omhoog en toonde me het licht begroeide heuveltje onder aan de buik. Ze duwde er drie van haar vingers onder en begon lichtjes te masseren. Toen trok ze haar hand terug en bekeek ze haar vingertoppen. Ze draaide zich naar mij toe en toonde me de vingers. De vrouw zag hoe het meisje naar jou keek, deed ineens een pas naar voren en sloeg je met haar vlakke hand de perzik uit je mond. Ik zag hoe de buik van het meisje even schokte. Haar mond was een stukje open gevallen en ze ademde onregelmatig. De vrouw tilde opnieuw haar jurkje omhoog en duwde haar vingers onder het heuveltje. Terwijl ze hetmeisje bleef aankijken bewoog ze haar hand zacht heen en weer. Het meisje begon te zuchten. Toen draaide de vrouw zich weer naar mij en toonde me voor de tweede keer haar hand. De vrouw lachte.

Dit keer had de stof van haar handschoen zich bij drie vingers volgezogen met een kleverig vocht. ‘Het spel kan gaan beginnen’ Toen verdween ze uit mijn blikveld. De lippen verlieten mijn huid en ik voelde iets bij de kraag van mijn blouse. Ik zag nu mijn kans schoon en draaide me vliegensvlug om. Een enorme bundel zon brak door het wolkendek en zette het prieel in een hels licht.

Wat ik zag was de langwerpige glazen ruimte met daarin niets dan planten. Ik snelde naar de entree maar trof alleen een open deur die piepend heen en weer bewoog in de wind. Er klonk een zwaar gerommel. Boven de door de zon beschenen bosrand in de verte hing een zwaar onweer. Op dat moment voelde ik iets kouds achter in mijn kraag glijden. Razendsnel hadden mijn vingers het te pakken. Het voelde griezelig aan en ik liet het van schrik meteen op de grond vallen. Terwijl mijn vingers het slijm in mijn nek vonden boog ik me over een dikke 10 centimeter lange bloedzuiger. ‘De lippen’ Hij was dood. Achter me in het prieel hoorde ik het meisje giegelen. Ik zag hoe ze gehurkt voor je zat. Ze hield de sappige perzik plagend zover van je vandaan dat je er net niet bij kon. Zelf af en toe een hapje nemend volgde ze gebiologeerd het tevergeefse spel van je zoekende mond. De hitte en de schemering leken even dik. Achter me blies de toenemende wind de serredeur in het slot.

Het was een kort en vastberaden geluid geweest maar het meisje werd hierdoor niet in het minste afgeleid. Al kauwend opende ze haar jurk, haalde een van haar mollige borstjes tevoorschijn en begon er zachtjes met de aangegeten kant van de perzik overheen te duwen. Haar glinsterende ogen lieten je geen moment met rust. Toen de harde tepel glom van het nectar knielde ze stilletjes voor je neer en bracht hem tot vlak bij je gezicht. Ik zag hoe je neusvleugels vanonder de blinddoek de geur van het sap opvingen maar je mond hapte onhandig in de lucht. Het meisje wachtte geduldig. Na een tijdje verdween de lach van haar lippen, kwam ze dichterbij en duwde de donkerrode glimmende speen tussen je lippen. Als een kind begon je eraan te zuigen. Ze giegelde even, sloot toen haar ogen en begon je zacht door je haar te strelen. Bij het smakkende geluid van je lippen zag ik hoe je de tepel in en uit je mond liet glijden. Zacht en kalm, in en uit. Het rommelende onweer kwam dichterbij. Het meisje stond abrubt op en kwam doelbewust op me af. Terwijl ze me met haar ogen venijnig bleef aankijken duwde ze de gekneusde perzik in mijn hand. Ze leidde hem handig net zo ver langs haar been omhoog tot het zachte vlees tegen het hare aandrukte. Ze begon zachtjes wat harder te drukken totdat mijn hand haar bewegingen hadden overgenomen. Ik voelde hoe de perzik langzaam stuk ging en het zoete vocht liep in straaltjes langs haar benen naar beneden. Terwijl ze me strak bleef aankijken dansten haar dijen traag mee met de cirkelende bewegingen van mijn hand.

Toen bracht ze hem weer omhoog, duwde de geplette vrucht onder mijn neus en draaide zich om. Ze ging achterover leunend voor je op de grond zitten en opende haar mooie lange benen. Met een hand begon ze je over je hoofd te aaien terwijl ze de geurende vrucht tussen haar dijen behendig in de richting van je zoekende mond bewoog. Ik zag hoe de tepels van je borsten de grond raakten op het moment dat je happende lippen haar vonden. Nog nooit had een perzik zo zoet gesmaakt en terwijl mijn mond het zachte vruchtvlees plette bekeek ik het tafereel voor mij. Het meisje begon te zuchten. Ze sloeg haar lange haar achterover en keek met suffige ogen naar het gretige spel van je mond. Na een oneindigheid kwam ze weer overeind en begon de repen stof aan je enkels en handen zo te manipuleren dat je op je rug kwam te liggen. Toen ik je even zag aarzelen nam de vreemde energie wederom bezit van me en ik begon over mijn hele lichaam te tintelen. Je stribbelde even wat tegen maar we kregen je er gemakkelijk onder en trokken met de repen stof je benen een flink eind uit elkaar. Zo zaten we even ieder aan een zijde en keken elkaar lachend aan.

Het begon zacht te regenen.

Het meisje kwam over je heen hengen en kuste je zoet op je lippen. Terwijl haar tongetje heel zachtjes je mond verkende liet ze een straal warme olie op je buik landen. Toen ze het naar boven begon uit te wrijven zag ik het in straaltjes tussen je benen kruipen en even later dansten je borsten op en neer onder haar zacht knedende handen. Ze bleef net zo lang door gaan tot ze stevig vooruitstonden en glommen van de olie. Ze duwde haar lippen over een tepel en zoog hem met gesloten ogen naar binnen. Ik volgde haar voorbeeld. Je deed even een poging om overeind te komen. Zonder dat we ophielden keken het meisje en ik elkaar even aan maar de knevels hielden je netjes op je plaats. We lachten en vervolgden ons spel. Het werd donker. Als slakken gleden onze monden over je dansende buik naar beneden om zich na een oneindigheid te treffen in een vochtig ballet. Elkaar afwisselend was er geen plekje waar we niet kwamen. Toen je adem begon te versnellen hield het meisje me tegen en nam plaats bij je hoofd.

Ze boog zich voorover en fluisterde in je oor. ‘Je gaat zo krijgen waar je het meest naar verlangd, wat vind je daarvan?’ Kleine smekende geluidjes. Het meisje lachte triomfantelijk. ‘Eerst ga je proeven’ Ze nam je hoofd op haar schoot. Ik ging over je heen zitten en duwde zonder mijn handen te gebruiken je lippen vaneen.

Je mond ontving me nat en warm en ik voelde direct de zachte draaibeweging van je tong. Zachtjes begon ik heen en weer te deinen. het meisje keek toe en beet op haar onderlip. ‘Dieper’ kreunde ze. Voorzichtig duwde ik dieper. ‘Dieper! Dieper!’ Ik ging er nu helemaal in en je mond maakte slokkende geluidjes. Het meisje lachte. ‘Dat is wat dit schatje wil’ Ze boog zich voorover en zoende me langdurig op mijn mond. Toen fluisterde ze wat in mijn oor. Ik werd getroffen door de valsheid van haar idee maar deed toch wat ze van me verlangde. Ik nam vlug tussen je benen plaats en in bijna een beweging ging ik helemaal naar binnen en er meteen weer uit. Je schokte van top tot teen en begon te piepen. Het meisje lachte. ‘Meer? Wil je meer schatje? Ze liet lachend je hoofd tussen haar schoot zakken en ging op je gezicht zitten. ‘lik me !’ terwijl ze zachtjes met haar bekken op en neer begon te schommelen gebood ze me te komen. Ik nam achter haar plaats en ging voorzichtig bij haar naar binnen. Toen ik er helemaal in zat draaide ze zich om en zoende me als welkom nat op mijn mond. Haar lange haren roken naar de zomer. En zo dansten we ons natte feestje op het wiegende ritme van mijn staf.

Ik heb haar drie keer horen jammeren alvorens we je onbevredigd in de orangerie achterlieten. Ik had me nog graag even met je bezig gehouden maar het meisje had het me verboden. Ze zei dat je er al erg lang op had moeten wachten om haar te mogen behagen en dat mijn rol in deze fase van het proces eigenlijk streng verboden was. Aangezien je nog niet helemaal was overtuigd moest je nog een nacht in het prieel blijven. We beklommen rustig de lange riante trap naar het huis. het regende nog steeds. ‘Als ze zo blijft volharden zal het de raad irriteren. Ik heb gezien hoe ze doorbijtertjes een uurtje aan de dwaas van de bruine kamer uitleverden’ Plots keek ze bedroefd. ‘Het laatste meisje hebben ze met hun liefde verdronken in de grote vijver in de hal. Ze zag er zo mooi en stil uit zoals ze daar tussen de rozeblaadjes dreef’ Ze bleef staan. ‘Maar er is ook nog een derde optie’ Ik bekeek haar billen. Met haar natte haar was ze beeldschoon. Ze draaide zich om en duwde me achterover de trap af. In mijn val zag ik de triomf in haar ogen. De treden vouwden zich om me heen en voordat ik het wist lag ik in een onmogelijke houding onderaan. Voor ik het bewustzijn verloor merkte ik hoe ik over het natte gras weer terug in de richting van het priaal werd gesleept. Het meisje deed vriendelijk. ‘Je dacht toch niet dat jij hier alleen een bijrol had?’ Langzaam gleed ik weg.

Het meisje zag ze niet. Het waren vreemde zwarte schaduwen die om me heen hingen en heen en weer bewogen als populieren in de wind. Ik voelde hun vlagen door me heen trekken en zweefde zacht met ze omhoog, de zwoele avondhemel tegemoet. Steeds verder totdat ik ruggelings en met een enorme vaart over het nachtelijk landschap zweefde. De schimmen vergezelden me nog steeds. Onmenselijke fluisteringen van duistere zielen. Steeds weer klonken ze : ‘Dier! Dier! Ze omstrengelden mijn lichaam als rook. ‘Mens! mens! Dier!’ Over bospartijen steden en bergen overal klonk hun gesnik en gefnuik. Totdat ik ineens weer alleen was met de suizende wind. Ik bewoog me, nog steeds op mijn rug, over de bodem van een brede kloof met aan weerszijden rijen lange statige bomen. Even dacht ik dat ik de takken van struiken tegen mijn rug voelde maar daarna ging ik in een opwaartse beweging en kon ik nog net met mijn handen de toppen van de bomen raken. Mijn voeten naar de sterren. Het inslaan van de bliksem deed me dan wakker schrikken in mijn eigen lichaam. Het was niet in staat geweest de inmense dorst te evenaren die me bij m’n strot greep zodra ik bij kennis was.

Ik zag dat hoe ik liggend op mijn rug door het glazen dak van het prieel een eenzame ster zag.

Mijn mond voelde zo kurkdroog dat het op een verdoving bij de tandarts leek. Ik rook een zoete geur die ik vaag ergens van kende en ik probeerde mijn hoofd op te tillen wat slechts gedeeltelijk lukte door een stekende pijn in mijn rug. Dorst! Ik kan me niet herinneren ooit in mijn leven zo’n dorst te hebben gehad. Mijn ademhaling voelde als glas in mijn neus.

Het zachte geborrel van water.

Ik zag hoe ik vanuit mijn ooghoeken het schijnsel van kaarslicht bespeurde en hoe ik voorzichtig probeerde of ik mijn hoofd iets kon draaien.

Een stukje verderop zat het meisje gehurkt tussen een aantal stenen kruiken. Ze droeg een wit met groen geblokt jurkje en zat voor een enorme, rijkelijk versierde waterpijp.

Weer vulde het vertrek zich met het zachte geborrel. Weer werd ik getroffen door de schoonheid van haar huiveringwekkende onschuld. En jij, op handen en knieen, met je lange haar in vochtige slierten onder je blinddoek vandaan, afwachtend. Ze duwde de slang van de pijp tussen je lippen en kneep je neus dicht.

Weer vroeg mijn schreeuwende dorst om aandacht. Kikkers. Ik hoorde kikkers. Het leken er wel miljoenen. Waar kikkers zijn is water dacht ik. ‘Kan ik je ergens mee van dienst zijn?’ Ik schrok. Zonder dat ik er erg in had was zat ze naast me. Haar stem konk poeslief. Ze liet haar blik onderzoekend over mijn lichaam gaan en lachte tevreden. De montere blijheid waarop ze de waterpijp hanteerde was angstaanjagend. Tot mijn vreselijke schrik kwam ze over me heen staan en duwde de dikke slang tussen mijn lippen. ‘Laat ons het spel vervolgen’ De rook voelde messcherp en stak in de kurkdroge binnenkant van mijn wangen. Ze reikte naar een van de stenen kruikjes om haar heen en keek me geamuseerd aan. De loomheid nam bezit van mijn zinnen en mijn benevelde blik verdwaalde traag in de schaduw onder haar jurk. Ze merkte het en zakte iets door haar knieen zodat beter kon zien dat ze geen slipje droeg. Ze sprak als tegen een kind wat getroost moet worden. ‘Ach, wat zie je er toch belabberd uit heb je ergens zin in?’ ‘,,,Dosst’ Meer kreeg ik er niet uit. ‘Dorst? Is dat het?’ ze hurkte dieper over me heen en lachte lief. Ze greep mijn haar en langzaam bracht ze haar kruikje tot vlak mij mijn mond. ‘Kom maar…’

Ze hield mijn neus dicht en liet haar warme vocht tussen mijn lippen lopen. Het bruiste en smaakte naar zilte thee. Ik verslikte me bijna herstelde en dronk. Plagend liet ze de laatste druppels op mijn gezicht landen. Ze leek even afwezig. ‘Vreemd toch hoe jullie het bangst zijn voor datgene waarnaar je het meeste verlangt’ Een vreemd welbehagen maakte zich van mij meester toen ik me realiseerde dat ze mijn dorst had gelest. Ondertussen had ze je gedeeltelijk los gemaakt en trok je aan een fluwelen snoer mijn richting uit zodat je met je voeten naast m’n heupen over me heen stond. Ze nam achter me plaats, kwam over me heen hangen en nam me in haar mond. Terwijl haar lange zachte haren mijn buik streelden zogen haar lippen zich er vast omheen. Boven me hing haar verrukkelijke bloem in het luchtledige. Haar mond schoof traag en diep. Tergend smeerde ze er haar speeksel er overheen. vervolgens pakte ze je bij je billen en duwde je op je hurken. Langzaam voelde ik je natte hitte voorzichtig over me heen zakken. Zodra je tastende handen steun op mijn lichaam hadden gevonden begon je licht heen en weer te bewegen. Er gingen steken door mijn rug. Ik kreunde maar zag het tempo van je deinende borsten alleen maar toenemen. het vertrek werd gevuld door de kleine natte geluidjes van je spel. Ik kreunde.

‘Doet ze je pijn?’ vroeg het meisje plagend. Ze zat nog steeds achter me en streelde door mijn haar. Je bewegingen werden dieper, grondiger, sneller. De pijn heviger. ‘Albo!’ Het meisje had geroepen en er verscheen een blonde jongen van amper 14. Hij ging lachend achter je zitten terwijl zijn ogen glinsterden als sterren. Ondanks de blinddoek probeerde je instinctief achter je te kijken. Hij dompelde zijn handen in een kruik met warme olie en begon je van achteren te masseren. Zijn glibberige vingers duwde zacht tegen tegen het donkere heuveltje. Je kreunde zacht en begon weer over me heen te schuiven. Het meisje boog zich voorover en ging op mijn gezicht zitten. Mijn neus verdween tussen haar billen en terwijl mijn tong haar verkende begon ze je hevig en nat te zoenen. Ondertussen grepen haar handen je billen en trokken ze uit elkaar. De jongen liet soepel een vinger naar binnen gaan. Je kreunde en probeerde je opnieuw om te draaien. Ze lachten en de jongen begon voorzichtig om iets anders bij je naar binnen te duwen. Je adem stokte en je mond ging open in een zucht. Ik voelde je bloem samenknijpen. Weer een zucht. het meisje drukte observeerde je scherp. Terwijl de jongen heel langzaam verder gleed bekeek het ze je gespannen gezicht. En ze smoorde je gekreun met haar natte zoenen. Toen hij helemaal bij je binnen was vonden zijn gladde handen je buik en begonnen je borsten te kneden. Hij duwde je daarbij voorzichtig heen en weer en tergend voelde ik me weer in en uit je glijden.

Het meisje was met haar bekken aan het schommelen alsof ze een paard reed; Losjes vanaf de heup. Mijn mond kroop van voor naar achter tussen haar benen. Ondertussen bewoog de jongen zijn geoliede lid rustig in je heen en weer. Ik weet niet hoe oneindig lang we zo bezig waren maar ineens kreeg de extase je in haar greep. De melkende beweging van je bekken werden dieper. De jongen lachte en begon in kadans mee te bewegen. Ondertussen liet hij zijn vingers als tuitjes razendsnel over je deinende tepels glijden. Rillend trad je buiten jezelf. Ik hoorde het droge knappen van mijn ruggegraat en volgde je door de nachtlucht totdat het prieel slechts een klein lichtend vlakje beneden ons was. Een klein vlakje waarin de sterren weerspiegelden. De hele nacht wervelden we door elkaar totdat we tenslotte oplosten in de bemoste diepte van een groot stil woud. tergend langzaam kwamen de herinneringen terug. Ik lag in bed. De gesloten gordijnen en het aanhoudende gerinkel van de deurbel. Ik wankelde de trap af en maakte open. Ik geloof dat het niet eens een verassing was. het was verboden.